การกระทำเล็กๆ ที่เรียกว่าความใส่ใจ
ณ โลกภายนอก...
สุดสัปดาห์ไปห้างซื้อข้าวของ ก็เป็นอันต้องแวะร้านหนังสือเป็นประจำไปด้วย
พนักงานถาม
"สนใจบัตรสมาชิกไหมค่ะ ใช้เป็นส่วนลด 5-10%"
"ถ้าซื้อหนังสือครบ 1000 บาทจะได้บัตรค่ะ"
ข้าพเจ้าจึงบอกว่า ยังคิดไม่ออกว่าจะเอาอะไรอีก ตอนนี้ซื้อเล่มเดียวละกัน
เธอยังคงไม่ลดละ
"ถ้าอย่างนั้น ซื้อคูปอง 1000 แล้วทยอยใช้ก่อนก็ได้ค่ะ ใช้ลดครั้งนี้ได้เลย"
.." แต่คูปองนี้แลกเป็นเงินสดไม่ได้นะค่ะ หนังสือ 180 บาทก็ใช้คูปองได้ 100 บาท อีก 80 บาทเป็นเงินสด"
ข้าพเจ้านึกคำนวณในใจ มูลค่าหนังสือครั้งนี้ ถ้าได้ส่วนลดก็ลดไป 9 บาท
แต่ถ้าข้าพเจ้าทำคูปอง 900 บาทหายระหว่างทางล่ะ (คนยิ่งรอบคอบอยู่)
...ตกลงเลยปฎิเสธไป
บอกว่าจะจดรายชื่อหนังสือที่อยากได้ให้ครบ 1000 แล้วค่อยมาซื้อ
(ไม่ยาก เก็บเอาจากคำแนะนำกัลยาณมิตรนี้ก็หลายเล่มแล้วค่ะ)
แต่ก็นึกชมพนักงาน ที่ให้ข้อมูล ช่วยในการตัดสินดีมาก อย่างนี้สิ "การสื่อสาร"
###
ต่างจาก แดนสนธยา
กลางดึก(มาก) ฤทธิจาก "ความผิดหวัง" ที่ค่อนข้างรุนแรงก็กำเริบ
2 ปีกว่าผ่านไป กับการนั่งเตรียมการไว้มากมาย
สุดท้าย Class ก็อาจไม่ได้ start..
อย่างไม่รู้เหตุผล เพราะขาดการสื่อสาร
อีเมลที่ส่งไปแล้วมักไม่ค่อยมีตอบกลับ
อย่างเป็นปกติของแดนสนธยา
ไม่รู้เลยว่า เอกสารที่ส่งมาผู้รับไม่ได้เปิด (หรือเปล่า?)
...
แล้วมันก็ผ่านไป
เมื่อได้ระลึกถึง บทความในหนังสือ เข็มทิศชีวิต ของคุณฐิตินาถ ณ พัทลุง
สิ่งแวดล้อมสะท้อนให้เห็นสิ่งที่อยู่ในตัวเราด้วย
เพราะคงมีบางอย่างที่คล้ายกัน จึงได้มาอยู่ด้วยกัน
###
เช้านี้ ข้าพเจ้าเช็คอีเมล ที่สองสามสัปดาห์มานี้เริ่มรก..จนได้
มีอีเมลไหนบ้าง ที่ยังไม่ตอบกลับ
ก็พบอีเมลที่่ถูกมองข้าม เป็นเรื่องแจ้ง, ส่งตาราง,กำหนดการ มาให้
ข้าพเจ้าเคยมองข้าม เพราะไม่ได้ถามเอาคำตอบ
แต่การกด reply แล้วใส่คำสั้นๆ ว่า "ขอบคุณ ได้รับแล้ว"
ก็ใช้เวลาเพียงหนึ่งนาที ที่สร้างความแตกต่าง
ให้อุ่นใจว่าข้อมูลถึงมือเราแล้ว
ต่อคนที่อุตส่าห์จัดและส่งสิ่งเหล่านี้มาให้เรา
...
การสนองตอบเล็กๆ
ก็เป็นการกระทำเล็กๆ ที่เรียกว่า 'ความใส่ใจ'
###
บทความตอนหนึ่งในหนังสือ "ฉลาดถาม เป็นต่อทุกสถานการณ์" โดย Makoto Tanihara แปลโดย คุณประวัติ เพียรเจริญ
..แม่ชีเทเรซา กล่าวว่า
"สิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับความรัก ไม่ใช่ความเกลียดชัง
แต่คือ 'ความไม่สนใจ' ต่างหาก
ไม่มีสิ่งใด เป็นการทำลายเกียรติ และศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
เท่ากับการถูกมองข้าม หรือไม่สนใจอีกแล้ว"
..
อย่างไรก็ตาม
ณ บรรทัดนี้ ข้าพเจ้าก็ยังยืนยัน
ไม่ว่าใครจะมองเราอย่างไร จะมองข้ามไปข้ามมา
ก็ไม่เป็นไร..ตราบใดที่ "กล้าศรัทธาในตนเอง"
ความเห็น (39)
คุณหมอบางเวลากำลังอยู่สถานการณ์เดียวกับผม ในเรื่องการตัดสินใจการเป็นสมาชิก ณ ร้านหนังสือแห่งนี้ ... และกำลังคิดอยู่เหมือนกันว่า จะซื้อเล่มใดบ้างที่จะครบ ๑,๐๐๐ บาท ตอนนี้มีในใจ ๒ เล่ม ส่วนอีกหลาย ๆ เล่ม กำลังเล็งไว้อยู่ครับ ที่ต้องเล็งไว้เพราะร้านหนังสือประจำหาหนังสือที่ต้องการให้ไม่ได้ นานหลายเดือนจนเกินรอ ;)...
"อีเมล" ที่คุณหมอบางเวลารอคอย อาจจะไปตกอยู่ใน "ถังขยะ" ก็ได้นะครับ ขอคุณหมอโปรดระมัดระวัง เพราะผมมักพบประจำ เวลานักศึกษาส่งงานเข้ามา ;)...
...
ขอศรัทธาในสิ่งที่ถูกควร
ขอศรัทธาไม่เรรวนและอับเฉา
ขอศรัทธาจงอยู่คู่ใจเรา
ขอศรัทธาจงแนบเนาตลอดไป
...
สู้ สู้ ครับ ;)...
สวัสดีค่ะคุณหมอ...ขอบคุณค่ะสำหรับมุมมองบันทึกกำลังใจ "กล้าศรัทธาในตนเอง"ประโยคสั้นๆแต่ทำให้หัวใจมีแรงพลังสำหรับการลงมือทำสิ่งดีๆสิ่งที่ถูกต้องอย่างไม่ลังเลสงสัยค่ะ...
ผมเคยเขียนไว้ที่ไหนจำไม่ได้เสียแล้วว่า ในสังคมไทย Attention อาจสร้างความเสียหายมากกว่า Corupption เพราะ Corupption มีกรอบกฎเกณฑ์ กฎหมาย และสารพัดหน่วยงานคอยจับจ้องอยู่ (ส่วนจะเลือกจับบางสิ่งเลือกไม่จับบางสิ่งเป็นอีกเรื่องหนึ่ง)
แต่ไม่มีใครพูดถึง Attention (ยกเว้นบริษัทเอกชน ถ้าใครถูกตำหนิให้ Pay more attention แปลว่าคุณควรมองหางานใหม่ได้แล้ว)
บันทึกเก่าผมเคยเขียนถึงเรื่องนี้เหมือนกันครับ ที่นี่ http://www.gotoknow.org/blogs/posts/383216
อยากให้สังคมเราให้ความสำคัญกับเรื่องแบบนี้ให้มากขึ้นครับ
คุณหมอน่ารักและเก่งเกินคำบรรยาย
คนเรานี่ก็นะมองเห็นแต่เงาคนอื่นเงาสิ่งต่างๆ
แต่ดั๊นลืมมองเงาตัวเองหากว่าเงาเราเขาน้อยใจบางทีอาจจะหนีหายไปก็ได้นะคะ555
ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณหมอปัท
สวัสดีค่ะอาจารย์หมอป.
คุณยายจะนอนแล้ว จะแวะมาอ่านใหม่อีกรอบนะคะ วันนี้ส่งอาจารย์หมอเข้านอนก่อนแล้วกันค่ะ
เห็นด้วยแน่นอนค่ะ ทุกคนต้องเชื่อว่าตนเองดีได้
ศรัทธาและชื่นชมนะคะ
แม้ความใส่ใจคนอื่น ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ถ้าทำด้วยความจริงใจ ก็จะมีคุณค่าที่ยิ่งใหญ่เลยละครับ
ได้ใจเลยหมอป. ขอบคุณสำหรับมุมมองดีๆ
อาจารย์ครับ...ได้รับความคิดและความรู้สึกดี ๆ จากอาจารย์จากบันทึก...ความใส่ใจเป็นการสิ่งที่ดีงาม...เพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ...ให้กับผู้รับ...กลับมีความหมายที่ดีมากมาย...และจะคงอยู่กับผู้ให้และผู้รับ...อาจารย์สบายดีนะครับ.....ผมมีงานมากมายที่ต้องสะสาง แต่พยายามจะเข้ามาอ่านบันทึกของอาจารย์และเพื่อน ๆ ทุกท่านครับ
พี่โอ๋ผ่าน "ไม่ว่าใครจะมองเราอย่างไร จะมองข้ามไปข้ามมา" มาเยอะเลยค่ะ เวลาที่เราไม่เป็นประโยชน์ แต่ถ้าเรารู้ว่าเราทำอะไรอยู่ เพื่ออะไร เราก็ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาให้ความสำคัญกับเรานะคะ ทำได้แล้วใจจะเป็นสุข
และสำหรับพี่โอ๋จะทำกับคนอื่นเหมือนที่เราอยากให้เขาทำกับเรา ง่ายมากค่ะ (แต่ไม่ต้องไปหวังว่าคนอื่นเขาจะคิดเหมือนเรา ก็เท่านั้นเอง มีความสุขแบบเงียบๆค่ะ ใครไม่รู้เรารู้เอง)
พี่โอ๋รู้สึกว่าน้องหมอป.ยังอยู่ในช่วงชีวิต "แคร์สารพัด" เหมือนที่พี่โอ๋ก็เคยเป็น เหนื่อยค่ะ พอพ้นช่วงนั้นมาได้ เราก็จะเรียนรู้ว่า สิ่งอื่นๆที่มามีอิทธิพลเหนือใจเรานั้น เพราะเรายอมให้มันเป็นเอง มันจะสอนให้เรา"คิดได้"ขึ้นเรื่อยๆ จนรู้ว่าทำอย่างไร คิดอย่างไรจึงจะไม่ทำร้ายตัวเองค่ะ ขอให้น้องหมอป.ถึงจุดนั้นเร็วๆ
ชอบคำพูดของแม่ชีเทเรซ่ามากค่ะ
"สิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับความรัก ไม่ใช่ความเกลียดชัง แต่คือ 'ความไม่สนใจ' ต่างหาก
หลายๆ ความสัมพันธ์ต้องคลอนแคลนเพราะคำคำนี้ ขอบคุณค่ะ :)
ขอบคุณบันทึกดีๆอีกเช่นเคยครับอาจารย์หมอ ป.
ชอบประโยคของแม่ชีเทเรซ่าครับ
"สิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับความรัก ไม่ใช่ความเกลียดชัง แต่คือ 'ความไม่สนใจ' ต่างหาก ...
'ความกล้าศรัทธาในตนเอง' เป็นฐานจิตใจที่ทำให้คนเราแข็งแกร่งจากภายใน ดูได้อารมณ์ความเด็ดเดี่ยวมั่นคงดีจังเลยละครับ เหมือนกับมีจุดตั้งต้นที่จะทำให้หลายอย่างมีโอกาสมองใหม่ด้วยความเข้าใจและทำใหม่ให้ดีกว่าเดิมอยู่เสมอ ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต และไม่เสียศรัทธาต่อ(มนุษย์)ตนเองของเรา ....ด้วยความใส่ใจของคุณหมอนี่ แม้การไปซื้อหนังสือซึ่งเป็นกิจกรรมในชีวิตประจำวันเล็กๆ ก็เป็นเรื่องราวที่เชื่อมโยงให้ได้คิดใคร่ครวญ สำรวจชีวิตการงาน ได้เข้าใจผู้คน และได้ปัญญาต่อการดำเนินชีวิตไปด้วยมากเลยนะครับ
หนังสืออะไรหนอหายากปานนั้น (ชักสนใจ)
เป็นไปได้ค่ะ ตัวคัดลงถึงขยะที่ไม่ลงรอยกันระหว่างอีเมล์ของหน่วยงาน
กับ ฟรีเมล์
หากผู้รับได้ แล้วตอบกลับมา จึงอุ่นใจว่าอีเมล์ไม่ไปนอนใน
junk
หากไม่ตอบว่าได้รับ ก็จะได้จัดส่งให้ใหม่
ความไม่สื่อสาร คือ ได้รับก็เงียบ ไม่ได้รับก็เงียบ นี่แหละค่ะ
ทำให้คนส่งพลอยเงียบไปด้วย
...
ขอบคุณสำหรับกำลังใจมีค่ายิ่งในยามนี้นะค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณน้อย กำลังคิดถึงอยู่พอดี
ขอให้กล้าศรัทธา กับ สวนผักหวาน ต่อไปด้วยค่ะ :)
สตินะครับ แว๊บเดียว หายไปแล้ว ดึงกลับมาได้ จึงชวนความใสใจมาด้วย
ขอบคุณครับ กับบันทึกดีๆ
- อ.วิ เคยอ่านหนังสืออะไรจำไม่ได้ค่ะ เพราะนานมากแล้ว จำได้เพียงว่า มีผู้ทดลองงานขายคนหนึ่ง ที่มีท่าทางขาดความมั่นใจในตนเอง จึงถูกพนักงานประจำแกล้ง โดยส่งให้ไปเสนอขายกับเป้าหมายที่พนักงานประจำที่เป็นยอดนักขายขนาดไหนก็ไม่เคยขายได้สำเร็จ
- ผู้ทดลองงานขายคนนั้นเดินเข้าไปใน Gallery แสดงภาพของบุคคลเป้าหมายที่นั่งวาดภาพอยู่ด้านใน แต่ด้วยความไม่มั่นใจที่จะสื่อสารเลยไม่กล้าเดินเข้าไปพบ ได้แต่เดินดูภาพไปเรื่อยๆ เป็นเวลานานสองนาน เป้าหมายจึงออกมาทักทายพูดคุยด้วย เพราะเห็นว่าผู้มาใหม่ให้ความใส่ใจในผลงานของตน กระนั้นพนักงานทดลองขายก็ยังไม่กล้าแสดงบทบาทการขาย จึงคุยกันเรื่องภาพไปเรื่อยๆ ถึงขั้นถูกคอ
- สุดท้าย เจ้าของ Gallery ก็ย้อนถามถึงหน้าที่การงานของผู้ร่วมสนทนา เลยได้ทราบข้อเท็จจริง ด้วยความต้องการที่จะตอบแทนผู้ที่ให้ความใส่ใจในผลงานของตน เป้าหมายคนนั้นเลยเอ่ยปากขอซื้อสินค้าจากพนักงานทดลองขายไป 3 ชิ้น ทำความงุนงงให้กับพนักงานประจำว่า ผู้ทดลองงานขายที่ดูไร้พลังทำสำเร็จได้อย่างไร
- ที่กล่าวมาคงเป็นตัวอย่างได้เป็นอย่างดีนะคะ ของผลพวงที่บุคคลได้รับจากการให้ความใส่ใจในคนอื่น
- อ่านถึงตอนที่อาจารย์หมอป.ทิ้งท้ายว่า "...ไม่ว่าใครจะมองเราอย่างไร จะมองข้ามไปข้ามมาก็ไม่เป็นไร..ตราบใดที่ "กล้าศรัทธาในตนเอง" ทำให้นึกถึงตนเอง ที่ไม่ใช่แค่ถูกมองข้าม แต่ถึงกับถูกผู้บังคับบัญชาบันทึกตำหนิอย่างรุนแรงเรื่องการทำหน้าที่ อันเกิดจากความเห็นต่างในเรื่องของจุดที่ให้ความสำคัญในงาน บันทึกดังกล่าวแสดงว่าผู้บันทึกให้คุณค่าการเป็นครูของอ.วิติดลบไปหมด ทั้งที่อ.วิทำงานทุ่มเทและเสียสละขนาดไหน พอไม่พอใจจุดเดียวถึงกับมอง อ.วิเสียหายไปทั้งหมด จำได้ว่า อ.วิ บันทึกตอบโดยมีข้อความว่า "ดิฉันเป็นคนเคารพตนเอง" เป็นส่วนประกอบ
- และในชีวิตการทำงาน อ.วิก็ถูกล่วงละเมิดแรงๆ มาบ่อยครั้ง แต่ที่อยู่ได้ก็ด้วยความเคารพตนเอง และมั่นใจในศรัทธาของตนที่มีต่อวิชาชีพ ความรักที่มีต่อองค์กร (อยากตอบแทนองค์กรในฐานะเป็นศิษย์เก่า) ความเมตตาสงสารนักศึกษาที่ถูกผู้บริหารและอาจารย์ดูถูกศักยภาพ และอยากตอบแทนประเทศชาติที่เลี้ยงดูเรามา
- จึงนำประสบการ์มาแลกเปลี่ยนด้วยความเข้าใจถึงความรูสึกของอาจารย์หมอป.ตามที่ได้ทิ้งท้ายไว้ค่ะ
- เชื่อมั่นว่าคุณหมอป ช่วงนี้ไปได้
- ชีวิตคนเรามันเป้นเช่นนั้นเอง
- ใน classstart ของผมคึกคักมากครับ
ขอบคุณค่ะ บทความที่นำมาฝาก ฉากจากภาพยนต์
ที่สะท้อน ผลลัพท์ของ 'Attention' ในงานตรงหน้า ผ่านอารมณ์ขัน
แบบโดนๆ
เจ้าหน้าที่หญิงจำนวนมากกำลังพิมพ์โทรเลขแสดงความเสียใจถึงการเสียชีวิตของทหารในสมรภูมิเพื่อส่งให้ญาติที่อยู่แนวหลังทราบ ทุกคนปฏิบัติหน้าที่ด้วยความตั้งใจและเร่งรีบด้วยสีหน้าของความสลดหดหู่ (ไม่พบว่ามีการหัวร่อต่อกระซิก ชวนคุยเรื่องละครเมื่อคืน หรือเคี้ยวมะยมดองไปด้วยแต่อย่างใด) ...
ขอบคุณมากค่ะ คุณครูกาย
การเห็นเงา - reflection ของตนเอง
ทำให้การดำเนินชีวิตอย่างมีสติ
ทักษะนี้ สำหรับตัวเองยังคงต้องฝึกฝนอีกมากค่ะ
โอ้ ตัวเราเองก็ attention deficit
แก้ อีเมล แล้วค่ะ ขอบคุณอาจารย์อีกครั้ง
เป็นบันทึกที่เขียนได้ใจเหลือเกินครับ คุณหมอ ป.
หากไม่นับ ตำแหน่งหน้าที่การงานของคุณหมอ ป. แล้วละก็
ผมรู้สึกถึง คุณค่าที่มีอยู่ในตัวของคุณหมอ นะครับ
มากพอ.... ที่จะให้รางวัลบางอย่างเป็นสิ่งตอบแทน
ขอบคุณครับ
กล้าศรัทธาในตนเอง ดูเผินๆ แล้วเป็นเรื่องพื้นๆ นะครับ แต่เมื่อตรองดีดี ก็จะทราบว่า ต้องใช้พลังและกำลังใจอย่างมากมายจริงๆ ...แต่สามารถทำได้ครับ ทำเรื่อยๆ ไม่นานก็ชิน ...และก็กลายเป็นคนแปลกในสายตาคนอื่นๆ ไป ประมาณนั้น แต่เราจะรู้สึกโล่ง โปร่งสบายมากๆ นี่ก็แลกเปลี่ยนมุมมองครับคุณหมอ
บทความน่ารักมากค่ะ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆนี้นะคะ
ขอบคุณค่ะ นอนหลับแล้วฝันดีนะคะ
ทำให้นึกถึง
"เชื่อมั่นในตน" ชื่อหนังสือของคุุณบัณฑิตย์ อึ้งรังษี
ไปเปิดๆ ดู บทความในนั้น ก็น่าสนใจค่ะ
แต่ขอเคลียร์ เล่มที่มีก่อน :)
ขอบคุณค่ะอาจารย์
เห็นด้วยกับสิ่งที่กระทำให้จริงมาจากใจ
ช่วงแรกอาจต้องเริ่มด้วย การคิด
แล้ว พิจารณาผลดีผลเสียที่เกิดขึ้น
เมื่อเห็นคุณค่าแล้ว ก็จะทำไปโดยจริงใจ ไม่ต้องคิดค่ะ
ขอบคุณค่ะ นางฟ้า (เรียกตามพี่หนูรีด้วยอีกคน :)
สวัสดีค่ะ คุณหมออดิเรก
ขอบคุณที่มาเยือนเสมอแม้งานยุ่ง จัดค่าย และอีกมากมาย
(อ่านจากบล็อก)
สัปดาห์นี้ก็วุ่นวาย เลยเข้ามาตอบความเห็นช้าไปนิด
ขออภัยด้วยเช่นกันค่ะ
คำแนะนำของพี่โอ๋ อ่านแล้วอุ่นใจเหมือนพี่สอนน้อง จากประสบการณ์
ทำกับคนอื่นเหมือนที่เราอยากให้เขาทำกับเรา
มันจะสอนให้เรา"คิดได้"ขึ้นเรื่อยๆ จนรู้ว่าทำอย่างไร คิดอย่างไรจึงจะไม่ทำร้ายตัวเอง
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณปริมที่ชอบเหมือนกัน :)
ขอบคุณค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะอาจารย์วิรัตน์ที่ย้ำเรื่อง "การใคร่ครวญ"
บทเรียนชีวิตที่ผ่านมา สอนให้รู้ว่า
"ความลังเลใจ" สร้างความเสียหาย มากกว่า การทำไปจนเห็นผล
การตัดสินใจ ย่อมมีผิดบ้าง ถูกบ้าง..เม่ื่อเลือกไปแล้ว
ก็ต้องทำให้ดีที่สุด
บทเรียนจากความผิดพลาดที่ได้ เก็บมาใคร่ครวญ แก้ไข
เพื่อให้ยังคงศรัทธาตัวเอง
ขอบคุณมากค่ะท่านทูต
- เรื่องเล่าของอาจารย์ ให้ข้อคิดได้เป็นอย่างดีค่ะ ทีี่คนอื่นมีท่าที่ต่อต้าน หรือถอยหนี เวลาเราเสนออะไร อาจเพราะเราใจร้อน เข้าไปแบบ "พยายามขาย" ไอเดียของตนเองจนลืม ใส่ใจ สิ่งที่เขาคิด สิ่งที่เขาเป็น...ตัวอย่างใกล้ๆ ตัว เช่น การโทรศัพท์ หากผู้โทรมาถามสักนิดว่า สะดวกคุยไหม ก็สร้างความรู้สึกดีกว่าแล้ว
- ประสบการณ์ชีวิตของอาจารย์ ยังให้ข้อคิด ได้อีกสองทาง ทางหนึ่ง แม้เรารู้ตนเองว่าทำไปโดยเจตนาดี เจตนาบริสุทธิ แต่คนอื่นก็ยังมองตรงข้าม หวาดระแวงจนได้..ดังนั้น ตัวเราเอง จะตัดสินว่าใครเป็นอย่างไรก็ต้องระวังเช่นกันค่ะ
- ประทับใจจังค่ะตรงนี้ "แต่ที่อยู่ได้ก็ด้วยความเคารพตนเอง และมั่นใจในศรัทธาของตนที่มีต่อวิชาชีพ ความรักที่มีต่อองค์กร (อยากตอบแทนองค์กรในฐานะเป็นศิษย์เก่า) ความเมตตาสงสารนักศึกษาที่ถูกผู้บริหารและอาจารย์ดูถูกศักยภาพ และอยากตอบแทนประเทศชาติที่เลี้ยงดูเรามา"
ยินดีกับ classtart ค่ะ
อาจารย์ขจิตเป็น idol ของคน เก่ง ดี มีความสุข
จะพยายามข้ามผ่านไปค่ะ
(ถ้าไม่ผ่าน ก็เริ่มทางใหม่ :)
ขอบคุณค่ะ คุณแสงแห่งความดี
การมีกัลยาณมิตร เข้ามาอ่าน ให้ข้อคิด ให้กำลังใจ ก็เป็นรางวัล
ที่ทำให้อยากเขียนบล็อก อ่านบล็อกใน G2K อยู่เสมอเลยค่ะ :)
เป็นคนแปลกๆ แบบสบายใจ เพราะไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
ก็น่าเป็นอยู่นะค่ะ :)
ดีใจที่ชอบและมาเยี่ยมเยียนค่ะ :)