ปลดโซ่ตรวน...ในใจ
คนเราล้วนคิดว่า....เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่ประเสริฐที่สุดในสิ่งที่มีชีวิตในโลก
เพราะเราได้กินอาหารที่น่าทานและอร่อยโอชา...ได้นอนอยู่บนเบาะนุ่มนิ่ม
มีและครอบครองปัจจัยที่สี่และปัจจัยที่ห้า...หก...ตามมา...
ถึงยากดีมีจน...ทุกคนที่เกิดมาต้องมีมุมที่มีความสุขบ้าง
แต่ใครจะรู้หล่ะนะ...ว่าบางมุมของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ …เขาอาจจะมีความสุขมากกว่าคนเราก็ได้
หนอน...ที่ชอนไชในอุจจาระ...อาจจะมีความสุขในรสชาติ
พยาธิ...ในร่างกายของมนุษย์....อาจจะมีความสุขในการดูดดื่มเลือด
นก...ที่โบยบินอย่างเสรี...อาจจะมีความสุขกับการมีอิสระในการดำรงชีพ
คิดได้อย่างนั้น...คนอาจเป็นสิ่งที่มีชีวิตที่มีความสุขน้อยกว่าสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ
แต่ที่จริงแท้แน่นอนที่สุด...
ทุกชีวิตต้องการอิสรเสรีภาพ...ต้องการปลดโซ่ตรวน...และหลุดพ้นจากพันธนาการทั้งปวง
คนไข้ของผม เป็นคนไข้จิตเวช จากการดมกระป๋อง (สารระเหย)...สามารถคว้าดาวคว้าเดือน...จนสมองกลวง มาเกือบ 10 ปี
ตอนแรกรู้เรื่อง พักหลัง ๆ เริ่มโวยวาย...ทุบตีคนในครอบครัว...คนอื่น...บ่น...ดุด่า
และหนักขึ้น...ก็ใช้กำลังกับแม่...และจะข่มขืนแม่...ถ้าคนมาช่วยไม่ทัน
จนคนในบ้าน ต้องกักขัง..ใส่โช่ตรวนมานานถึง 5 ปี...ด้วยความรู้สึกทรมานและก็ต้องทำ
เริ่มแรก...ทีมสุขภาพ และครอบครัว ก็วางแผนช่วยกัน...ส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลจิตเวชขอนแก่น ห่างจากบ้านประมาณร้อยกว่ากิโลเมตร
แต่คนไข้อยู่ไม่ถึงสัปดาห์หนีโรงพยาบาลออกมา...จนตำรวจตามหาไม่เจอ…
แต่จู่ ๆ ห้าวันก็กลับมาบ้าน พร้อมกับญาติคนเจ็บที่คนไข้ไปตีห้าแตกเย็บหลายเข็ม
เขามาเอาเรื่อง...ทั้งที่รู้ว่าบ้า...แต่ก็ยอมจ่ายค่าทำขวัญ เพราะสงสารคนเจ็บ
กลับมาบ้าน...ก็ใส่โซ่ตรวนอีกครั้ง...รัดแน่นมาก...บางครั้งก็เกิดบาดแผลรอบข้อเท้า
ผมถามว่า ทำไมไม่ใช้ผ้าพันรอบ ๆ ป้องกันบาดแผล แต่แม่คนไข้บอกว่า...คนไข้คัน และแกะออกเรื่อย ๆ
อนามัยปรึกษาแพทย์ และนักจิตวิทยา...ตอนนี้ได้ยากิน และยาฉีดทุกเดือน ๆ
ผมสงสาร แต่ไม่รู้ว่าจะช่วยเหลืออะไรได้มากกว่า ที่ไปดูและฉีดยา เดือนละครั้ง....สองครั้ง
คนไข้จบมัธยมหก...เสียอนาคตที่สดใส...เพราะถึงเป็นอย่างนี้
จำอะไรได้หมด บวกเลขได้...สวดมนต์ได้หลายบท...อ่านหนังสือเก่ง
ชอบร้องเพลงคาราบาว เช่น วณิพก...บัวลอย...วิมานดิน
จะโวยวายเป็นพัก ๆ ...ผมชอบทุกว่า...ถ้าตาขวาง อย่าเพิ่งเข้าใกล้คนไข้นะ
คนไข้จะบ่นว่าปวดหัว...มืดในสมอง...และเริ่มอาการคลุ่มคลั่ง...ไม่นานก็สงบ
วันนี้...พวกผม...หมออนามัย...อสม. ผู้นำชุมชน อบต. และครอบครัวคนนไข้
ประสานงานกับแพทย์...นักจิตแพทย์....วางแผนรักษาคนไข้ใหม่
ได้ข้อตกลงว่า....แพทย์จะให้ยาตัวใหม่ ที่ลดอาการคลุ่มคลั่ง และลดความรู้สึกทางเพศให้น้อยลง
แพทย์อยากให้กลับไปนอนโรงพยาบาลจิตเวชขอนแก่นอีกครั้ง
แต่ญาติกลัวเหตุการณ์ซ้ำรอย
คนในชุมชนจะมาออกเยี่ยมร่วมกัน...อาบน้ำ...กินอาหารร่วมกัน...หาเรื่องราวพูดคุยกัน…
เพราะเมตตาธรรมเป็นสิ่งค้ำจุนโลกให้งดงามได้เสมอ
เดือนละ 2-3 ครั้ง คนมาประมาณมากกว่า 5 คน เพราะถ้าปลดโซ่ตรวนออก ตอนเรามา
ถ้ามีคนไข้โวยวาย หรือจะหลบหนี...จะได้จับด้วยกัน
ปลดโซ่ตรวนออกตอนพวกเรามา...สักเดือนละ 2-3 ครั้ง...ก็น่าจะดีในขั้นแรก
ขั้นต่อไปต้องประเมินอาการเรื่อย ๆ
วันนี้...ผมมีความสุขใจอย่างประหลาด
ผมไม่ได้ยิ้มอย่างโดดเดี่ยวเหมือนทุกวัน
เมื่อเห็นใคร ๆ หลาย ๆ คน...ยิ้มออกมาพร้อมกันและพร้อม ๆ กับผม
โลกงดงามเสมอ...
ก่อนที่เราจะไปเยียวยา
เราก็ต้องปลดโซ่ตรวน...ในใจ…ของเราเองบ้าง...
ใจที่หลุดพ้นจากพันธนาการทั้งปวงเช่นกัน
ความเห็น (16)
น้องทิมดาบ ชื่นชมทุกท่านค่ะในความพยายามที่จะช่วยปลดโซ่ตรวน เข้าใจและเห็นใจแม่ รู้สึกเห็นใจและสงสารผู้ป่วยค่ะ ภาวนาให้ยาถึงและปลดโซ่ตรวนได้ตลอดไปค่ะ
มาเชียร์การทำงานของหมออนามัย เห็นคนไข้แล้วน่าสงสารครับ
- ชีวิตบางคนถูกคนอื่นกักขัง
- บางคนกักขังตนเอง
- บางคนถูกขังใจ
- บางคนขังใจตนเอง
น่าสงสาร ขอเป็นกำลังใจกับ คุณหมอทุก ๆ ท่านครับ
I am with you though I can't see what you see; I can't feel what you feel;...
Tell us more
ขอบคุณบริการที่เต็มไปด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ครับ
เห็นรูปแล้วน้ำตาซึม
มาให้กำลังใจทั้งคนที่ถูกโซ่ตรวนมัดทั้งภายนอกและภายใน ให้กำลังใจคุณหมอในการทำงานที่มีความหมายเช่นนี้ค่ะ
ขอบคุณจากใจค่ะ
- ทุกข์กายไม่เท่าไหร่....ทุกข์ใจ....ต้อง OK นะค่ะ
เอาเพลงนี้มาฝาก เพื่อเป็นกำลังใจให้คุณหมอ และใคร ๆ หลาย ๆ คนครับ
http://www.youtube.com/watch?v=fkr-FW5SIic
คนในชุมชนจะมาออกเยี่ยมร่วมกัน...อาบน้ำ...กินอาหารร่วมกัน...หาเรื่องราวพูดคุยกัน…
เพราะเมตตาธรรมเป็นสิ่งค้ำจุนโลกให้งดงามได้เสมอ
เดือนละ 2-3 ครั้ง คนมาประมาณมากกว่า 5 คน เพราะถ้าปลดโซ่ตรวนออก ตอนเรามา
ถ้ามีคนไข้โวยวาย หรือจะหลบหนี...จะได้จับด้วยกัน
#
เป็นกุศโลบาย การใช้ชุมชนเยียวยาคนในชุมชนด้วยกันอย่างน่าชื่นชมค่ะ ยังได้ประเด็นที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่า คนที่มีอาการผิดปกติทางจิต โดยเฉพาะ psychosis หลังออกโรงพยาบาลไปแล้ว เขาจะอยู่ในบ้าน ในชุมชนได้อย่างไร
เมตตาธรรมค้ำจุนโลก..ขอให้กำลังใจค่ะ
พี่เคยมีญาติที่มีอาการทางจิตเวช พี่ดูแลจนควบคุมโรคได้ การดูแลผู้ป่วยจิตเวช ญาติสำคัญที่สุด ต้องรู้อาการนำที่จะเกิดอาการคุ้มคลั่ง ถ้าเราส่งไปรักษา รพ จิตเวช จนควบคุมอาการได้แล้ว ญาติจะต้องดูแลให้กินยาสม่ำเสมอ ถ้ากินยาแล้วยังควบคุมไม่ได้ อาจต้องฉีดยาเพื่อจะควบคุมอาการ ประสานกับพยาบาล PCU มาฉีดยาให้ทุกเดือน ในตอนหลังถ้าคนไข้ไปฉีดยาที่ PCU ใกล้บ้านเอง ถ้าคนไข้ไม่ไปฉีดยาตามนัด พยาบาลจะโทรมาตาม
เลื่อนดูภาพนี้อยู่นานสองนาน ขอให้ชายคนนี้หายไวๆ ด้วยเถอะ ครอบครัวเค้าจะได้พ้นทุกข์ สาธุ
ทะเลใจ (คาราบาว) ทุกชีวิตดิ้นรน คนหาแต่จุดหมาย ใจในร่างกายกลับไม่เจอ ทุกที่เกิดซ้ำเพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจใ้ห้เจอก็เป็นสุข.. ..เป็นกำลังใจ... แด่ผู้พลาดผิด ลึกถลำ..
หาก.... คืนนั้นคืนไหนใจแพ้ตัว คืนและวันอันน่ากลัว ตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสีศิวิไล อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น
..หายเร็ววันนะครับ...
ตามเชียร์กิจกรรมดีดีค่ะ
- สวัสดีครับคุณหมอ
- มาแวะเยี่ยม
- ขอบคุณที่นำประสบการณ์ดีๆมาแบ่งปัน