ตอนที่ 3 อธิษฐานรัก สัญญาข้ามภพ ข้ามชาติ
เคยสงสัยตัวเองบ้างไหมค่ะว่า ไปสัญญา สาบานกับใครเค้าไว้เมื่อชาติก่อนๆหรือเปล่า ถึงได้ส่งผลให้ชาตินี้ไม่มีคู่ หรือมีความรักก็ไม่สมหวังในความรัก ต้องมีเรื่องให้ทุกข์ใจตลอด ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
รู้ไหมค่ะว่า การสัญญา สาบาน โดยเฉพาะต่อหน้าพระพุทธรูป มีความศักดิ์สิทธิ์มาก มีอานุภาพอย่างยิ่ง แรงอธิษฐานจะติดตัวเราข้ามภพ ชาติ ไม่ใช่สุขข้ามชาตินะคะ แต่มันเป็นทุกข์ข้ามชาติ ทุกข์ที่เกิดจากความรัก มันหนักมากกก ความรักไม่ได้ทำให้เกิดความสุข สมหวังในชีวิตอย่างเดียวนะคะ การเวียนวายตายเกิด ข้ามภพ ข้ามชาติ มันมีอยู่จริงค่ะ คนเราไม่ได้เกิดชาติเดียว และตายชาติเดียวนะคะ ตัวอย่างก็มีให้รับรู้แล้ว
ชาตินี้มีทุกอย่าง ก็ไม่ได้หมายความว่าชาติหน้าจะเกิดมาหล่อ สวย รวย มีทุกอย่างเหมือนชาตินี้นะคะ ไม่เชื่อหรือค่ะ แพรมีจริงไม่อิงนิยายเรื่อง สัจจะสัญญา ๑,๔๐๐ ปี มาเล่าให้ฟังค่ะ เรื่องนี้ได้มาจากการเข้ากรรมฐานของพี่คนหนึ่งท่านได้พบเจ้าของเรื่องในนิมิต คือ พระนางอุทุมมาพรเทวี มาเล่าเรื่องสัจจะอธิษฐานให้พี่เค้าฟัง และขอให้พี่เค้าช่วยถอนคำสาบานค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า
นางอุทุมมาพรหรือพระนางอุทุมมาพรเทวี นางในผู้ดูแลรับใช้พระแม่จามเทวี นครหริภุญไชย (จ.ลำพูน) ได้รับมอบหมายจากพระแม่จามเทวีให้ดูแลการสร้างวัดและพระประธานต่างๆในราชอาณาจักร นางก็ได้ดำเนินการไปด้วยดี แต่ด้วยวิบากกรรมปางก่อน ทำให้นางได้พบรักกับนายทหารหนุ่ม นามว่า อมรเทพ ซึ่งเป็นทหารคู่บารมีของเจ้าชายอนันตยศ พระราชโอรสของพระแม่จามเทวี ทั้งสองรักกันมาก ได้ครองรักกัน หลังจากสร้างวัดเสร็จแล้ว นางอุทุมมาพรและนายกองอมรเทพ ได้อธิษฐานร่วมกันต่อหน้าองค์พระประธานอันศักดิ์สิทธิ์ ว่า
“เราได้ตั้งจิตไว้ถึงเทพไท้เทวัญ
ขอให้ได้ครองคู่กันทุกครา
และเมื่อเกิดมาทั้งสองตัองพันผูก
หากแม้ว่าผู้ใดมิได้เกิด
ขอทวยเทพโปรดจำคำนี้ไว้
การตั้งสัจจะอธิษฐานทุกคราไป
ขออย่าได้ครองคู่หมู่อื่นเลย
หากแม้ใครคิดตระบัดสัตย์
ขอข้องขัดเรื่องครองคู่ อย่าอยู่เฉย
มันผู้นั้นจงฉิบหายตายไปเลย
อย่าได้เคยเคียงคู่ทุกชาติไป”
ท่านอมรเทพเป็นทหาร จำต้องเดินทางไปรักษาเมืองต่างๆตามที่ได้รับมอบหมาย จึงกล่าวกับนางอุทุมมาพรไว้ว่า หากเราไปทำกิจของเราเสร็จ เราจะกลับมารับเจ้าไปอยู่ด้วยกัน และนางก็ตอบว่า เราจะรอท่านอยู่ที่นครหริภุญไชยนี้ จะรอจนกว่าท่านจะกลับมา (นั้นแน่ ยังสัญญาต่ออีก ไม่รู้ซะแล้ว...)
อมรเทพได้ติดตามเจ้าชายอนันตยศไปสร้างเมืองเขลางค์ แต่เนื่องจากวิบากกรรมเก่าที่ยังมี ทำให้อมรเทพได้เข้าไปในหมู่บ้านในเมืองเขลางค์นคร ได้พบรักหญิงสาวนางหนึ่ง คือ นางแก้วจินดา จึงอยู่กินกันฉันสามีภรรยา ทั้งๆที่นางก็รู้ว่าอมรเทพมีคู่แล้วรออยู่ที่เมืองหริภุญไชย แต่นางก็รักท่านอมรเทพและพยายามไม่ให้อรมเทพกลับไปที่หริภุญไชย จนกระทั่งท่านอมรเทพเสียชีวิตในป่า เพราะนางจับได้ว่า อมรเทพมีหญิงอื่น จึงหลอกล่อใหท่านเข้าป่า แล้วก็หลงทางตายอยู่ในป่านั้นแหละ
ส่วนนางอุทุมมาพรก็ยังรออมรเทพอยู่โดยไม่รู้ว่าท่านอมรเทพตายแล้ว นางเฝ้ารอคอยสามีให้กลับมา แต่ไร้วี่แวว รอจนกระทั่งได้ข่าวว่า อมรเทพมีผู้หญิงอื่นอีกหลายคน (ขนาดสัญญา สาบานกันไว้แล้ว ยังกล้ามีคนอื่นอีก นี่เป็นสันดานผู้ชายเจ้าชู้จริงๆค่ะ) และได้เสียชีวิตไปแล้ว นางได้แต่เฝ้าคิดถึงและร้องไห้ถึงท่านอมรเทพ ทำให้ต้องระทมทุกข์อยู่กับอดีต เสียใจอย่างมากมาย หลังจากนั้นนางได้รับพระยศเป็นพระนางอุทุมมาพรเทวี ต่อมาก็ได้ออกบวชพร้อมกับพระนางจามเทวี และได้เสียชีวิตลงในวัย ๘๖ ปี
หลังจากที่พระนางเสียชีวิตลง ด้วยบุญกุศลที่ได้กระทำ (สร้างวัด) มานางก็ได้ไปเกิดเป็นอากาศเทวา ประจำอยู่ที่บริเวณเมืองเวียงท่ากาน (ปัจจุบัน คือ บริเวญรอยต่อระหว่าง อ.สันป่าตอง กับ อ.ป่าซาง จ.ลำพูน) สถานที่ๆได้ทำการอธิษฐานไว้
จบไปแล้วค่ะ ชาติเริ่มต้นคำสัญญา คำสาบาน ทั้งคู่ตายไปแล้วก็จริง แต่กรรมมันไม่ได้จบแค่นั้นนะคะ มันข้ามภพ ข้ามชาติ ตามติดตัวเราทุกชาติไป ตายแล้วไม่สูญค่ะ มาอ่านกันต่อค่ะ ว่า บุญ กรรม สัญญา สาบาน มันตามกันยังไง มันทำงานของมันอย่างไร
หลังจากนั้น พระนางอุทุมมาพรเทวีก็ได้เลื่อนชั้นเป็นเทวดาชั้นจาตุมหาราช (สันนิษฐานว่า มีผู้อุทิศบุญกุศลให้พระนางอย่างต่อเนื่อง) แต่ยังไม่ได้เกิดเป็นมนุษย์ ส่วนท่านอมรเทพได้เกิดมาเป็นชายหนุ่มรูปงาม ลูกชาวป่า และมีนิสัยเจ้าชู้เหมือนเดิม พระนางอุทุมมาพรเทวี ได้ติดตามจนทราบว่าท่านอมรเทพมาเกิด ณ หมู่บ้านในเมืองเขลางค์นคร นางก็เฝ้าติดตามดูแลท่านอมรเทพมิได้ห่าง แล้วเห็นพฤติกรรมผิดสัจจะที่เคยให้ไว้แก่พระนาง ทำให้พระนางสะเทือนใจมาก แต่ก็เฝ้ารอคอยว่า ท่านอมรเทพจะระลึกถึงคำสัญญาได้ในวันหนึ่ง
ในชาตินั้น ท่านอมรเทพได้ใช้ชีวิตอย่างประมาท ยังคงเจ้าชู้ มักมาก และก็ไม่สมหวังในความรัก แล้วก็ตายอย่างอนาถ เพราะทะเลาะวิวาทแย่งคนรักกัน ตายแล้วก็ไปเกิดเป็นสัมภเวสีเร่ร่อนอยู่สักพักใหญ่ๆ
ต่อมาในยุคพระเจ้าอาทิตยราช ได้เกิดมาเป็นลูกชาวบ้าน ณ เมืองมูล ได้ร่วมสร้างวัดศรีสร้อยเมืองมูล (ทำบุญสร้างวัดด้วย) พระนางได้ติดตามท่านอมรเทพ ได้เฝ้าดูแล แต่ก็เห็นพฤติกรรมเจ้าชู้ มากรัก ผิดสัจจะเหมือนเดิม พระนางก็ได้แต่ช้ำใจ และก็รอคอยว่า สักวันหนึ่งท่านอมรเทพจะกลับใจ และระลึกชาติได้ ระลึกถึงคำสัญญา สาบานที่ให้กันไว้ แต่แล้วก็รอเก้อ ท่านอมรเทพลืมทุกอย่าเกี่ยวกับพระนางไปสิ้น สุดท้ายชายมากรัก หลายใจ ก็ผิดหวังในความรักเรื่อยไป แล้วตัดสินใจบวชในพระศาสนา แต่ก็ไม่ได้บรรลุธรรม หรือได้ทิพยจักขุญาณ จึงไม่สามารถระลึกชาติได้
เทพธิดาอุทุมมาพร รู้สึกเสียใจมาก ท่านคิดได้ว่า ไม่น่าเอาความรัก ความบริสุทธิ์ใจของตน ผูกติดกับคำอธิษฐาน สัญญา สาบาน กับชายคนนี้ เพราะแรงอธิษฐานต่อหน้าพระพุทธรูป พระประธานอันศักดิ์สิทธิ์ทำให้นางไม่สามารถไปเกิดใหม่ ไม่สามารถที่จะยกจิตขึ้นสู่ภพภูมิที่สูงขึ้น หรือบรรลุธรรมได้ สุดแสนจะเศร้าใจ ต้องทนทุกข์ทรมานเฝ้าดูชายที่ตนรัก ลืมความรัก ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับพระนาง ได้แต่มองดูคนรักจากไป ไปหาผู้หญิงอื่น ไปรักคนอื่น รักเรื่อยๆ รักหลายคน แล้วก็รับกรรมของเค้าไป ช่วยอะไรไม่ได้
พระนางจึงได้สติ และคิดว่า เราควรยกเลิกคำอธิษฐานที่มีต่อกัน จึงจะเป็นการดีต่อทั้งสองฝ่าย
พระนางอุทุมมาพรเทวีหรือเทพธิดาอุทุมมาพร จึงได้เหาะไปยังสถานที่ๆเคยให้สัจจะ อธิษฐาน แล้วอธิษฐานต่อหน้าพระประธานอันศักดิ์สิทธิ์ว่า
“ข้าฯ แต่พระปฏิมาอันศักดิ์สิทธิ์
ผู้มีฤทธิ์ที่อยู่เบื้องหน้าข้าฯ
โปรดฟังคำขอข้า อีกสักครา
ที่ได้มาอธิษฐานด้วยความทุกข์ใจ
อันตัวข้าและชายโฉด
ท่านเคยโปรดข้าทั้งสองประคองไว้
เราเคยพบรักพ้องด้วยต้องใจ
และจึงได้สัญญาใจ สาบานกัน ด้วยสัจจะวาจา
มาครานี้ตัวข้าขอยกเลิก
ขอฟ้าเบิกคำอ้อนวอนของข้าหนา
อย่าได้ประสบพบกันทุกข์อีกครา
เพราะตัวข้าอิดหนาระอาใจ
จะเกิดมากี่ภพ เกิดกี่ชาติ
เขาไม่อาจเลิกมากรัก เลิกเจ้าชู้ได้
เมื่อเค้านั้นผิดสัจจะทุกคราไป
ตัวข้าไซร้แสนเจ็บปวดรวดอุรา
ขอเทพไท้เทวาอันศักดิ์สิทธิ์
ขอพระปิดคำอธิษฐานของตัวข้า
ขออีกภพที่เขาได้เกิดมาอีกครา
อันตัวข้าจะจะขอติดตามไป
นำตัวเขามาพร้อมกับตัวข้า
เพื่อได้มายกเลิกคำสัญญา สัจจะอธิษฐานไว้
ขอได้โปรดหนุนนำข้าทุกคราไป
ขอให้ได้สัมฤทธิ์ผลในอนาคตกาล..”
เมื่ออธิษฐานแล้ว พระนางก็เฝ้ารอการกลับมาเกิดของอมรเทพอีกครั้ง (รอนานมาก...) จนกระทั่งอมรเทพได้มาเกิดเป็นมนุษย์ในชาตินี้ เทพธิดาอุทุมมาพรได้มาให้พี่คนที่เล่าเรื่องเห็นในสมาธิ ขอให้ช่วยถอนคำสาบานและได้ไปหาอมรเทพ ทำให้อมรเทพทราบในสมาธิ เพื่อจะได้ไปทำพิธียกเลิกคำอธิษฐาน คำสาบานดังกล่าว (ในชาตินี้ท่านอมรเทพในวัยนักเรียนชั้นมัธยมปลายได้เรียนกรรมฐาน และฝึกมโนมยิทธิกับพระอาจารย์รูปหนึ่ง จนสามารถระลึกชาติได้บ้าง ได้รู้อะไรบางอย่าง แต่ยังลังเลสงสัยไม่แน่ใจ จึงสอบถามจากผู้รู้ก็คือ พี่คนเล่าเรื่องกับพระอาจารย์ที่เคารพค่ะ)
พิธีการถอนคำอธิษฐาน คำสัญญา สาบาน จึงได้เริ่มขึ้น
แล้วจะเป็นยังไง ทำได้ยังไง
จะถอนคำสาบาน ที่เป็นคำสาปติดตัวทั้งคู่ได้หรือไม่
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ 555
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
อ่านเรื่องราวที่ผ่านมาได้ที่นี่ค่ะ 
ความเห็น (3)
คงเป็นเช่นนั้นจริงๆ สิ่งที่เคยทำไว้เราไม่รู้ในตอนเราเกิดใหม่ เผอิญว่า คนที่เราสาบานไว้ด้วยกันนั้นยังไม่สามารถมาเกิดได้ เราจึงต้องอยู่คนเดียวอย่างเดียวดาย...
“สัญญาใจ”
ได้พบน้องค่ำนั้น ณ วันหนึ่ง
วันที่ซึ่งสัมพันธ์เริ่มสานก่อ
สวยงามนักรักแรกเริ่มแตกกอ
รดน้ำรอคอยเร่งให้เบ่งบาน
เธอสวยงามสมวัยสมัยนั้น
ส่วนตัวฉันคนบาปผู้หยาบกร้าน
ร่วมลงชื่อถือสัญญามาจดจาร
เอกสารผ่านใจยื่นให้กัน
อ่านแล้วให้แง่คิดดีค่ะ ไม่ให้สัจจะสาบาน เพราะจะเป็นการยึดติดจิตไม่เป็นอิสระ ทำหน้าที่ปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่าคะ