หยุดท้อ
เป็นโรคทางระบบประสาท เกิดจากการที่ สมอง น้อย หลั่งสารเคมี ที่มีชื่อว่า dopamine ออกมาไม่เพียงพอ ส่งผลให้เกิดการเคลื่อนไหวผิดปกติ เช่น เคลื่อนไหวช้า พูดคิดช้า หรือสั่น ไม่แสดงออกทางสีหน้า โรคนี้เป็นโรคเรื้อรังและเป็นมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อโรคเป็นมากขึ้นผู้ป่วยจะเดินลำบาก พูดลำบาก ไม่สามารถช่วยตัวเองได้
ในภาพที่ทุกคนเห็นเวลาทำงาน ที่โรงพยาบาลจะเห็นว่าผู้เขียน เป็นคนอารมณ์ ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส แม้ตัวจะป่วยแต่ใจไม่ป่วย เป็นคนที่เข้มแข็งให้กำลังใจคนอื่น คอยช่วยเหลือคนอื่น แม้ว่าตัวเองก็ไม่สบประกอบ ก็ตาม ปกติแล้วผู้เขียน เป็นนักกิจกรรมตัวยง เป็นวิทยากร พิธีกร หรือกิจกรรมกลุ่มต่างๆ ในโรงพยาบาลผู้เขียน จะเป็นคนแถวหน้า กล้าคิด กล้าที่จะแสดงออก มีความมั่นใจในตัวเองสูง แต่ใครจะรู้ว่าทุกคนมีความอ่อนแอ ในใจ เพียงแต่ใครจะแสดงออกเท่าไรนั่นเอง บางครั้งผู้เขียน รู้สึกท้อมาก ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ทรมานมากเวลา ที่ ระดับ dopamine ในร่างกายลดต่ำลง จะขยับแขนก็ลำบาก ลูกงอแง ก็ไม่มีปัญญาจะดูแลลูก แม้แต่อาบน้ำให้ลูกยังทำไม่ได้ อาบน้ำตัวเอง ถูสบู่ยังไม่สะอาด เพราะถ้าออกแรงมากๆ จะมี chest pain และปวดไปหมดทั้งร่างกาย ยิ่งเวลา ที่ใกล้จะมีประจำเดือน ยาแทบจะไม่ action จะมีอาการ ช่วง 05.00-07.00 น. 11.00-12.00 น. 16.00-17.00 น. และ 20.00-21.00 น. วันหนึ่งๆ จะต้องมีอาการที่ทรมานประมาณ วันละ 4 ครั้งเป็นอย่างต่ำ ถ้าอยู่บ้านดีที่สุดคือนอน แต่อยู่ที่ทำงานนอนไม่ได้ ทำได้ไม่น่าเกลียดคือนั่งเฉยๆ การนั่งเฉยๆ นี่แหล่ะที่รู้สึกทรมาน หมดคุณค่าในตัวเอง เนื่องจากเป็นช่วงที่คนอื่นเขายุ่ง แต่เรากลับทำอะไรไม่ได้ นึกแล้วรู้สึกท้อแท้ยิ่งนัก แต่ยังดีที่มีหัวหน้าที่น่ารัก เพื่อร่วมงานที่ดี น้องๆ ผู้ช่วยที่คอยช่วยเหลือ เขาเข้าใจเรา เรารู้ว่าเขาเข้าใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึก ทุกวันนี้พยายามทำอย่างอื่นทดแทนในการช่วยออกแรงไม่ได้ ก็นั่งใช้สมอง โดยการนั่งทำงานวิจัย งาน CQI ของหน่วยงานไป ครั้งที่ท้อแท้มากๆ เคยคิดฆ่าตัวตาย แบบที่บุคลากรทางการแพทย์จะสามารถทำได้แบบไม่ทรมานมาก แต่พอเห็น ใบหน้าคนที่เขารักเรา เขาคอยดูแลปลอบใจ เช่น คู่ชีวิต เห็นเขายอมเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างจากที่ไม่เคยทำ ก็ต้องมาทำ เห็นหน้าลูกที่อยู่ในวัยสดใส เห็นเพื่อนที่ทำงานที่คอยดูแลเวลาอาการไม่ดี ทำให้การท้อนั้นเปลี่ยนเป็นพลังในการที่จะต่อสู้กับความเจ็บป่วย เข้มแข็งแม้ร่างกายจะอ่อนแอ แล้วได้แต่บอกตัวเองว่า....หยุดท้อ.....
คนที่อยู่เคียงข้างตลอด
เพื่อนร่วมงานที่คอยดูแลให้กำลังใจ ( ชุดนี้ผู้เขียนเป็นคนตัดเย็บให้เพื่อนร่วมงานใส่ในงานฉลอง ปีใหม่ ที่ รพ. 2012 ตัดทั้งหมด 22 ชุด)
ชื่นชมความเข้มแข็งและกำลังใจจากผู้คนรอบข้างค่ะ ครอบครัวน่ารักมาก..
เปลี่ยนวิธีคิด..
ชีวิตเปลี่ยนค่ะ