น้องจิ....จิราภรณ์ กาญจนสุพรรณ ท่านลืมเธอหรือยัง
น้องจิ....จิราภรณ์ กาญจนสุพรรณ
ท่านลืมเธอหรือยัง
เมื่อวันที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ ผมได้รับชวนจากแม่น้องจิ ให้ไปชมการนำเสนอโครงการก่อนจบการศึกษาของนักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิชาเอกสังคีตศิลป์ ที่นำเสนอเรื่องเพลงเรือ ซึ่งสืบสานจากชุมชน วัดมะเกลือ อ.พุทธมณฑล จ.นครปฐม ประธานโครงการคือ นางสาวจิราภรณ์ กาญจนสุพรรณ
ผมเดินทางไปถึงมหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์ หลัง ๑๘.๐๐น. ไปถึงก็ได้ยินเสียงเพลงเรือดังกระหึ่มสระน้ำของมหาวิทยาลัยแล้ว ในสระมีเรือสองลำ ลำหนึ่งเป็นเรือเข็มลำใหญ่มีแม่เพลงนั่งอยู่ ๖ คน อีกลำเป็นเรือแปะลำใหญ่(ที่ยืมมาจากบ้านน้องของครูพิสูจน์)มีพ่อเพลงนั่งอยู่ ๔ คน ริมสระน้ำด้านหน้าเรือมีคณาจารย์ ผู้มีเกียรติ ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านเพลงเรือจากวัดมะเกลือ นักศึกษาหลายสาขาวิชา และผู้สนใจจำนวนมากนั่งชมส่วนหนึ่งนั่งเก้าอี้ บางส่วนก็ปูเสื่อนั่งชม บ้างก็ยืนชมกันรายรอบสระ ริมฝั่งตรงข้ามเป็นเวทีวงดนตรีไทยมีนักดนตรีชายหญิง ๑๐ คน หนึ่งในนี้คือ น้องจิ ประธานโครงการที่นั่งตีตะโพน กำกับจังหวะเพลงเรือด้านหลังเป็นจอภาพสำหรับฉายภาพกิจกรรม
พ่อเพลงแม่เพลงไหว้ครูเสร็จก็ร้องประโต้ตอบกันอย่างสนุกสนาน จบด้วยทำนองลาเพลงเรือแบบวัดมะเกลือ ที่ขึ้นว่า "เหลืองเอยใบยอ หอมช่อ......"เพลงเรือจบลง ตามด้วยเสียงจบมือกระหึ่มสระน้ำ เนื้อเพลงเรือประพันธ์โดยน้องจิ ซึ่งครูพิสูจน์ฟังแล้ว ก็รู้สึกชื่นชมว่า น้องจิ เก่งมาก แต่งได้ไพเราะมาก เธอสั่งสมประสบการณ์จากการเป็นนักกลอนของโรงเรียนบางลี่วิทยา เป็นแม่เพลงวงเพลงพื้นบ้านโรงเรียนบางลี่วิทยา การเป็นเยาวชนเจ้าของรางวัลรองชนะเลิศอันดับ ๑ โครงการเพาะกล้าพันธุ์เก่งเพลงพื้นบ้านรุ่นแรก และการเป็นนักศึกษาคณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร มารวมอยู่ในตัวเธออย่างสมบูรณ์ พ่อเพลง แม่เพลง นักดนตรีที่มาร่วมนำเสนอโครงการ เป็นเพื่อน เป็นน้องวิชาเอกต่างๆมีทั้งเยอรมัน ฝรั่งเศส ภาษาไทย เป็นต้น แสดงว่าเธอต้องมีมนุษยสัมพันธ์ชั้นเยี่ยม ความสามารถที่เยี่ยมยอดอีกอย่างคือเธอต้องสอนให้คนที่ไม่เคยร้องเพลงพื้นบ้าน ไม่เคยร้องเพลงเรือ ร้องให้ได้ ในวันนั้นผมว่านักศึกษาร้องกันได้ดีทีเดียว และพัฒนาไปมาก
เบื้องหลังความสำเร็จน้องจิ ต้องพาทีมงานไปฝึกกันที่สระน้ำบ้านแม่ยุพิน ที่จ.สุพรรณบุรี ครูพิสูจน์ ยังได้รับเชิญให้มาช่วยพายเรือ ช่วยชม
ขอเล่ากิจกรรมนำเสนอของน้องจิต่อนะครับ พอเพลงเรือจบก็ยังมีการนำเสนอการสาธิตการเล่นสักวาที่วิวัฒนาการมาจากเพลงเรือของชาวบ้านมาสู่ชาววัง มีการบอกสักวา แล้วร้องเป็นเพลงไทยเดิม ระหว่างนี้น้องจิก็ร่วมบรรเลง ด้วยการเป่าขลุ่ย จากนั้นเป็นการเดี่ยวจะเข้ เพลงสามชั้น(ลืมชื่อ)โดยนางสาวจิราภรณ์ กาญจนสุพรรณ ความสามารถของเธอได้รับการปลูกเพาะมาจากครูพินิจ เมฆฉา ครูดนตรีไทยโรงเรียนบางลี่วิทยา แล้วมาเจริญงอกงามที่สาขาสังคีตศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร เธอเก่งจริงๆ ต่อจากการเดี่ยวดนตรี ก็มาเป็นการขับร้องเดี่ยว เพลงไทย เต่ากินผักบุ้ง ร้องเองแต่งเอง เนื้อหาเกี่ยวกับการปลุกจิตสำนักให้ร่วมอนุรักษ์เพลงเรือร้องไปแล้วเป่าขลุ่ยประกอบ ปิดท้ายด้วยการร้องเพลงเรือขอบคุณทุกคน ทุกฝ่ายที่ช่วยให้เธอประสบความสำเร็จ ตั้งแต่คณาจารย์ ภูมิปัญญาท้องถิ่นเพลงเรือวัดมะเกลือ ญาติพี่น้อง เพื่อน น้องๆนักศึกษาและทุกคน
กิจกรรมจบลงด้วยความชื่นชม ในความสามารถของเธอ จิราภรณ์ กาญจนสุพรรณ
ผม(ครูพิสูจน์) ชมแล้วเกิดความคิดอยู่ในใจว่า จิ เธอเหมาะมากที่จะเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยหรือมหาวิทยาลัยไหนสนใจ ก็รีบทาบทามนะครับผมรับรองว่าท่านจะได้เพชรเม็ดงามที่รอบรู้และมีประสบการณ์หลายด้าน ที่หายากในยุคนี้ทีเดียว ว่าแต่มหาวิทยาลัยศิลปากรเถอะ.....จะปล่อยให้เพชรหลุดมือไปหรือเปล่าหนอ
ครูพิสูจน์ ใจเที่ยงกุล
ความเห็น (22)
เสียดายพลาดโครงการนี้ครับ พี่อาจารย์พิสูจน์สบายดีไหมครับ
สวัสดีค่ะคุณพ่อน้องจิ
ยินดีและ ดีใจได้ข่าวคราวน้องจิ สบายดีนะคะ
น่ายินดีและชื่นชมมาก ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณ อ.ขจิต ไม่ได้คุยกันนานแล้วนะครับ เสียดาย ผมก็ลืมชวน พอดีรีบด้วยวันนั้น
น้องจิ ยังสบายดีใช่ไหมครับ อาจารย์ ;)...
ขอบคุณ ปู มากครับน้องจิโตขึ้นมาก และเก่งขึ้นมากด้วยครับ
ขอบคุณ wasawat ครับ น้องจิคงเครียดอีกนิดก่อนจบ งานนี้ผ่านไปคงสบายอกสบายใจมากครับ ขอบคุณแทนน้องจิแล้วผมจะนำความห่วงใยของทุกคนไปบอกเธอ เธอบอกยังคิดถึงชาวโกทูโน แต่เรียนหนักไม่ค่อยมีเวลา เหมือนก่อนๆครับ ปีนี้จบปริญญาตรีแล้วนะครับ
สวัสดีครับ
เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ
อาจารย์ดียังไง ลูกศิษย์กิ่งอย่างนั้น
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณ เกษตรยะลามากครับ แวะมาทักทาย และมอบยาหอมให้ ๑ ขวด
ไม่ลืมครับท่าน ทั้งน้องจิ น้องโย่ เด็กผู้หญิงตัวผอมๆ พูดไม่หยุดปาก เป็นนักบริการที่ติดใจ พบกันที่บ้านหมอเจ๊ กระบี่ เมื่อสักสามปีผ่าน
ขอบคุณ ท่านวอญ่า ที่ยังไม่ลืมเด็กน้อย ผู้เติบโตอย่างสมความภาคภูมิใจของคนรอบข้าง
ไม่เคยลืมลูกสาวของครูอ้อย และไม่เคยลืม พี่ชายของครูอ้อยด้วยค่ะ
ยินดีด้วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ.. สู้ๆ ก้าวไปก้าวไปอย่างมั่นคง..
ขอบคุณ ครูอ้อย ไม่ได้คุยกันเสียนาน คิดถึงจัง ทราบว่า โครงการของน้องจิได้รับรางวัลผลงานวิจัยยอดเยี่ยม ของคณะอักษรศาสตร์ มศก.ทีเดียว
ขอบคุณ ออนไทม์ มากครับ ที่ให้กำลังใจน้องจิ ครับ
- ยังคิดถึงทั้งน้องจิ และน้องโย่จ้ะ
- คงเติบโตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้วทั้งสองคน
ขอบคุณ คุณมะเดื่อ น้องจิจบปริญญาตรีแล้ว น้องโย่ขึ้นม.๒ แล้วครับ
ช่างรวดเร็วอะไรปานนั้น
เจอกันที่กระบี่ไม่กี่วันฃ
เจอกันอีกที จบป.ตรีแล้ว
พบกันหลังสุดไม่ได้คุยอะไรกันเลย
จริงครับ ท่านวอญ่า เราจะไม่แก่ได้อย่างไรเนอะ
อ้ำณัฐพงษ์ สถาปิตานนท์
สวัสดีอาจารย์และพ่อเพลงแม่เพลงทุกคน ผมอ้ำครับเคยเป็นพ่อเพลงบางลี่จำได้ป่าคับเพลงอีแซวยังอยู่ในความสงจำเสมอไม่เคยลืม ว่าแต่อาจารย์สบายดีป่าวคับถ
สวัสดีค่ะ ครูพิสูจน์ ...โห เขียนชมซะขนาดนี้..เดี๋ยวหนูก็ลอยกันพอดี...ทุกสิ่งที่ประสบผลสำเร็จได้ก็สั่งสมมาจากความรู้ที่ครูมอบให้นี่แหละค่ะ...หนูต้องขอบพระคุณครูจากใจจริง..ที่บ่มเพาะความรู้ที่มีในตัวของหนูให้เจริญงอกงามจนเป็นผลผลิตในวันนี้..ถึงผลผลิตอาจไม่งดงาม..แต่รับรอบว่ามันสมบูรณ์ค่ะ....อิอิ......คิดถึงนะคะ..รักษาสุขภาพด้วยค่ะ กอด กอด กอด **** ขอบคุณทุก ๆ ท่านค่ะที่ยังไม่ลืมน้องจิ....และน้องจิก็ไม่ลืมทุก ๆ ท่านเหมือนกัน..แต่ว่ายังหาเวลามาเขียนบันทึกไม่ได้เลย..เพราะว่า ตอนนี้น้องจิกำลังเรียนป.โท ที่สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย ม.มหิดล อยู่ค่ะ....เรียนหนักมาก ๆ การบ้านเยอะด้วย...ถ้ามีเวลาว่าง นาน ๆ น้องจิจะมาเขียนบันทึกให้ทุกท่านอ่านอีกนะคะ.....ขอบคุณค่ะ กอด กอด กอด
สวัสดี อ้ำ ตอนนี้ทำงานอะไรเล่าสู่กันฟังบ้าง
น้องจิ เสียดายไม่ได้ไปแสดงความยินดีตอนรับปริญญาตรี เพราะยุ่งเรื่องงานวันภาษาไทย รอตอนรับปริญญาโทก็แล้วกันเนอะ