เรื่องเล่าจากในหราง(คุก) ของคน หอมหวล...1.
เมื่ิอประมาณต้นปี 2544(2554) ผู้เขียนเห็นพี่น้อง ชาวโกทูโนว์หลายคนหันไปใช้ช่องทางสื่อสารกันทางเฟสบุ๊ก ผู้เขียนก็ลองสมัคเข้าไปอ่านไปโพสข้อความอยู่เนืองๆ
แต่ก็ไม่ทิ้งงานการเล่าเรื่องในโกทูโนว์ที่ได้ใช้สื่อสารบอกเล่า ถามข่าวคราวถึงกันอย่างสม่ำเสมอ
โลดแล่นไปในเฟสบุ๊ก จนไปพบ"ชมรมคนรัก หอมหวล" ก็เข้าไปทักทายแนะนำตัว พร้อมทั้งอาสาสืบประวัติความเป็นมาของตระกูลให้รู้ที่มาที่ไปของ หลายๆคนในหลายๆจังหวัดที่มีผู้ใช้นามสกุล"หอมหวล" ให้ได้ทราบกัน เป็นการ"สืบโยด สาวย่าน สานใย ให้แน่นแฟ้นขึ้น .....
ในการนี้มีน้องผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อพิมพปภัสสร หอมหวล เป็นผู้คุมอยู่อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน เราทักกันแทบทุกเช้า ด้วยเป็นคน"คอกาแฟ"เหมือนกัน คุยกัน สานสัมพันธ์กัน เปิดเผยกัน ถึงขั้นที่น่าจะเรียกได้ว่า ไว้ใจกันได้ในระดับหนึ่ง
ผู้เขียนจึงแนะนำให้เขามาเล่าเรื่องในคุกให้พี่น้องในโกทูโนว์ ได้เรียนรู้ บางมุม บางหลืบของบางคน......
วันนี้ น้องเขาส่งเมล์มาให้ทางเฟสบุ๊ก อ่านแล้วทำให้อยากแบ่งปันให้ทุคนอีกช่องทางหนึ่ง (ขออภัย ก็อปปี้มาแล้ววางไม่ได้)
ความเห็น (27)
ที่นี่ไม่มีนักโทษชั้นเลว
โดยพิมพ์ปภัสสร หอมหวลเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2011 เวลา 20:23 น.
ฉันเห็นใบหน้าของเธอครั้งแรก ตอนเธอย้ายมาจากลำพูน มาอยู่ที่นี่ในปกครองของฉัน
แววตากลมโตใสแจ๋ว ของเธอที่จ้องมองฉัน ทำให้ฉันหลงรักเธออย่างไม่ต้องสงสัย
แววตาสวย ... สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา มันเหมือน หยดน้ำค้าง บนใบหญ้า ยามรุ่งอรูณ
บนดวงตาสองข้าง... ประกอบกับ รูปร่างสูงใหญ่ เกือบ 170 ซม.ทำให้เธอ โดดเด่น สง่างาม
เธอจ้องมองสรรพสิ่งรอบข้างดั่งคนฉลาดมองอย่างทะลุปรุโปร่ง ชัดเจน
และ เธอเคลื่อนไหว คล่องแคล่วว่องไว ดั่งสายลม
เธอมาในคดีที่ติดพ่วงมากับคนอื่น ฉันดีใจ เมื่อพบว่า
เธอไม่ได้มา ในคดียา ซึ่ง สำหรับฉัน มันหนักเกินไปในการแก้ไขพฤติกรรม และคืนคนดีสู่สังคม
เมื่อคนเก่า ซึ่ง มีภารกิจอื่นได้ออกไปทำงานจุดอื่น เธอก็ได้มาช่วยงานฉันเต็มตัว ทำทุกอย่างโดยไม่ต้องสั่ง
เธอ รู้หน้าที่ ฉันเพียงเอ่ยปาก ในสิ่งที่เธอไม่รู้ และอธิบายเล็กน้อย เธอก็เข้าใจโดยไว
ศุกร์นี้ เธอจะจากลา ฉันเห็นสีหน้าของเธอหม่นลง หม่นลงทุกวัน และวันหนึ่ง ก็ถามฉันว่า
"นาย...นายจะคิดถึงหนูไหม ถ้าหนูไม่อยู่แล้ว"...คำถามนี้ ตอบยากมาก สำหรับฉัน ถ้าตอบว่า "รัก"
เขาก็จะเศร้าและอาลัยอาวรณ์ จำใจจะต้องให้เขาตัดความอาวรณ์และความรัก
จึงบอกเขาไปว่า"ธรรมดา"มันเป็นเรื่องธรรมดา ของการจากลา มาแล้วก็ต้องจากไป พร้อมกับ
ทำหน้านิ่งนิ่ง เฉยเฉย ประมาณว่า ถามอะไรเนี่ยไม่น่าสนใจเลย
ใบหน้าเธอเศร้าลง และทั้งทั้งที่ ในใจ อยากบอกว่า
"ไอ่น้องสาว ตรูน่ะรักเมิงมากเลยว่ะ มากอดที ไอ่คนดีที่สุดในกำแพง"
ในแต่ละรุ่น จะมีคน ที่ทำความผิด โดยไม่ตั้งใจ รู้เท่าไม่ถึงการณ์ อยากลอง ปะปนมา
พร้อมกับกลุ่มที่มีความโลภ เห็นแก่เงินขายยาเสพติด ดำกับขาว ดั่ง หยิน-หยาง
หลายคน เวียนวน เข้า-ออกคุก ดั่งบ้าน กลุ่มที่มีพฤติกรรมนี้ เราเรียกว่า "กลุ่มหลายรอบ"
ในกำแพง จะมีการศึกษา ระดับ ประถม ม.ต้น ม.ปลาย และ มสธ.(มสธ.-- ออกค่าใช้จ่ายเอง)
รวมถึงการฝึกวิชาชีพทุกแขนง ที่จำเป็น เป็นประโยชน์ และนำไปใช้ได้จริงเมื่อพ้นโทษไปแล้ว
ฉันจำได้ถึง เหตุการณ์ๆหนึ่ง คณะกรรมการ ได้สอบถาม ผู้ต้องขังที่จะไปวิวัฒฯ(ค่ายวิวัฒน์พลเมือง)
เพื่อประเมินความพร้อมหลังจากผู้ต้องขัง รายงานตัว ชื่อ-สกุล--โทษคงเหลือ --
คณะกรรมการที่นั่งก็จะป้อนคำถาม พร้อมปากกาให้คะแนน
ในมือ ผุ้ต้องขังที่ฉันเข้าไปนั่งเป็นกรรมการอยู่ด้วย เป็นผู้ชาย ข้าพเจ้า ไม่ได้สนใจว่า คดี อะไร ได้แต่บุ้ยใบ้ ให้ผู้ต้องขังหญิง
ที่ข้าพเจ้าคุมตัวไป สังเกตุ การพูดจา การรายงานตัว การวางแขนขาในร่างกาย ให้เป็น "ปกติ"
กรรมการ ได้ถาม ผู้ต้องขังชายว่า หลังจากพ้นโทษ ออกไป จะออกไป ทำมาหากินอะไร เสียงผู้ต้องขังชาย
ตอบกลับมา เสียงดังฟังชัด ว่า "ต้ม-เหล้าเถื่อน ขาย ครับ"...
ฉันผงะ!! แทบจะพลัดตกจากเก้าอี้ กับคำตอบ คณะกรรมการบางท่าน เอาปากกา มาเกาที่หน้าผาก
เนื่องจากเกิด อาการคัน โดยไม่ทราบสาเหตุ อีกท่าน นั่ง นิ่งนิ่งเงียบเงียบ
ครุ่น และ คิดหนัก หัวหน้าฝ่ายการศึกษา ซึ่งทันเกม ก็รีบยิ้ม พูดแทรกขึ้นมา ...
แนะนำแนวทางว่า "ไอ้หนู เลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ ปลูกผัก อะไรก็ได้นะ
มันดีกว่าต้มเหล้าเถื่อนเยอะเลยล่ะ ... เห็นไหมคะว่า หัวหน้าฝ่าย พยายามช่วย
จุดไฟนำทางขนาดไหน สรุปสุดท้าย หนุ่มเหน้ารายนี้ ก็ได้ไปเข้าค่ายวิวัฒน์พลเมือง ที่โคราช
และรอคอย ปล่อยอภัยโทษ ในเดือนธันวาคม ต่อไป
...การอยู่ในกำแพง ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย บทเรียน มากมาย และ ประโยชน์มากมาย ไม่ว่า จะได้เรียนฟรี ฝึกวิชาชีพฟรี
ได้เพื่อนใหม๋ มีวินัยในตนเอง การเข้าสังคม อยู่ร่วมกับคนอื่นเป็น และ อีก คณานับ ...
การเข้ามา จึงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่การออกไป แล้วกลับเข้ามาใหม่ มันน่าแปลกยิ่งนัก
...น้องรัก จงเดินหน้า เดินหน้าต่อไป และอย่าหันหลังกลับมา ไม่ว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต
นี้คือเรื่องเล่าของคนคุก จากน้องสาวที่ไม่เคยเห็นหน้า แต่รู้จักกันผ่านเฟสบุ๊ก
- เป็นเรื่องเล่าที่น่าสนใจ (ไม่เคยได้อ่านเรื่องจากผู้เล่าที่อยู่ในแวดวงนี้) และก็เล่าได้น่าติดตามมากค่ะ ขอบพระคุณท่านวอญ่ามากนะคะที่นำมาเล่าต่อ
- เพิ่งไปคุยกับท่านวอญ่าที่บันทึก "เรื่องนี้มีโมชิแสดงนำ" มาค่ะ อย่าลืมกลับเข้าไปอ่านนะคะ ท่านวอญ่าบอกว่า บันทึกดังกล่าวเป็นบันทึกที่ยาว ครวนี้ยังได้เพิ่มความยาวเข้าไปอีก 3 ย่อหน้า ว่าด้วยประวัติการบินของโมชิ เพื่อให้ครบถ้วนกระบวนความเรื่องของโมชิกับคุณยาย ค่ะ
- ตอนต้นของบันทึกนี้ มีข้อความว่า "เมื่่อประมาณต้นปี 2544 ผู้เขียนเห็นพี่น้อง ชาวโกทูโนว์หลายคนหันไปใช้ช่องทางสื่อสารกันทางเฟสบุ๊ค" จริงๆ แล้วตั้งใจจะพิมพ์เป็น 2554ใช่ไหมคะ เพราะ GotoKnow ของเราเพิ่งเกิดปี 2548 ค่ะ
เรื่องราว น่าสนใจ เนาะพี่บัง
ว้าว มีหอมหวล อยู่แม่สะเรียงด้วย
.. ทุกเรื่อง คือการเรียนรู้ ขอบคุณค่ะ
ไม่เคยสัมผัสกับคนกลุ่มนี้ ขอบคุณเรื่องดี ๆ ที่แบ่งปันค่ะ
- น่าสนใจมากเลยครับบัง
- บางกรณีเราไม่ค่อยได้เรียนรู้
- เรื่องในเรือนจำ
- คนทั่วไปไม่ทราบ ดีใจตรงที่เขาได้เรียน มสธ ด้วย
- เผื่อพ้นโทษไปจะได้ประกอบอาชีพได้
- แหม...อ่านบันทึกจบ..นึกว่าอารมณ์ค้างซะแล้ว...(ก็อปปี้มาแล้ววางไม่ได้)
- ขอบพระคุณมากๆๆ ครับ. ที่อุตส่าห์นั่งจิ้ม..เอามาให้เรียนรู้..คารวะด้วยใจจริงครับ
สวัสดีครับอาจารย์ ผศ วิไล
+ผมจบการศึกษา ผู้ใหญ่ ระดับ 4 เที่ยบเท่า ม.3 สมัยปี 2518 แล้วนำวุติม. 3ทียบเท่า ไปสมัครเรียน มสธ. นิศาสตร์รุ่นแรก ปี 2525 จบปี 2535 ฝึกทนายความรุ่น 9 แต่ไม่จบหลักสูตร ออกมาเป็นทแนะ และใช้วิชากฎหมาย อยู่ในแวดวงกระทรวงยุติธรรม
คือเป็น อาสาสมัครไกล่เกลี่ยชุมชน
อาสาสมัคร แก้ปัญหาความขัดแย้งชุมชน
อาสมัครคุมประพฤติ
และอาสมัครคุ้มครองและพิทักษ์สิทธิเสรีภาพ ล้วนแล้วแต่อยู่ในแวดวงคนคุก คนเกะกะเกเร
จนมาได้คุยกับผู้คุมหญิง จึงเกิดความคิด อยากแลกเปลี่ยน กับการคุมคนในคุก ที่ปล่อยคนดีคืนสู่สังคม
+ครับเข้าไปเติมความคิดเห็นต่อไว้แล้วครับ
+ขอบคุณที่ชี้ให้เห็นในเรื่องพศ. ขนาดอ่านเองสองรอบก่อนกดบันทึก ยังนึกไม่ออกว่าเขียนพศ.ผิด เพราะใจคิด เป็น 2554
+ นี้คือความงาม ความดี ของคนในโกทูโนว์ ที่ช่วยกันทักท้วง เติมเต็ม ในสวยงาม
เรียน ท่าน วอญ่า-ผู้เฒ่า
- เรื่องเล่าสนุกมาก + ความรู้ที่ได้รับ
- คนเขียนเรื่องเล่า ==> เล้าพลังได้ดีมาก
- มีพรสรรรค์มากคะ
- อยากจะฝึกเล่าแบบนี้จังเลย แต่ เล่าได้ไม่เล้าอารมณ์คนอ่านเลยคะ
- จริงตัวเองมี เรื่องที่ไปเยี่ยมคนไข้ในเรือนจำ และเคยเขียนเรื่อง "็ีHumnize.....ในเรือนจำ" แต่ไม่สนุก เหมือนที่ท่านเล่า
- ณ.ตอนนี้ คนไข้ที่มารับฝากครรภ์ มีหลายคนที่ ตั้งครรภ์แล้วอยู่ในเรือนจำ เวลามาฝากครรภ์ ต้องมาพร้อมกับ พยาบาลประจำเรือนจำ และ ผู้คุมหญิง.....ถามเขา(เบาๆ)ว่าคดีอะไร?เขาตอบ หมอเปิ้น ว่า "ม้า"
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆๆเช่นนี้
ปู ครับ ตอนนี้ ชมรมคนรักหอมหวล มีแทบทุกจังหวัด
วันก่อนไปบ่อแสน ตามรอยหอมหวลได้ความว่า ย้ายมาจากทุ่งสง มาได้ภรรยาที่พังงาเมื่อประมาณ 150 ปีที่ผ่านมา
ตั้งใจจะเขียนเป็นผังเครือญาติ ไว้ให้ลูกหลานได้นับญาติ
สวัสดีครับครูน้อง
คนกลุ่มนี้ผมสัมผัสบ่อย เพราะต้องทำหน้าคุมประพฤติ คนที่ถูกปล่อยตัว และปล่อยตัวชั่วคราว ต้องติดตามและรายงานตัวให้กับสำนักงานยุติธรรมจังหวัด เป็นการติดตามไม่ไห้ไปก่อคดีอีก
สวัสดีครับท่านอาจารย์ ขจิต..
เช้านี้อากาศดีมาก ฝนไม่ตก แดดเช้าไม่ร้อนเกินกว่าจะนั่งจิบกาแฟ
สร้างเครือข่าย สร้างสัมพันธ์ กันทางสื่อ IT พบสิ่งใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ และเรื่องใหม่ๆมาเล่าต่อในโกทูโนว์
พี่วอญ่าจุดประกายให้ผมเขียนอะไรได้อีกเลยครับ..
ผมจะเขียนเรื่องราวทางจิตวิทยามาเสริมในตอนต่อไปนะครับง.
เรื่องนี้ดีมากๆครับ..พี่ทำให้เห็นเรื่องราว..ยังกับงานวิจัยทางมานุษยวิทยา (Anthropology) เลยครับ
สวัสดีค่ะคุณตาฯ
- ได้เรียนรู้อีกแง่มุมหนึ่งของชีวิตนะคะ
- ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีครับท่านสามสัก...
ด้วยความรัก ความศรัทธา จึงเป็นพลังให้มุ่งหวังพยายาม ปลุกปล้ำกับเครื่องมือIT
ยิ่งได้ท่องไป ได้เห็น ได้ประโยชน์ ที่จะนำสิ่งดีๆมาบอกกล่าวกัน จึงทำให้มีแรง มีพลัง ในการนั่งทน นั่งทำ
ยิ่งมีเรื่องให้เรียนรู้มากเท่าไหร่ ยิ่งมีพลังเพิ่มขึ้น
สวัสดีครับคุณ สมศรี เป็นเรื่องเล่าที่น่าอ่านเร้าพลังเหมือนดังท่านว่าไว้
อีกประการหนึ่งผมก็ก็อยู่ในแวดวงของการคุมประพฤติของผู้พ้นโทษ
เป็นการคืนคนดีสู่สังคม
สวัสดีครับ อาจารย์ ภิญโญ
อาจารย์ก็จุดประกายให้ผมได้มีความคิดในตั้งคำถาม นำสิ่งดีๆออกมาจากตัวคน
เมื่อก่อนจัดเวที วิเคราะห์จุดอ่อน จุดแข็ง มักเจอทางตัน หาทางออกไม่ได้ จุดอ่อนมันเยอะเกิน
แต่ตั้งคำถามใหม่ ถามในสิ่งดีๆ ความคิดดีๆ ก็ออกมา จนได้ วิทยากรพื้นที่ไปทำกิจกรรมกับเยาวชน ในประเด็นพี่สอนน้อง ของมูลนิธิศุภนิมิตร
สวัสดีค่ะ ท่าน วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
- ขอบคุณทั้งผู้เล่าเรื่องและท่านวอญ่าที่นำเรื่องราวดีๆ มาถ่ายทอดต่อค่ะ
- ซาบซึ้งในการพยายามขัดเกลา ชี้แนะแนวทาง และการปฏิบัติหน้าที่ด้วยใจ
- ขอให้กำลังใจผู้ที่มีส่วนร่วมสนับสนุนการคืนคนดีสู่สังคมค่ะ
สวัสดีคุณยาย
ชาวสาสุขเราพักนี้มีงานยุ่งๆเข้ามากมาย ยิ่งรพ ที่ขอประเมินHA ด้วยแล้ว ทำานกัน ออกเวรแล้วต้องมทไ HA ต่อ สวสารคนอยู่เวรจัง
สวัสดีค่ะ
มาเมื่อไหร่ก็ได้พบเรื่องราวที่สนุกและน่าสนใจทุกครั้ง ขอบคุณสำหรับมิตรภาพและกำลังใจที่มีให้เสมอนะคะ
สวัสดีครับครูอัมพร ที่นี้ไม่มีนักโทษชั้นเลว มองในมุมบวก ในการให้โอกาส ฟื้นฟู เยียวยา และแก้ไข ส่งต่อไปให้นักคุมประพฤติ ก่อนคืนคนดีสู่สังคม
สวัสดีครับครู อรวรรณ...
นานแล้วที่ไม่ได้คุยกัน ครูสบายหรือครับ
อ้อ นิสิต ป.โทซิน่ะ สู้ๆครับ ผมก็กำลังทำวิทยานิพนธ์อยู่ครับ
บันทึกนี้ดีหลายหลาย มากมายเรื่องเล่าแง่คิด
ใครหนออยากเกิดมาทำผิด รู้คิดมีสติเปลี่ยนไป
หลากทางมากมายกรรมกุศล ชะตาดลลิขิตเลือกได้
กรรมดีหนุนส่งสะสมไว้ ตายไปคนข้างหลังจดจำ
"คืนคนดีสู่สังคมสิ่งควรทำ
วาทกรรมของกระทรวงยุติฯ ที่วาดฝัน
ต้องเน้นที่ชุมชนผลเป้าหมายมาร่วมกัน
ช่วยสานฝันคืนคนดีที่เป็นจริงฯ"
ขอบคุณอาจารย์ ที่แวะมา
วันพ่อ 5 T* 2554 คิดดีทำดีเพื่อตัวเอง คือการทำเพื่อชาติ
สวัสดีครับคุณวอ..
สวัสดีปีใหม่๕๕ที่จะมาถึง ขอให้อยู่เป็นผู้เขียนให้สมาชิกได้อ่านกันต่อไปนานๆน๊ะครับ
อ่านแล้วทำให้อยากเขียนเรื่องที่ตัวเองเคยเข้าไปศึกษาและดูงานในเรือนจำ( ทหาร )
เมื่อหลายปีก่อน ผมคงจะมีโอกาสเล่าให้คุณวอ และสมาชิกฟังในโอกาสต่อไปเพราะ
ตอนนี้กำลังลงเรื่อง.การแข่งขันกระโดดร่มนานาชาติ -๑ ทั้งหมดเขียนไว้สามตอนครับ.
โตนี่-ฟาง.
๑๓ ธ.ค.๕๔
สวัสดีครับคุณวอญ่า
ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน เรื่องบางเรื่องเราไม่สามารถรู้ ไม่สามารถมองเข้าไปถึงได้
ถ้าผ่านมาแถวนี่แวะมาเยี่ยมบ้างนะ
ตอนนี้จำได้แล้ว
สวัสดีคุณ โทนี่
ขอบคุณครับที่แวะมา
ผมก็ชอบอ่านงานที่บันทึกคุณเขียนอยู่ ได้ความรู้เพิ่มอีกหลาย
ยังมีหลากหลายอาชีพ หลายหมายมุมมองของคนที่ควรนำมาแบ่งปันกัน
แล้วตามไปแลกเปลี่ยนครับ
สวัสดีครับพี่คำถามเดียว....
ขอบคุณครับ ผ่านบางแก้วจะแวะไปคารวะครับท่านพี่