( ถนนกลางหมู่บ้านมูดองยังเป็นลูกรังแท้ ๆ )
คณะของคุณมะเดื่อออกจากวัด ก็ย้อนกลับมาทางเส้นทางถนนกลางหมู่บ้าน พี่ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ผู้นำทางจะพาพวกเราไปแวะชม
" โลตัสมูดอง" ซึ่งดูเหมือนจะเป็นสถานที่จำหน่ายสินค้านานาชนิดแห่งเดียวของหมู่บ้านนี้ ตลอดเส้นทางถนนลูกรัง ได้ชมบ้านเรือนที่นี่ซึ่งวัสดุส่วนใหญ่ที่ใช้ในการสร้างบ้านคือ " ไม้ " โดยเฉพาะเสาบ้านล้วนแต่เป็นไม้แทบทั้งสิ้น
( บ้านหลังใหญ่ที่สร้างด้วยไม้ )
ลักษณะของบ้านจะใกล้เคียงกับบ้านของไทย อาจจะเนื่องจาก มูดองอยู่ใกล้เคียงกับด่านสิงขร จึงนำเอารูปแบบการก่อสร้างไปใช้ในการสร้างบ้าน
(กระท่อมน้อยริมทาง น่าอยู่ น่ามอง )
คุณมะเดื่อสังเกตเห็นมีบ้านหลายหลังที่กำลังสร้างใหม่ ล้วนแล้วแต่ใช้ไม้เป็นวัสดุหลักทั้งสิ้น บ่งบอกถึงทรัพยากรป่าไม้ของพม่ายังอุดมสมบูรณ์อยู่มาก บ้านเมืองเขายังมีไม้อีกมากหรือไม่ ก็ลองสังเกตดูฝาปิดทางระบายน้ำจากภาพข้างล่างนี้ดูสิจ๊ะ ใช้ไม้กระดานแผ่นใหญ่ ๆ ล้วน ๆ
( ฝาปิดทางระบายน้ำทำด้วยไม้กระดานแผ่นโต ๆ )
พี่ ๆ ที่นำทางพาคณะของคุณมะเดื่อมาถึงบ้านไม้สองชั้นหลังใหญ่พอควร พี่ผู้นำทางจอดรถให้พวกเราลง " โลตัสมูดอง" พวกเราร้อง " ฮ้า...! นี่เหรอ...???" เพราะสภาพมันก็คือ " ร้านโชว์ห่วย" ข้างบ้านเราดี ๆ นี่เอง
(สินค้าในโลตัสมูดอง)
(ดูกันให้ชัด ๆ โลตัสมูดอง)
สินค้าที่วางจำหน่ายมีสารพัดชนิด ทั้งอุปโภคและบริโภค แต่ร้อยละ 99 เป็นสินค้าที่ผ่านไปจากด่านสิงขรแดนไทยทั้งสิ้น แทบทุกรายการ มีตัวหนังสือภาษาไทยกำกับไว้ชัดเจน จะมีสินค้าที่เป็นของมูดองแท้ ๆ ก็คงจะเป็น "ชาพม่า" (ซึ่งคุณมะเดื่อไม่ได้เก็บภาพมาให้ชม) กับ " หมากมูดอง" ในภาพด้านล่างนี้
( หมากพม่า..มูดอง)
มองเลยเข้าไปด้านในร้าน ก็เจอลูกสาวเจ้าของร้านกำลังรีดผ้าด้วยเตารีดถ่านแบบโบราณของบ้านเราอยู่ คุณมะเดื่อทักทายทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษก็ไม่ยอมเงยหน้า จึงจนปัญญาที่จะเจรจาด้วยภาษาพม่า เพราะพูดไม่เป็นจ้ะ จึงได้แต่ภาพแบบนี้มา ค่าเงินของพม่า เมื่อเทียบกับเงินไทย ณ วันนั้น อยู่ที่ 100 จ๊าต = 2 บาท 50 สตางค์ แต่ที่มูดองเป็นหมู่บ้านชายแดนพม่ากับไทย เงินบาทของไทยจึงใช้ในการซื้อขายที่มูดองนี้ได้ คล้าย ๆ กับที่ประเทศลาวเหมือนกัน
(จุดตรวจชายแดนไทยก่อนเข้าพม่า)
นับเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่กับประเทศเพื่อนบ้านถึงแม้จะเป็นเพียงมุมหนึ่งของพม่า แต่ก็ใช่ว่าเรา ๆ ท่าน ๆ จะเข้าไปเยียมเยียนได้ง่าย ๆ นะ กว่าจะผ่านด่านตรวจของพม่าได้แต่ละด่านก็ลุ้นแล้วลุ้นอีกกว่าจะให้ผ่านได้
(ด่านพม่า .. ต้องแอบ ๆ ถ่ายรูป เพราะชะล่าใจกับสถานการณ์ไม่ได้)
มาถึงตอนนี้ ถ้าหากจะชวนคุณมะเดื่อเข้าไปในพม่าอีก คุณมะเดื่อก็ขอไม่ไปอีกแล้ว เพราะเข้าไปแล้วก็ต้องลุ้นว่า เขาจะปิดด่านชนิดเฉียบพลันหรือเปล่าหนอ...พอพ้นเขตพม่าออกมาได้ก็หายใจโล่งอก..โบกมือลากันเลย ...ใครจะมาชักชวนอย่างไรก็จะไม่เข้าไปอีกแล้ววววววว................
.............................................