คนแปลกหน้าที่คุ้นเคย ... (บทกวีอารมณ์เจ็บ)
คนแปลกหน้าที่คุ้นเคย ...
...
พระจันทร์ขึ้นบนฟ้าในครานี้
ฝนไม่มีเมฆไม่มากสว่างใส
บรรยากาศรอบตัวสลัวไฟ
แสงนีออนส่องใจให้ระวังเธอเดินผ่านเข้ามาทางขวามือ
เธอก็คืออดีตที่กรีดฝัง
เธอเข้ามาทักทายดูน่าฟัง
เธอก็ยังทำเหมือนไม่มีอะไรสรรพนามเรียกขานเป็นทางเบี่ยง
ใช้หลีกเลี่ยงความคุ้นเคยที่มีให้
เราคบกันเจ็ดปีไม่เหลือใย
เธอบอกว่าเสียใจไม่คุ้นเคยความเสียใจสำหรับทุกทุกสิ่ง
เป็นข้อความประวิงไม่เปิดเผย
แค่หมดใจเหมือนไม่รักกันบ้างเลย
คำอ้างเอ่ยทำร้ายใจ เธอทำลงฉันรู้ซึ้งความรู้สึกที่มันเจ็บ
ฉันจะเก็บมันไว้เท่าเศษผง
ฉันจำได้เคยรักเธออย่างมั่นคง
ฉันยอมปลงปล่อยวางตามทางเดิมพระจันทร์ขึ้นบนฟ้าในครานี้
ปล่อยอารมณ์กวีมาแต่งเสริม
สายลมรักและหวังดียังคงเดิม
เส้นทางเริ่มต้นใหม่หัวใจตน...
บ้านปลายดง แห่ง หางดอย
ฤดูหนาว ณ เชียงใหม่
๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
๐๐.๑๙ น.
......................................................................................................................................................................
อารมณ์เจ็บ ...
ภาพที่ฉายขึ้น บันทึกจากงาน CMU Book Fair ครั้งที่ ๑๘ เมื่อบันทึกภาพนี้เสร็จ "เธอในอดีต" เดินผ่านมาพอดี และชักชวนให้ไปสอยดาวของสำนักหอสมุดเพื่อนำเงินเข้ากองทุนฯ
อากาศวันนี้หนาว แต่ใจไม่หนาวเลย
ทุกอย่างทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หากส่องกระจกที่ดวงตาของผม
ผมว่า ดวงตาผมมันฟ้องอะไรบางอย่างแน่ ๆ
ดวงตาไม่โกหกเจ้าของ
หัวใจยังคงหวังดีเสมอ ... ไม่ต้องห่วง
บุญรักษา ครับ ;)
......................................................................................................................................................................
ความเห็น (12)
เศร้าจังค่ะอาจารย์
เขียนกลอนเพื่อบันทึกความทรงจำครับ
หากกลับมาอ่านดูในภายหลัง คงเป็นรอยยิ้มมากกว่า
ขอบใจมาก ดอกหญ้าน้ำ ;)...
- อารมณ์เจ็บ สร้างความทรงจำที่ดี (กว่าอารมณ์สุขค่ะ)
- เจ็บนิด คันหน่อย ค่อย ๆ ปล่อยวาง สร้างผลงานที่ดีออกค่ะ
- ขอให้เจ็บนี้อีกนานนะคะ จะได้มีผลงานกวีออกมาเยอะ ๆ ค่ะ (อิอิ) หยอกเอิ๊นนะคะ
- ธรรมรักษาคนดีค่ะ
โห ท่านอาจารย์นพลักษณ์ ๙ Sila Phu-Chaya ;)...
อำนวยพรเพื่อปล่อยวาง หรือครับ 555
ยิ่งเจ็บ ยิ่งวาง ยิ่งว่าง ยิ่งเบา
ขอบคุณมากครับ ;)...
ยิ่งเจ็บ ยิ่งวาง ยิ่งว่าง ยิ่งเบา
ยิ่งเติม ยิ่งเศร้า ยิ่งเห็นเขา ยิ่งไม่ลืม
สุขสันต์วันทำงานค่ะ
- เคยมีคนถาม on line ว่า ...
- ผลงานเขียนจะออกมา เมื่อเวลาอารมณ์ดี หรืออารมณ์เศร้า
- แต่ละคนก็จะตอบแตกต่างกันออกไป
- แต่สำหรับท่านอ. วัต มีผลงานได้ทุกอารมณ์จริง ๆ นับถือ ๆ ...
- ...อ่านแล้ว..เหมือนอยากฟังเพลง..ไม่ต้องห่วงฉัน รึเปล่าคะ...จัดให้ค่ะ
- อยากบอกเหมือนท่านอาจารย์ศิลาค่ะ..ว่า ทำใจและปล่อยวาง ชีวิตก็เป็นเช่นนี้เอง...!!! (ป่านนี้คงทำใจได้แล้ว..รึเปล่า?)
- รออ่านผลงานดี ๆ ค่ะ
- บุญรักษาคนดีนะคะ...^_^
สวัสดีค่ะอาจารย์,
หวังว่าวันนี้อารมณ์คงไม่เศร้ามากแล้วนะคะ คงเหลือเพียงความทรงจำที่ดีในแถบรั้ว มอชอ นะคะ
อยากให้กำลังใจแบบร้อยกรองเพื่อให้ได้อารมณ์แต่สุดความสามารถอันน้อยนิดค่ะ ;)
เพียงอาจารย์ ...ปริม ทัดบุปผา... มาเยี่ยมเยือน จึ่งเพียงพอแล้วครับ ;)...
ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณนะครับ นางฟ้า ชาดา ;)...
ขอบคุณที่ยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ กันเสมอ