ในขณะที่สอนนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4/4 ในหน่วยการเรียนรู้ เรื่องการคัดลายมือ อ่านจับใจความ และตอบคำถามตามเนื้อเรื่อง
มีผู้ปกครองคนหนึ่งเป็นผู้หญิง เดินดุ่มเข้ามาถามครูอ้อยว่า รู้จัก ด.ช.....หรือไม่ ถามแล้วได้ความว่าเป็นนักเรียนใหม่ ย้ายมาจากโรงเรียนวัด.......มิน่าเล่าครูอ้อยจึงไม่รู้จัก ไม่คุ้นชื่อเลย เพิ่งย้ายมานี่เอง
แล้วมีอะไรล่ะคะคุณแม่ ครูที่นี่จะเรียกคุณแม่ของนักเรียนว่าคุณแม่ด้วยค่ะ เพื่อความสนิทสนมและเป็นกันเอง
ดิฉันอยากจะเรียนถามคุณครูว่า เด็กชาย.........มีนิสัยอย่างไรคะ
ครูอ้อยก็บอกว่า คงบอกอะไรไม่ชัดเจนล่ะค่ะ เพราะเด็กเพิ่งย้ายเข้ามา ครูอ้อยก็เป็นครูพิเศษพบนักเรียนสัปดาห์ละ 2 ครั้งเอง เอ...แต่เท่าที่สังเกต เขาก็เป็นเด็กที่น่ารักนะ เพื่อนๆก็รัก เวลาเรียนก็ตอบครูได้ดี ให้ทำอะไรก็ทำนี่ มีปัญหาอะไรหรือ ครูอ้อยถาม แล้วเป็นอะไรกับนักเรียน ที่มานี่มาทำไม ครูอ้อยถามเป็นชุด
คุณแม่ค่อยๆอ้าปากเล่าเรื่องของเด็กชาย......ว่า ดิฉันเป็นแม่ของเขา ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาอยู่ที่วัด......อยู่กับพระ...... ที่มานี่เพราะเขาไปทะเลาะและตีเด็กผู้หญิง อยากจะรู้ความเป็นจริงว่าอย่างไร ดิฉันสังเกตเห็นว่า ลูกชายของดิฉันพูดโกหก พูดกับดิฉันอย่างหนึ่ง พูดกับคนอื่นอีกอย่างหนึ่ง ครูว่าดิฉันควรจะทำอย่างไร
ครูอ้อยไกล่เกลี่ยอยู่นาน เข้าใจปัญหาเด็กดีว่า ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ แน่นอน นักเรียนชั้น ป.4 ยังควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่มีตัวอย่างที่ดี ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง เพราะไม่มีใครควบคุม
เสียงออดดังขึ้น ถึงเวลาพักแล้ว ครูอ้อยเลยบอกให้คุณแม่ไปคุยกับครูประจำชั้น จะเข้าใจเรื่องแบบนี้ดีกว่า แต่ครูอ้อยก็บอกกับคุณแม่เด็กชาย.....ว่า พยายามหาเวลาอยู่กับลูกให้มากๆ ควรย้ายมาอยู่ด้วยกันเลย ลูกจะได้อบอุ่นและมีกำลังใจในการเรียน ไม่ทำตัวเหลวไหล
คุณแม่เด็กชาย........ยกมือไหว้ครูอ้อยและเดินจากไป
ส่วนครูอ้อยก็คิดอยู่ในใจว่า เด็กกรณีนี้มีอีกมากมาย ให้เขาได้แสดงออกตอนนี้เถิด อย่าเตลิดจนโตแล้วไปทำเรื่องรุนแรงเดือดร้อนมากกว่านี้เลย
สวัสดีค่ะ