ยกที่ 2 ของตลาดนัดความรู้สู่สุขภาพจิตดี กรมสุขภาพจิต หลังจากที่ดิฉันเดินจ่ายตลาดโดยที่ไม่ได้ซื้ออะไรเลย นอกจากการได้ความรู้และความเพลิดเพลินในขณะเดินชมการจัดการความรู้ของหน่วยงานต่าง ๆ ในสังกัดกรมสุขภาพจิต ราวกับเป็นพญาน้อยเดินชมตลาด จนได้พบกับเพื่อนได้ทักทายกันและแยกกันเดินดูนิทรรศการตามจริตของตน (อันที่จริงก็คือ...ตามทางใครทางมัน...)
พอใกล้เวลา 13.30 น. ดิฉันก็ตรงไปยังห้องเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่อง " การพัฒนาเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการจัดการความรู้" เพื่อให้เห็นภาพว่ากรมสุขภาพจิตมีการจัดการความรู้และมีคลังความรู้อะไรบ้างเผยแพร่อย่างไร ค้นหาได้อย่างไร แต่วัตถุประสงค์ในการเล่าสู่กันฟัง ณ เวทีนี้ดิฉันตั้งใจจะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับ Gotoknow : Blog : พื้นที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับรางวัลสุดคะนึงที่ดิฉันได้รับ วิทยากรในเวทีนี้มีทั้งสิ้น 4 ท่าน รวมกับผู้ดำเนินรายการอีก 1 ท่าน รวมเป็น 5 ท่าน ดังรูป
จากซ้ายไปขวา ได้แก่ 1.คุณบารมี จรัสสิงห์ 2. ตัวดิฉันเอง 3. คุณภัคนพิน กิตติรักษนนท์ 4. คุณนัฐฏ์พัชร์ ประสานทอง และ 5. คุณอมรากุล อินโอชานนท์
เมื่อเริ่มการแลกเปลี่ยนเรียนรู้คุณภัคนพิน กิตติรักษนนท์ จากสำนักพัฒนาสุขภาพจิต และเป็นคุณโม (อ๊ะ..อ๊ะ...ไม่ใช่ชื่อเล่นนะคะแต่ย่อมาจาก Modurator) หรือผู้ดำเนินรายการในเวทีนี้ คุณภัคนพินกล่าวแนะนำวิทยากรและได้เริ่มการเสวนาโดยเริ่มที่คุณอมรากุล อินโอชานนท์ จากสำนักพัฒนาสุขภาพจิต ซึ่งได้เล่าถึงแรงบรรดาลใจให้เขียนและพัฒนาเว็บไซต์โดยการแสวงหาความรู้จากบุคคลอื่น ใช้ Cop On Lineการใช้เทคนิคการใช้แบบสอบถามเพื่อดึงดูดให้ผู้ที่เข้ามาเยี่ยมชมสนใจเว็บไซต์ เป็นต้น
ถัดจากคุณอมรากุล คุณบารมี จรัสสิงห์ จากกองแผนงาน ได้เล่าถึงคลังความรู้ ของกรมสุขภาพจิต ว่ามีการพัฒนา IT มานาน มีการใช้ Intranet ตั้งแต่ปี 2539-40 เรื่องของ IT มีความสำคัญเกี่ยวกับ KM กองแผนมีการตั้งคณะกรรมการ KM ตั้งคุณเอื้อ คุณอำนวย คุณลิขิต กำหนดการประชุมกันทุกเดือน มีการลปรร.สม่ำเสมอ มีการพัฒนาเว็บไซต์ต่อเนื่องมาตลอด ระหว่าดิฉันนั่งฟังดิฉันก็นั่ง...และอึ้ม...ทึ่งใน TK เกี่ยวกับ IT เพราะดิฉันนั้นเป็นผู้ที่ยังด้อยความสามารถทางด้านนี้อยู่มาก จึงชื่นชมกับผู้ที่มีความสามารถทางด้านนี้ทุกครั้ง
เมื่อคุณบารมีเล่าจบคุณภัคนภินได้โยนไมค์ให้ดิฉันเป็นผู้รับช่วงต่อ ดังที่ดิฉันได้เกริ่นแต่แรกว่าดิฉันจะเล่าสู่กันฟังในเรื่องเกี่ยวกับ G2K ดิฉันเริ่มสมัครเป็นสมาชิก G2K วันที่ 28 เมษายน 2549 เล่าเรื่องของ Blog : พื้นที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้ว่าคืออะไร ตั้งชื่อ Blog ว่า ชุมชนคนชุดเขียวเพราะเป็นพยาบาลห้องผ่าตัด เริ่มเขียนบันทึกวันแรกที่สมัครถึง 3 บันทึก ต่อมาก็เขียนเรื่อย ๆ เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับงานที่ทำอยู่เพราะเป็นสิ่งที่ใกล้ตัวเราที่สุด เรารู้เรื่องที่สุด ทำให้เขียนได้ง่าย นอกจากนี้ยังเล่าถึงเรื่อง สิ่งที่เราได้จากการเขียน Blog ซึ่งทุกท่านที่เขียน Blog มาแล้วคงจะทราบอยู่แล้ว (หากจะ Share ผ่านในข้อคิดเห็นท้าย Blog นี้ อีกครั้งก็จะดีไม่น้อยนะคะ)
นอกจากนี้ดิฉันได้เล่าถึงที่มาที่ไปของรางวัลสุดคะนึงก่อนว่ารางวัลสุดคะนึงนั้นคืออะไร เขียนอย่างไรถึงเป็นสุดคะนึง ซึ่งในบันทึกของอาจารย์ Beeman มีรายละเอียดอยู่ทุกท่านสามารถจะลิงค์ได้ที่ http://gotoknow.org/blog/beesman/44702 สำหรับดิฉันเองนั้นการเริ่มเขียน Blog มีวัตถุประสงค์จะเขียนและบันทึกงานประจำวัน ผลงานการพัฒนาคุณภาพ Good Practice ของห้องผ่าตัด การสกัดความรู้จากคนในชุมชนคนชุดเขียว โดยการเล่าผ่านบันทึก ซึ่งลีลาการบันทึกจะเป็นในสไตล์ของตนเองคือการเล่าเรื่องจากเรื่องเล่าทุก ๆ เช้า การทำกิจกรรม AAR เน้นความมีชีวิตชีวา เล่าให้เห็นภาพได้ เมื่อได้รับรางวัลสุดคะนึงจึงมีความรู้สึกภาคภูมิใจและดีใจเป็นอย่างยิ่งที่มีผู้ที่เห็นคุณค่าและยกย่อง ก็ต้องขอบคุณ ส.ค.ส มา ณ ที่นี้ด้วย ระหว่างที่เล่าดิฉันรู้สึกมีพลังอันเนื่องมาจากผู้ฟังส่งความรู้สึกที่ดีมาที่ดิฉันตลอดเวลา มีการสบสายตา พยักหน้าเห็นด้วย มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และการตอบรับต่อสิ่งที่ดิฉันถามไป ทำให้ยิ่งเล่าก็ยิ่งมันส์ จนคุณโม..ดูเรเตอร์ ต้องเตือนดิฉันว่าเหลืออีก 2 นาทีนะคะ ดิฉันต้องขอขอบคุณผู้ฟังอย่างยิ่งที่เป็นผู้ฟังที่ดี เกิดบรรยากาศการแลกเปลี่ยนเรียนรู้สมกับเป็นผู้ที่มี KM ในหัวใจจริง ๆ
สิ่งที่ดิฉันได้รับในวันนั้นนอกจากจะเป็นพลังจากการเล่าเรื่องอันเนื่องมาจากมีผู้ฟังที่ดีแล้วนั้น ในตอนที่ 1 ดิฉันได้เอ่ยถึง "ยุ้ย" กิ่งดาวเพื่อนดิฉันที่อยู่ร.พสมเด็จเจ้าพระยา เราพบกันขณะเดินที่ตลาดนัด (ความรู้จ้ะ) ยุ้ยรีบมาบอกกับดิฉันซึ่งทำให้ดิฉันปลื้มใจมากจนถึงมากที่สุดในความสำเร็จของการมาเป็นวิทยากรครั้งนี้ว่า
" ...เราไปบอก นี (อรุณี..เพื่อนดิฉันอีกคน อยู่ร.พ. ศรีธัญญา) ว่าเธอมาเป็นวิทยากร....เธอพูดมันดี.."
เรา 3 คนได้คุยและ Share กันเกี่ยวกับสิ่งที่เราทำ KM โดยไม่รู้ว่าเป็น KM ที่เนียนอยู่ในเนื้องานอยู่แล้ว , G2K และ Blog ต่อ บทสนทนาและคำพูดของเพื่อนยุ้ยและนี...ที่ดิฉันจำได้แม่นยำ..และปลาบปลื้มใจจนถึงเวลานี้...ถึงสิ่งที่ดิฉันมีส่วนในการกระตุ้นให้เกิดสังคมแห่งการเรียนรู้..การใช้ Blog เพื่อเป็นพื้นที่การแลกเปลี่ยนเรียนรู้..
" ..เล็ก..เธอรู้เปล่าเราไม่เคยรู้จัก G2K หรือ Blog มาก่อนเลย แต่พอได้ฟังวันนี้ทำให้เกิดแรงบันดาลใจว่าจะกลับไปสมัครเป็นสมาชิก G2K และจะเขียน Blog ให้เหมือนเธอเลย..."
"..เราต้องเขียนเรื่องงานของเราอย่างเดียวหรือเปล่าหรือเรื่องอื่นด้วย "
"เออ...ฉันสมัครวันนี้แล้วเขียนเรื่องได้เลยหรือเปล่า"
"นี่...ฉันมีเรื่อง TK ของน้องพนักงานทำความสะอาดนะ แล้วเธอคอยติดตามอ่านละกัน"
"...เรามี CQI เยอะเลย...เอามาเขียนได้ใช่มั๊ย..."
"..นี่เล็ก...ฉันจะเขียนแข่งกับเธอนะ...ให้ได้รางวัลสุดคะนึงให้เหมือนเธอเลย... คอยดูฉันนะ"
......และสารพัดบทสนทนาที่มีแต่แย่งกันพูดแย่งกันคุยและ...เสียงหัวเราะ. .ของผู้หญิง 3 คน .....
นั่งอ่านเหมือนนั่งฟังในเหตุการณ์จริงเลยคะ..
พี่เล็กเล่าเรื่องได้สนุกมาเลยคะ...
จะตามอ่านนะคะ...
....
สไตล์กะปุ๋มเหรอคะ...บันทึกไปเรื่อยๆ...ใครจะอ่านหรือไม่ไม่ได้เอาเป็นตัวตั้ง...ตั้งใจเพียงอย่างว่า...จะเขียนอะไรที่เรา get บ้าง...
ตามมาปลื้มต่อค่ะ
Bee Angle
ทำตัวดีมากเชียร์เจ๊อย่างงี้...เดือนหน้าเราไปเลี้ยงฉลองกันที่ไหนร้านไหน...บีบอกมาเล้ย...เราออกเอง 50 อีก 50 บีจ่าย... 555
เล็ก..เธอพาดพิงถึงชั้นนะจ๊ะ รู้มั้ย..ตอนนี้ไม่เป็นอันทำอะไร นั่งอ่าน Blog มันทั้งวัน (เสาร์-อาทิตย์จ้ะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่ทำงาน) วันนี้ก็มานั่งลองออกแบบ weblog เล่นๆ กะจะสร้างชุมชน blog ของสมเด็จฯขึ้นมาบ้าง ชูประเด็น HPH ก่อน สร้างเสริมสุขภาพไง เชื่อว่าคนสมเด็จฯคงมีเคล็ดลับดีๆในการดูแลสุขภาพมาเล่าสู่กันฟัง มันง่ายดีสำหรับการเริ่มต้นน่ะ ว่าด้วยเรื่องสุขภาพ การออกกำลัง อาหารที่มีประโยชน์ ที่มาจากประสบการณ์ของคนเล่าเรื่องน่ะ เดี๋ยวชินๆแล้วค่อยขยายไปเรื่องอื่นต่อ มีพี่พยาบาลไฟแรงหลายคน พอเค้าไปเล่าให้ฟังนะ อยากมี blog ที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องการดูแลคนไข้กันขึ้นมาเลย แต่..แหะ..แหะ..โม้มาก ยังออกแบบ web ไม่เสร็จเลย เดี๋นวต้องไปปรึกษาน้อง Admin สุดหล่อของชั้นให้ช่วยทำให้มันใช้การได้ในเร็ววัน
..แล้วจะส่งข่าวมาบอกนะจ๊ะ
ปล. ป่านนี้ณีเขียนเรื่องน้ำยาปรับผ้านุ่มกับห้องน้ำเสร็จรึยังน่ะ