รวมพลคนเขียนBlog (ตอนที่3) : เผยความนัย..ใจต่อ Gotoknow
ภาคที่ 3 ของการรวมพลคนเขียนBlog จะเล่าต่อจากวานนี้นะคะ
ความตอนที่แล้ว คนเขียนBlogคนสุดท้ายที่เผยความนัย...ใจ คือพี่ปิ่งถัดมาเป็นพี่ปัทม์ ไม่มีรูปพี่ปัทม์อีกละ เอาเป็นว่าพี่ปัทม์เป็นสาวใต้ตาคม ผิวเนียนคล้ำนิดหน่อยละกัน (ถ้าบอกว่าดำเดี๋ยวโกรธ..ไม่ยอมให้ไปพักที่รีสอร์ทที่พี่เขาเป็นเจ้าของด้วย) เดิมพี่ปัทม์เป็นพยาบาลผู้ให้คำปรึกษาอยู่งานแนะแนวฯ ซึ่งพี่ปัทม์เป็นเจ้าของความคิดที่จะเปิดบล็อคและหาแนวร่วมโดยให้ผู้ร่วมงานหลาย ๆ คนช่วยกันเขียนเพื่อความหลากหลายทั้งความคิดและภาษา จึงเกิดเป็นบล็อคhttp://gotoknow.org/blog/mcswcop Twenty Angle
ขึ้นมาแต่ ณ วันนี้พี่ปัทม์ได้เปลี่ยนมาอยู่งานประสานงานวิจัยจึงได้เปิดบล็อคใหม่คือ http://gotoknow.org/blog/researchbi ความนัย..ที่มีต่อ G2K มีอยู่ว่า
"เห็นประโยชน์จากการใช้บันทึก และดีใจที่มีบล็อคเกี่ยวกับงานวิจัยของตนเองแต่ก็รู้สึกอึดอัดกับงานที่เริ่มต้นใหม่ ต้องค่อย ๆ ศึกษาเองจะคอยให้ใครมาป้อนตลอดคงไม่ได้ ต้องเรียนรู้ไปเขียนไป อยากจะรู้เรื่องใดต้องพิสูจน์ด้วยตนเอง"
เป็นคำพูดที่ดิฉันจำได้ขึ้นใจว่า "อยากรู้ต้องพิสูจน์" ดังเช่น G2K จะรู้ว่าคุณค่าอยู่ตรงไหน ดีอย่างไร ก็ต้องพิสูจน์ทราบด้วยตนเอง
ดิฉันแอบตามไปชมบล็อคแล้ว เห็นมีแฟน ๆ ติดตามไปเยี่ยมให้กำลังใจพี่ปัทม์ตรึมเหมือนกันนะจ๊ะ
ผู้ที่รับช่วงไมค์ต่อก็คือพี่อ้อม ในรูปพี่อ้อมกำลังคุยอยู่กับคุณหมอรุจนีผู้ที่นั่งหันหลัง
พี่อ้อม เจ้าของบล็อค http://gotoknow.org/blog/statbi พี่อ้อมพูดถึง Blog ว่า
- " ได้ยินพี่มอมกับปิ่งคุยกันจุ๊กจิ๊ก.ๆๆๆ....(เล็กเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่อ้อมชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้าน...ฮา...ล้อเล่นจ้ะ..) เลยเกิดความสงสัยว่ามีอะไรดีที่ทำให้คน 2 คนคุยกันได้คุยกันดี
- เมื่อได้เรียนรู้และเริ่มต้นที่การอ่านก่อนแล้วจึงเริ่มลงมือเขียนบ้าง แรก ๆ รู้สึกวิตกกังวลว่าจะเขียนอะไรดี เขียนแล้วคนอ่านเขาจะรู้เรื่องมั๊ยนี่ กังวลอีก (แซว...ตกลงว่าเขียนแล้วมีความทุกข์หรือสุขเนี่ย....คิก .คิก ..)
- แต่ต่อมาจับประเด็นได้เรียนรู้ว่าการได้บันทึกได้เขียนเป็นการระบาย เป็นประโยชน์ทำให้คลายเครียด ระบายแล้วสะใจดี เพลิดเพลินด้วย (แซว...สงสัยพี่อ้อมแกจะเก็บกด อึดอัดและเครียดมานานเนอะ...เลยเขียนซะกระจุยเล้ย... 5555)
ถัดมาจากพี่อ้อมคือพี่จิ๋ม ผู้รับผิดชอบบล็อคของ PCT ศัลยกรรมhttp://gotoknow.org/blog/ipdsurgbi ร่วมกับน้องแมวซึ่งในวันนี้ติดภาระกิจไม่ได้มาร่วมเสวนาด้วย จากในรูปจะเห็นพยาบาลชุดขาวกะลังนั่งโซ้ยก๋วยเตี๋ยวราดหน้าอย่างเอร็ดอร่อย พี่จิ๋มกล่าวว่า
" ใช้ Blogในการบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับงาน ทำให้ได้มีการทบทวนตนเอง นำเหตุการณ์ความเสี่ยงที่เกิดขึ้นมาทบทวนระหว่างผู้ร่วมงานด้วยกัน ทำให้เกิดการปรับปรุงแก้ไข และการพัฒนาอย่างเห็นได้ชัด "
และแถมด้วยการออกตัวว่าไม่ค่อยเก่งทางด้านการใช้คอมพิวเตอร์ ลูกเล่นกราฟฟิคต่าง ๆ ทั้ง ๆ ที่มีน้องเป็นเจ้าหน้าที่สารสนเทศ เพราะน้องแมกซ์มีงานมาก ยุ่งตลอด สงสัยคุณหมอกฤษฎาที่เป็นหัวหน้าสารสนเทศจะใช้งานมากจนไม่มีเวลาคุยกัน แหม..!! แซวหรือฟ้องผ.อ.คะพี่จิ๋ม
คุณหมอกฤษฎาผู้ซึ่งเพิ่งเสร็จจากการผ่าตัดแต่มาวันนี้ในฐานะสวมหมวกหัวหน้างานสารสนเทศรีบตอบในฐานที่ถูกพาดพิงทันทีว่า
"มีอยู่ 2 ประเด็นที่อยากจะแสดงความคิดเห็นร่วม คือ
1. หลาย ๆ ท่านกล่าวถึงแต่ข้อดีของการใช้ blog ถามว่าไม่มีข้อเสียเลยหรือ
2. เท่าที่เคยเปิดดู G2K ข้อมูลจะเป็น Information Over Load และ IRS Feed คือเรื่องราวที่คล้ายกันจะถูกดึงไปเก็บในที่ ๆ เดียวกัน ใจจริงอยากจะให้ใช้Blog และการบันทึกเป็นการบันทึก TK จากเราจริง ๆ ความรู้ไม่จำเป็นต้องเป็นความรู้ชัดเจน ผ.อ.เป็นตัวอย่างที่ดีในการผลักดันให้มีการเขียนและใช้Blog อย่างกว้างขวางและอยากจะให้ช่วยผลักดันเว็บไซต์ //www.bamras.org ของบำราศฯให้มีการพัฒนาแบบนี้บ้าง"
ถึงตรงนี้ท่านผ.อ. อัจฉราแห่งบล็อค http://gotoknow.org/blog/achara ตอบว่า
" ก่อนที่จะตอบคำถามหมอต่อ อยากจะเล่าให้ทุกคนฟังว่า
- ที่เริ่มเขียนบล็อคก็เพราะพระลูกชายมากระตุ้นอีกที
- เมื่อเริ่มเขียนก็อยากจะสื่อให้ลูกน้องทราบว่าผ.อ. คิดอย่างไร สื่อสารให้ทุกคนรู้ว่าขณะนี้สถาบันกำลังทำอะไรอยู่
- การเก็บรวบรวมข้อมูล การบันทึกทั้งหมดทำให้ฝึกนิสัยการฟังและพูดที่ดี เมื่อก่อนหมอไปประชุมมักไม่ค่อยชอบจด แต่เดี๋ยวนี้มีความต้งใจที่จะฟัง เขียนและจดบันทึกตลอด
- ได้อ่านบันทึกของอ.วิจารณ์ วิธีเขียนบล็อคที่ดี อาจารย์บอกว่าให้เริ่มจากการบันทึกความสำเร็จเล็ก ๆ ก่อน (Micro success) จึงเริ่มการตามดมและชมเล่าความสำเร็จของลูกน้อง
- ความจริงมีวัตถุประสงค์ที่แอบแฝงอยู่ด้วย เป็น Hidden objective คือ การทำ KM เป็นตัวชี้วัดขององค์กรตัวหนึ่ง แต่ก็ไม่อยากให้ทุกคนเครียดถ้าใช้คำว่าเราจะต้องทำ KM
- คราวนี้จะขอตอบข้อที่ 1 ของหมอต่อ พูดถึงข้อเสียโดยส่วนตัวแล้วไม่เห็นข้อเสียของ G2K เลย สำหรับข้อ 2 นั้นตั้งใจอยู่แล้วที่จะทำให้ IT HA LO เกิดในบำราศ ให้มีชีวิตชีวา
- G2K นอกจากเป็นการสื่อสารระหว่างคน-คน แล้วยังเป็นการสื่อสารระหว่างองค์กร-องค์กรด้วยการสื่อสารที่ใช้โทรศัพท์ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือความรู้สึกต่าง ๆ นั้นเมื่อสิ้นสุดการสื่อสารก็จะจางหายไปตามกาลเวลา แต่ การที่เราได้เขียนบันทึกประจำวัน ไม่ว่าจะเป็น Diary หรือบันทึกความรู้ หรือแม้กระทั่งถ้อยคำต่าง ๆ จะไม่หายไป เพราะเป็นการบันทึกความรู้สึกที่เก็บได้ "
ยังมี blogger อีก 2-3 สุดท้ายที่ไม่ได้ความนัย..ใจ
อารี พยาบาลผู้ให้คำปรึกษาและจบโททางโภชนาการกล่าวว่า " จะขอตอบข้อเสียของ G2Kละกัน ข้อเสียคือเวลาเขียนมักจะเป็นเวลาที่กลับบ้านและใช้เวลาอยู่หน้าจอนาน ๆบางครั้งลูกก็จะมาถามโน่น ถามนี่ สมาธิก็จะไม่มีกลัวหลุด ก็จะบอกลูกว่าอย่าเพิ่งมากวนใจคุณแม่กำลังทำงาน ซึ่งบางครั้งก็ดุไปบ้าง 
กลัวว่าจะเป็นปัญหาครอบครัว"
ไก่ -ชุติมา หัวหน้างานนักสังคมสงเคราะห์เพื่อนดร.กะปุ๋ม (ใครไม่รู้จักบ้างยกมือขึ้น..เจ้าของบล็อคความในใจ http://gotoknow.org/blog/mindfullnessและอีกหลาย ๆ บล็อค) " ได้พบบล็อคที่มีลักษณะงานเหมือนกันทำให้ได้ใช้ประโยชน์จากการลปรร. ข้อเสียคือ ใช้คอมพิวเตอร์นาน ๆ แล้วที่บ้านบอกว่าเปลืองค่าไฟค่ะ .
..ฮาซะ.."
บี สาวร่างบึ้กอารมณ์ดีแห่งงานให้คำปรึกษา "ได้มุมมองที่แตกต่างจากการใช้บล็อค ได้เรียนรู้ว่าสังคมการทำงานของชาวบ้านแตกต่างจากคนเมืองกรุง แต่ก็นำมาปรับใช้ได้ ข้อเสียคือเวลาใช้บล็อคจะเริ่มที่เวลา 6 โมงเย็นถึง 4 ทุ่ม ทำให้ครอบครัวแตกแยก..
..5555"
ฮาซะ....เรื่องราวการเสวนารวมพลคนเขียนBlog ในวันนั้นก็จบแบบ Happy Ending ค่ะ
ความเห็น (23)
ขอเป็นคนแรกของเธอ...
บรรยากาศน่าติดตามครับ เหมือนดูหนังเกาหลีเป็นซีรีส์เลยครับ
ให้กำลังใจครับผม
- ขอบคุณอย่างแรงที่ติดตามมาจนถึงตอนจบของหนัง ..อุ๊ย..แหมดิฉันก็เผลอตามน้องเอกจนได้ คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกซะแล้ว
- แต่คุณหมอกฤษฤาก็หล่อพอ ๆ กับพระเอกเกาหลีนะ สู้เขาได้สบายมาก
โห...มาไม่ทันคะ...ช้าอีกแล้ว...
....
ไม่เป็นไร...มาเป็นคนที่ไหร่..ก็ไม่เป็นไร...แต่ขอเป็นคนดีในหัวใจเธอก็พอแล้ว...
....
ทึ่งคะทึ่ง...พี่ไก่...เลื่อนระดับเป็นหัวหน้าแล้วเหรอ...กะปุ๋มคิดถึงนะคะ....พี่ไก่น่ารัก ตอนนั้นเราเรียนวิชา family counseling ด้วยกัน กะปุ๋มเป็น นักศึกษา ป.เอกคนเดียวที่ไปร่วมเรียน course work...กับรุ่นพี่ไก่...satir model...ทำให้เรารัก...และซาบซึ้งใจกันและกันคะ....
ว้าว!...แอบหลงรักคนบำราศ...เต็มตื้นหัวใจ...ดวงน้อยนี้เสียแล้ว
.....
555...ลืมทักพี่เล็ก...ยังรักเสมอนะคะ
*^__^* ยังจำวันแรกที่เจอะเจอ...ในงานครบรอบ 1 ปี gotoknow...แอบเก็บภาพพี่เล็ก-สาวมั่นไว้เยอะเลยคะ...
อีกครั้งคะ...ความ "ในใจ" มีเยอะ...
มองภาพบรรยากาศบำราศแล้ว...ชื่นชมคะ...
รวมพลขับเคลื่อน...แลกเปลี่ยนเรียนรู้...
ฝากถึงทีมผู้ให้คำปรึกษาด้วยนะคะ...
ว่าอยากขอแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ผ่าน B2B...เจ้าคะ...
เก็บรายละเอียดสำคัญมาได้หมดจดจริงๆ ครับ ถ้าผมไม่อยู่ในงานด้วยกัน ผมคิดว่านี่น่าจะอัดเทปไปลอกมาเลยนะ 
ทึ่งๆ
มาให้ความเห็นต่อที่หมอกฤษด่อถามไว้นะครับ ว่า G2K ไม่มีข้อเสียเลยหรือ
- ข้อเสียที่คุณหมอว่า น่าจะหมายถึงระบบไอทีมากกว่า
- ซึ่งในที่นั้น คุณหมอจะรู้ดีที่สุด
- คนอื่นเลยหาข้อเสียอื่นๆ ไม่โดนใจคุณหมอเท่าไหร่
- เพราะเซอเวอร์เรารุ่นเก่าแล้ว จะให้ใส่ข้อมูลหนักๆ อย่างภาพมากไม่ได้
- คุณหมอดูแลตรงนี้อยู่ย่อมเป็นห่วงผลกระทบของโปรแกรมใหม่นี้
- ซึ่งผมมั่นใจว่า ไม่ช้าก็เร็วการใส่ภาพเคลื่อนไหวจะเป็นเรื่องธรรมดา และ multimedia ต่างๆ ก็จะเริ่มลงมาใน G2K มากขึ้น ไม่ว่า เสียงเพลง, Flash, Movie, script ต่างๆ
- ซึ่งถ้าถึงตอนนั้นถ้าเอา G2K เวอร์ชั่นใหม่นี้มาลงที่บำราศเซอเวอร์คงล่มแน่
- ถ้าล่มแล้วเป็นยังไงทุกท่านน่าจะรู้ งานหยุดหมดครับ
- การเรียนรู้เป็นการลงทุนที่เสียหลายอย่างๆ ที่ทุกท่านให้ความเห็นมาครับ
- ไม่ว่า เวลา ค่าไฟ สายตา(ถนอมไว้หน่อยนะ) รวมทั้งทรัพยากรด้าน IT
- แต่ผลตอบแทนที่ได้น่าจะคุ้มค่ามากกว่ากันนักใช่ไหมครับ
สรุป ผมเห็นด้วยกับที่ผอ. ว่า การเรียนรู้มันไม่น่าจะมีข้อเสียตรงไหน แต่ปัญหามันอยู่ที่เครื่องเซอเวอร์
ถ้าเซอเวอร์ใหม่มาเราก็จะแฮปปี้ รวมทั้งห้องยาที่จะหมดปัญหากับโปรแกรมห้องยาในไปอีกหลายข้อ
.....กี่ตังหว่า
- น้องกะ-ปุ๋ม
- คนบำราศขับเคลื่อนเร็วเสมอ...ก็เราขับเครื่องบินมาทำงานน่ะ...555 โม้มากไป...
- ...ตามไปสูด..ดมกลิ่นกาแฟมาแล้ว..หอมจัง
- ขอชมว่าสวยมากค่ะ..รูปภาพนะ...คิก คิก
- ถ่ายภาพได้สวยมาก ต้องไปหัดให้ได้อย่างน้องสาวคนนี้ซะแล้ว
- อย่าลืม B2B กับ Twenty Angle นะคะ อย่าปล่อยให้คอยเก้อน้า...
- ถ้าเป็นความคิดเห็นทาง IT ก็ต้องเป็นจันทร์เมามาย ถึงจะ Clear ที่สุด
- ขอบคุณที่มาเติมเต็มให้กับบันทึกนี้ค่ะ
- ดีใจกับน้องด้วยที่หาตัวเองเจอ ...
- (แซว..) หลังจากวิ่งตาม..หา..มาตั้งนาน...
ป้าล่ะเสียดายแทนคนบำราศอีกหลายคน ที่ยังไม่ได้รู้จัก G2K
เจ๊รู้ป่ะ วันที่เรานัดรวมพลกัน ตอนที่ป้าบวม moomi skyworker เดินทางไปห้องประชุม พวกเราขึ้นลิฟต์พร้อมกับแพทย์ท่านหนึ่ง ท่านถามว่ามีประชุมเรื่องอะไรกันเหรอ....
เหล่าสาวก G2K ตอบคุณหมอด้วยความภาคภูมิใจ...
"ไปประชุมเกี่ยวกับ blog Gotoknow ค่ะ"
คุณหมอ "...................." แป๊วววววว !!!!!
(มันคืออะไรหว่า...!??)
คุณหมอท่านทำหน้างุ่นงงอย่างแรง (มึนตึ๊บ)
จริงด้วย.....มีอีกตั้งหลายคนที่ยังไม่รู้จัก G2K G2K คืออะไร แล้วเขาจะเข้าถึงได้ยังไง
ป้าคิดว่าก่อนที่เราจะมาคิดหาวิธีดึงเอา G2K มาลงในเซอเวอร์บำราศ เราน่าประชาสัมพันธ์ให้เจ้าหน้าที่ของเราอีกหลายๆ ได้รู้จักกับ blog bamras ในG2K ก่อนน่าจะดีนะ...
บันทึกน่ารักจังค่ะ
มาตามคำพาดพิง...
อยากบอกว่า
ถึงจะเปลืองไฟ แต่ก็สุขใจนะจ๊ะ
ความสุขเล็กๆ...ความสุขน้อยๆ...
ขออนุญาตนำบันทึกของคุณศุภลักษณ์ไปเผยแพร่ที่บล็อกนะคะ
ด้วยชื่นชมและนิยมในคุณค่า
ขอใช้สิทธิ์พาดพิง....
เสีย picture อย่างแรง เจ๊นี่..ใจร้ายมั่กๆ มาว่าเค้าร่างบึ้ก น้องน่ะแค่.....สาวล่ำ น้ำใจงาม กล้ามเป็นมัด ที่สำคัญรักเด็ก...
- ประทับใจในคำตอบของท่าน ผอ.อัจฉรา มากครับ
- เป็นความจริงทุกที่ ทุกเวลา
- ขอบพระคุณเจ้าของ blog นี้ที่เก็บรายละเอียดมาแบ่งปัน
- กำลังเพลินกับการอ่านจนลืมเขียนครับ จะพยายามครับผม
- น่ารักดีครับ
- เป็นรายละเอียดที่ชัดเจนมาก
- ดีใจที่ประสบผลสำเร็จครับ
เจอกันล่าสุดก็งานมหกรรม KM ราชการไทยสู่ LO และจ๋าก็ติดตามบันทึกเป็นประจำและก็ประทับใจทุกครั้งที่พี่เล็กมีเรื่องราวชาวบำราศมาเล่าสู่กันฟังเสมอเลย....และได้แง่คิดที่น่าสนใจกลับไปทุกครั้ง......และอยากจะบอกว่าคำตอบของคุณหมออัจฉราโดนใจสุดๆ สมกับเป็นคุณเอื้อจริงๆ ชมและดมอยู่เรื่อยๆ
คุณป้าบวม ถ้าเช่นนั้นเรามาช่วยกันเล่าสู่กันฟัง กู่ก้องตะโกนให้กับชาวบำราศฯ รู้จัก G2K เนอะ 
ถึง Bee ยอมรับเถอะน่า ก็ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายนี่หน่า... 
หนู moomi อย่าลืมไปทักทายน้องกะปุ๋มด้วยนะ 
คุณ qainovt คะ
- ยินดีอย่างยิ่งเลยค่ะ
อ.บวร
- ชื่นชมทุกครั้งที่อ.เป็นผู้ที่ให้ความเห็น
- จึงอยากอ่านบทความของอ.บ้างน่ะค่ะ
อ.ขจิต
- ความสำเร็จเล็ก ๆ จะกลายเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในวันหน้าค่ะ
- ชาวบำราศกำลังมีหัวปลาเป็น องค์กรแห่งการเรียนรู้ LO
เรียน ผ.อ.ค่ะ
- ความสำเร็จในการขับเคลื่อน KM ในขณะนี้เป็นความพยายามของท่าน ที่พวกเราจะช่วยกันสานฝันต่อไปค่ะ
- น้องจ๋าจ๊ะ
- พี่อยากจะเชิญชวนให้ติดตาม Blogger ของชาวบำราศอีกหลาย ๆ คนนะ หอมหวลชวนดมนะจ๊ะ ..จะบอกให้..
ขนาดอยู่ในที่ประชุมด้วย ยังติดตามอ่านอย่างสนุกสนานเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ
- ถึงพี่มอมกะน้องแมวเหมียว
- การบันทึกละเอียดก็เพื่อการนี้แหละ
- อยากให้ผู้อ่านทุกคนติดตามและจินตนาการถึงบรรยากาศได้ทันค่ะ