คิดถึงเธอจัง .....
“ คิดถึงเธอจัง….” (1)
วันนี้มีความสุขจัง ….. อารมณ์ดีมากด้วย ตอนเย็นกลับบ้านก็เลยขับรถกินลมชมวิวมาเรื่อย ขับชิดซ้ายมาตลอด แต่ยังไม่ทันถึงตลาดนัด(ที่ต้องแวะซื้อกับข้าว) ก็มีวัตถุลึกลับสีขาวพุ่งฟิ้วๆ ตัดหน้ากะทันหัน ตกใจ…. รีบจอดรถทันที
“ เอ๊ะ! ใครลอบทำร้ายเราหรือเปล่าเนี่ย หรือเราขับรถชนนก” ความคิดแรกไม่น่าจะใช่ (เพราะวันนี้ไม่ได้ ทะเลาะกับลูกศิษย์เลย …. น่าจะเป็นนกแน่ๆ …. ตายหรือเปล่าล่ะ….. ฉันตกใจมากกว่าครั้งแรกเสียอีก) รีบเปิดประตูรถ ออกมายืนบนทางเท้า ก็เห็นเด็กสองคนวิ่งมาเก็บวัตถุสีขาวพอดี มองชัดๆ แล้วก็โล่งอก ไม่ใช่นกแน่นอน แต่มันเป็นจรวดที่พับจากกระดาษสมุด มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นกระดาษใหม่ที่ยังไม่ผ่านการเขียนมาก่อนเลย …. เสียดายจัง …. แล้วอีก 2 ลำที่อยู่ในมือน้อยๆ ล่ะ ก็คงมาจากสมุดเล่มเดียวกัน ด้วยนิสัยความเป็นครู …. ฉันหยิบแผ่นพับโฆษณาขายสินค้าของห้างสรรพสินค้าส่งให้เด็ก แล้วบอกว่า
“เอาไปพับจรวดเล่นนะ มีรูปด้วยสวยกว่ากระดาษสมุดเสียอีก เก็บกระดาษเอาไปจดงานที่โรงเรียนนะจ้ะ” เด็กๆ ยกมือไหว้แล้ววิ่งไปทางตลาดนัด เด็กทั้งสองน่าจะเป็นลูกแม่ค้าและมาจากต่างจังหวัดเหมือนฉัน ที่นี่อยู่ในเขตกรุงเทพฯ ค่อนมาทางชานเมือง ที่อยู่อาศัยเป็นหมู่บ้านจัดสรรเกือบทั้งนั้น แต่ละหมู่บ้านจะมีสนามเด็กเล่นเล็กๆ 1- 2 ที่เท่านั้นในหมู่บ้าน และเด็กๆคงตามผู้ปกครองมาตลาดนัด จึงต้องมาวิ่งเล่นพุ่งเครื่องบินกระดาษบนทางเท้า ใกล้ๆ ถนนที่มีรถราวิ่งไม่ขาดสายอย่างนี้ แต่สิ่งที่ฉันยังชื่นใจอยู่มาก คือเด็กๆยกมือไหว้ก่อนรับของไป พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า แม้จะไม่มีคำขอบคุณใดๆ แต่ก็แสดงว่าเด็กๆ ได้ซึมซับสิ่งที่ดีงามจากการอบรมขัดเกลาของครอบครัวและครูอาจารย์มาบ้างแน่นอน จากเรื่องราวนี้ ทำให้ฉันคิดถึงเธอ ( ? ) จัง……..
26 มีนาคม 2554
อัมพร ทานประสิทธิ์
ความเห็น (29)
คิดถึงใครกันหนอ
เว้นไว้ให้คิดเอาเอง
สวัสดีครับคุณครูอัมพร
- ขอบคุณมากที่ให้เกียรติไปทักทายที่บันทึกบทกวีพื้นที่สร้างแรงบันดาลใจ
- เขียนบันทึกได้น่ารัก เห็นภาพเด็กๆที่ย้ายตามผู้ปกครองเข้ามาอยู่แถวชานเมือง
- เสียดายที่ครูไม่ได้พูดชื่นชมและให้กำลังใจเด็กๆที่อุตส่าห์แสดงคำขอบคุณ
- บางทีเด็กสองคนนั้นอาจเติบโตขึ้นเป็นนายอำเภอ หรือเป็นหมอ ที่พูดไพเราะกับประชาชน เพราะมีจุดเริ่มต้นมาจากครู
คงต้องติดตามบันทึกหน้าต่อไปนะคะ ว่า'ครูอัมพร'คิดถึงใคร?
เพราะพฤติกรรมของคนที่แสดงออกไม่ว่าจะเป็นกิริยาท่าทาง การกระทำต่างๆเช่นคำพูด หรือว่าการเขียน ย่อมมีสาเหตุที่มาของพฤติกรรมนั้นๆเสมอ...
เด็กเห็นครู..ก็รู้ว่าเป็นครูแน่ๆ
เด็กๆจะมีความรู้สึก..และรับรู้ได้
อาจารย์ค่ะ
จะคอยติดตามคำตอบตอนต่อไปค่ะ คงจะเร็วๆนี้นะคะ
คุณ สันติสุข สันติศาสนสุข
ที่ต่างจังหวัด เด็กๆเคยวิ่งเล่นในลานบ้าน กว้าง และมี
เพื่อนมากมาย แต่หลายชีวิตต้องย้ายมาเรียนในกรุงเทพฯ
เพราะติดตามผู้ปกครองเข้ามาประกอบอาชีพ ก็ต้องปรับตัว
เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข
อาจารย์ค่ะ
พฤติกรรมย่อมมาจากสาเหตุแน่นอนค่ะ
อย่าลืมมาอ่านต่อนะค่ะ
อาจารย์ค่ะ
ไม่ใช่เฉพาะเด็กหรอกค่ะ ที่รู้ว่าครูเป็นครู
ทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน (น่าจะเป็น
รังสีจากตัวครูแผ่ออกมามั้ง) แม้แต่พ่อค้าขายผลไม้
ในปั้มน้ำมันก็ยังเรียกถูกเลยค่ะ
คุณแก้วค่ะ
จะพยายามให้เร็วค่ะ
ที่บ้านอยู่ใกล้ตลาดบ่ายๆของวันหยุดเด็กที่ตามพ่อแม่มาขายของที่ตลาดจะจับกลุ่มเล่นส่งเสียงดัง บางครั้งก็ทะเลาะกันร้องไห้ บางวันก็เล่นวิ่งไล่กัน เล่าเรื่องต่างๆให้กันฟังเสียงแจ้วๆ ก็อดคิดถึงเด็กในสมัยหนึ่งที่บ้านยังเป็นบ้านสวนเด็กๆยุคนั้นถ้าเป็นผู้ชายก็จะเล่นต่อสู้กัน เหมือนดาราหนังที่ชกมวยกันแล้วหลบหลีกไม่ให้โดนหมัดคู่ต่อสู้ จนหญ้าราบไปเลย คนไหนมีน้องเพื่อนในกลุ่มก็จะช่วยกันเลี้ยงน้องให้ด้วย ประลองกำลังกันเหนื่อยแล้วก็จะชวนกันไปเล่นบ้านอื่นๆ ปากก็คุยจ้อไม่หยุดน้องก็ร้องไห้เพื่อนๆก็พาน้องเดินทางไปด้วยโดยคนหนึ่งจับขาสองข้างอีกคนก็จับมือสองข้างหามกันไป ปากก็คุยกันเสียงดังไม่มีใครสนใจว่าน้องจะร้องไห้ ถึงบริเวณที่จะเล่นแล้วก็วางน้องลงแล้วก็เล่นต่อ... การเล่นของเด็กแต่ละยุคก็อยู่กับสภาพแวดล้อมด้วยะคะ
สวัสดีค่ะ
- อ่านแล้วยิ้ม ๆ ค่ะ
- จิตวิญญาณของความเป็นครู แม้จะอยู่นอกโรงเรียน
- ครูก็คือครู
- ที่โรงเรียนครูอิง ก็เผลอไม่ได้ค่ะ ชอบฉีกสมุดมาพับจรวดเล่น
- ก็แก้ปัญหาด้วยวิธีนี้เช่นกันค่ะ
- มีความสุขและอารมณ์ดีเช่นนี้เสมอ ๆ นะคะ
- ชอบครับ เขียนสนุก ได้บรรยากาศ ขอบคุณครับที่แบ่งปัน
- ขอบคุณที่ไปเยี่ยมเยือนครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
สวัสดีค่ะ
- อ่านบันทึกแล้วยิ้มอย่างชื่นใจ มีความสุขตามไปด้วย
- ครูจะเป็นครูตลอดเวลา แม้แต่เรื่องเล็กน้อยก็ยังจับนำมาคิดได้
- เด็กๆคงประทับใจและคงจะจำได้ก่อนที่เขาจะพับจรวดอีก
- เก่งจังค่ะคุณครู อดที่จะชื่นชมไม่ได้
- ดีใจที่ได้รู้จักคุณครูค่ะ
สวัสดีค่ะครูอัมพร
ครูคงเหมือนกันหมดนะคะ..ต้องการให้เด็กมีคุณธรรมและความงาน...คำพูด..กิริยา..
-ขอบคุณที่ไปเยี่ยมเยียนค่ะ
คุณครูเขียนได้ดีจังเลยค่ะ
อ่านแล้วมองเห็นภาพชัดเจน
สนุกกับเรื่องราวที่อ่าน
สะท้อนมุมมองของความเป็นครูได้อีกแง่หนึ่ง
ขอบคุณที่ไปเยือนที่บันทึกค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณอัมพร
- แวะมาอ่านเรื่องราวสบาย ๆ ยามเช้า
ความอ่อนน้อมถ่อนตนเป็นเสน่ห์ประจำกายที่งดงามนะคะ
สวัสดีครับ
คิดถึงครูจังครับ บันทึกที่สร้างรอยยิ้มให้ผมเสมอ
'สิ่งที่ครูเป็น ครูทำ...สำคัญกว่าสิ่งที่ครูสอน'
อากาศหนาวจังครับครู
รักษาสุขภาพนะครับ
คุณครู
ค่ะ
ขอบคุณค่ะ สำหรับภาพบรรยากาศงานรับปริญญาน้องแหวน
ชื่นชมและยินดีด้วยค่ะ
คุณครู
ค่ะ
อยู่กับเด็กก็รักและผูกพัน พอปิดเทอมชักเหงา
เจอใครก็เห็นเป็นลูกศิษย์ไปเสียหมด
คุณ
ขอบคุณค่ะ
คุณครู
- ขอบคุณค่ะ
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
สวัสดีค่ะ
"คนเป็นครูคงไม่มีใครที่ไม่อยากให้เด็กเป็นคนดี"
- มีความคิดเช่นเดียวกันค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ ... ภาพสวยมากค่ะ ชอบค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ สำหรับคำคม "ธรรมะ" ดีๆ ที่นำมาฝาก
สวัสดีค่ะ
- ขอบคุณค่ะ ที่ห่วงใย
- ดูแลรักษาสุขภาพด้วย... เช่นเดียวกันค่ะ
น้ำ ณัฏฐา(ลูกศิษย์ที่รักและเคารพครูมากๆๆๆๆที่สุดค่ะ)
สมัยนี้หาเด็กๆที่ซึมซับขนบธรรมเนียมไทยหาได้ยากมากเลยค่ะเพราะวัฒนธรรมต่างประเทศเข้ามาประเทศไทยจริงทำให้เด็กหลงไปกับวัฒนธรรมต่างประเทศไปค่ะหนูอยากให้เด็กๆรุ่นใหม่ได้สืบทอดวัฒนธรรมไทยต่อไปไม่ให้วัฒนธรรมไทยเสื่อมคลายค่ะแต่หนูไม่แน่ใจว่าจะเป้นจริงที่หนูคิดไว้หรือเปล่าน่ะค่ะ
น้ำ
อย่างน้อยก็มีหนูคนหนึ่งล่ะที่คิดและตั้งใจทำ
น้ำ ณัฏฐา(ลูกศิษย์ที่รักและเคารพครูมากๆๆๆๆที่สุดค่ะ)
ถึงหนูคิดและตั้งใจทำก็จริงค่ะแต่หนูคนเดี่ยวคนเปลื่ยนแปลงวัฒนธรรมไทยให้กลับมาเหมื่อนเดิมไม่ได้หรอกค่ะครูส้ม