มีคำถามมาถามกันเล่น ๆ ใครเอ่ย? ที่เป็นคนประเภทขาดอาหารกลางวัน ติ๊กตอก..ติ๊กตอก
เฉลย ก็ข้าราชการน่ะซิ เขาว่าเป็นคนประเภท เช้าชาม เย็นชาม ไงล่ะ ฮิฮิ
ถ้าถามว่าโกรธมั๊ย ความคิดในทางบวกของดิฉันจะตอบได้เลยว่าไม่โกรธ เพราะเขาไม่ได้ว่าดิฉันนี่ และดิฉันก็ไม่ยอมรับด้วย และปัจจุบันนี้ข้าราชการประเภทเช้าชาม เย็นชาม ก็กำลังหลุดไปจากวงราชการบ้างแล้ว เพราะนับตั้งแต่หน่วยงาน กพร. มากำกับเพื่อการพัฒนาข้าราชการพลเรือนให้มีกิจกรรมการละเล่น โน่น นี่ นั่น ต่าง ๆเยอะแยะ จนหลาย ๆ คนเวียนเฮดไปหมด ทั้ง 5 ส. TQM ISO HA PMQA Competency และอีกสารพัด
ด้วยสารพัดกิจกรรมดังที่กล่าว ทำให้เหล่าข้าราชการทุกหน่วยงานก็ต้องพยายามพัฒนาตัวเองตลอดเวลา ไม่เช่นนั้นกพร.เขาจะจี้เอาได้ เขาว่ากันว่าการทำงานคุณภาพนั้นถ้าหัวไม่ส่าย หางก็จะไม่กระดิก หน่วยงานใดที่ผู้บริหารเอาจริงเอาจังกับการพัฒนาคุณภาพงาน ลูกน้องก็ต้องวิ่งให้ทันหัวหน้า ไม่เช่นนั้นคุณก็อาจเป็น 5 % ได้
มีเรื่องเล่าว่า ณ หน่วยงานหนึ่งข้าราชการหญิงคนหนึ่งกำลังคุยกับอาจารย์ท่านหนึ่งอย่างออกรสว่า " หัวหน้าหนูนะ หัวส่ายตลอดเลยค่ะอาจารย์"
อาจารย์ " โอ้โฮ..!! ถ้างั้นพวกหนูก็ทำงานกันน่าดูเลยซิ เป็นยังไงล่ะเหนื่อยมั๊ย ?"
ข้าราชการ "ไม่หรอกค่ะอาจารย์ ก็หัวหน้าหนูน่ะ ส่ายหัวว่าไม่อาว..ไม่อาว น่ะซิคะ !!!" 5555
ที่สบร. (ย่อมาจากสถาบันบำราศนราดูรนะจ๊ะ) ผู้บริหารของเราต้องการพัฒนางาน ดิฉันในฐานะหัวหน้างานของ ชชคชข. ต้องนำพาลูกน้องให้สนองนโยบาย ก็ต้องส่ายหางตามผู้บังคับบัญชา โดยจะพาให้ลูกน้องคิดทำโน่น ทำนี่ เพื่อพัฒนางาน บางครั้งก็จะได้ยินลูกน้องแอบบ่นว่าเหมือนกันว่า
"นี่เธอ พี่เล็กให้คิดทำนวตกรรมอีกแล้ว ไม่รู้จะทำอะไรนี่ คิดตามไม่ทันเลยเนอะ"
" ฮื่อ..!! คิดไม่ออกเหมือนกัน เพิ่งทำเหล็กเกือกม้าเสร็จไป คิดว่าจะสบายซะหน่อย แกให้ทำเรื่องใหม่อีกและ"
ลูกน้องบางคนก็มากระซิบบอกตรง ๆ ว่า "พี่ ๆ คิดช้า หรือไม่ต้องคิดจะได้มะ หรือพี่คิดมาเลย แล้วพวกหนูจะทำตาม"
ดิฉันไม่เคยนึกขี้งเครียด หรือโกรธลูกน้องเลย แต่จะใช้เวทีของ Morning Talk ของพวกเราในการทบทวนงานให้เห็นว่าความสำเร็จต่าง ๆ ของพวกเราที่ผ่านมา เช่น
ผลงานต่าง ๆ ที่กล่าวมาทั้งหมดเกิดจากอะไร ?
ถ้าไม่ใช่จากการที่พวกเราฝืนใจตนเอง ทำงานอย่างหนัก หากเราตามใจตัวเองทำงานตามสบาย อยากทำก็ทำ ไม่อยากทำก็หยุด เราจะได้รับการยอมรับเช่นนี้หรือ ?
ความสำเร็จของหน่วยงาน ชชคชข. มาถึงจุดนี้ได้
เพราะเราฝืนใจตัวเราเอง
เราต่อสู้กับความยากลำบาก
เอาชนะใจของเรา
เพื่อให้งานพัฒนาและสำเร็จตามนโยบายของผู้บริหาร
ดังนั้นถ้าเราฝืนใจเราจะได้ ...ตามใจตัวเอง อยากสบาย เราจะเสีย
โลก...ได้ซ่อนความสำเร็จเอาไว้...อย่างแยบยลจริง ๆ
นอกจากฝืนใจ...แล้ว...
หากเราได้ทำด้วยใจ...อย่างที่ใจพร้อมจะทำจริง...
ก็น่าจะดียิ่งๆ ขึ้นไปนะคะ
คุณศุภลักษณ์
คนคุณภาพของบำราศ เลยนะครับ
เป็นคนจริงจังในการงาน แต่กระบวนการยึดหยุ่นน่ารักเสียจริง...
คุณศุภลักษณ์ เป็นคนใส่ใจในความรู้สึกคนอื่นได้ดี เพราะ มีความละเอียดอ่่อน มีศิลปะ (ดูจากบันทึกที่สดใส) ซึ่งหมายถึง แง่มุมที่คุณมีต่อสิ่งรอบข้าง
บำราศฯ โชคดีที่มีคนคุณภาพ ครับ
ให้ กำ ลัง ใจ ครับ ผม
อ่านเพลินเลยค่ะ ได้ข่าวมาว่าปีนี้ ชชคชข จะกวาดรางวัล QC อีกหลายเรื่อง จริงปะ
ขอยืนยันกับคุณจตุพรว่า "คุณศุภลักษณ์"เป็นคนคุณภาพของบำราศฯ จริงๆค่ะ แถมพูดภาษาอังกฤษเก่งอีกต่างหาก
รูปที่คุณขจิตพูดถึง เป็น วิวที่ วัดผาซ่อนแก้ว เขาคร้อ เพชรบูรณ์ค่ะ
อ่านหัวข้อนึกว่า เรื่องวิธีเลี้ยงเด็ก
แต่กลายเป็นวิธีเลี้ยงผู้ใหญ่แทน อิอิ
ปล. ชชคชช. นั่งนึกอยู่นาน...กว่าจะแปลออก
ชคยบบ ผปมอนะค
(ใช้คำย่อบ่อยๆ ผมแปลไม่ออกนะคับ)
ตามอ่านทั้งเรื่องที่บันทึกและข้อคิดเห็น เพลินจริงๆ รู้สึกผ่อนคลายมากค่ะ เห็นด้วยที่ "น้องเล็ก" รำพึงว่า "พี่ว่าเราเลิกใช้ คย. (คำย่อ) กันเถอะนะ พี่ชักจะเวียนหัวแล้ว เฮ้อ..!!"