“ว่าจะไม่...แต่ห้ามใจไม่ได้”


ถ้อยคำที่สามีเหน็บแนมแกมประชดพี่ทุกครั้งพี่รู้สึกคุ้น ๆ อย่างบอกไม่ถูกเหมือนเคยได้ยินได้ฟังมาจากไหน”

          เงียบ ๆ หาย ๆ กับการเขียนบันทึกใน Gotoknow.org กะจะอดเปรี้ยวไว้กินหวาน “ว่าจะไม่...แต่วันนี้ห้ามใจไม่ได้” จึงขอเก็บเกี่ยวรายละเอียดจากประสบการณ์คนเดินทาง เมื่อพบมิตรที่ไม่ค่อยคุ้นตา แต่เป็นมิ่งมิตรที่ดีงามยามเมื่อเอ่ยถ้อยวจีที่ดีต่อกันขณะเดินทางไปทำภารกิจชีวิต

          “อะไร? ทำให้สามีพี่เปลี่ยนไป...”  เป็นคำถามแรกสำหรับการเปิดประเด็นการสนทนากับมิตรใหม่ที่เจอะเจอระหว่างการเดินทางไกล “พี่แต่งงานกับสามีอยู่กินกันมาก็หลายปี มีลูกด้วยกันสองคน…ทุกเย็นวันศุกร์พี่จะนั่งรถจากยะลา ไปอำเภอบ่าบอน จังหวัดพัทลุง เนื่องจากสามีย้ายไปทำงานประจำอยู่ที่นั่น พี่นึกถึงสามีก็อดไม่ได้ที่จะเล่าให้น้องฟัง เพราะคนในอยากออก...คนนอกอยากเข้า พี่จึงอยากให้น้องฟังเพื่อเป็นกรณีศึกษา” ฉันยิ้มและรอฟังด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ยังไม่ค่อยอยากลอง...

          “สามีพี่เป็นผู้ชายที่ดีมาก ๆ เลย พูดน้อยจนเกือบเป็นใบ้ ประมาณว่าพยักหน้าได้ก็หรูสุดแล้ว แต่พี่จะเป็นคนที่พูดมาก ชอบบ่น ชอบด่า ตามประสาผู้หญิง อะไรที่ไม่ถูกใจก็ขอบ่นไว้ก่อน แต่สามีพี่เป็นคนใจเย็น และไม่มีการตอบโต้แต่อย่างใด ฟังเฉย นิ่ง สงบ เหมือนน้ำนิ่ง ๆ แต่กลับไหลลึก” ฉันนั่งยิ้ม...ยอมเป็นผู้ฟังที่ดี เนื่องจากเกรงว่าจะพูดไม่ทันคู่สนทนาจึงขอยิ้ม และนิ่งดีกว่า

          “แต่พักหลัง ๆ สามีพี่เปลี่ยนไป...พี่สังเกตว่าเขาเริ่มพูด (ด่า) ได้ และเริ่มพูดมากขึ้นเรื่อย ๆ เริ่มจะต่อว่าภรรยาได้บ้าง (ปากจัดขึ้น) แต่ถ้อยคำที่สามีเหน็บแนมแกมประชดพี่ทุกครั้งพี่รู้สึกคุ้น ๆ อย่างบอกไม่ถูกเหมือนเคยได้ยินได้ฟังมาจากไหน” ฉันนั่งอมยิ้ม ตาแป๋ว...และรอที่จะฟังต่อ “หลายวันผ่านไปพี่กลับมายะลา นั่งคิดตลอดเวลาว่าสามีไปสรรหาคำเหล่านั้นมาจากไหน มันคุ้น ๆ เหมือนใกล้ ๆ ตัว บอกไม่ถูก แต่พอนั่งคิดพิจารณาสุดท้ายพี่ต้องร้อง...อ๋อ!!! ก็คำพูดที่สามีต่อว่าพี่ล้วนแล้วแต่เป็นคำพูดของพี่ทั้งนั้น...เขาช่างจดช่างจำ เพิ่งรู้ว่าดาบนั้นมาคืนสนองเจ้าของซะแล้ว นี่แหละน้องที่เขาว่า คำพูดเป็นดาบสองคม” ฉันนั่งหัวเราะด้วยความน่ารักของภรรยาที่เอ่ยถึงสามีของตน “พี่ว่าจะไม่ (นินทา)...แต่ห้ามใจไม่ได้ที่จะเล่าให้ฟัง” น้องรู้ใหมว่าทำไมสามีพี่เขาถึงเปลี่ยนไป...

          ฉันคงไม่รอช้าที่จะตอบ เนื่องจากเรียนมาทางด้านจิตวิทยาด้วยจึงขอตอบแบบองค์รวมและไม่ให้เสียบรรยากาศ “น้องว่าน่าจะเป็นเพราะสภาพแวดล้อม ความคุ้นชิน ความกดดัน แต่การเลียนแบบจากตัวแบบที่มีอิทธิพลเหนือชีวิตนี่สำคัญมากค่ะพี่  แต่ที่น้องได้เรียนรู้จากการประสบการณ์ของพี่ คือ พัฒนาการทุก ๆ ด้านของสามีพี่ดีขึ้นมาก ๆ เลยค่ะ” ต่างคนต่างจ้องหน้ากัน และนั่งหัวเราะตลอดเส้นทาง...นี่อาจจะเป็นอุทาหรณ์สอนใจผู้หญิงได้บ้างสำหรับการครองเรือน

หมายเลขบันทึก: 38378เขียนเมื่อ 12 กรกฎาคม 2006 15:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน 2012 15:23 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (10)

case นี้สอนให้รู้ว่า... 

แสดงว่าคุณสามีมีกระบวนการเรียนรู้ เรียกได้ว่าเป็น KM ระดับครัวเรือน

ดังนั้น  ภรรยาควรชอบสิ่งไหนก็พึงกระทำ บ่อยๆ เพื่อที่จะให้คุณสามีได้ซึมซับ และเป็นนิสัยถาวรในที่สุดครับ....

(ยิ้มๆ)

และสิ่งนี้สามารถนำไปประยุกต์กับ กระบวนการเรียนรู้ ในแบบอื่น ๆ ได้...อิอิ...
     อดขำไม่ได้เลยครับ มันขำ(จนอยากร้อง...ก้าก) อิทธิฤทธิ์ของ KM ครับ ดังที่น้องจตุพรกล่าวไว้ หากได้เล่าว่าคุณภรรยาเงียบเมื่อโดนกลับไหม จะยิ่งชัดเจนว่าได้ผล ในการนำมาหมุนวนปฏบัติของคุณสามี เพราะเมื่อคราวตัวเองใช้คุณสามีเงียบ
     แอ๊ะ! ชักสงสัยว่าหัวปลา (KV) ของครอบครัวนี้คืออะไรครับ
  • อ่านทีแรกตกใจ เอ๊ะ! ไปคุยกับ อ.vij ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยเรา.....
  • เฮ้อ! รอดไป เพราะพี่เม่ยไม่เคยไปยะลาค่ะ
  • ชอบ idea ของคุณจตุพรจังเลย.. ชอบสิ่งไหนก็พึงกระทำ บ่อยๆ เพื่อที่จะให้คนใกล้ตัวได้ซึมซับ และเป็นนิสัยถาวรในที่สุด.... จะเก็บไว้ใช้กับหลานสาวค่ะ
  • จะว่าไปเรื่องนินทา (และขี้บ่น)   เป็นนิสัยของผู้หญิง (เกือบ)  ทุกคนนะคะ...ว้นไหนไม่ได้นินทาใครรู้สึกว่าชีวิตขาดสีสัน
  • อ. vij   เขียนเรื่องนี้ได้ดีจัง    ชอบบบบบบ..
  • ถ้าพูดกันด้วยเหตุผล
  • ค่อยพูดค่อยจากัน คงดีนะครับ
  • มารายตัวครับผม

ชอบความเห็นคุณ "จตุพร"

ภรรยาควรชอบสิ่งไหนก็พึงกระทำ บ่อยๆ เพื่อที่จะให้คุณสามีได้ซึมซับ และเป็นนิสัยถาวรในที่สุด สงสัยต้องหัดสำรวจไว้ก่อนแล้วว่าชอบอะไร จะได้ง่ายในวันหน้า

สายลับ 007 น้องนิวคนเดิม แต่พักหลังมาแบบนักสืบ ชักเสียวสันหลังนะคะ

ขอบคุณ "คุณชายขอบ" ที่แวะมาทักทายเพิ่มเติมให้กัน

 

คุณ พี่เม่ย...อ้าว!! ไม่ใช่เรื่องพี่เม่ยหรอกเหรอค่ะ
พี่เม่ย...ไม่เคยมายะลา หรือเราจะเจอกันที่สงขลาค่ะ

คุณ "nidnoi" ขอบคุณที่แวะเวียนเข้ามาทักทายกันและดีใจที่ชอบบทความค่ะ

คุณ "ขจิต" หายไปนานทำให้ใคร ๆ หลาย ๆ คนคิดถึงกลับมารายงานตัวเหมือนทหารเกณฑ์เลยค่ะ แต่ดีใจค่ะที่กลับมา

 

อ่านแล้วแสดงความคิดเห็นไม่ถูกเลยครับ

แต่อย่างไรก็เป็นกำลังใจให้อาจารย์เสมอครับ

สู้ ๆ ครับ

อ้าว!! เป็นงั้นไป "อ่านแล้วแสดงความคิดเห็นไม่ถูกเลยครับ" ขอบคุณ อ. ปภังกร ค่ะที่มาให้กำลังใจ...แต่อย่าลืมให้กำลังใจตัวเองเยอะ ๆ ด้วยนะคะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท