เมื่อตอนเป็นเด็ก ผมเป็นเด็กบ้านนอกแต่มีโอกาสได้เข้าไปเรียนโรงเรียนในตัวเมือง เห็นเขาเล่นดนตรีก็อยากจะเล่นกับเขาบ้าง แต่ก็ไม่มีโอกาส เพราะโรงเรียนจะคัดเลือกเฉพาะคนที่มีพื้นฐานหรือมีแววมาเล่นมาฝึกเพื่อเป็นตัวแทนของโรงเรียนเท่านั้น
เราคงยอมรับว่าแต่ละคนนอกจากจะมีความสามารถในสาขาที่ตนเองปฏิบัติงานแล้ว หากมีความสามารถในด้านดนตรี กีฬา และศิลปะด้วย ก็จะเพิ่มเสน่ห์ให้กับตนเองอย่างมาก ทำให้เป็นคนที่เต็มคนมากขึ้น ที่เขาเรียกกันว่ามีความ "สุนทรีย์" นั่นเอง ใครเขามีกิจกรรมอะไรก็สามารถเข้าไปร่วมไปช่วยในกิจกรรมนั้นๆหรือในสังคมนั้นๆได้อย่างมั่นใจและไม่เคอะเขิน
เดี๋ยวนี้เราจึงเริ่มให้ความสำคัญกับการส่งเสริมสุนทรีย์ให้กับผู้เรียนในด้านดนตรี กีฬา และศิลปะอย่างจริงจังแล้ว โดยกำหนดไว้ในมาตรฐานด้านผู้เรียนอย่างชัดเจน จึงถือว่าตอนนี้เด็กไทยมีโอกาสสูงในการสร้างความสุนทรีย์ให้แก่ตนเอง ซึ่งขึ้นอยู่กับแต่ละโรงเรียนว่าจะมีกลวิธีที่จะสร้างโอกาสให้แก่ผู้เรียนมากน้อยเพียงใด
ผมเห็นโรงเรียนประถมศึกษาบางโรงเรียน มีการกำหนดเกณฑ์การจบหลักสูตรชั้นประถมศึกษา(ป.6)ไว้เพิ่มเติมจากเกณฑ์การจบหลักสูตรปกติทั่วไปอีกว่า "นักเรียนต้องสามารถเล่นเครื่องตนดรีในระดับที่ใช้ได้อย่างน้อยคนละ 1 ชิ้น" เป็นต้น ซึ่งโรงเรียนก็อาจเพิ่มเกณฑ์ในเรื่อง "กีฬา และ ศิลปะ"ในลักษณะเดียวกันด้วยก็ได้ ซึ่งคงไม่ใช่เพียงแต่กำหนดเกณฑ์ให้นักเรียนเครียดมากขึ้นเท่านั้น โรงเรียนต้องมีมาตรการในการสอน/ฝึกและให้โอกาสแก่นักเรียนอย่างทั่วถึง และให้เขาได้เรียนอย่างมีความสุขด้วย จึงจะเกิด "สุนทรีย์" ได้อย่างแท้จริง...
ไม่มีความเห็น