เหตุเกิดที่โรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช
ห้องผ่าตัด โรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช อ.เมือง จ.ตาก
เวลา ๐๙.๐๐ น. วันที่ ๒๓ เมษายน ๒๕๕๓
“นี่เป็นวิธีการตรวจแบบมาตรฐานที่ใช้กันทั้งโลก วิธีการที่ใช้ในดาวอื่นยังไม่ได้ใช้ที่นี่...”
เป็นคำตอบที่ผมกับพ่อได้รับจากหมอหนุ่มคนหนึ่ง กับข้อสงสัยที่ผมถามออกไปว่ามีทางเลือกในการตรวจรักษาอื่น ๆ อีกหรือไม่ หลังจากได้รับคำอธิบายถึงผลกระทบข้างเคียงซึ่งอาจมีบ้างจากการเจาะเอาชิ้นเนื้อที่ต่อมลูกหมากไปตรวจหาเซลมะเร็ง
คำตอบจากน้ำเสียงเย็นชา วาทะเย้ยหยัน มาพร้อมกับท่าทีอันเฉยเมย และสายตาค่อนไปทางดูแคลน ท่ามกลางสายตาผู้ป่วยและญาติที่มารอรับบริการหน้าห้องผ่าตัด โรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช
“จะตรวจหรือไม่คิดดูเอาเอง แล้วบอกด้วย...”
เป็นคำกล่าวสุดท้ายก่อนที่หมอหนุ่มคนนั้นจะสะบัดก้นหันหลังเดินออกจากประตูบานเดิมที่เข้ามาเมื่อครู่
ผมคิดในใจว่า อะไรเกิดขึ้นกับหมอหนุ่มคนนี้หนอ ลูกป่วน เมียป่วย หรือวงศ์วานผิดแผกไปจากปกติ จึงแสดงท่าทีแบบนี้ออกมากับคนป่วยที่กำลังต้องการการเยียวยาทั้งทางกายและใจ
ระยะเวลาการสนทนาระหว่างผมและพ่อกับหมอหนุ่มคนนั้นเพียงไม่กี่นาที แต่ก็ทำให้จิตใจผมขุ่นมัวได้ไม่น้อย ซึ่งจำต้องสะกดกลั้นอารมณ์พร้อมไปกับการเก็บรักษาทัศนคติทางบวกต่อบุคลากรทางการแพทย์ที่ก่อตัวขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ มิให้หลุดร่วงหล่นหายไปในคราวเดียวกัน
เมื่อราวเดือนเศษที่ผ่านมา พ่อผมป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับต่อมลูกหมาก ทุกข์ทรมานจากการปัสสาวะไม่ออกเป็นอันมาก เคยเข้ามารับการรักษาที่โรงพยาบาลนี้แล้วครั้งหนึ่ง แต่อาการไม่ดีขึ้น และเป็นเพราะไม่มั่นใจกับการให้บริการของโรงพยาบาลนี้ จึงตัดใจเสียเงินเสียทองเพิ่มมากขึ้นเดินทางไปรักษาในโรงพยาบาลเอกชนที่จังหวัดใกล้เคียง กลับจากการรักษาที่โรงพยาบาลเอกชน ได้รับคำแนะนำจากหมอที่นั่นว่าให้กลับไปรักษาที่เดิม เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย
พ่อกลับมารักษาด้วยการกินยาที่บ้าน แต่อาการไม่ดีขึ้น นอกจากปัสสาวะขัดแล้ว ยังเกิดอาการข้างเคียงทั้งมีไข้ ปวดเมื่อยเนื้อตัวอย่างรุนแรง สภาพจิตใจก็ย่ำแย่ลงไป จนต้องไปหาหมอที่โรงพยาบาลอีกครั้ง ไปคราวนี้นอกรักษาอยู่หลายวัน ออกจากโรงพยาบาลมาพร้อมกับการต่อสายปัสสาวะ และยาอีกหลายขนานกลับมาบ้าน อาการก็ยังไม่สู้ดีนัก ในที่สุดก็กลับเข้าไปนอนโรงพยาบาลอีกเป็นครั้งในระยะเวลาไม่ห่างนัก
การรักษาคราวหลังนี้ได้ผล อาการพ่อดีขึ้นเรื่อย ๆ ปัสสาวะคล่องขึ้น อาการเจ็บปวดร่างกายบรรเทาลง นอนพักรักษาตัวที่บ้านไม่กี่วันก็ลุกขึ้นมาทำงานทำการเล็ก ๆ น้อย ได้
พ่อไปพบหมอตามนัด หลังตรวจเลือดหมอบอกว่าผลเลือดไม่สู้ดี แล้วนัดหมายอีกครั้งเพื่อทำการเอาชิ้นเนื่อที่ต่อมลูกหมากไปตรวจหาเซลมะเร็ง มีคำแนะนำสำหรับการเตรียมตัวมาพบหมอในคราวต่อไปด้วย
พ่อรู้ว่ามีความเป็นไปได้ที่จะเป็นมะเร็ง ในระยะแรกจิตตกเป็นอันมาก หน้าตาหมองเศร้าดูผิดไปเป็นคนละคน บรรดาญาติและคนรู้จักที่ทราบข่าวต่างให้คำแนะนำและให้กำลังใจมากมาย ญาติสนิทคนหนึ่งได้พิมพ์เอกสารซึ่งได้รับอีเมล์ส่งต่อมีเนื้อหาเกี่ยวกับมะเร็ง ที่อ้างว่าเป็นความรู้ที่ได้จากการวิจัยของโรงพยาบาลจอห์นฮอปกิ้นมาให้
ข้อมูลจากเอกสารที่มีผลต่อพ่อมาก ๆ มีอยู่สัก ๒ ประการ
ประการแรก การกระทำการใด ๆ เกี่ยวกับอวัยวะต่อมลูกหมากอาจเป็นการรบกวนเซลมะเร็งให้แพร่ขยายกระจายไปทั่วอย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น พ่อคิดว่าการนำชิ้นเนื้อไปตรวจด้วยวีใดก็ตามจะเป็นการไปรบกวนเซลมะเร็ง และอาจเป็นสาเหตุให้เกิดการล้มป่วยอย่างเฉียบพลันตามมาได้ พ่อบอกว่าเคยพบเห็นเรื่องราวทำนองนี้อยู่หลายครั้งจากคนรู้จักที่ทำการรักษามะเร็ง
ประการที่สอง ในเอกสารมีคำแนะนำต่าง ๆ หลายประการ ที่พ่อนำมาปรับใช้ ผมเห็นชัดชัดอยู่ ๒ เรื่อง
เรื่องแรก เรื่อง การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการกิน ระยะหลังพ่องดกินอาหารหลายจำพวกที่จะทำให้เซลมะเร็งเติบโต ไม่ว่าจะเป็นเนื้อสัตว์ชนิดต่าง ๆ ของหวานนานาชนิด รวมไปถึงน้ำชา กาแฟ และนม สำหรับข้าวก็ค่อยลดปริมาณลงด้วย (ปกติแล้วพ่อเป็นคนกินข้าวจุมาก) อาหารที่พ่อกิน ส่วนใหญ่เป็นพวกผักและปลา น้ำพริกและผักกลายเป็นอาหารหลักในแต่ละมื้อไปโดยปริยาย
เรื่องที่สอง เรื่องการออกกำลังกาย แม้จะถูกหมอสั่งมาว่ามิให้ทำงานหนัก ในระยะแรก ๆ พ่อนอนพักผ่อนเพียงอย่างเดียว นอนกลางวันวันละหลายชั่วโมงซึ่งส่งผลให้กลางคืนนอนไม่ค่อยหลับ และนอนน้อย ส่งผลให้ร่างกายอ่อนเพลีย ตื่นเช้ามาไม่ค่อยสดชื่น ในเอกสารให้ความรู้พ่อว่า การออกกำลังกายและการสูดอ๊อกซิเจนลึก ๆ ถือเป็นการบำบัดและทำลายเซลมะเร็งได้ ระยะหลังมาพ่อเริ่มลุกขึ้นมาทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น กวาดใบไม้ เก็บข้าวของเศษวัสดุต่าง ๆ เข้าที่เข้าทาง ฯลฯ ผมสังเกตุว่าระยะหลังที่พ่อได้ทำโน่นทำนี่ พ่อดูสดใสมากขึ้น นอนหลับในตอนกลางคืนได้ยาวนานมากขึ้น เช้าตื่นขึ้นมาดูแช่มชื่นแจ่มใส
ข้อมูลจากเอกสารดังกล่าว รวมทั้งประสบการณ์ที่พบเห็นผู้ป่วยโรคมะเร็ง ทำให้พ่อไม่อยากทำอะไรที่จะเป็นการรบกวนเซลมะเร็ง แม้ว่าจะไม่รู้แน่ชัดว่าตัวเองเป็นหรือไม่ก็ตาม และตั้งใจไว้ว่าจะไม่กระทำการใด ๆ ที่จะส่งผลให้เซลมะเร็งกระจายตัวลุกลามไปอย่างรวดเร็ว
การไปพบหมอตามนัดคราวนี้ พ่อมีความกังวลใจไม่น้อย ทีแรกพ่อตั้งใจจะไม่ไปพบหมดที่โรงพยาบาลด้วยซ้ำ
พ่อเป็นคนบ้านนอก เรียนไม่สูงนัก ความรู้อื่นนอกเหนือจากการทำมาหากินแล้วก็มีอย่างจำกัดจำเขี่ย ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับระบบการทำงานของสรีระร่างกาย และโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ คำว่า “หางอึ่ง” ยังดูเยอะด้วยซ้ำไป และผมเองก็ไม่ต่างจากพ่อมากนัก
การเดินทางเกือบชั่วโมงไปพบหมอที่โรงพยาบาลในวันนี้ ทั้งผมและพ่อต่างคาดหวังว่าจะได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อการรักษา ได้รับคำแนะนำทางเลือกต่าง ๆ ทั้งนี้มิได้คาดหวังว่าจะได้รับการปฏิบัติที่ดี ด้วยเหตุที่ทัศนคติเชิงบวกต่อบุคลากรทางการแพทย์ที่ผมรับเข้ามาใส่ไว้ในเนื้อในตัวว่า เดี๋ยวนี้สถานพยาบาลต่างก็ปฏิบัติกับผู้ป่วยและญาติด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ ที่เขาเรียกกันเก๋ ๆ ว่า “Humanize Healthcare” กันทั้งสิ้นอยู่แล้ว
การพบปะพูดคุยกับหมอหนุ่มคนนั้น มิได้ทำให้ผมและพ่อบรรลุความคาดหวังดังที่ตั้งไว้ หนำซ้ำยังทำให้ทัศนคติเชิงบวกของผมนั้นสั่นคลอนลงไปด้วยจากการพูดคุยไม่กี่นาทีนั้น
พ้นจากการพูดคุยกับหมอ เมื่อรู้ว่าข้อมูลไม่เพียงพอต่อการตัดสินใจ ผมได้โทรศัพท์หากัลยาณมิตรหลายคนเพื่อขอความรู้และคำปรึกษาเพิ่มเติม กระทั่งได้ข้อมูลเพียงพอที่จะตัดสินใจว่าขอรอดูผลเลือดอีกสักครั้ง ก่อนที่จะเจาะนำชิ้นเนื้อไปตรวจ ผมนำคำตัดสินใจนั้นไปหารือกับพยาบาลว่ามีความเป็นไปได้หรือไม่ พยาบาลหายไปพักใหญ่เพื่อถามความเห็นจากหมอหนุ่มเจ้าของคนไข้ ซึ่งหมอนั่นก็ตกลงตามนั้น พร้อมกับเขียนใบจ่ายยาและใบนัดหมายเพื่อมาเจาะตรวจเลือดอีกครั้ง
บอกตามตรงว่าในขณะนั้น ผมรู้สึกไม่ประทับใจหมอหนุ่มคนนั้นแล้ว ในใจคิดอยากจะเปลี่ยนหมอที่จะทำการรักษาพ่อ แต่ก็คิดว่าปลาที่อยู่ในน้ำเดียวกันก็มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นแบบเดียวกัน น่าจะมีโอกาสสูงที่จะเจอปลาแบบเดิมอีก ถึงตอนนั้นก็ต้องมานั่งจิตตกอีก ก็เลยทำใจ...
อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ก็มิได้ทำให้ทัศนคติเชิงบวกต่อบุคลากรทางการแพทย์หล่นหายไป ทั้งนี้เพราะได้รับการปฏิบัติที่ดีจากบรรดาเจ้าหน้าที่คนเล็กคนน้อยที่ให้การต้อนรับและอำนวยความสะดวก ตั้งแต่ห้องผ่าตัด ห้องจ่ายยา ห้องตรวจสิทธิการรักษา ฯลฯ ผมรับรู้ “Humanize Healthcare” ได้กับผู้คนเหล่านี้ ตรงกันข้ามกับการพูดคุยกับหมอนั่น
ผมมีเพื่อนทำงานอยู่ในโรงพยาบาลนี้หลายคน ทั้งหมอ เภสัชกร พยาบาล ฯลฯ เป็นเพราะมิได้ใช้เส้นสายอำนวยความสะดวกให้ตัวเอง ทำให้ผมเห็นภาพของโรงพยาบาลนี้ชัดขึ้น
ผมทราบมาว่าโรงพยาบาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ได้ผ่านการรับรองมาตรฐานสถานพยาบาลในขั้นต้นไปแล้ว ซึ่งกว่าจะผ่านได้ว่ากันว่าหืดขึ้นคอ ใช้เวลายาวนานมาก ผมพอจะทราบสาเหตุบางประการแล้วว่าเพราะเหตุใดการพัฒนาคุณภาพของโรงพยาบาลจึงเป็นไปอย่างล่าช้า อืดอาด
เจอเหตุการณ์นี้เข้ากับตัวเอง พาลนึกเลยไปถึงประสบการณ์ที่ได้มีโอกาสไปเรียนรู้กับสองโรงพยาบาลตามตำเชิญชวนของสถาบันรับรองคุณภาพสถานพยาบาล ทำให้รู้สึกชื่นชมยินดีเป็นอย่างยิ่งกับประชาชนชาวจังหวัดพิจิตรและสุพรรณบุรี ที่มีสถานพยาบาลคุณภาพอย่างโรงพยาบาลพิจิตรและโรงพยาบาลเจ้าพระยายมราช ขณะที่ไม่รู้จะแสดงความรู้สึกอย่างไรดีกับชาวตาก
ขณะนั่งรอรับยา ผมเหลือบเห็นป้ายวิสัยทัศน์ของโรงพยาบาลว่า
“เราจะเป็นโรงพยาบาลคุณภาพที่ประชาชนเชื่อมั่น ศรัทธา”
ในป้ายเดียวกันนั้นเขียนพันธกิจไว้ว่า
“ให้บริการสุขภาพครอบคลุม ๔ มิติ (ส่งเสริมสุขภาพ ป้องกันโรค รักษาพยาบาล และฟื้นฟูสภาพ) อย่างมีคุณภาพ โดยการมีส่วนร่วมของประชาชน เครือข่ายบริการสุขภาพและองค์การบริหารส่วนท้องถิ่น และเป็นศูนย์แพทย์ศาสตร์ศึกษาที่ได้มาตรฐาน”
คงไม่ต้องบอกว่าผมรู้สึกอย่างไรเมื่ออ่านข้อความนั้นจบลง
ความเห็น (102)
สวัสดีค่ะท่านหนานฯ
พูดไม่ออกเลยค่ะ เมื่อวานเพิ่งได้คุยกับรุ่นพี่ไปทำงานที่แม่สะเรียง มีธุระต้องไปโรงพยาบาล
โรงพยาบาลต่างจังหวัดไกลปืนเที่ยงอาจขาดปัจจัยวัตถุ หากแต่มิควรขาด เรื่อง บริการจากใจ ? คะ
ขอเป็นกำลังใจให้คุณพ่อคุณหนานฯ รักษาตัวด้วยกำลังใจเปี่ยมล้นค่ะ
มาให้กำลังใจ และ เสียใจในเหตุการณ์ที่ได้รับครับ
พีหนานฯ
- อ่านแล้วเศร้าใจค่ะ..
- พ่อกับแม่น้องก็ต้องเข้ารพ เป็นประจำเหมือนกัน
- ท่าที หรือคำพูดคุณหมอพยาบาลสำคัญต่อการรักษามากทีเดียวค่ะ
- อาจพอๆกับความสามารถของคุณหมอเลยทีเดียว
มาให้กำลังใจค่ะคุณหนานเกียรติ หลังจากอ่านบันทึกนี้จนจบ คำพูดของหมอคนนี้ถ้าเป็นพี่ที่ต้องเจอพี่จะไม่ยอม
ทำวิชาชีพเสียหายอย่างร้ายกาจ ถึงเเม้พี่จะไม่ใช่หมอ เเต่ก็ไม่อยากเห็นว่ายังมีหมอเเบบนี้อยู่หรือ ในยุคระบบการดูแลสุขภาพที่มีหัวใจเป็นมนุษย์
สวัสดีครับ น้องหนานเกียรติ
ขอให้คุณพ่อ อย่าได้เป็นอะไรมากไป
ผมเพิ่งสูญเสียคุณพ่อไปจากโรคร้ายนี้เมื่อ ปี48 จากพังงามาฉายแสงที่ มอ.หาดใหญ่ ครั้งละหลายวัน
เข้าความรู้สึกของพ่อ และของลูกที่พาพ่อไปรักษาครับ
อิฉันเองค่ะ
สวัสดีค่ะ
- อิฉันว่าจะโทรหา...แต่ลืมการใช้โทรศัพท์ไปเป็นพัก ๆ
- อิฉันกลัวว่าโทรแล้วไม่ติด เพราะไม่เห็นขึ้นบันทึกสักที
- เรื่องเครื่องกาแฟ...เขานัดว่าจะมาต้นเดือนมิถุยายนค่ะ
- รอหน่อยนะคะ "ของฝาก" สำหรับน้องนุ่ง แต่อิฉันขอมอบให้น้องนุ่งใช้ทำมาหากินจะได้มั่งมีศรีสุข
- ระหว่างนี้อิฉันอยู่กับบ้านพักผ่อนไร้รูปแบบ สุด ๆ อิ่มใจอิ่มกาย
- เตรียมพร้อมให้กับโรงเรียนอีก ๖ เดือน...ฝันที่เป็นจริงเข้ามาแล้ว
- เรื่องจากบันทึกนี้น่า...วิพากษ์วิจารณ์ต่อสู้เพื่อสังคมสักครั้งดีไหม
- ว่าแล้ว...อิฉันจึงไม่ใช้บริการจาก รพ.ของรัฐสักครั้งเดียว..แบบนี้นี่เอง
- เคยอ่านหนังสืองานศพของปรียา รุ่งเรือง ดาราสมัยก่อนว่า.."เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ นำส่งโรงพยาบาลแล้วไม่มีหมอ แต่มีหมา" สะใจมากค่ะ
ด้วยความเห็นใจครับ ผมทำงานเเละเรียนรู้กับพี่เกียรติ รับรู้ว่าพี่ใจเย็นอย่างมาก เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ก็คงเย็นลำบาก
หมอพันธุ์นี้ควรจะสูญไปจากปัจจุบันแล้วนะครับ เเต่ยังไงก็ตาม จุดอ่อน ของโรงพยาบาลที่พี่นำมาเเลกเปลี่ยนในครั้งนี้ ผมเชื่อเเน่ว่า ทางโรงพยาบาลเองก็คงต้องทบทวนอย่างเร่งด่วน
วิสัยทัศน์ที่สวยหรู เเต่นำมาติดไว้ให้อ่าน ไม่มีความหมายอะไรที่ไม่ได้ทำอย่างจริงจังในองค์กร
ผมว่าตอนนี้ ชาวบ้านเรารับรู้สิทธิในการรับบริการทางการเเพทย์แล้ว หากเราไม่ได้รับบริการที่ดี และเหมาะสมสามารถร้องเรียนได้ นำเสนอกับสังคมแบบที่พี่ทำได้ เป็นเรื่องที่ดี และเหตุการณ์เยี่ยงนี้จะไม่ได้เกิดขึ้นกับ คนจังหวัดตากและอื่นๆที่มารับบริการอีก
ให้กำลังใจนะครับพี่ครับ
--------------------------------------
*** ผมอีเมลไปเพื่อขอเลขที่บัญชีธนาคารพี่เเล้ว เเต่พี่อาจยังไม่ได้เช็คเมล เเจ้งผมด้วยนะครับผม
สวัสดีค่ะ
- แม้บันทึกจะยาว แต่ก็อ่านทุกตัวอักษร
- ด้วยความสนใจ เพราะตัวเองก็เคยโดนมาแบบนี้เหมือนกัน
- ความรู้สึกติดลบเพิ่งจะค่อย ๆ ดีขึ้น เมื่อเข้ามาเจอบุคลากรทางการแพทย์
- ที่บันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ในโกทูโนว์ ซึ่งก็มีหลาย ๆ ท่าน
- ก็ทำให้เกิดความหวังว่า ถ้าต้องใช้บริการโรงพยาบาลของรัฐ เราคงโชคดี ได้เจอหมอดี ๆ
- เป็นกำลังใจให้นะคะ และขอให้คุณพ่อได้รับการรักษาให้หายเร็ว ๆ นะคะ
สวัสดีครับ
ครูจ่อยขอเดาเอาว่า
- คงเป็นเพราะเป็นโรงพยาบาลของรัฐมั่ง(ขาดแคลนปัจจัยหลายๆอย่าง)
- คุณหมอเขาถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา...ชินแล้ว("ถ้ารอไม่ได้ไปที่อื่นสิ" 5555)
- คงต้องทำใจแหละท่านเอ้ย...( ท่องไว้เลย...ที่นี่เมืองไทย)
- ท่านหนานครับ ...(อีกหลายๆหน่วยงานก็ทำนองเดียวกันนี้แหละ)
- ครูจ่อยเคยแฝงฤทธิ์มาแล้ว (มันเหลืออดจริงๆ..เกือบได้ขึ้นศาลแหละ5555)
- โชคดีกับการใช้ชีวิตในช่วงเวลาเช่นนี้นะครับ
"อย่าเถียงหมอสิคะ หมอเรียนมา" นี่คือคุณหมอสาวคนหนึ่งพูดกับพี่ๆ
ในวันที่พวกเราพาพ่อไปหาหมอที่โรงพยาบาล(ใกล้ๆบ้าน)
แต่คุณหมอหนุ่มอีกคนหนึ่งเข้ามาชุบชีวิต..โอนคุณลุงมาให้หมอ หมอจะดูแลเอง
หมอแม้จะเก่ง แต่ก็มีชีวิต จิตใจนะน้องชาย นึกถึงคุณหมอดีๆอีกมากมาย ที่เราเคยพบนะ
เป็นกำลังใจให้น้องชายและคุณพ่อ ดูแลคุณพ่อให้ดีที่สุด จนสุดความสามารถนะคะ
นี่แหละคนล่ะน้องหนานเกียรติ
คนมีหลากหลายเหลือเกิน
กว่าจะให้ความคิดเรื่องการดูแลด้วยหัวใจเข้าไปฝังอยู่ในความคิดคนได้ทุกคน
คงต้องใช้เวลาในการพัฒนา
หนานเกียรติเจ้า...มาให้กำลังใจ..ขอให้คุณพ่อได้รับการรักษาที่ถูกต้องค่ะ..นี่ถ้าบ่ใจ้น้อยหนาน..จะได้เอ้ก...ใส่ละน้อ..เย็นแต้ๆ...
สวัสดีครับ พี่กุ้งนาง...
.
ไม่เจอเข้ากับตัวเอง ก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้คนอีกมากโดยเฉพาะชาวบ้านที่ต้องพึ่งบริการจาก ร.พ.รัฐ
ไม่น่าเชื่อว่าในขณะที่เราพูดคุยถึงการเยียวยาด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ แต่ต้องมาเจอกับสภาตรงกันข้าม...
ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมครับพี่...
คารวะท่านผู้เฒ่าครับ
.
ไม่นึกว่าจะเจอเข้ากับตัวเองครับ...
ดีเหมือนกันจะได้เข้าใจหัวอกชาวบ้านที่ยังต้องพึ่งบริการจาก ร.พ.รัฐ
ตอนนี้พ่อจิตใจเข้มแข็งมากครับ ไม่ได้อาทรกับการเป็นหรือไม่เป็นมะเร็งเท่าไร
ปรับตัว ปรับใจได้ค่อนข้างดี
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจนะครับ
สวัสดีครับ พี่คิม...
แหะ แหะ คราวนี้มาแปลก...
ที่ จ.ตาก ไม่มีทางเลือกในการใช้บริการอื่นนอกจาก ร.พ.รัฐ ครับ
นอกเหนือจากนั้นต้องเดินทางไปสุโขทัย ไม่ก็พิษณุโลก
ไว้พบกันกลางเดือนหน้านะครับ
สวัสดีครับ เอก...
.
ไม่คิดว่าจะได้เจอกับเหตุการณ์ด้วยตัวเอง
คิดอีกแบบหนึ่งก็เป็นเรื่องดี ที่ได้เข้าใจความรู้สึกจากเหตุการณ์ แบบเดียวกับชาวบ้านชาวช่องที่ยังต้องพึ่งบริการจาก ร.พ. แล้วเจอกับเหตุการณ์แบบนี้
ผมพอเข้าใจแล้วว่าการพัฒนาคุณภาพโรงพยาบาลมีปัจจัยสำคัญอะไรขวางทาง
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจครับ
ผมอีเมล์เลขที่บัญชีไปให้แล้วครับ
สวัสดีครับ ครูจ่อย
.
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
เจอเหตุการณ์แบบนี้ไม่รู้จะร้องเพลงอะไรเลยครับ
สวัสดีครับ พี่นาง...
.
กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จริง ๆ ก็พอเข้าใจและทำใจได้ครับพี่...
แต่ก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้ตรงที่เมื่อเทียบกับที่อื่นแล้วบ้านเราทำไมแย่จัง
ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมครับพี่...
สวัสดีค่ะ
- บันทึกเขียนแล้วค่ะ ฝากน้องมะปรางแล้ว
- http://gotoknow.org/blog/publicmindkim/353781
สวัสดีค่ะ..คุณหนานเกียรติ
- มารับรู้และร่วมแบ่งเบาความรู้สึกค่ะ
- เป็นกำลังใจให้นะคะ
- ขอให้คุณพ่อท่านหายวันหายคืนนะคะ
- เดี๋ยวแวะมาเยี่ยมบ่อย ๆ ค่ะ
- รักษาสุขภาพนะคะ
- พี่เกียรติครับ
- ตอนนี้พ่อเป็นอย่างไรบ้างครับ
- ตอนที่เราทำเรื่องการดูแลผู้ป่วยด้วยหัวใจเราว่าทุกอย่างดี
- แบบนี้เหมือนผมโดนดุที่สุพรรณบุรีเลยครับ
- ผมนะเข็ดไม่กล้าไปอีกเลย นี่ขนาดผมแต่งตัวเรียบร้อยนะ เพราะกำลังจะไปบรรยาย เอหรือหน้าตาผมบ้านนอก
- ถ้าเป็นชาวบ้านจะเหลือไหมเนี่ย
- http://gotoknow.org/blog/yahoo/329969
ความฝัน มันชนกับความจริง
เวรกรรม....
- ทราบข่าวและขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
- โรงพยาบาลที่ประทับใจในการให้บริการรวมทั้งคุณหมอ(ใจดี) ก็มี รามาฯ และศรีนครินทร์ขอนแก่นค่ะ
- ส่วนโรงพยาบาลที่พยาบาล(ดุ) ก็ที่จังหวัดที่อยู่น่ะค่ะ บางแผนกนะคะ
- ความจริงเราน่าจะสะท้อนให้สถาบันฯ ทราบบ้างนะคะ
- ขอให้คุณพ่อหายไวๆนะคะ
สวัสดีค่ะ
- อาการของพ่อดีขึ้นหรือยังคะ
- มาแนะนำบันทึกน่ารัก ๆ ค่ะ
- http://gotoknow.org/blog/chamnianvadee1/354708
อ.เกียรติ..."หมอ" ไม่ได้ "หาย" แค่งานมาก
กำลังซุ่มสัมภาษณ์คนไข้เบาหวานที่หันหลังให้ยากาย..มาใช้ยาใจ 55+
ดีค่ะที่มันแค่เล็ง..ยังไม่ยิง (มะเร็ง) 555+
โรคนี้ถ้าสุขภาพจิตดี..ก็หายไปครึ่งหนึ่งแล้ว
อืม อย่าว่าแต่อาจารย์ที่เจอ..หมอก็เจอ..หลายครั้งจนต้องหันไปใช้บริการ..
สติปัญญาของตนเอง และรพ.ค่ายวชิรปาการในบางครั้ง
ขอให้พ่ออาจารย์มีกำลังใจ..กำลังกายที่ดีต่อไปนะค่ะ
ขอบคุณสำหรับพรดีๆในวันแรงงานเจ้า...
สวัสดีเจ้าหนาน..ถ้าจะไม่ค่อยว่างน้อ..รอบันทึกใหม่เพราะอยากอ่านที่เขียนยาวๆเล่ามาเตอะตึงจะอ่าน..เจ้า..
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ
อ่านแล้วถอนใจ...เฮ้อ...หลายรอบ
ส่งกำลังใจไว้ให้คุณพ่อนะคะ
ต่อไปขอให้ได้พบกับ กัลยาณมิตร คุณหมอที่ดี ๆ มีจรรยาบรรณและขอให้ทุเลาหายป่วยโดยไวค่ะ
กำลังใจสำคัญที่สุดสำหรับผู้สูงอายุ ยิ่งมีภาวะเจ็บป่วยยิ่งสำคัญค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
- มาให้กำลังคุณปู่น้องเฌวาค่ะ
- อาการตอนนี้คงดีขึ้นแล้วนะคะ
- บางทีเราจิตวิตกมากไป ทำให้ดูว่าป่วยหนัก
- คนรอบข้างที่ให้กำลังใจบางครั้งก็ต้องควบคุมความรู้สึก
- บางครั้งความหวังดีทำให้คนป่วย ป่วยหนักกว่าเดิม
- เป็นกำลังใจให้ตลอดเวลา คุณปู่หายเร็วๆนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ
- อ่านแล้วถอนหายใจแทน...พยายามทำความเข้าใจว่าหมองานมาก...
- ส่งกำลังมาให้ค่ะ
ความเป็นห่วงเป็นใยพ่อแม่ มีมาก จนถึงกับไม่ทันใจ ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ และไม่ได้ดั่งใจ บางครั้งกลั้นใจแทบกระอัก นี่คือความห่วงใยที่แม่ป่วย แล้วพาไปโรงพยาบาล แล้วก็ได้รับการตอบรับ ที่หมอไม่แนะนำ พยาบาลไม่บอกกล่าว มีแต่เอาไปนอน ที่เตียง แล้วก็ใช้สายยางพะรุงพะรัง เห็นแล้วทรมานแทน แต่มันเป็นทางเลือก ที่ได้เลือกแล้วคิดว่าทำแบบนี้แล้วแม่จะหาย อยากจะถาม พยาบาลก็บอกคอยถามหมอ แต่พอหมอมา ให้ญาติทุกคนออกไปข้างนอก ไม่ให้มาเกะกะ ตอนนั้นไม่ได้ให้อยู่ห้องพิเศษ กลัวไม่มีเพื่อน พี่สุรู้สึกว่ามันอึมครึมยังไงไม่รู้ มีอะไร ก็บอกมาให้แจ้งชัด จะได้ทำใจ และบางวัน ก็มีนักศึกษาแพทย์มาดู เหมือนเขาไม่มั่นใจ เขาก็ไม่พูดอะไรมาก
-พี่สุจะคิดบวก ว่าเห็นใจนางพยาบาล เห็นใจหมอ ตื่นขึ้นมาก็เจอเจ็บ เจอป่วย เราอย่าไปยุ่งเขาดีกว่า ไปเรื่อยๆๆๆ ในที่สุดแม่ก็จากไป เขาคงไม่อยากพูดกับพี่สุ เพราะดูอาการแล้วไม่รอดแน่ๆๆๆ มาโรงพยาบาล 2 วัน ได้พูดกับหมอ กับนางพยาบาลแทบจะไม่ได้พูดกันเลย
-ที่พี่สุเล่ามาให้ฟัง ความรู้สึกของน้องหนานเกียรติตอนนี้กับพี่สุ ด้วยความห่วงใยพ่อแม่ เราเลยไปตำหนิเขา เพราะไม่ได้ดั่งใจเราคะ พี่สุอนุมานว่าคงเป็นแบบนี้
สวัสดีค่ะ..คุณพ่อน้องเฌวา..
- พี่ครูคิมบอกว่าวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดคุณหนานเกียรติ
- ขอให้คุณพ่อหายเจ็บหายไข้นะคะ..
- และขอให้คุณหนานเกียรติมีสุขภาพแข็งแรง อย่าเจ็บ อยาจน นะคะ
- ดูแลคุณพ่อให้หายป่วยนะคะ
- สุขสันต์วันเกิดค่ะ..
มาเป็นกำลังใจให้คุณพ่อ-คุณลูก ให้ผ่านพ้นความเจ็บไข้ได้ป่วยไปด้วยดีนะคะและร่วมอวยพรวันเกิดให้คุณลูกกตัญญู มีความสุขสมปรารถนาตลอดปีและตลอดไปค่ะ..
แวะมาให้กำลังใจ...
ชีวิต ย่อมผ่านพ้นไปสู่สิ่งที่ดีกว่าเสมอ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
สวัสดีเจ้า ปี้หนาน
มาแวะหื้อกำลังใจ๋เจ้า ความเจ็บไข้ได้ป่วยตี้บ่มีไผ๋หลีกพ้นได้แม้แต่พระพุทธเจ้า กำลังใจจากคนใกล้สำคัญมาอันดับหนึ่ง นะเจ้า ปี้เหมียวก็ขอเป๋นกำลังใจหื้อป้อมีกำลังใจในการต่อสู้กับความเจ็บไข้ครั้งนี้ตวยเจ้า
กึ๊ดเติงหาเสมอเจ้า...ปี้เหมียว
ผู้ที่มีความรู้น้อยอย่างเราๆ เมื่อไปหาคุณหมอย่อมคาดหวังที่จะได้รับคำปรึกษาเกี่ยวกับโรคนั้น และ การดูแลหัวใจที่ห่อเหี่ยวไปในคราวเดียวกัน
อ่านแล้วก็รู้สึกหดหู่ เช่นกันครับ แต่ก็ดีใจที่หลายที่มีการพัฒนาไปมาก
หมอท่านนั้นอาจจะมีปมอะไรในใจ ทำให้การแสดงออก และ คำพูดเชือดเฉือนหัวใจคนไข้ และ ญาติอย่างเลือดเย็นนะครับ
นโยบายโก้หรู ไม่สำคัญเท่าบริการที่เป็นมิตร จริงๆนะครับ
สุขสันต์วันเกิดด้วยครับ แวะไปอวยพรมาแล้วในบันทึกพี่ครูคิมครับ...
ผมกำลังพยายามอยู่ครับกับ Humanize Healthcare
ขอโทษแทนเพื่อนร่วมวิชาชีพ และอย่าเพิ่งหมดศรัทธาในวิชาชีพนี้ครับ...
เรายังต้องใช้บริการวิชาชีพนี้อยู่....อยากให้ช่วยกันเป็นพลังขับดันไปสู่สิ่งที่ดีกว่าเพื่อพวกเราทุกคนครับ
ผมกำลังพยายามอยู่ครับกับ Humanize Healthcare
ขอโทษแทนเพื่อนร่วมวิชาชีพ และอย่าเพิ่งหมดศรัทธาในวิชาชีพนี้ครับ...
เรายังต้องใช้บริการวิชาชีพนี้อยู่....อยากให้ช่วยกันเป็นพลังขับดันไปสู่สิ่งที่ดีกว่าเพื่อพวกเราทุกคนครับ
ผมกำลังพยายามอยู่ครับกับ Humanize Healthcare
ขอโทษแทนเพื่อนร่วมวิชาชีพ และอย่าเพิ่งหมดศรัทธาในวิชาชีพนี้ครับ...
เรายังต้องใช้บริการวิชาชีพนี้อยู่....อยากให้ช่วยกันเป็นพลังขับดันไปสู่สิ่งที่ดีกว่าเพื่อพวกเราทุกคนครับ
สุขสันติ์วันเกิดนะคะ
พี่ดาแวะไปอวยพรที่บันทึกคุณครูคิมแล้วรอบหนึ่งมาที่นี้ด้วยพึ่งทราบเคี๋ยวนี้ว่าคุณพ่อไม่สบาย ต่อมลูกหมากอักเสบ หรือต่อมลูกหมากโต ค่ะ พอจะทราบผลบ้างหรือยัง พี่ดาขอแนะนำไม่ว่าจะเป็นอะไร ขอให้เรื่มใช้น้ำมันมะพร้าวด้วยนะคะ เพราะมีผู้ใหญ่หลายท่านที่เป็นได้หายจากการเป็นต่อมลูกหมากต่างๆ ด้วยน้ำมันมะพร้าว เก็บยาหมอแผนปัจจุบันไว้ในตู้กันเลยทีเดียว ใช้น้ำมันมะพร้าวอย่างเดียว รวมทั้งผู้ที่เป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก ก็รอดชีวิตด้วยน้ำมันมะพร้าวและอุทิศตน ช่วยเผยแพร่น้ำมันมะพร้าวด้วยค่ะ วันนี้พี่ดาอ่านหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ก็ลงเรื่องต่อมลูกหมากนะคะ หน้า 3 จากสกู๊ปหน้า1 ฉบับวันที่ 5 พค.53 ถ้าอย่างไรให้ใครซื้อไว้นะคะ พี่ดาจะให้หมายเลขคุณปานเทพอายุ 68 ปี อยู่จังหวัดลพบุรี ท่านเคยเป็นต่อมลูกหมากอักเสบหรือโตไม่แน่ใจและท่านหายดีด้วยน้ำมันมะพร้าว โทร. 081-9071088 ส่วนคนที่เป็นมะเร็งเดี๋ยวพี่ดาถามหมายเลขโทร.จากท่านดร.ณรงค์ให้ค่ะ และพี่ดาได้ลงเรื่อง มะเร็ง ว่างๆเชิญเข้าไปอ่านนะคะ จะเน้นเรื่องอาหารเป็นพิเศษ รพ.ที่สุพรรณเพื่อนพี่ดาก็เป็นหัวหน้าพยาบาลที่นั่นค่ะ ดีใจที่ชื่นชมรพ.ที่สุพรรณด้วย
http://gotoknow.org/blog/kanda11
- สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ ขอให้คุณพ่อคุณหนานเกียรติสบายไวๆนะคะ
- พ่อเราก็มีโรคเกี่ยวกับต่อมลูกหมาก ผ่าตัดหนึ่งครั้ง แล้วรักษาด้วยการฉีดยาและตรวจเลือดมาหลายปีแล้วค่ะ
อ่านแล้ว บอกความรู้สึกไม่ถูก เพราะเป็นหมอเหมือนกัน แต่ก็ เสียใจนะที่ ที่รับรู้ว่าหมอทำไห้ อาจารย์ และคุณพ่อต้องเป็นทุกข์มากขึ้นไปอีก
สำหรับตัวเอง ถือว่าเป็นเรื่องเล่าที่เป็นประโยชน์ ช่วยเตือนสติตนเอง ให้ระมัดระวัง อารมณ์และควบคุมการพูดจา ที่อาจทำร้ายความรู้สึกผู้ป่วยและญาติ ในบางสถานการณ์ บางทีอาจมีคนที่รับผลกระทบแบบนี้ไปแล้วโดยที่ผมไม่รู้ตัว อยากขออภัยใว้ ณ ตรงนี้ด้วย
แต่ไม่อยากให้สิ้นศรัทธา ในวิชาชีพนี้ เพราะผมยืนยันว่างานของหมอทุกคน และส่วนใหญ่จริงๆ ที่ตั้งใจและพยามยามเลือกทำสิ่งที่ดีที่สุดให้คนไข้อยู่ ตามความรู้ความสามารถที่มี แต่ขาดการสื่อสารที่ดีหรือการตัดสินใจร่วมกัน หมอส่วนใหญ่ โดยเฉพาะใน รพ.ของรัฐ ตัดสินใจเลือกวิธีการและแนวทางการรักษาที่ดีที่สุด(ในมุมอง หรือทางวิชาการให้กับผู้ป่วยโดยได้ปรึกษา) ยังไม่ได้เป็นบริการ ตามความ ต้องการและคาดหวังของคนไข้เหรือญาติ Humanize Healthcare จากแพทย์ ใน รพ. รัฐ จึงยังต้องรอกันอีก สักพัก แต่กำลังพยายาม เต็มที่ครับ อาจหลุดบ้างถ้ายุ่งมาก หรือคนไข้เยอะๆ ก็อภัยกันก่อนนะ
สวัสดีครับ อ.ขจิต
ตอนนี้พ่อดีขึ้นมากครับ โดยเฉพาะสภาพจิตใจ
ช่วงนี้ผมอยู่ที่ดอยมูเซอเป็นส่วนใหญ่ จึงมีโอกาสได้ดูแล และคอยปรามมิให้ทำงานหนัก
ผมเจอกรณีนี้ช็อคไปเลยครับอาจารย์ เพิ่งจะประทับใจมาจากวง SHA มาหมาด ๆ
ทราบว่าอาจารย์ไม่ได้ไปหนองคาย เสียดายจังเลยครับ...
สวัสดีครับอาจารย์
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
ตอนนี้พ่อสบายดีแล้วครับ โดยเฉพาะทางด้านจิตใจเข้มแข็งขึ้นเยอะมากครับ
การใช้ชีวิตก็เกือบเป็นปกติ จนกระทั่งต้องปรามบ่อย ๆ ไม้่ให้ทำงานใช้แรงมากไป
สวัสดีครับ พี่สุ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมและนำประสบการณืมาแบ่งปันครับ
เข้าใจว่าช่วงนี้พี่สุคงมีความสุขอยู่กับการเลี้ยงหลาน ใช่ไหมครับ...
สวัสดีค่ะ
* ขอให้คุณพ่อคุณหนานเกียรติสบายไวๆ นะคะ
* ทราบจากบันทึกคุณครูคิม ว่าเป็นวันคล้ายวันเกิดของคุณหนานเกียรติ
* ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ โปรดดลบันดาลให้คุณหนานและครอบครัว มีความสุขทั้งกายและใจ ปรารถนาสิ่งใดขอให้สำเร็จทุกประการค่ะ
* ฝากความระลึกถึงของเฌวาที่น่ารักด้วยค่ะ
สวัสดีครับ คุณจำเนียรวดี
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนและอวยพรวันเกิดครับ...
ตอนนี้พ่อดีขึ้นมากแล้วครับ โดยเฉพาะด้านจิตใจ...
สวัสดีอีกรอบค่ะ
ตามมาขอรายละเอียดค่ะ
วันที่ ๑๕ - ๑๖ พฤษภาคม ที่จะถึงนี้
ผมจะทำพิธีเลี้ยงผีน้ำ ถ้าสะดวกขอเชิญมาร่วมงานด้วยกันนะครับ
จัดที่ไหนคะ... ถ้าไม่ไกลเกินไป จะได้ไปร่วมงานด้วยค่ะ
ขอบคุณให้ให้เกียรติค่ะ
ขอยืมครูใจดี..มา
ด้วยคนนะ..หาไม่ทันแร่ะ
โอ๋ ต้องขออภัยค่ะ.... ไม่ดูเลย...
พิธีเลี้ยงผีน้ำที่ de'Musoi โอ... คงไม่สะดวกเสียแล้ว โรงเรียนเปิดและเป็นช่วงที่จะต้องพาลูกไปรายงานตัวสัมภาษณ์ หลังประกาศผลแอดมิชชั่นค่ะ เอาเป็นว่าจะเป็นเที่ยวพักผ่อนที่ de'Musoi แน่ๆ ในโอกาสต่อไปนะค่ะ
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีครับ พี่ใหญ่
ขอบคุณมาก ๆ สำหรับกำลังใจนะครับ
ตอนนี้พ่อสบายขึ้นมากครับ จิตใจก็เข้มแข็งขึ้น
ช่วงนี้ผมมาอยู่ดูแล ต้องคอยปรามมิให้ทำงานใช้แรงเยอะมากไป
มีโอกาสได้ดูแลในยามที่พ่อเจ็บไข้ ได้ความรู้สึกดี ๆ มาก ๆ เลยครับ
สวัสดีเจ้าปี้เหมียว...
ตอนนี้มาอยู่ดูแลพ่อที่ดอยมูเซอเจ้า...
อาการดีขึ้นมาก ทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้บ้างแล้ว บางทีก้ต้องปรามไม่ให้ทำ
กำลังใจก็ดีขึ้นมาก
ผมกลับมาบ้านทำกับข้าวให้กินทุกวันเลย ต้องพลิกตำราสารพัดเลย
กึ้ดเติงปี้เหมียวขนาด ฝากกึ้ดเติงปี้อ้วยโตยครับ
สวัสดีครับ
ที่ผมค่อนข้างผิดหวังมากเป็นเพราะเพิ่งไปรับรู้เรื่องราวการรักษาพยาบาลแบบที่ใช้หัวใจความเป็นมนุษย์ให้บริการ ในกระบวนการ SHA ที่ สรพ. ดำเนินการอยู่ ซึ่งได้รับรู้เรื่องราวดีงามจากโรงพยาบาลต่าง ๆ มากมาย พอมาเจอเหตุการณ์แย่ ๆ ที่โรงพยาบาลในจังหวัดบ้านเกิดก็ทำให้ผิดหวังมากขึ้น
ขอบคุณที่แวะมาอวยพรวันเกิดนะครับ
พรที่มอบให้ผม ขอให้สะท้อนกลับไปยังคุณพรพลด้วยนะครับ
พี่ครับ ... เอาเป็นว่า ....เมตตา เมตตา นะคะ
สุขสันต์วันเกิด ค่ะพี่
เรื่องดี มี เรื่องไม่ค่อยดี ก็มี ... นี่แหละ ความจริง
สวัสดีครับคุณหมอ
ขอบคุณคุณหมอที่ให้สติครับ
จริง ๆ แล้วก็ไม่ถึงกับหมดศรัทธาหรอกครับ
และก็จริง ๆ อีกที่ผมเองคาดหวังจากหมอมากเกินไป
ทั้งนี้อาจเป็นเพราะการได้พบเรื่องราวดี ๆ จากโรงพยาบาลต่าง ๆ ที่ผมมีโอกาสได้เรียนรู้จากการโครงการ SHA
ความคิดที่จะเข้าไปมีส่วนร่วมในการพัฒนา ร.พ. นี้ ที่ต้ังใจไว้แต่เดิม ก็ยังไม่หดหายไปครับ
สวัสดีครับ พี่ดา
ขอบคุณมาก ๆ ครับ พี่สำหรับคำอวยพรวันเกิด
และขอบคุณสำหรับคำแนะนำในการรักษาพ่อด้วยครับ
วันสองวันนี้จะโทรไปหาคุณลุงที่ให้เบอร์ไว้เพื่อขอคำแนะนำครับ
แวะมาอวยพรวันเกิด มาสายกว่าเพื่อน ขอให้มีความสุข ทั้งญาติมิตรสนิทชน
ขอให้คุณพ่อแข็งแรง กินข้าวได้ นอนหลับ ทุกวันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะคะ
ขอให้คุณหนานเกียรติจงโชคดีมีความสุขตลอดไป
สวัสดีครับ คุณหมอ
ขอบคุณที่แวะมาแบ่งปันเรื่องราวและให้กำลังใจนะครับ
จริง ๆ แล้วก็ไม่หมดศรัทธาหรอกครับ ผมทราบดีว่ามีหมอดี ๆ บุคลากรทางการแพทย์ดี ๆ อยู่อีกมาก เพียงแต่ที่รู้สึกไม่ค่อยดีตรงที่เจอเรื่องนี้กับตนเองและที่บ้านเกิดของตัวเอง โรงพยาบาลที่อยากจะเข้าไปมีส่วนร่วมในการพัฒนา
ผมอยากจะสะท้อนเรื่องนี้ให้โรงพยาบาลนี้ทราบเหมือนกันครับ
สวัสดีคะ น้องหนานเกียรติ
แม่ต้อย ห่างหายไปจากบล้อก แป้ปเดียว พอมาอ่านอีกที โอ้โฮ.. เห็นใจคุณพ่อและน้องหนานมากจริงๆคะ..
อันดับแรกต้องชื่นชมน้องหนานมากๆคะ ที่เอาใจใส่ในอาการเจ็บป่วยของคุณพ่ออย่างยิ่ง
ใครมีลูกแบบนี้ ต้องชื่นใจมากๆ..
อันดับสอง แม่ต้อยเข้าใจในความรู้สึกในสัมผัสและ การสื่อสารที่ได้รับวันนั้น..ที่โรงพยาบาล...
ข้อมูล และสิ่งต่างๆ ที่บังเอิญน้องหนานได้รับมาแบบนี้แหละคะ ที่ทางสรพ.จึงได้พยายามกระตุ้น และให้คนที่ทำงานบนความทุกข์ยาก ได้เข้าใจมากขึ้น
แต่ก็คงต้องยอมรับนะคะว่า..อย่างไรเสีย.. ก็คงต้องมีอีกมากมายหลายตัวอย่างที่ซ้ำเติมความเจ็บปวดคนไข้ ด้วยคำพูดและกิริยาท่าทางของผุ้ให้บริการเอง อาจจะรู้ตัวหรือไม่ นั่นก็แล้วแต่บุคคล
คงต้องมาช่วยกันสานต่อไปอีกนะคะ
แม่ต้อยกำลังจะขอความช่วยเหลือน้องหนานอีกพอดีเลยละคะ
ขอให้คุณพ่อหายเร็วๆนะคะ
สวัสดีคะ
ขอให้ของขวัญวันเกิดที่มาส่งถึงช้าคือ
ข่าวดีเกี่ยวกับสุขภาพของคุณพ่อของคุณหนานเกียรตินะคะ
สวัสดีค่ะ หนายเกียรติ มาช้าดีกว่าไม่มา อิอิ
มาร่วมอวยพรวันเกิดค่ะ มีความสุขมากๆนะคะ
สวัสดีครับ คุณพี่
ขอบคุณหลาย ๆ เด้อครับ...
แหะ แหะ พี่ยืมมาแล้วอย่าลืมส่งคืนนะ
สวัสดีน้องคำหล้า...
เมื่อ พ. 05 พฤษภาคม 2553 @ 23:21
#1984781 [ ลบ ] [ Report Abuse ]
เข้าใจ ๆ สิ่งดีมี สิ่งไม่ดีมี
แต่ว่าไม่มีอยากให้่สิ่งไม่ดีเกิดขึ้นกับตัว โดยเฉพาะกับพ่อ...
เนี่ย ถ้าไม่ไปเรียนรู้กับ SHA ก็คงไม่คาดหวังเยอะขนาดนี้หรอก
เพราะฉะนั้นน้องต้องรับผิดชอบ...
ฮิฮิ...
ขอบคุณหลาย ๆ สำหรับคำอวยพรครับ
สวัสดีครับ
ขอบคุณที่แวะมาอวยพรวันเกิดครับ
สวัสดีครับพี่...
ขอบคุณมาก ๆ ครับ...
สวัสดีครับแม่ต้อย...
ขอบคุณแม่ต้อยมาก ๆ ครับ...
เจอสภาพแบบนี้ก็ดีเหมือนกันครับ จะได้ไม่ท้อถอยในการมีส่วนร่วมในการพัฒนาคุณภาพโรงพยาบาลในทางใดทางหนึ่ง...
ผมกำลังหาช่องทางเข้าไปมีส่วนร่วมในโรงพยาบาลแห่งนี้อยู่ครับ
สวัสดีครับ
ขอบคุณมาก ๆ สำหรับคำอวยพรนะครับ...
สวัสดีครับ
ขอบคุณมาก ๆ สำหรับคำอวยพรครับ...
ขอให้คุณพ่อหายเร็วๆนะคะ
พี่ก็แปลกใจที่เวลาคุยกับคนทั่วๆไปเขายังพบการปฏิบัติตนของแพทย์พยาบาลบางคนกับคนไข้ที่เหมือนว่าคำว่า การแพทย์ที่มีหัวใจของความเป็นมนุษย์ ยังเดินทางมาไม่ถึงโรงพยาบาล ทั้งๆที่มีการผลักดันทั้งเชิงนโยบายและการปฏิบัติ เลยมาคิดว่าสงสัยสิ่งดีๆนั้นมีอยู่จริงแต่อาจจะยังไม่เซ็ทตัวเป็นกระแสหลักมั้งคะ
เฮ้อ.................รู้สึกแย่จัง!!!!!!!!!!!!!!
พี่เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ตอนนี้คุณพ่อเป็นอย่างไรบ้าง
- พ่อพี่ก็มีต่อมลูกหมากโตแต่ผลเลือดตรวจหาค่าว่าจะเป็นมะเร็ง ปกติ เลยโล่งใจ
- แต่ก็จะมีปัญหาเรื่องการปัสสาวะ บ่อย รักษากันตามอาการที่เกิดขึ้น
- พ่อพี่ไม่ยอมผ่าตัดคะ รักษากันมาจนจะครบ 10 ปีแล้วคะ ทานยาไม่ให้ต่อมลูกหมากโตมากขึ้น รักษาแบบประคับประคอง
สวัสดีครับพี่นุช
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ...
คงจะเป็นอย่างที่พี่นุชว่าแหละครับ ระบบน่าจะยังไม่ลงตัว และอาจเป็นไปด้วยว่าเป็นปัญหาส่วนบุคคลด้วย
..สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ...คิดว่าเข้าใจในความรู้สึกของคุณดี..เมื่ออ่านป้ายนั้นจบลง...(เคยฟังคำแม่สอนเมื่อตอนเด็กๆ...หัดช่วยตัวเองลูก...)...ในสังคมทุกๆสังคม..เราคงต้องสร้างความเข้มแข็งในตัวตนและจิตใจเจ้าค่ะ...ขอให้ครอบครัวมีความสุขและปราศจากโรคภัย..อันเป็นลาภที่ประเสริฐ....ยายธีค่ะ...(มาเป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ..จากใจจริง)
สวัสดีครับพี่ไก่
ตอนนี้อาการปกติครับ
อยู่ในระหว่างการตรวจผลเลือดทุก ๒ เดือน
รอตรวจอีกครั้งครับ ก่อนจะดำเนินการในขั้นต่อไปครับ
สวัสดีครับยายธี
ยายธีครับ ผมอดที่จะประหลาดใจไม่ได้เลยว่าทำไมการพัฒนาโรงพยาบาลนี้จึงล่าช้าอย่างนี้
ทั้งที่ทั้งแพทย์และพยาบาลจำนวนไม่น้อยเป็นผู้ที่มีบ้านเกิดเมืองนอนนี้
กรณีผมมิใช่เหตุการณ์เดียว ผมยังได้ยินข่าวแย่ ๆ จากที่นี่ออกมาเป็นระยะ ๆ ครับ...
กลุ้มจริง ๆ
อ่านจนจบ...
อืออออออ...
ที่หนองคายคงมิได้เป็นเช่นนี้นะครับพี่...
จริงๆ เลย ตั้งแต่สมัยแม่เรา เข้ารับการตรวจรักษามะเร็งเต้านมที่ รพ.ตาก (สมัยนั้น) แล้ว ไม่ใช่อยากโจมตี การบริการของหน่วยงานรัฐ แต่มันเจอจริงๆ นะแหละ ไม่ว่าหน่วยงานไหน แต่โดยเฉพาะ ขึ้นชื่อว่าเป็นโรงพยาบาล คนไข้ หรือผู้เข้ามารับบริการ ต่างมีปัญหาทั้งกาย ทั้งใจ ก็แล้ว ถ้ามาเจอคำพูด กิริยาของหมอ หรือ พยาบาล ที่เป็นซะเอง อย่างนี้ ก็ปวดใจ..
เรามันแค่ ชาวบ้านตาดำๆ หรือ ก็เปล่า ก็คนเหมือนกัน เอาใจเค้า ใส่ใจเรามากกว่านี้ น่าจะดีกว่าเยอะ
จะได้ไม่ต้องชื่อว่า "โรงบาลฆ่าสัตว์" อีกต่อไป..
luck ณ ปราจีน
สวัสดี คุณหนานเกียรติ นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอเพื่อนในโลกinternet ตั้งแต่จบ ปวช.จาก ศวพ. เราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย น่าจะใช่ นายชาย(ม้งลงแดง)เพื่อนเรานะ เข้ามาทักทายไม่รู้ว่าเพื่อนจะจำได้รึเปล่า ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยนะจ๊ะ
ศศิมณฑ์ > ได้ฟังเรื่องแย่ ๆ ของ ร.พ. นี้แยะเลยครับ ผู้บริหาร ร.พ.ก็เป็นตากแท้ ๆ หมอพยาบาลหลายคนก็เป็นคนตาก ทำไมไม่ทำให้ ร.พ. ดีกว่านี้ก็ไม่รู้
luck ณ ปราจีน > โอโห... ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้พบกันในนี้ จำได้สิทำไมจะจำไม่ได้ ตามหามาต้ังนานแล้ว ช่วยส่งเบอร์โทรศัพท์มาที่ muangmit@gmail.com ด้วย มีเรื่องคุยด้วยเพียบเลย...