ประวัติย่อ

           จากเด็กบนดอย เรียนโรงเรียน วัดปางมะกล้วย ถึงชั้น ป.4 ก็หลบจากบนดอยมาอยู่ในเมืองกับน้า และเข้าเรียนที่ โรงเรียนโกวิทธำรงค์ เชียงใหม่ จนจบ ป.6 และมีโอกาสได้เข้าเรียนในโรงเรียน นวมินทราชูทิศ พายัพ จนจบมัธยมต้นเริ่มนึกว่า ไม่อยากจะใส่กางเกงขาสั้นแล้ว (เริ่มแก่ลม แก่ฝนหล่ะ) จึงเบนมาเรียนทางด้านสายอาชีพ ก็ได้เรียน ช่างอิเล็กทรอนิกส์ ที่โรงเรียนโปลิเทคนิคลานนา เมื่อจบ ปวช.แล้ว ก็สอบเข้าเรียนต่อในระดับ วิชาชีพชั้นสูง วิชาเอก เทคนิคคอมพิวเตอร์ ที่สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตภาค พายัพ (ชื่อในสมัยนั้น) ที่นี่เป็น สถาบันที่ผม ใฝ่ฝันอยากจะเข้ามาก ๆ แล้วก็สมใจ (อ่านหนังสือหนักมาก ๆๆ ) เมื่อจบแล้ว ด้วยความที่ตนเองเป็นคนที่ไม่มีความสามารถในด้านการเขียนโปรแกรม จึงเปลี่ยนใจไปสอบและ เรียนต่อที่ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหาร ลาดกระบัง เอกที่เรียนคือ วิศวกรรมโทรคมนาคม (ดีใจได้เข้ากรุงเทพแล้ว) เมื่อจบแล้วจึงพักเรื่องการเรียนเอาไว้ก่อน หางานทำ...ดีกว่า
          เริ่มต้นการทำงานที่แรก ในโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งใน จังหวัดลำพูน ด้วยความเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบ ชีวิตที่ติดกรอบ รู้สึกว่าอึดอัด เมื่อมีผู้ใหญ่มาชักชวนให้ทำงานใน ธนาคารแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ สายงาน บริหารหนี้ เริ่มชอบนะ เพราะได้ ออกไปพบผู้คน ได้เจอได้พบประสบการณ์ใหม่ ๆ ที่ไม่เคยเจอมาก่อนได้พบเจอคนที่ไม่เคยนึกว่าจะได้เจอ ได้ไปในสถานที่ที่ไม่คิดว่าจะไป หรือได้ไป สนุกดีนะ แต่ก็นะชีวิตเดินทางมันก็มีความเสี่ยงพอสมควร ทำงานได้ปีหนึ่งพอดี เกิดประสบอุบัติเหตุรถชน ต้องพักรักษาตัวในโรงพยาบาล
เกือบเดือน ญาติผู้ใหญ่ที่เคารพ ก็บอกว่าให้ลาออกมาทำอย่างอื่นดีกว่ามันเสี่ยงเกินไปอาจเป็นเพราะบุญนำหรือกรรมช่วยก็ไม่รู้ น้าที่เคยอยู่ด้วยตอกเด็ก ก็ให้มาลองสมัครเป็นครู กศน.ที่อำเภอแม่แตง และเมื่อสอบได้ก็นะ เอาก็เอา ลองดูซักครั้ง ตอนนี้ทำงานมาเกือบปีหล่ะ ชอบนะการเป็น ครู กศน.ได้ทำอะไรเพื่อส่วนรวมทำเพื่อชุมชน และสังคม บ้านเกิดของเราเอง ...