ประวัติย่อ

ชื่อจริงสุจิราภรณ์  พระเป็นคนตั้งให้โดยเอาชื่อพ่อกับแม่มารวมกัน

สมชาย+จิตรา ฉันเกิดและเติบโตขึ้นมาในค่ายทหาร

คุณพ่อสุดหล่อของฉันเป็นรั้วของชาติอยู่ที่จังหวัดกาญจนบุรี

      ก่อนฉันจะเกิด = แม่บอกว่าตอนนั้นอายุเกือบจะ 30 ปีแล้วยังไม่มีลูกสักที      อยากจะมีลูกไว้สักคนนึงเลยไปหาหมอ ไปตรวจสุขภาพ แม่เล่าให้ฉันฟังต่อว่า"คุณหมอบอกว่า พ่อของฉันมีตัวอสุจิคิดเป็นเปอร์เซ็นต์อยู่ 100% มีเชื้อที่เหลือใช้งานได้แค่ 10%เท่านั้น (ซึ่ง 10%ที่เหลืออยู่นี้อสุจิอ่อนแอมาก) ส่วนแม่ คุณหมอบอกว่ามดลูกไม่สมบูรณ์... แต่ความที่อยากได้ลูกมาก แม่กับพ่อก็ไป บนบานสานกล่าวเจ้าพ่อเจ้าแม่ทุกที่ เช่น เจ้าแม่ไทรงามที่ อำเภอพิมาย, ท้าวสุรนารี จ.โคราช และเยอะแยะอีกมากมายที่แม่ไปขอฉัน แล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นแม่แพ้ท้อง  ช่วงที่แพ้ท้องแม่จะกินแต่รังผึ้ง จนกระทั่งแม่คลอดฉันออกมา ตอนนั้นฉันเจ็บหัวมากเพราะหมอใช้คีมคีบหัวฉันออกมา

  *ทุกครั้งที่ฉันท้อแท้ "แม่จะบอกฉันเสมอว่า "ฉันก็เป็นหนึ่งในตองอู" * 

      กว่าฉันจะโต = วีรกรรมแรก

ตั้งแต่เล็กฉันไม่ยอมกินข้าว เห็นข้าวแล้วอ้วกและร้องไห้  ฉันจะกินแต่เป๊ปซี่ เวลาปิดเทรอมแม่จะพาฉันมาอยู่กับยายและน้าๆที่เชียงราย   น้าเริ่มหัดให้ฉันกินข้าว โดยเริ่มจากข้าวแต๋นก่อน แต่ถ้าบอกว่าเป็นข้าวฉันจะไม่ยอมกินเลย น้าต้องโกหกฉันว่าเป็นขนมแต๋น จากนั้นก็หัดกินข้าวหลาม ซึ่งน้าก็โกหกฉันอีกว่าเป็นขนมหลาม น้าและยายพยายามให้ฉันได้ใกล้ชิดกับข้าว คือ ให้ฉันลองคนข้าวเหนียว ให้ลองจับ จากนั้นน้าก็บอกถึงประโยชน์ของข้าว ฉันถึงเริ่มหัดกินข้าวเหนียว ซึ่งข้าวเหนียวปั้นแรกที่ฉันกิน คือข้าวเหนียวกับตับโปะหน้าไว้ (คล้ายๆซูชิ) แล้วค่อยๆเริ่มกินข้าวสวย

 วีรกรรมที่ 2

คือ ฉันติดขวดนม นมที่กินคือ นมวัวไทยเดนมาร์ก รองมาคือเป๊ปซี่ใส่ขวดนม แล้วก็เป็นน้ำอัดลมต่างๆ ฉันเพิ่งมาเลิกขวดนมก็ตอนช่วงปิดเทรอมที่มาอยู่เชียงราย ตอนนั้นป.5แล้วฉันก็ยังดูดขวดนมอยู่ น้าพยายามให้ฉันใช้หลอดดูดนมกล่องและบอกว่าถ้าขืนฉันยังดูดขวดนมต่อไป อนาคตปากฉันจะไม่สวยแล้วจะประกวดนางสาวไทยไม่ได้ 555+ ฉันเลยเลิกขวดนมตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

      พอโตมาพ่อก็พามาอยู่กับปู่ย่าที่โคราชแล้วเข้าเรียนม.1

ที่โรงเรียนบุญวัฒนาอยู่จน ม.4 

       พอจะเข้าม.5 แม่ก็พาไปอยู่ด้วยที่เชียงรายมาเข้าโรงเรียนเวียงป่าเป้าวิทยาคม จนจบม.6

  เข้าเรียนมหาลัยนเรศวร พะเยา ใช้ชีวิตนักศึกษาถึง 4 ปี

กับสาขาชีววิทยาที่มีผู้ชาย(รึเปล่า?)เรียนแค่คนเดียว 555+

       - ได้ไปฝึกประสบการณ์ที่ห้องควบคุมคุณภาพ(อ.ส.ค)

ไทยเดนมาร์ก อ.มวกเหล็ก จ.สระบุรี

       - ได้ไปฝึกงานที่ศูนย์วิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่ง จังหวัดจันทบุรี

     ก่อนจบปีสุดท้ายชีวิตก็เกิดผลิกผันอย่างไม่น่าเชื่อ....

         รถชน!!!ขาหักต้องนอนพักอยู่บ้าน...พอมาถึงตอนนี้อยากร้องไห้                  

ไม่น่าเชื่อว่าเราได้พบรักแท้เข้าแล้ว...เค้าอยู่กับเราตลอด เช็ดตัวให้เรา                            

ทำอาหารอร่อยๆให้เรากิน ให้กำลังใจเราเค้าไม่ยอมอยู่ห่างเราเลย... 

คนนั้นคือ "แม่"(รักมากเลย)

 พอหายดีแล้ว...

     ได้เข้าอบรมโครงการต้นกล้าอาชีพ หลักสูตรภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน                     

ได้เพื่อนใหม่เยอะแยะเลย และเจอครูฟิลิปปินส์ ที่พูดไทยไม่ได้                                        

แต่สอนภาษาอังกฤษได้สนุกมากๆ(แม้เราจะฟังไม่ออกว่าพูดอะไร)เหอๆ

   ได้ทำงานเป็นบรรณารักษ์ห้องสมุดชุมชนบ้านสันมะนะ ที่โรงเรียนแม่เจดีย์วิทยาคม

อยู่ได้แค่ 1 เดือน ก็เปลี่ยนให้ครูกับนักเรียนดูแลห้องสมุดกันเอง

    จากนั้นก็เตรียมตัวอ่านหนังสือเพื่อใจที่อยากจะเป็นข้าราชการ                                      

ก็เทียวไปสอบที่กรุงเทพเป็นว่าเล่น แต่ก็อย่างว่า...แป่ว

พอแล้วไม่สอบแล้ว ออกหาประสบการณ์การทำงานอย่างอื่นดีกว่า

     ได้งานทำที่ กวี พาวเวอร์โซน ฟิตเนส เป็นพนักงานต้อนรับ                                        

อยู่ 3 เดือน ออกเองอยากหาประสบการณ์ที่อื่นดูมั่งก็มันยังไม่ใช่เป้าหมายที่เราต้องการนี่นา...

     บริษ้ท california wow expreriene สมัครปุ๊ปได้ปั๊ปเลย                                             

รู้แล้วแหละว่าต้องเจออะไรบ้างแต่มันก็น่าลอง ครั้งนึงในชีวิต

ปัจจุบันกำลังเดินตามความต้องการ คือลงเรียนวุฒิครูที่ มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่

*เป้าหมายเรารออยู่แล้วเว้นแต่เราจะไขว่คว้าและพยายามทำให้ดีในทุกย่างก้าว โดยมีกำลังใจจากตัวเองและคนในครอบครัวเป็นแรงผลักดัน ถ้าผ่านมันไปได้ความสำเร็จก็คงอีกไม่ไกล*