แด่เธอ...ผู้จากไปในวันสุดท้ายของช่วง" 7 วันอันตราย สงกรานต์ 53


หากคุณกำลังจะเดินทาง....ง่วงอย่าขับ !!! พักนอนเสียหน่อย...แล้วค่อยไปต่อเถอะค่ะ...

ช่วงเดือนมีนาคมที่ผ่านมา....ฉันว่ามันเป็นห้วงเวลาที่แย่ที่สุดในชีวิตของฉันแล้ว....กับการจากไปของคุณพ่ออันเป็นที่รัก...

       

              มาถึงเดือนเมษายนนี้....มันก็ไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันนัก...กับการจากไปอย่างกะทันหันของเพื่อนรัก....ในช่วงวันสุดท้ายของ "7 วันอันตรายช่วงสงกรานต์"

     เพื่อนของฉัน...จริยา  จอกลอย...สาวตัวเล็กผู้มากด้วยน้ำใจที่ใหญ่เกินตัวของเธอ...เธอไปใช้ชีวิตในกรุงเทพนับตั้งแต่เริ่มทำงาน  เธอจะกลับมาเยี่ยมบ้านในเทศกาลต่างๆ เป็นประจำ  โดยเฉพาะในเทศกาลปีใหม่และสงกรานต์  ทุกๆ สงกรานต์เธอจะกลับมาจากกรุงเทพฯ เพื่อมาเยี่ยมบ้าน  มารดน้ำดำหัวขอพรญาติผู้ใหญ่และมากราบแม่ของเธอในวันสงกรานต์นี้โดยไม่ได้ทราบล่วงหน้าเลยว่ามันจะเป็นการมาเยี่ยมบ้านครั้งสุดท้ายในชีวิตของเธอเอง....

 

     จริงๆ แล้วเธอจองตั๋วเพื่อใช้บริการของรถไฟสายใต้ - กรุงเทพฯ ก่อนหน้านี้แล้ว  ทว่าเธอและสามีกลับเปลี่ยนใจ...  เมื่อญาติของเธอที่กลับมาเยี่ยมบ้านในช่วงสงกรานต์อีกคู่หนึ่งชักชวนให้กลับขึ้นกรุงเทพไปด้วยกันกับรถที่ตนนำมา  รถที่ขับขึ้นไปคันนั้นจึงทำหน้าที่บรรทุกของฝากจากความรักและความผูกพันของสายใยแห่งครอบครัวทั้งสองครอบครัว...ที่ช่วยกันหาข้าวของ  ของกินท้องถิ่นให้ลูกให้หลานตนเองเพื่อนำกลับไปกิน ไปใช้ที่กรุงเทพฯ เมืองที่ค่าครองชีพสูงลิบลิ่วนั่น...

 

    แต่ปีนี้..เธอกลับไปไม่ถึงกรุงเทพฯ เสียแล้ว  เมื่อรถที่เธอโดยสารไปด้วยนั้นประสบอุบัติเหตุชนต้นไม้เนื่องจากคนขับผู้เป็นญาติของเธอเองเกิดหลับในในขณะกำลังขับรถอยู่นั่นเองที่ จ.ประจวบคีรีขันธ์ ในตอนกลางดึกของคืนนั้นเอง  ด้วยสาเหตุจากการที่ญาติของเธอไม่ได้นอนพักผ่อนอย่างเต็มที่  อันเนื่องมาจากการอยู่ร่วมงานศพของญาติผู้ใหญ่อีกท่านหนึ่งของทั้งคู่ที่ติดต่อกันมาหลายคืนก่อนหน้านี้แล้ว  ญาติผู้น้องของเธอคนนั้นจึงไม่ได้นอนอย่างเต็มที่หรือเพียงพอ  เพียงเพื่อตนเองจะเตรียมความพร้อมของสภาพร่างกายที่จะต้องขับรถเดินทางไกลกลับไปทำงานต่อหลังจากเสร็จสิ้นเทศกาลสงกรานต์ในปีนี้

    ฉันได้รับข่าวของเธอในตอนเช้าวันนั้นเอง...มันเป็นข่าวร้ายอีกครั้งในชีวิตของฉัน...เพราะเธอคือเพื่อนรักของฉัน  เพื่อนผู้ที่ฉันเก็บเธอไว้บนหิ้งของคำว่า "เพื่อนรัก" โดยฉันเองก็ไม่สามารถหาคำบรรยายใดๆ ที่เหมาะสำหรับเธอได้ดีกว่านี้อีกแล้ว  การเก็บเธอไว้บนหิ้งของคำว่า "เพื่อนรัก" คือทุกคำบรรยายที่เกี่ยวกับเธอผู้นี้จริงๆ ....

 

    ภาพข่าวของเธอทางอินเตอร์เน็ตและหน้าหนึ่งบนหนังสือพิมพ์เช้าวันนี้  คงเตือนสติให้ผู้คนในประเทศไทยได้อีกเยอะเชียวล่ะค่ะ  ในการระมัดระวังเรื่องของการขับรถและการใช้ถนน  หากคุณกำลังจะเดินทางไกลและเป็นผู้ขับขี่รถเองด้วยล่ะก็  กรุณาตรวจสอบสภาพความพร้อมของร่างกายคุณก่อนเป็นลำดับแรก...หากง่วงก็พักนอนเสียก่อนเถอะค่ะ  แล้วค่อยออกเดินทางต่อไปเมื่อสภาพร่างกายพร้อมแล้ว  อย่าประมาทกับชีวิตนะคะ  เพราะมีคนที่รักคุณ...  รอคุณอยู่...  หากเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเฉกเช่นนี้แล้วเขาเหล่านั้นที่รักคุณ  รอคุณอยู่ต้องร่ำไห้โหยหา  ปริ่มจะขาดใจแต่ก็ไม่สามารถยื้อยุดกลับมาเหมือนเดิมไม่  นั่นเท่ากับว่าจะเหลือเพียงแต่ร่างไร้วิญญาณให้ผู้ที่รักคุณได้ทำบุญให้...ทำหน้าที่ให้เป็นครั้งสุดท้ายอย่างดีที่สุดเท่านั้นเอง..

 

 ***********************

แด่..เธอผู้จากไป...จริยา  จอกลอย..เพื่อนรักของฉัน

 

 

 

..ไปสู่สุคติเถอะนะเพื่อน....เธอจะอยู่ในหัวใจเพื่อนคนนี้ตลอดไป...

 

************************ 

ขอบคุณภาพข่าว

6 วันสงกรานต์ ดับกว่า 300 ศพ.

สำหรับอุบัติเหตุยังคงเกิดขึ้นต่อเนื่องล่าสุด  เวลา 04.00 น . เกิดเหตุรถกระบะอีซุซุ ทะเบียน ตฮ 4498 กรุงเทพมหานคร
 
ตกร่องกลางถนนชนกับต้นไม้พังยับเยินที่ถนนเพชรเกษม กม. 339-340 ขาเข้ากรุงเทพฯ หมู่ 2 ต.ห้วยทราย อ.เมือง จ.ประจวบคีรีขันธ์ นายวัชระ บูรพัฒน์ อายุ 28 ปี เสียชีวิตคาที่นั่งคนขับ น.ส.จริยา จอกลอย  ชาว ต.บางรักพัฒนา อ.บางบัวทอง จ.นนทบุรี กระเด็นออกมาเสียชีวิตนอกรถ ส่วนผู้บาดเจ็บ 2 รายนำส่งโรงพยาบาลประจวบคีรีขันธ์ มีนายวีรยุทธ เจริญสง อายุ 39 ปี และน.ส.กาญจนา แสงจันทร์ อายุ 26 ปี ชาวอ.สิงหนคร จ.สงขลา
 
น.ส.กาญจนาให้การว่าไปเที่ยวสงกรานต์ที่จ.สงขลา ขณะกลับมีนายวัชชระผู้ตาย ซึ่งเป็นแฟนของตนเองเป็นคนขับ ถึงที่เกิดเหตุอาจหลับใน ทำให้หลักตกร่องกลางถนน

 

ขอบคุณข้อมูลจากแหล่งที่มารายงานอุบัติเหตุช่วงเทศกาลสงกรานต์ 2553

 

" ง่วงอย่าขับนะคะ...หากคุณกลัวการจากไปจากคนที่คุณรัก "

 

" และหากคุณจะคิดถึงความรู้สึกของคนที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักและเพื่อนรักบ้าง...อย่างที่ครอบครัวของเพื่อนรักของฉันและตัวฉันกำลังพบเจออยู่นี่  อย่าประมาทในการขับขี่บนทุกๆ เส้นทาง  และเตรียมตนเองให้พร้อมที่สุดสำหรับการขับขี่ที่ถูกต้องตามกฏจราจรนะคะ"

 ขอบคุณค่ะ

หมายเลขบันทึก: 352777เขียนเมื่อ 20 เมษายน 2010 12:54 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:47 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (43)

อุบัติเหตุบนถนนเกิดขึ้นเสมอ

เสี้ยววินาที..หมายถึงชีวิต

ขอให้น้องสาวคนนั้น...สู่สุขคติเถอะค่ะ

 

Pสวัสดีค่ะพี่นงเยาว์

เสี้ยววินาที..หมายถึงชีวิต

ขอให้น้องสาวคนนั้น...สู่สุขคติเถอะค่ะ

ขอบคุณนะคะพี่นงเยาว์  จริงดังคำพี่ว่า...แค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นเองจริงๆ ค่ะพี่

แล้วพี่นงเยาว์ต้องไปงาน K.M. ที่แอมบาสเดอร์รึปล่าวคะเนี่ย

น้องเห็นครูที่โรงเรียนออกเดินทางไปแล้วน่ะค่ะ...ได้ข่าวเจ้าตุ๊กแกก็ไปด้วยเช่นกัน

ขอบคุณมากนะคะ..........คิดถึงพี่เสมอค่ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะพี่แอน และขอให้เพื่อนรักพี่แอนไปสู่สุคติค่ะ

Pสวัสดีค่ะน้องปู

เป็นครั้งที่สองแล้วสินะคะในรอบ  2  เดือนนี้ที่น้องเจอบันทึกลักษณะเดียวกันนี้ของพี่

แต่บันทึกนี้ขอฝากเป็นข้อคิดสำหรับนักเดินทาง/ผู้ขับขี่ยวดยานพาหนะตลอดจนผู้ใช้เส้นทางน่ะค่ะ

เหมือนอย่างเพื่อนพี่เธอกำลังหลับน่ะค่ะ...หลับแล้วจากไปเลยในเสี้ยววินาทีแห่งชีวิต

และมันเป็นเช่นนั้นเอง...ถึงเวลาของเธอแล้วน่ะค่ะ

ขอบคุณนะคะน้องปู......โชคดีกับทุกเส้นทางของการเดินทางนะคะ

สวัสดีค่ะน้องLioness_ann

  • ถนนเพชรเกษม  อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นส่วนมากจะเป็นช่วงประจวบคีรีขันธ์
  • อาจเป็นเพราะเป็นจังหวัดที่มีเส้นทางยาวมาก
  • อ่านด้วยความเศร้าใจค่ะ คนบ้านเดียวกันกับพี่อิงด้วย
  • ถึงแม้ไม่รู้จัก ก็สะเทือนใจค่ะ
  • ขอให้ผู้ที่จากไปจงสู่สุคติ
  • และแสดงความเสียใจต่อครอบครัวของผู้ที่จากไปด้วยค่ะ

ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวผู้เสียชีวิตด้วยค่ะพี่แอน..

คนเราเป็นกับตายใกล้กันนิดเดียวนะคะ..ต้องไม่ประมาทค่ะ..

...

คิดถึงพี่แอนนะคะ..ดูแลตัวเองด้วยค่า..^^

Pสวัสดีค่ะพี่อิงจันทร์

อ้าว...เพื่อนแอนเค้าเป็นคนบ้านเดียวกับพี่อิงด้วยเหรอคะ

พี่อิงอยู่สิงหนครด้วยเหรอคะพี่....มีคนในหมู่บ้านของเพื่อนแอนบางครอบครัวเค้าก็ย้ายมาอยู่ที่หมู่บ้านแอนก็หลายคนอยู่ค่ะ

อาจจะเป็นไปได้ค่ะพี่....คงจะเป็นช่วงเส้นทางที่ยาวไปหน่อยของ จ.ประจวบฯ  ประจวบกับเพื่อนแอนเค้าออกเดินทางเย็นและจะไปถึงช่วงดึกๆ เอาก็ตรงที่ประจวบคีรีขันธ์พอดีน่ะค่ะพี่....ช่วงดึกหลับในง่ายนักเชียวค่ะ

พรุ่งนี้สายๆ น้องก็คงเดินทางไปเยี่ยมศพเพื่อนอีกเช่นเคย...

เพราะตั้งใจแล้วค่ะที่จะทำหน้าที่ของเพื่อนให้ดีที่สุดเป็นครั้งสุดท้ายให้เค้าค่ะพี่อิงจันทร์

บุญรักษาให้ปลอดภัยนะคะพี่อิง......ขอบคุณค่ะ

 

Pน้องสาวที่รัก

ช่วงสองเดือนที่ผ่านมานี่พี่เจอเรื่องราวสาหัสสากรรจ์เหลือเกินในชีวิต

เดือนก่อนก็งานศพของพ่ออันเป็นที่รักที่พรากจากกันด้วยความกะทันหัน

มาเดือนนี้เพื่อนรักของพี่จากไปโดยไม่ได้ร่ำลากันอีกเช่นกัน

แต่ดีหน่อยตรงที่พี่เจอเรื่องเลวร้ายมาแล้วในเดือนก่อนนี้...เมื่อมาเจอเรื่องเพื่อนอีกคราเลยค่อนข้างรับและปรับจิตใจได้ดีขึ้นกับการยอมรับกฎแห่งธรรมชาติในกฎแห่งธรรม

ดูแลตัวเองเช่นกันนะคะน้องรัก...ขอบคุณมากจ๊ะ

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

Pสวัสดีค่ะคุณต้นเฟิร์น

ขอบคุณค่ะ....เธอมาแค่นี้จริงๆ ค่ะ.....และเธอก็ไปแล้ว  ไปสู่สคติภพน่ะค่ะ

บุญรักษานะคะคุณต้นเฟิร์น......ขอบคุณจริงๆ

สวัสดีค่ะ..คุณแอน..

  • แวะมาขอแสดงความเสียใจกับคุณแอนที่เสียเพื่อนไปอย่างไม่วันกลับ
  • ขอดวงวิญญาณของคุณจริยา  จอกลอย จงไปสู่สุขคติ...
  • ชีวิตคือการดำรงอยู่..ให้ตั้งอยู่ในความไม่ประมาท..เช่นกันค่ะ
  • รักษาสุขภาพนะคะ..คุณแอน..
  • ขออนุญาตนำบล็อกไปเก็บไว้ในแพลนเน็ทส่วนตัวนะคะ
  • ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

สวัสดีค่ะน้องแอน

  • พี่อิงมีบ้านเดิมอยู่อำเภอใกล้เคียงสิงหนครค่ะ (บ้านคุณพ่อ คุณแม่)
  • แต่ส่วนมากจะพักอยู่ที่สงขลาหรือหาดใหญ่มากกว่าค่ะ
  • ถ้าอยู่ที่บ้านก็จะผ่านไปผ่านมาเข้าออกสงขลาหาดใหญ่เกือบทุกวัน
  • พี่ชายและพี่เขยเพื่อนพี่ที่อยู่กรุงเทพฯ  เค้าก็เอาชีวิตมาทิ้งไว้แถว ๆ ประจวบฯ
  • บ่อยมากค่ะที่คนแถวบ้านเรา ต้องมาประสบอุบัติเหตุที่ประจวบฯ  โดยเฉพาะ
  • การตกร่องกลางของถนน  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาทำไว้ทำไม
  • แม้แต่คนประจวบเองซึ่งคุ้นเคยกันเส้นทาง ก็ยังลงไปบ่อย ๆ
  • เขาทำไว้แบบไม่มีอะไรกั้นเขตด้วยค่ะ  อันตรายมาก 
  • น้องแอนเองก็เดินทางไปเยี่ยมศพ ขอให้ใช้ความระมัดระวัง
  • ปลอดภัยในการเดินทาง ทุก ๆ เส้นทางนะคะ

สวัสดีค่ะ

  • ขอแสดงความเสียใจกับน้องแอนด้วยนะคะ
  • และขอให้วิญญาณของจริยา  ไปสู่สุขคติค่ะ

วันจันทร์ที่ 12 เมษายน 2553 มันเป็นวันสุดท้ายที่เรายังอยู่สนุกสนานกันอยู่เลย

ไม่คิดว่าเช้าวันอาทิตย์จะมาได้รับข่าวร้ายขนาดนี้ มันช่างเป็นช่วงเวลาที่รวดเร็ว

เหลือเกิน ชีวิตคนกับความตายมันใกล้กันก็จริง แต่ไม่คิดว่ามันจะมาเกิดกับคนใกล้

ตัวเช่นนี้ ขอให้ดวงวิญญาณของพี่ยาไปสู่สุขคติ ทุกๆคนที่ STD ยังรำลึกและ

คิดถึงเสมอ..เธอจะอยู่ในจัยของพวกเราตลอดไป...

Pสวัสดีค่ะคุณจำเนียรวดี

  • ขอบคุณเป็นอย่างมากค่ะ
  • ครูแอนเองก็ขอดวงวิญญาณของเธอไปสู่สุขคติ...เช่นกันค่ะ
  • เดี๋ยวนี้เมื่อจับพวงมาลัยรถยนตร์...กลับรู้สึกกลัวเลยค่ะ  เหมือนไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่  ด้วยมาเจอเอากับคนใกล้ตัวมากๆ อย่างเพื่อนรักเราเอง  เลยกลัวไปเลย
  • แต่ก็ดีค่ะ...ความกลัวทำให้เราไม่ประมาทในเส้นทางการขับขี่
  • ขอบคุณค่ะที่นำบล็อกไปเก็บไว้ในแพลนเน็ทของคุณจำเนียรวดี..เราสามารถที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันได้อีกค่ะ
  • ขอบคุณมากๆ ค่ะ.....ธรรมรักษานะคะ

ขอให้น้องไปสู่สุขคติ.....หลับให้สบายนะ

ขอให้น้องรู้ว่า....พี่และเพื่อน ๆ รักและรำลึกถึงน้องตลอดไป

ขอบพระคุณสำหรับข้อคิดเตือนใจนะครับ

รู้สึกว่าผมดูข่าวนี้ในทีวีเช่นกันครับ

พักผ่อนให้เต็มที่ก่อนขับ อย่าขับเร็วมาก อย่าประมาท

ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัว ญาติ เพื่อน ของคุณจริยาด้วยครับ

ความตายอยู่ในเนื้อในตัวเรานี่เองนะครับ

ขอบพระคุณสำหรับบทความให้ช่วยเจริญมรณานุสติครับ

ขอให้คุณ Lioness ann และครอบครัวเข้มแข็งเช่นกันนะครับ...

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

Pสวัสดีค่ะพี่อิง

  • แอนดีใจน่ะค่ะที่รู้จักคนสงขลาเหมือนกัน
  • แอนอยู่เทพาค่ะ  แต่หาดใหญ่คือที่ๆ ไปบ่อยมาก  แม้จะต้องใช้ระยะเวลาในการเดินทางเกือบชั่วโมงเต็มๆ พี่สาวและน้าชาย  คนรู้จักอยู่ที่นั่นกันน่ะค่ะ
  • สงขลานี่แทบจะไม่เข้าไปบ่อยนักหลังจากจบออกมาจาม  มศว. (ปัจจุบันคือ ม.ทักษิณ)  ถ้าจำไม่ผิดเหมือนกับว่าพี่อิงเป็นศิษย์เก่า มศว.สงขลาด้วยใช่ไหมคะ  ตอนแอนเข้าเรียนปี 1 มันยังเป็น มศว สงขลา  พอจบปี 4  เค้าเปลี่ยนชื่อเป็น  มศว.ภาคใต้ (ตอนนั้นเริ่มขยายวิทยาเขตไปพัทลุงแล้วค่ะ  แต่ยังอยู่ช่วงดำเนินการ) มาหลังๆ นี่เป็น ม.ทักษิณ ไปเลย
  • ตรงที่คนใต้เดินทางขึ้นกรุงเทพนี่มันจะมาดึกเอาตรงนี้และเป็นอย่างที่พี่บอกเลยนะคะ...ส่วนใหญ่เอาชีวิตมาทิ้งไว้แถวๆ ประจวบฯ  น่าสลดเลยค่ะ
  • เหมือนร่องกลางถนนนั้นทางหลวงเค้าไม่แก้ไขปรับปรุงอะไรบ้างเลยหรือคะ  ในเมื่อทราบว่าเกิดอุบัติเหตุบ่อยๆ น่ะค่ะ
  • แอนกลัวไปเสียแล้วค่ะพี่เมื่อจับพวงมาลัยรถยนตร์เพราะมาเจอเข้ากับคนกันเอง  แต่เหมือนจะเป็นสิ่งที่ช่วยให้เราระมัดระวังมากขึ้นไปอืีกน่ะค่ะ
  • นี่ก็ไปสายๆ เดินทางไป-กลับ  คงเย็นพอดี  ไม่กล้ากลับค่ำๆ แล้วล่ะค่ะ  กังวลน่ะค่ะ  แอนจะไปบอกเพื่อนค่ะพี่...ว่ามีพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ส่งผ่านความอาลัยมาให้เค้า  และขอให้เค้าไปสู่สคติน่ะค่ะ
  • ขอบคุณนะคะพี่อิง...ขอบคุณมากค่ะ 

Pสวัสดีค่ะพี่คิม

พี่คิมขา...แอนจะไปบอกเพื่อนค่ะพี่...ถึงความอาลัยที่พี่ส่งผ่านไปให้เค้า

พี่คิมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ  ไว้มีโอกาสหน้าเจอกันที่ใต้ใหม่นะคะ

ขอบคุณนะคะพี่คิม

 

30สวัสดีค่ะคุณอทัยทิพย์
  • น้องคงเป็นสมาชิกที่ทำงานของยาใช่ไหมคะ
  • ชีวิตคนกับความตายมันใกล้กันจริงๆ ค่ะ  แค่เสี้ยววินาทีชีวิต
  • พี่เองก็คงต้องทำใจยอมรับมันค่ะ  แม้ว่าไม่คิดเช่นกันว่ามันจะมาเกิดกับคนใกล้ตัวซึ่งเป็นเพื่อนที่พี่รักที่สุด...และเธอก็จะอยู่ในความทรงจำแห่งคำว่าเพื่อนรักของพี่ไปตราบนานเท่านานเช่นกันค่ะน้อง.......
  • ต่อจากนี้ไป...เราคงทำได้เพียงทำบุญและอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลที่เราทำส่งไปให้เธอบ้าง..นั่นคงเป็นทางที่ดีที่สุดที่เราสามารถทำได้หลังจากนี้ค่ะน้อง
  • เข้มแข็งนะคะ...ขอบคุณมากๆ ค่ะ

 

30สวัสดีค่ะพี่เต้ย

  • ขออนุญาติเรียกพี่ตามจริยานะคะ
  • หวังเช่นเดียวกันนั้นค่ะ  ขอให้เธอไปสู่สุขคติ.....หลับให้สบาย....อย่าห่วง....อย่างกังวล....ปลดห่วง....ปลดกังวล....สู่สถานทิพย์แห่งที่เธอควรไป
  • ขอบคุณมากนะคะ....ขอบคุณแทนเพื่อนรักด้วยค่ะ
  • บุญรักษาค่ะ

 

Pสวัสดีค่ะคุณพรพล

  • ช่วง 2 เดือนนี้...ยอมรับว่า "หนักเอาการค่ะ"...
  • เดือนที่แล้วเพิ่งเสียคุณพ่อไป  นี่มาเดือนนี้เพื่อนที่รักกันมากก็มาจากไปโดยไม่ทันได้ร่ำลา  แต่ดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ  ตรงที่จากเดิมเราไม่เคยคิดถึงการจากลาและทำใจยากมาก  แต่นี้ทำใจให้รับกฏแห่งธรรมชาติได้  แต่ก็มีแกว่งๆ ไปบ้าง  เพราเธอคือคนใกล้ตัวที่รักอีกคนหนึ่ง
  • ข่าวทางทีวี  และหน้าหนังสือพิมพ์ก็มีค่ะ  เอาไว้เป็นสิ่งเตือนใจ  ยามใดที่เรานั่งขับรถน่ะค่ะ  คราวนี้ครูแอนคงขับช้ากว่าเดิม  และด้วยความที่เราเจอกับคนใกล้ตัวเองเลยคาดว่าจะมีความระมัดระวังในการขับขี่มากขึ้นน่ะค่ะ
  • คุณพรพลเองหากใช้รถก็ให้ปลอดภัยไว้ก่อนนะคะ  ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพในทุกเส้นทางที่ไปนะคะ
  • เลยเดี๋ยวนี้ต้องคอยบอกตัวเองแล้วเช่นกันค่ะว่า "แกต้องเข้มแข็งนะครูแอน"  สร้างพลังให้ตัวเองก่อนเพื่อจะก้าวต่อไปน่ะค่ะ....
  • ขอบคุณคุณพรพลมากนะคะ

ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียเพื่อนที่ดีที่สุดค่ะ พี่ครูแอน

ขอให้คุณ จริยา จอกลอย จงสู่สุคติคะ

Pสวัสดีค่ะคุณปาย.........เมืองในฝัน

ขอบคุณมากค่ะคุณปาย...

คงเป็นเรื่องที่เตือนสติให้ต้องขบคิดตลอดเวลาแห่งการใช้ทุกๆ เส้นทางการเดินทางน่ะค่ะ

โชคดีและปลอดภัยทุกเส้นทางนะคะคุณปาย....ขอบคุณจากใจค่ะ

 

Pสวัสดีค่ะน้องพอลล่า

เมื่อบ่ายวันนี้พี่ได้ขับรถไปเยี่ยมศพเธออีกครั้ง....

พร้อมๆ กับนำความอาลัยจากสมาชิกฯ ที่ส่งผ่านไปถึงเธอ และขอให้เธอไปสู่สุคติไปบอกเธอมาน่ะค่ะ....พี่หวังว่าเธอคงจะรับรู้ได้....

ในวันพรุ่งนี้พี่ก็จะไปร่วมพิธีฌาปนกิจ....เผาร่างของเธอค่ะ....

คงเป็นหน้าที่ของเพื่อนที่จะทำให้เพื่อนรักได้เป็นครั้งสุดท้าย.....ร่วมกับครอบครัวอันเป็นที่รักของเธอ และรักเธอเป็นที่สุด

ขอบคุณน้องพอลล่ามากค่ะ

พี่แอนขาน้องตาลเอง

ตาลอ่านข้อความที่พี่แอนเขียนให้พี่ยาแล้วจะร้องไห้ค่ะ

คิดถึงพี่ยามากๆ อยู่กรุงเทพเหงาๆค่ะ

เงียบแบบบอกไม่ถูก ปกติต้องคิดถึง ต้องโทรหากัน แต่ตอนนี้ได้แต่คิดถึง นึกถึง

แต่คุยไม่ได้ บอกไม่ได้ ได้แต่บอกตัวเองว่าพี่ยาไปสบายแล้วค่ะ

คิดถึงพี่แอนนะค่ะ

สวัสดีค่ะพี่แอน 

... ฟ้าหลังฝน เรามักจะเห็นรุ้งงาม เป็นกำลังใจให้ครูพี่แอน

มาทายทักด้วยระลึกถึงค่ะ ...

  • พี่แอน
  • น้องเพิ่งว่างมาดู
  • ขอแสดงความเสียใจด้วย
  • ศิษย์เก่า วฉ ด้วย
  • ขอแสดงความเสียใจ
  • ขอให้ไปสู่สุคตินะคะ
  • และขอให้ผูบาดเจ็บหายไวๆ
  • แม้ไม่ใช่คนรู้จักกันแต่ก็เสียดาย
  • คนเก่ง คนดี และเพื่อนรักของ คุณPLioness_annค่ะ
  • ขอให้คนที่มีชีวิตอยู่ทุกๆๆคนอย่าประมาทแล้วกันนะคะ
  • เป้นกำลังใจให้คุณแอนค่ะ

ไม่ได้เจอน้องแอน แต่เจอครูอานนท์กับหนูนุ้ย

ก็เหมือนเจอน้องแอนเลยนะ..น่ารักมากๆ

สู่การเดินทางอันนิรันดร์ครับ..

ความตาย คือสิ่งที่ให้ความยุติธรรมกับทุกชีวิต เพียงแต่ว่า จะมาเยือนช้าหรือเร็วไปกว่ากัน

....

ขอเแสดงความเสียใจกับครอบครัวสำหรับการจากไปของพี่ผู้เป็นที่รักยิ่งของทุกๆคน

และเป็นกำลังใจให้ผู้ที่อยู่ข้างหลัง จงสู้ต่อไปค่ะ

จากใจจริงค่ะ

แอน รุ่นน้องรหัส 34

สวัสดีจ้าน้องสาวพี่  27. 30น้องตาล

    พี่เองก็ไม่แตกต่างจากตาลนักหรอกค่ะน้อง  ตอนเหงาๆ พี่ก็อดนึกถึงเพื่ิอนคนนี้ไม่ได้อยู่ดี  พี่แอบเข้าไปใน Hi 5 ของเค้า ทั้งๆ ทีีรู้ว่าไม่มีเจ้าของคอยตอบคอมเม้นต์แล้ว  แค่เข้าไปแวะเวียนดูภาพเพื่อน  แล้วก็ออกมา  บางครั้งก็อยากจะลบเบอร์เมล์เค้านะ....แต่ใจนึงก็เห็นว่าไม่เห็นเป็นอะไรเลย  เลยเก็บเบอร์เมล์เพื่อนไว้อย่างนั้นเฉยๆ

พี่เองก็บอกตัวเองเสมอว่าเพื่อนมันไปสบายแล้ว  เหลือแต่เราที่ต้องอยู่ต่อ  ทำสิ่งดีๆไว้เป็นพอ

อยู่กรุงเทพหลังผ่านพ้นวิกฤติ  พี่เชื่อว่าน้องสาวพี่คงมีความสุขขึ้นนะคะตาล  ไว้พี่ขึ้นกรุงเทพจะโทรหานะคะน้อง

คิดถึงน้องเช่นกันค่ะ

สวัสดีครับผม...Pขจิต ฝอยทอง

เป็นศิษย์เก่า ว.ฉ.

เป็นเพื่อนรัก....

เป็นคนตัวเล็กที่ใจใหญ่เกินตัว....

ที่สำคัญที่สุด...เค้าเป็นคนที่รักเพื่อน, แคร์เพื่อนมาก...

นับถือในน้ำใจแห่งความเป็นเพื่อนของเค้าเลย

สวัสดีค่ะคุณ Ppikul

ขอบคุณที่เข้ามาแบ่งปันความรู้สึกร่วมกันนะคะ

ขอบคุณจริงๆ

อย่าประมาทกับชีวิตนะคะ....มีความสุขกับการก้าวไปตามทางเดินแห่งชีวิตค่ะคุณพิกุล

สวัสดีค่ะพี่นงเยาว์ P ครู ป.1

พี่อานนท์เค้าก็เอาภาพเดียวกันนี้มาอวดแอนด้วยล่ะค่ะว่าเค้าไปเจอกับพี่นงเยาว์

อ๋อ...เจอกับพี่นายช่างใหญ่ด้วยอีกคนน่ะค่ะ

ยังงงๆ อยู่ว่าทำไมถึงไม่ยักกะเจอเจ้าน้องครูตุ๊กแกด้วยเหรอพี่อานนท์

แอนจะแอบเอาเบอร์พี่มาจากครูอานนท์แล้วค่อยโทรไปหาพี่นะคะพี่สาว

คิดถึงนะคะ...

สวัสดีค่ะอาจารย์แผ่นดินP

         สำหรับเพื่อนคนนี้ของครูแอน  ความตายมาพาเธอไปค่อนข้างเร็วไปค่ะในความรู้สึกของเราผู้เป็นคนที่สนิทชิดเชื้อกับเธอ
        แต่....อย่างว่าล่ะค่ะ...ทุกผู้ทุกคนต้องพบเจอแล้วแต่จะช้าหรือเร็ว
        และการก้าวข้ามผ่านประสบการณ์แห่งการจากลาไปอย่างไม่มีวันกลับนั้น  ส่งต่อและต่อยอดให้ได้คิดเห็นและพิจารณาในกฎแห่งความไม่เที่ยง  และไม่ประมาทในการใช้ชีวิตมากขึ้นค่ะอาจารย์
        อาจารย์สบายดีนะคะ  บุญรักษานะคะ.......ขอบคุณค่ะ
  

สวัสดีจ้าน้องแอน 33. 30Adjana Sannarin

ขอบคุณนะคะสำหรับการเข้ามาพบพี่ในการณ์นี้

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่น้องส่งต่อมาให้จนถึงใจพี่แล้ว

ขอบคุณที่สร้างรอยยิ้มเล็กๆ ให้พี่ในวันนี้ที่ได้มีโอกาสพบเจอกับน้องอีกครั้งหนึ่ง

แอนจ๋า...น้องเข้าไปพบพี่ที่เมล์พี่เลย  ตรงข้างบนที่เขียนว่า อีเมลติดต่อ นี่เลยน้อง

แล้วเราจะได้เจอกันหลังไมค์ 5555

อ้อ...เจอ นายขจิต แล้วยัง  เค้าก็อยู่นี่เหมือนกันนะแอน

คิดถึงและจดจำวันเก่าๆ ได้เสมอค่ะ....พี่แอน

  • อยากแวะมาขอบคุณคนสวยและใจดีPLioness_ann
    ที่แวะไปให้กำลังในบันทึกของPครู ป.1
  • ขอบคุณมากๆเลยค่ะ

สวัสดีค่ะพี่แอน สบายดีไหมคะ เปิดเทอมใหม่ เด็กน้อยของครูพี่เป็นไงบ้างคะ คงได้เรียนรู้กันอย่างมีความสุข คิดถึงค่ะ

สวัสดีค่ะน้อง PooP

       เพิ่งเปิดเทอมค่ะ  แต่ก็เริ่มลงตัวแล้วเช่นกัน  ปีนี้ต้องมารับหน้าที่เป็นที่ปรึกษาห้องใหม่ค่ะ  จากปีที่แล้ว  3  ปีกับการรับมือเจ้าตัวแสบที่เพิ่งส่งพวกเค้าถึงฝั่ง ม.3 ไป  บ้างก็กระจายย้ายไปเรียนที่ใหม่  บ้างก็เรียนชั้น ม.4  ที่เดิม 

      อย่างเมื่อศุกร์ที่ผ่านมาพวกที่เค้าไปเรียนที่อื่น....เค้ากลับมาเยี่ยมพี่ที่โรงเรียน....เค้ากลับมาบอกพี่ว่า "ที่ครูสอนไปนั้น...หนูเจอหมดเลยครู....หนูเข้าใจแล้วครู"  พี่ก็เลยขอให้เค้าประคองตัวดีๆ ในสังคมใหม่ที่ไปเจอะเจอ  แค่นี้เอง...หน้าที่ของครู

      น้อง Poo คงสบายดีนะคะ  ตอนนี้อยู่ใต้อยู่มั๊ยคะนั่น

      ดูแลตัวเองดีๆ นะคะ / ขอบคุณค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท