160. ในหลวงทรงร้องไห้

     เมื่อวันที่ 8 มีนา ที่ผ่านมาผมได้ไปงานที่โรงเรียน เหมือนเช่นทุกปีตอนกลับเดินมาตามตึกยาวเพื่อจะกลับมาทางประตูด้านเพาะช่าง ยังไม่ถึงบริเวณศาลหลวงพ่อปู่ พบอาจารย์ท่านหนึ่งนั่งอยู่ จำได้ว่าเป็นอาจารย์สุธี ท่านเกษียณไปแล้ว ไม่รู้คุณรู้จักรึเปล่า กราบอาจารย์ท่านแล้ว สังเกตุเห็นว่าอาจารย์ร้องไห้อยู่ ท่านบอก เพิ่งได้พบกับรุ่นพี่ที่มาในงาน รุ่นที่เท่าไหร่ไม่ได้ถาม เป็นนายทหารราชองครักษ์ชั้นผู้ใหญ่ เค้าเล่าให้อาจารย์ฟังว่า **** ในหลวงทรงร้องให้เห็นบ่อย **** 'ทรงเสียใจที่เมืองไทยจะสิ้นในรัชกาลของท่าน แล้วกระนั้นหรือ' ผมอยากจะตอบอาจารย์ไปว่า คงไม่หรอก ถ้าคนไทย รู้จักคำว่าว่า 'หน้าที่ ' มากกว่า 'สิทธิ' เราเคยชินกับการเป็น..ผู้รับ....จากคนคนหนึ่งที่เกิดมาเป็น..ผู้ให้...ให้มาตลอด เคยชินจนลืมไปว่าวันนี้ถึงเวลาแล้วรึยังที่ เราควรจะเป็นผู้ให้แก่พระองค์ท่านบ้าง... ผมลาอาจารย์เรียบร้อย เดินไปตามตึกยาว ไปไหว้ พระผู้ให้กำเนิดโรงเรียน อธิษฐานขอให้พระองค์ท่านช่วยคุ้มครองให้หลานท่านทรงมีแต่ความสุข..ทรงมีพระพลานามัยที่แข็งแรง...เพียงแค่ไม่อยากได้ยินว่า ..ในหลวงทรงร้องไห้ ความสุขของพระมหากษัตริย์ หนึ่งปีที่ผ่านมา เราใส่เสื้อเหลืองเราใส่สายรัดข้อมือสีเหลือง คนนับแสนไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ หน้าพระที่นั่งอนันตสมาคมเพื่อจะได้เห็นพระพักตร์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาทีวันนั้น ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเสื่อมศรัทธาในระบอบการปกครองโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขเราได้ แสดงให้โลกได้เห็นว่ามีประเทศเล็กๆ ประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อราชวงศ์ จักรี และ พระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคนไทย

     .....สิบสองปีที่ผ่านมา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไปในขณะเดียวกัน สมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราชเช่นกัน เรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระราชชนนี ไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดใหญ่ถวาย พระหัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระอุระ และในพระหัตถ์อีกข้างหนึ่งทรงถือ ม้วนแผนที่กรุงเทพฯ เพราะน้ำกำลังท่วมกรุงอยู่ ยังจำกันได้ไหม?

     ...... 34 ปีที่ผ่านมา วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516 เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแรงที่สุดวันนั้น นิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวนประท้วงรัฐบาล เหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งขึ้นตำรวจทหารยิงประชาชน ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการ เกิดกลียุคทุกหย่อมหญ้า ' คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง ' คืนนั้น สถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสกันคนไทยทุกคนว่า 'คนไทยจะฆ่าคนไทยด้วยกันไม่ได้ ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน' และทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน หลังจากนั้นไม่นาน มีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมว่า 'เป็นไปได้อย่างไร ที่คนๆ เดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้งประเทศได้อย่างนั้น?' ผมไม่ได้ตอบ แต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมชฯ ได้ให้สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์ BBC ว่า พระองค์ทรงเป็น 'SOUL OF THE NATION' หรือ'จิตวิญญาณของคนไทยทั้งชาติ' ยังจำกันได้ไหม?

     แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่ เราสร้างค่านิยมผิดๆ ว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด เราโกงทุกครั้งที่มีโอกาส เราเรียกร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต่ 'สิทธิ' แต่ลืมคำว่า 'หน้าที่' เรากำลังฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้ เราสร้าง 'กฎหมู่' ให้เหนือ 'กฎหมาย' เราเดินขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย เราก้าวร้าวต่อกัน เราแตกแยกกัน และทั้งโลกกำลังจับตามองเราอยู่ เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา จะทรงเสียพระทัยเพียงใด? แล้วสิ่งที่เราทำไปในวันเฉลิมพระชนมพรรษาคืออะไร การที่เราใส่เสื้อเหลือง สายรัดข้อมือ ที่ว่า Long life The King เราทำเพื่ออะไร มันเป็นแค่ผักชีโรยหน้าที่จะแสดงให้โลกเห็นว่าคุณรักพระมหากษัตริย์เพียงใดเท่านั้นนะเหรอ

     80 ชันษาของพระองค์ท่าน หากเปรียบกับคนธรรมดาก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่ได้รับการดูแลและระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนัก แต่กลับเป็นว่า ในปีที่ครบ 80 ชันษาของพระองค์ท่านยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ทรงต้องอยู่ภายใต้การถวายการดูแลของคณะแพทย์ พระองค์ต้องรับทุกข์ของคนไทยทั้งชาติ ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้ ไม่ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังใหญ่โตสวยงาม ห้อมล้อม ด้วยข้าราชบริพาร หากแต่ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน รู้จักความ พอเพียง และมีสติ-เพียงเท่านี้เอง แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่? หรือนี่คือการแสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา

     ผมได้รับForwarded Message จากหนุ่มกร ท่านคงอ่านผ่านมาแล้วนะครับ ผมอยากให้ท่านได้อ่านบันทึกนี้ของผมประกอบด้วย http://gotoknow.org/blog/somdejmas/343622 หมดคำพูดแล้วครับกับคนบางคน บางกลุ่ม ที่ยังหน้ามืดตามัว ผมจะไม่ตอบเม้นท์ของท่าน แต่จะอ่านทุกเม้นท์

 http://www.youtube.com/watch?v=mF4ILifl5uQ&feature=player_embedded

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

 

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

 

 

 

 

[Boo]

สวัสดีค่ะท่านเบฯ เอ บันทึกนี้อ่านแล้ว ลงเมนท์แล้ว เอ รึเปล่านะ ท่านเบฯ หายเงียบไป มาทายทักระลึกถึงค่ะ

 ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

[ปริมปราง]

อ่านบันทึกนี้แล้ว น้ำตาไหลค่ะ...ขอบคุณค่ะ

[เบดูอิน]

ครับ..ผมไม่ค่อยว่างเลย อ่านบันทึกต่อไป หากท่านไม่ร้องก็ใจดำมากครับ

[ไผ่ไม่มีกอ]

กอตามมาบอกว่าพี่นงนาทเอาภาพมาจากบันทึกของกอนี่ค่ะ อิอิ

[ไผ่ไม่มีกอ]

โทษทีค่ะ กอเข้าใจผิดค่ะ

จริง ๆ แล้วพี่นงนาทเม้นก่อนบันทึกกอจะเกิดขึ้นส่ะอีกน่ะค่ะ

พี่นงนาทไม่ได้เอาภาพมาจากบันทึกของกอส่ะหน่อย

เข้าใจผิด

[ไผ่ไม่มีกอ]

ป๋าเบค่ะ

แล้วพระที่นั่งอยู่คือใครค่ะ

ป๋าเบเป็นอิสลาม มีอะไรจึงได้ไปสัมภาษณ์พระท่านค่ะ

ภาพที่นำมาเป็นรูปประจำตัวน่ะค่ะ กอว่าจะถามหลายครั้งแล้ว ลืมทุกทีเลย

[กานดาน้ำมันมะพร้าว]

สวัสดีค่ะ

             เป็นห่วงพระองค์มากที่สุด  แต่เราได้แต่คิดถึงพระองค์

      "ขอพระองค์ทรงพระเจริญ " หน้าพระพักตร์พระฉายาลักษณ์ ทุกวัน 

                          

[คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน]

• ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
• สิ่งใดที่ก่อให้เกิดความระทมทุกข์พระราชหฤทัย
• เราลูก ๆ ควรรับมาเพื่อแก้ไข ให้พ่อได้สุขใจบ้าง
• ความสุขของคนอายุ ใกล้ 90 ปีแล้ว
• ให้ท่านบ้างไม่ได้เชียวหรือ....

[สุ-มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ]

ห่วงใยพระองค์เหลือเกินนะคะ สังหรณ์ใจ เหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นคะ ภาวนาขอให้เกดแต่สิ่งดีดี นะคะ ป๊ะ สุก็ได้แต่รำพึงรำพัน  ดูภาพแก้เซ็งแก้เครียดไปก่อนนะคะ