โลกและชีวิต (68) : สองห้วงคิดในเช้าวันนี้
เคยหรือเปล่า
เช้าๆ หรือเย็นๆ
จะมีสักครั้งที่เราตั้งใจฟังเสียงสนทนาของหมู่นกบนต้นไม้หน้าบ้านของเราเอง
..
อยากรู้มานานแล้ว
ในยามเจ้าตัวหนอนตกจากกิ่งหรือใบไม้สูงๆ
มันจะรู้สึกเจ็บบ้างไหม
..
ท้องนาหลังฤดูเก็บเกี่ยว
ไม่ได้แห้งแล้งและปราศจากความหวัง
แต่มันคือห้วงแห่งการพักตัวและรอคอยต่างหาก
..
ฉันชอบมองท้องฟ้า
เพราะบางทีมันเหมือนกระดาษวาดรูปแผ่นใหญ่ๆ
ขณะที่บางทีก้อนเมฆก็เป็นเหมือนนานาชนิดสัตว์
..
ต้นหญ้าๆ เล็กที่ขึ้นตามริมทางในต้นฤดูฝน
ดูสดใส ไร้เดียงสา
ชวนทะนุถนอมยิ่งนัก
..
บางทีก็หงุดหงิดกับความคิดถึง
เพราะมันรุกเร้าให้หัวใจ
อยากพบ อยากเจอ อยากคุย และอยากอยู่ด้วย
..
ในยามที่เราไม่มั่นคง
เราก็ยิ่งรู้สึกว่า
เราเขินอายกับการต้องอยู่กับใครสักคน
..
บางครั้งก็อดตั้งคำถามไม่ได้ว่า
การรักใครสักคน กับการลืมใครสักคน
อะไรมันยากยิ่งไปกว่ากัน
..
เช้าวันนี้ ฉันได้ยินเสียงแห่งการรอคอยดังขึ้นเรื่อยๆ ในห้องหัวใจของฉัน
คล้ายกับว่า ...
เช้าวันนี้ มีใครสักคน หรือเรื่องราวสักเรื่องเดินทางกลับจากแดนไกล
..
ความเห็น (18)
เช้านี้มีใครสักคนพร้อมเดินไปบนบททดสอบกับเราอย่างไม่หวาดหวั่นแค่นี้ก็รู้สึกดีแล้วครับ...เป็นกำลังใจให้เสมอครับอาจารย์
...ขอบคุณมุมคิดดีๆอีกคราครับ
รอบ(แรก) นี้ มาคุยเรื่องนกกับต้นไม้ค่ะ อ่านบันทึกนี้แล้ว พี่แว้บคิดเรื่องเสียงนก (เสียงต้นไม้ยังไม่เคยฟัง มองเห็นแต่ต้นไม้เข้านอนยามเย็นและเบิกบานในตอนเช้าค่ะ)
เสียงนกในเมือง ตามต้นไม้ริมถนนเป็นเสียงจ้อกแจ้กจอแจ คิดไปว่าพวกนกต่างมีเรื่องราวในวันทั้งวันมาเล่าให้เพื่อนของนกฟัง
แต่เสียงดังๆ ทำให้เรา ซึ่งมัวแต่มองตัวเองเป็นหลัก รู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจ (เพราะคงเหนื่อยจากเพิ่งเลิกงาน)
คิดว่าหันมองดูใจนกและต้นไม้บ้าง อย่างที่คุณแผ่นดินบันทึก เราคงได้คิดถึงใจนกในอีกแง่มุมหนึ่งนะคะ ขอบคุณค่ะ
คุณแผ่นดินเพิ่มการมองดูต้นไม้ด้วยนะ (แลกเปลี่ยนกันค่ะ)
มาฟังเสียงนก กับเจ้าหนอนน้อยมันคุยกันค่ะ..อิ อิ
มีความสุขในวันหยุดนะคะ..^_^
เกือบเคลิ้มไปเลยค่ะ....กับบทกวีในห้วงแห่งความคิดของเช้าวันนี้
ในยามที่เราไม่มั่นคง
เราก็ยิ่งรู้สึกว่า
เราเขินอายกับการต้องอยู่กับสถานการณ์ของคนแปลกหน้าในสังคม
ไม่สนุกนัก...ในการพยามยามให้สถานการณ์นั้นผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
แต่ต้องทำให้เรื่องร้ายกลายเป็นดีไปในที่สุด
อาจารย์สบายดีนะคะ
สวัสดีวันครูค่ะ "ครูแผ่นดิน"....ขอครูจงงดงามแจ่มใสนะคะ
ขอบคุณค่ะ
อ่านแล้วได้อารมณ์ดีจริงๆ...น้องแผ่นดินเป็นคนช่างคิดช่างจินตนาการค่ะ..ทำให้คนอ่านอ่านแล้วinไปด้วย..ขอบคุณค่ะ
เช้านี้พี่จัดโต๊ะทำงาน จัดหนังสือที่ยืมจากไก่:- เรียนนอกฤดู ไว้อ่านด้วย
สวัสดีวันครูครับ
- สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
-
ว่ากันว่าในหนึ่งวันมนุษย์ใช้ความคิดประมาณ สี่หมื่นถึงหกหมื่นเรื่อง..
เห็นจริงในบันทึกนี้ค่ะ อิ อิ - ในห้วงแห่งความคิดคำนึงบ่อยครั้งก็รู้สึกโศกาอาดูรกับอดีตที่ไม่อาจหวนคืน
หรือชื่นมื่นกับความสุขที่เคยประทับในความทรงจำ... - ชีวิตก็เป็นเช่นนี้นะคะ...อยู่กับปัจจุบันพิจารณาสรรพสิ่งด้วยกฎไตรลักษณ์จะทำให้
เรามองเห็นกฎแห่งธรรมชาติอย่างแท้จริง - ขอบพระคุณที่แวะไปทักทายและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ดี ๆ เสมอค่ะ
- ชอบครับ ชอบอารมณ์อย่างนี้ ซึ่งไม่ค่อยได้ทำ..
- ขอบคุณอาจารย์ครับ
เจ้าตัวนี่ คุยรู้เรื่องนะคะ กินเก่งด้วย
ใบยอหมดเป็นต้นๆ กินแล้วก็นอน
อ.แผ่นดิน ท้องฟ้ามาแล้วค่ะ มาพร้อมกับชีววิถีชีวิตพอเพียง งานกีฬาสาธารณสุขจังหวัดแพร่ค่ะ
ฉันชอบมองท้องฟ้า
เพราะบางทีมันเหมือนกระดาษวาดรูปแผ่นใหญ่ๆ
ขณะที่บางทีก้อนเมฆก็เป็นเหมือนนานาชนิดสัตว์
- หวัดดีค่ะ
- สบายดีนะค่ะ
- อ่านแล้วได้อารมณ์...จินตนาการได้เลยล่ะค่ะ
- วันนี้เลยถือโอกาสเชิญชวน...ไปชมทะเลหมอกเขาค้อ...ไหว้พระเมืองพิษณุโลก กันค่ะ
- ขอให้มีความสุขกับทุก ๆ วันนะค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ 
* อ่านแล้ว เคลิบเคลิ้ม คล้อยตาม... เหมือนอาจารย์กำลัง in Love หรือตกอยู่ในภวังค์.... อะไรซักอย่าง????
* นานๆ จะ เห็น วรรณกรรมประเภทนี้ ของอาจารย์ เก่งจัง....ค่ะ
* เปลี่ยนแปลงอะไรๆ บ้างก็ดีอย่างนี้ แหละนะ... ปรับเปลี่ยนอารมณ์บ้าง เขียนแต่วิชาการอย่างเดียว เดี๋ยวจะเบื่อซะก่อน......
ชอบค่ะ...."แค่..หลับตา....เธอจะรู้ข้างใน...หัวใจ..ฉัน"
อาจารย์เคยได้ยินคำนี้ไหม?
" ไม่ต้องใช้ "หัว" คิดเสมอไปหรอก บางเรื่องใช้ "ใจ" คิดบ้างก็ได้ "
ครูใจดีว่า ตอนนี้ อาจารย์ใช้ "หัวใจ" คิดแล้วหล่ะ
* มีความสุขทุกวันนะคะ
บางทีก็หงุดหงิดกับความคิดถึง
เพราะมันรุกเร้าให้หัวใจ
อยากพบ อยากเจอ อยากคุย และอยากอยู่ด้วย
........เข้าใจกับอารมณ์ ของกลอนเปล่าบทนี้ดี ถึงดีที่สุดเพราะประสบกับตัวเอง เมื่อหลายสิบปีก่อน สมัยเป็นวัยรุ่น ว่างั้น
....... เคยเขียนไดอารี่ ทุกวัน เป็นเวลาต่อกัน หลายปี แต่เดี๋ยวนี้ เขียนปี ละ ไม่เกิน5 ครั้งค่ะ
....... สวัสดียามบ่ายค่ะคุณ แผ่นดิน.....
สวัสดีค่ะ อ.แผ่นดิน
มันคงไม่ใช่แค่ใครสักคน ไม่ใช่แค่ใครก็ได้...
......^_^.......
- อ้ายครับ
-
บางทีก็หงุดหงิดกับความคิดถึง
เพราะมันรุกเร้าให้หัวใจ
อยากพบ อยากเจอ อยากคุย และอยากอยู่ด้วย -
แทงใจผมจนขนลุก น้ำตาคลอเลยอ้ายเอ้ยยย
ลืม ยาก กว่า รัก นี่ คือ คำตอบ
นอกเสียจากอายุแก่ขึ้นขี้หลงขี้ลืมเลยค่ะ
แล้ว ลืม ง่ายกว่ารักค่ะ รักยากมาก เช่น พี่ดาเป็นต้น
อารมณ์ รับรู้ และรู้สึก จริง ๆ กับกลอนเปล่าของอาจารย์แผ่นดิน