วันพ่อปีนี้ที่สวนป่า
(ท้องฟ้าที่สวนป่ายามเช้าตรู่)
อยู่เมืองกรุง...
บ่มีโอกาสได้เงยดูท้องฟ้ายามเช้าตรู่อย่างนี้ร๊อก...
(ท้องฟ้าที่สวนป่ายามรุ่งสาง)
คิดไปคิดมาอยากจะเหิรฟ้าเสียจริง ๆ...
อย่ากระนั้นเลย นั่งดูเฉย ๆ ท่าจะดีกว่า...
(ฝ่ายโภชนาการสวนป่ามหาชีวาลัย)
อยู่ดี ๆ บรรยากาศอุ่น ๆ ก็เริ่มปกคลุม...
(สวนผักยามเช้า)
ก็ไม่ถึงกับสบายซะทีเดียวหรอกนะคะ...
เพราะต้องทำงานแลกข้าวกินเป็นมื้อ ๆ ไปด้วยอ่ะ...
(มื้อเช้าฝีมือพ่อครูบาฯ)
วันพ่อ แต่ดันใช้พ่อทำกับข้าวให้กินเสียนี่...
ช่วยก็ไม่ช่วย...
แถมแซวให้เขวตลอดเวลาอีกต่างหาก ฮ่าๆๆ
(เจ้ามอม เจ้าเหมียวเป๋ และสาวน้อยผู้ทรนง)
พ่อครูฯ แนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จัก...
(เพื่อนเก่ายกทัพมาทักทายแต่เช้า...)
เลยต้องไปทักทายเพื่อนเก่าเสียหน่อย...
เดี๋ยวน้อยใจ...
(สวนป่ายามเช้าที่แสนสงบ)
เดินตามพ่อไปโกยอากาศใส ๆ ใส่ปอด...
เอาพอให้ซี่โครงฉ่ำ ๆ ก็พอ...
(สีสันวันนี้ที่สวนป่า)
นั่งเมาท์กันอย่างเมามัน...
พร้อมเก็บเกี่ยวสีสันในวันที่แสนเบิกบาน...
(พ่อครูบาฯ พาเดินดูการเปลี่ยนแปลงของต้นไม้ใบหญ้า)
เดินตามพ่อครูฯ...
ไปเรียนไม่รู้จบ...
(การติดตาต่อกิ่งสัมซ่ากับต้นกระสัง)
โธ่ ง่ายอย่างนี้หนูก็ทำได้อยู่นา...
เอามั่ง เอามั่ง
(ตลาดปลาทุ่งกุลา)
นึกสนุกก็ขับรถไปเที่ยวกัน...
อยากไปไหนก็ไป...
อยากทำอะไรก็ทำ...
ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องมีแผนซะมั่ง หนุกๆๆ...
จะมีใครซักกี่คนน๊อ ที่ได้นั่งรถที่พ่อครูบาฯ ขับ...
ครูปูขอรับรองความมันส์...
แต่ไม่รับประกันความปลอดภัยนะขอรับ ฮ่าๆๆ
(เมี่ยงส้มตำข้าวเหนียวดำฟักทอง ที่คิดขึ้นได้ในบัดดล)
คว้านู่นนี่ ใส่ปาก...
ของสด ๆ ...
บรรยากาศสะอาด ๆ ...
รอยยิ้มใส ๆ จากใจสวย ๆ ...
ทำตัวง่าย ๆ ...
ไม่ฝืน ไม่ขืน ไม่ขัด ...
ปล่อยความคิด...
ผ่อนลมหายใจ...
ได้อยู่กับความเรียบง่าย...
ที่เป็น "ความจริง" แบบนี้ของชีวิต...
แค่นี้ก็มีความสุข จะตายชักแล้ววว...
(นอนอ่านหนังสือเล่น บนลานดูดาว)
อิ่มแล้วก็ว่ากันตามตำรา...
กินบนเรือน ผึ่งพุงบนหลังคา...
(แม่หวีพาลุยตลาดสตึกยามเย็น)
อาศัยช่วงพ่อครูบาฯ เผลอแอบหนีไปลุยตลาดสตึก...
ไปทุกทีก็หนุกหนานทุกทีสิน่า...
แถม ได้ บรึ๋ย! อีกต่างหาก...
(ริมฝั่งแม่น้ำมูล)
ได้สัมผัสบรรยากาศริมแม่น้ำมูลยามเย็นเป็นครั้งแรก...
สงบ เย็น...
หรือเขาก็เป็นอย่างนั้นของเขา...
เราซิ่...
ไปมอง ไปคิดไปต่าง ๆ นานาเอาเอง...
(หนุกหนานกับการโขมย มันส์ๆๆๆ)
กินง่าย อยู่ง่าย...
ไม่ต้องเรื่องเยอะ...
ไม่ต้องเงื่อนไขแยะ...
กิน...
อยู่...
กับดิน...
เดี๋ยวไม่นานก็ต้องกลับลงดิน...
(พ่อครูฯ ทำกับข้าวไป โทรโม้กับอุ๊ยไป อิอิ)
ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องมีธรรมเนียม ทถถ...
ด้วยความคิดถึงนะคะ...
ไม่ได้อยากให้ รษย. :p
เอก เพิ่งจะรู้ตัวว่าถูกหลอกให้มาผจญภัยในสวนป่า เริ่มตั้งแต่อดข้าวเย็นมา เพราะหลงเชื่อโฆษณาเรื่องข้าวต้มผักสดมื้อดึกที่สวนป่า ที่ไหนได้ รถตู้ถึงเอาตีสอง นั่งหิวท้องร้องจ๊อก ๆ ในรถมาทั้งคืน มาถึงก็ดึกเกินไป อดกินอีก
เช้ามาเจอแต่เรื่องไม่คาดฝัน ไอ้นู่นก็ตื่นตา ไอ้นี่ก็ตื่นใจ เลยแก้เครียดด้วยการกินข้าวต้มจนหมดหม้อ แถมผักอีกครึ่งสวน หลังจากนั้นก็ต้องทนฟังพวกเราเมาท์กันสนั่นจนใส่คะแนนไม่ทันอีก
ยิ่งตอนขากลับจากไปเจอฤาษีอ้นมา เห็นกลับมาค้นเรื่อง ดอนกีโฆเต้ ใหญ่ แล้วขอชื่อจริงนามสกุลจริงของฤาษีไป เพราะได้ยินว่าฤาษีอ้นเขียนหนังสือด้วย เลยจะไปหาตามศูนย์หนังสือ
เห็นบอกว่า "คนอย่างนี้สิ เจ๋งจริง"
(ใครเจอก็ทึ่งเหมือนเราเลยแฮะ)
(ฤาษีอ้น ณ ระเมียรไม้)
"อยู่แบบนี้มีความสุขดีเนอะ อยู่กับธรรมชาติจริง ๆ ไม่นึกว่าอิสานก็มีความอุดมสมบูรณ์แบบนี้ (คิดเหมือนเราตอนมาครั้งแรกเลยวุ๊ย)
แล้วพ่อครูบาฯ แม่หวีก็ดูสุขภาพจิตแข็งแรงเบิกบานอยู่ตลอดเลย
ได้สัมผัสแบบตัวจริงเสียงจริงได้เห็นวิธีการที่พ่อครูฯ สร้างป่าสร้างคนแบบนี้เพราะได้ยินเรื่องที่พ่อครูฯ เลือกจะัรับซื้อฟางแบบนี้ แทนที่จะซื้อฟางอัดก้อนเสร็จแล้ว ถึงราคาจะพอกัน แต่เอาส่วนเกินนั้นมาจ่ายเป็นค่าแรง ให้คนงานมีงานทำดีกว่า แล้วบริหารสิ่งที่เลือกแล้ว ด้วยความสนุกสนาน ให้เงินคนงานไป 1 ก้อน แล้วให้โจทย์แค่ว่าจะทำลอมฟางที่สูงที่สุดในโลก แค่นั้น จะไปหาที่ไหน จะเอารถอะไรขน จะใช้คนงานกี่คน ก็ไปจัดการกันเอง ค่าแรงก็จัดการกันเอง พ่อครูบาแค่แวะเวียนไปแหย่ ไปเสริมแรงให้ตื่นเต้นกระชุ่มกระชวยเสมอ ๆ
เพียงเท่านี้ ก็ได้ทั้งสิ่งที่ฝัน ได้สร้างงาน ได้สร้างคน
จะสร้างศูนย์บริบาลแห้วหลังนึง ก็แค่เล่าความฝันให้ช่างฟัง ไม่จู้จี้ ชี้นิ้ เลือกคุยเลือกถามแต่จุดที่สำคัญ ๆ ไม่บังคับ ชี้นำ กะเกณฑ์ คอยฟังว่าต้องใช้อะไรบ้าง จะได้จัดซื้อ จัดหามาให้ ว่ายังไงก็ว่ามา ขอให้ได้ตามความฝันเป็นพอ
เรียกว่าเคารพและให้เกียรติในภูมิรู้ของช่าง เพื่อให้เขาต่อเติมฝันให้เรา น่าจะใช่
หันมาเล่าให้ฟังอีกว่า ช่างพวกนี้เขาเป็นศิลปิน บอกแค่ความต้องการเขาพอ เดี๋ยวที่เหลือเขาจัดการเอง ทำงานกับคนแบบนี้ ต้องใช้วิธีนี้
เลยได้เห็นความเป็น "ครู" ของพ่อครูบาฯ อย่างชัดเจน
รู้แล้วว่าทำไมใคร ๆ ถึงได้ชื่นชมวิธีการบริหารจัดการความรู้ของพ่อครูบาฯ กันนัก"
(เติมเต็มให้กันในวันดี ๆ)
ถ้าคิดดี ทำดี ปรารถนาดีต่อกัน...
การอยู่ด้วยกัน...
ก็เท่ากับเป็นการให้และรับของขวัญซึ่งกันและกันตลอดเวลาเลยนะนั่น (^___^)
(หิวจนหน้ามืด ถ่ายในรถตู้ตอนขามา)
ตื่นมากลางดึก เห็นทำอะไรตะคุ่ม ๆ อยู่คนเดียว
ที่ไหนได้กำลังคุ้ยเขี่ยหาเผือกหามันกินอยู่นั่นเอง
ก็นึกว่าจะเข็ด
หนอย... มีการบอกอีกนะ ว่าคราวหลังมา อย่าลืมชวนอีกล่ะ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคนเป็นครู ฮี่ๆๆๆ :P
ความเห็น (35)
เฉลยหน่อยซิน้องครูปู
ทำไมพ่อครูบา เรียกครูปู ว่า คุณแห้ว
ตอนแรกพี่ก็งง ว่าใครหน๊า??
สงสัยคงยุ่งมาก ... 
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
คิดถึงเหมือนเดิมค่ะ
(^___^)
โหย ฉายาแห้วนี่มีคนเขาตั้งให้ค่ะ เพราะว่างานยุ่งมาก เวลาใครเขาไปไหนกัน ก็ไม่ค่อยได้ไปกับเขาหรอกนะคะ เลยได้ฉายาแห้วศรีไปโดยปริยาย ฮี่ ๆ
ยุ่งมากกกกกกก พอ ๆ กับคิดถึงคนไม่มีรากเลยล่ะค่ะ
ฮิ๊ว........ :P
สวัสดีปีใหม่ คุณสายธาร เช่นกันนะคะ (^______^)
เจ้าของบันทึกยังอยู่หรือนี่ โอ้ my bhudda ;)
บุญรักษาครับ
น่าน... ดู อ.เสือ ทักจิ๊ มี my buddha ด้วยนั่น
ขอบคุณค่ะ ^_^
ก็คิดถึงอ่ะนะ คุณครูปู ... หายไปนานเชียว อิ อิ
โอ๊ย...... ชื่นจาย
ครูปูหน่ะ เป็นประเภท คิดถึงนะ ไม่กล้าบอกอ่ะค่ะ ฮี่ ๆ
ขอบคุณค่ะ จะพยายามมาปั่นบันทึกไว้ที่ g2k ด้วยค่ะ
อ.เสือ สบายดีนะคะ ไม่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกันเลยนะคะ
ไม่เป็นไร เจ้าน้องปูคงไม่ปล่อยให้บันทึกของ อ.เสือ สงบนักหรอก มังคะ อิอิ
ดูภาพกิจกรรมแล้วชื่นชมครับ
จ้ะเอ๋พี่สาวน้องแห้ว กำลังคิดถึงอยู่พอดีค่ะ แต่รู้ว่าพี่แห้วยุ่ง
น้องสาวแห้วก็เหมียนกัลล์เลย ปีนี้แห้วกินอดหยุดปีใหม่เยย
อิ อิ เดี๋ยวนี้บันทึกอ.เสือใหญ่ เค้าติดลมบนแล้วค่า
แฟนพันธุ์แทะบ่ต้องป่วนแล้ว ... ;) ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
"ลมบน" ม่ายเอาครับ ขอเป็น "ลมล่าง" เบา ๆ ก็พอ ;)
- อ่านไป..ยิ้มไป..หิวไป...ฮิฮิ..คิดถึงไปด้วยละ...
- น่ารักซะไม่มี....ทั้งบรรยากาศ..สัตว์เลี้ยง...ต้นไม้..และผู้คน..โดยเฉพาะ..คนเขียน...
- หายไปนานนนนนนนนนน......คิดถึงจะแย่....คราวก่อนให้ความช่วยเหลือที่พักใน กทม. ยังไม่ได้ขอบคุณเลย...ขอบคุณมากมายครับ...
สวัสดีค่ะ ท่านเหรียญชัย และจ๊ะเอ๋น้อง poo จ๋า
จ๊ากกกก.. กับท่านเกษตรอยู่จังหวัด(ไหน) จริง จริ๊ง ช่ะ
เกิดจากท้องผ่อท้องแหม่ บ่เกยหันคนปีนต้นไม้ใส่สูทผูกไทเต็มยศอย่างนี้เลยเจ้า... ฮ่าๆๆๆ
ด้วยความยินดีและระลึกถึงเช่นกันค่ะ ^_^
รีบมาโดยเร็วพลัน อิอิ
มาสวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๓ พี่ครูปูค่ะ
สุข สดชื่น สมหวัง ตลอดปีและตลอดไปนะคะ
หายไปนาน คิดถึงค่ะ
คิดขำเช่นกันเกิดมาเพิ่งเห็นคนใส่สูทปีนต้นไม้เก็บชมพู่ อิอิ
วันที่ 30 เฉลยด้วยค่ะ ครึ่งวันบ่ายจะพยายามไปให้ได้
ขอบคุณค่ะ
นำพรแด่ พี่สาว ปู ครับ
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ครูปู..^__^..
มีความสุขส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ณ สวนป่า พ่อครูขานะพี่สาว
ฝากนอนขนำน้อย ดูดาว ๑ คืน ... อย่าลืมชมจันทรุปราคาเช้าปีใหม่นะคะ
แล้วจะกริ๊งไปค่ะ ... ส่งใจไปก่อน แล้วค่อยจ่ายผ่อนทีหลัง แคว๊กๆ แฮะๆ
สวัสดีศกใหม่ ๒๕๕๓
มาติดตามข่าวคราว...ยินดีที่เห็นน้องมีความสุขมากๆ...และขอนำพรมอบให้..ขอให้มีความสุขมากยิ่งขึ้นนะน้องรัก
- สวัสดีค่ะ ครูปู~natadee t'ซู๊ด
- คิดถึง ค่ะ..ตั้งใจมาสวัสดีปีใหม่ด้วย..
- ตั้งใจ สุดๆๆ..
- ขอให้ชีวิตมีความสุขค่ะ..
- อ่านบันทึก ของครูปู..แล้ว มีความสุข ..
- มีความสุข กับ ความเป็นธรรมชาติที่แท้จริง..
- ขอบคุณที่แบ่งปัน ..เคยแต่ทราบชื่อ..วันนี้ได้เห็นภาพมากขึ้น ขอบคุณอีกครั้งค่ะ..
+ สวัสดีค่ะพี่ & ป้าครูปู....
+ คิดถึงจังหู้...เสมอ ๆ มาค่ะ...
+ เข้ามาทักทายท่านพี่ที่ไป...พักกายพักใจ...มาค่ะ
+ แอมแปร์กรี้ดดดด...ที่เข้ามาแล้วเจอป้าครูปู...สั่งให้แม่อ๋อยเอาภาพปูมาโชว์ป้าปู
+ จากห้วงคำนึงด้วยความคิดถึงค่ะ
มาบอกว่าคิดถึงค่ะ
สวัสดี๋ ปี๋ใหม่ ทุก ๆ ท่านเลยหน่ะเจ้า......
(^_______________________________^)
มาอวยพรวันครู
สวัสดีครับ ไม่ได้พบกันนานมากคิดถึงครับ
สวัสดีค่ะ ท่านเบดูอิน
ระลึกถึงเช่นกันค่ะ
ขอโทษนะคะครูปูไม่มีเวลาเข้ามาพูดคุยและ update เรื่องต่าง ๆ เช่นเคย ไม่รู้ใครไปถึงไหนแล้ว
ว๊า เชยจังเรา
เลยต้องแอบโผล่มาในยามแปลก ๆ อย่างนี้หล่ะค่ะ อิอิ
สวัสดีค่ะ ท่านเหรียญชัย
ด้วยคาระวะเช่นกันค่ะ
ขอให้คุณครูเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมนะคะ
ขอประทานโทษด้วยค่ะ ครูปูไม่ได้เข้ามาเช็คเมล์เลยค่ะ
ด้วยความระลึกถึงเช่นกันนะคะ ^_^
จำหน่ายฟางอัดก้อน
084-5931998
เชียงใหม่
ชอบแบบนี้แหละครับ
หวังว่าจะได้พบกับสิ่งเหล่านี้ในอีกไม่ช้า
วางแผนไว้ว่า 10 ปีจะเกษียณแล้ว
ตอนนี้ทำไปทีละเล็กละน้อย