มืดนักพักใจไว้กับแสงเทียน...จุดไล่พันธะ

แด่มิตรผู้บอบบาง

และเมื่อความทุกข์ยากได้แตกกิ่งออกเติบโต ดำรงอยู่ แผ่ขยาย

เมฆฝนความทะยานของปวงกิเลส โถมซัดให้งอกเงย

ใจเจ้าควรร้าวรานในเบื้องนั้น

จะมีใครปลุกปลอบใดนั้น

ทนทุกข์สาหัสเพราะใจนั้น...

บอบบาง

เจ็บปวดนั้นแล...แต่อย่ายอมพ่าย

ไม่มุ่งหมายให้ทดท้อ

อย่าจากจรไปเพียงฟ้าแค่สว่าง

อย่ายอมหยุด...หายไป

มืดนักพักใจไว้ในแสงเทียน

...จุดไล่พันธะ

ละลายอารามณ์ดังตัวเทียน

เหลือไว้แค่แสงดำรง...ส่องสว่างยังดี

...แม้ร้าวรานถดถอย...

...จงค้อมกาย...

...ให้...หายเหนื่อย...

*****************

เหนื่อยนักก็จงพักเถิดคนดี

ลืมตาอีกที...สิ่งดี ดี ยังมีให้มอง

เขียนใน GotoKnow โดย หมูจ๋า
ใน หูเบา หูหนัก อย่างไรดีกว่ากัน

คำสำคัญ (Tags): #แด่มิตรผู้บอบบาง#ไพศาล เปลี่ยนบางช้าง#2537#กลาง-คืน-วัน#รวมบทกวี

หมายเลขบันทึก: 319723เขียนเมื่อ 12 ธันวาคม 2009 10:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 11:17 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน