บันทึกการเดินทางด้วยรอยเท้าของตัวเอง (10) : เสียงแห่งความคิดถึงจากฉัน
ความฝัน
บางทีเงียบงัน หวั่นไหว
บางทีอบอุ่น ละมุนละไม
แต่ความฝันก็ยังต้องเดินทางไกล ไม่รู้เลือน
หอมกลิ่นความฝันทุกขณะจิต
เพียงใจชวนเธอมาจุมพิตเป็นเพื่อน
ฝากไปรษณีย์ดาวส่งข่าวไปเยี่ยมเยือน
ค่ำคืนนี้เราจะนับดาวเดือนเป็นเพื่อนกัน
อยู่ไกล..เส้นทางไกล
ได้ยินใช่ไหมเสียงหัวใจฉัน-
บอกว่าในเส้นทางแห่งคืนและวัน
ความจริงและความฝัน...ยังมีเธอ
ความฝัน
ฉันเดินทางทุกวี่วันชวนฝันเพ้อ
สะพายเป้ความฝันอันเลิศเลอ
อีกไม่นานจะคืนกลับเพื่อพบเจอ-เธอที่รัก
ได้ยินใช่ไหมเสียงแห่งความคิดถึงจากฉัน
ได้รับไปรษณีย์ดาวฉบับนั้นแล้วใช่ไหม
ก่อนอาทิตย์ลาลับ ณ ขอบฟ้าไกล
ความฝันจากหัวใจ...จะโอบกอดเรา
...
ระหว่างการเดินทางมาพิษณุโลก
๒๑-๒๒ พ.ย.๕๒
ความเห็น (8)
- หวัดดีค่ะ
- สบายดีนะค่ะ
- ชอบภาพมุมนี้จัง...สวย ได้อารมณ์ไปอีกแบบค่ะ
- ชอบทั้งสองภาพ
- ภาพแรก เป็นที่พักพิงท่ามกลางความร่มรื่นของหมู่ไม้
- ในขณะที่ภาพที่สองดูบ้านน้อยโดดเดี่ยว แต่ทั้งสองภาพเพียงพอที่จะเป็นที่พักพิงยามอ่อนล้าได้
สวัสดีค่ะ
- แล้วกัน...ตอนนี้เดินทางอยู่ที่ไหน ตรงไหนหนอ
- ไปไหนกันบ้างคะ เลยไม่ได้เจอหลานชายน้อย ๆเลย
- ชอบบรรทัดสุดท้ายค่ะ
ชอบครับ "ความฝันจากหัวใจจะโอบกอดเรา บรรเทาความเศร้ามลายหายไปในเร็ววัน (สามจังหวัดชายแดนภาคใต้)"
ระลึกถึงเสมอครับ
อ่านลำนำหวานล้ำเกินรำพันก่อนนอน ค่ะ ...
... ไม่ว่าฉันอยู่ ณ แห่งหนใด คิดถึงเธอจัง คนของความรัก ... ?
สวัสดีค่ะ
มาเยี่ยมคนช่างฝัน
และเป็นฝันดีที่น่าฝันนะคะ
"ไปรษณีย์ดาว"
ชอบคำนี้จังค่ะ
แต่น่าเสียดาย...
ถ้าคืนไหนฟ้าไร้ดาว...
คนที่รอการมาถึงของ "ไปรณีย์ดาว"
คงจะเหงาน่าดู
...
พี่เป็นจินตกวีที่มีพรสวรรค์ล้นเหลืออย่างไม่น่าเชื่อ... ไพเราะเหลือเกินค่ะ
ฝากนกอิสระเป็นทูตแห่งไปรษณีย์ดาวค่ะ