เหมือนฝัน เท่านั้นฤา
บทกวี สุดท้าย แด่นาย ..
เหมือนฝัน เท่านั้นฤา
เหมือนจะจบลงด้วยดีอย่างที่หวัง
แต่กลับพังภินทร์ไปไม่เป็นท่า
เมื่อต้องร้างห่างไกลในพริบตา
ประหนึ่งว่าโลกมืดมิด สนิทลง
สนิทลง ปลงแล้วพาแคล้วคลาด
ที่หมายมาดมุ่งหวังมิดังประสงค์
จิตประหวัดกลัดกลุ้มใจใฝ่พะวง
อานิสงส์กรรมตามทัน วันเวลา
วันเวลา ผันผ่านไปไม่นานนัก
คนเคยภักดิ์รักมั่นคงดั่งหินผา
กลับเปลี่ยนไปไหลหลั่งดั่งธารา
มิเคยย้อนมาใหม่ ไม่หวนคืน
ไม่หวนคืน ฟื้นฝอยรอยแค้นเก่า
ไร้ซึ่งเงาเคล้าคลอใจไม่อยากฝืน
เพียงอดีตคอยตอกย้ำทนกล้ำกลืน
ทุกวันคืนที่ผ่านพ้น คนเดียวดาย
คนเดียวดาย พ่ายแพ้ขอพักก่อน
หยุดอาลัยอาวรณ์ผ่อนใจหาย
หวังเยียวยารอยแผลใจให้มลาย
แล้วค้นหาความหมาย ปลายชีวิต
ปลายชีวิต กำหนดไว้ให้ไร้ที่อยู่
ได้รับรู้รสขื่นขม พรหมลิขิต
ไม่เคยมีสักครั้งหนึ่งในชีวิต
ลงกลอนปิดประตูไว้ให้โลกลืม
--------------
ลาแล้ว ลาลับ ... ละเลงลง
ลำตะคอง ณ เหมันต์ ๕๒
ความเห็น (38)
สวัสดีตอนเช้าวันอังคารค่ะคุณ poo ขอบคุณที่แวะไปดื่มน้ำสมุนไพรค่ะ
- อุ๊ ๆ เหม่ ๆ ว้าเหว่เหรอ...???
- กลอนเศร้าน้องเราเฝ้าพร่ำเพ้อ..คำนึงหา...
- หาอะไรไม่รู้...แล้วจะเจอหรือแก้วตา...
- กลอนเศร้าพา...หาก็แต่ระทม...
- .....อยากคึกคักต้องตระหนักถึงตื่นเต้น....
- จับงูเล่น...เต้นแซมบ้า...น่าสุขสม...
- เปิดคลื่นเศร้าเพลงเศร้าก็จะจม...
- เปิดคลื่นสุข..ก็จะสม...ดังใจปอง...
- อิอิ...กลอนนี้ก็...บรรยากาศพาไป...เหมียนกัน...
สวัสดีค่ะพี่ชาย เกษตร(อยู่)จังหวัด
โห ... ช่างกล้าหาญ ชาญชัยจริงๆ นะคะคุณพ่อน้องฝุ่น คนนีนี่
ท่าทาง งูจงอางจะแหยงๆ พี่ชายเด้อค่า .. หุ หุ ดูมันนิ่งเลย
บ่ได้เศร้าจ้า แค่เหตุการณ์ พาไป .... เรื่องของนายคนนั้น จ้า อิ อิ
ขอให้งานพี่ราบรื่นนะคะวันนี้
มาเยี่ยมพี่ปู ก็เพราะคิดถึง
น้องครู โย่งสบายดีนะคะ
พยายามแว้บมา ช่วงนี้หัวหมุนหลายค่ะ มีความสุขนะคะ
- เศร้าจังค่ะ...
- สงสัยต้องให้หากิจกรรมอื่นทำแล้วกระมังคะ
- แต่อย่าถึงกับจับงูอย่างท่านพี่เกษตรฯเลยค่ะ เสียวๆ
น้องปูจ๋า ถึงกับลา ให้ลืมโลก
อย่ามัวโศก ซึมเศร้า หรือเหงาหงอย
ในโลกนี้ คนดีดี ยังเฝ้าคอย
ใจดวงน้อย กลับเข้มแข็ง ด้วยแรงใจ
- โอ้ววว! ชอบคำทิ้งท้าย และนำมาขึ้นต้นใหม่ ชอบบบบ
- เหมันต์ ความเดียวดาย กับคนพ่ายรัก
- กลอนเหมาะกับคนอกหักนิ
- ตอกย้ำกันเข้าไปให้หนาวเหน็บ
- ใจที่เจ็บจะได้จำ ไม่ซ้ำสอง ... อิ อิ (กลอนพาไป)
- แต่งกลอนไม่เป็นหรอกอาศัยมั่วเอา
- เจ็บกระดองใจ โอ้ย! เจ็บกระดองใจ
- หรอกกันทำไม ฮึ! หรอกกันทำ
- ตั้งแต่เกิดมา เพิ่งจะเคยเจอะคน อย่างนี้
- มันคิดแล้วเจ็บใจ (เอาไปหนึ่งเพลง) เจ็บซะให้เข็ด
- ฤดูใจหน้า จะได้หายสนิท
- คิดถึงนะ จะทำอย่างไรให้เชื่อดีน้าาาา
- ต้องควักหัวใจของ "ไหม่ เจริญปุระ" ล่ะน่ะถึงจะเชื่อ อิ อิ
- หากไม่มีใครให้ฝัน ... เรามาฝันถึงกันก็ได้นะ คริ คริ
- มีความสุขกับชีวิตจ๊ะ
สวัสดีค่ะน้องพิชชา
... ไม่ได้เศร้าสร้อย หงอยเหงาอะไรหรอกค่ะน้องพิชชา
... เห็นข่าว นายนักโทษชาย ทำเรื่องบัดสี ลาที ลาลับ
... ก็เลยได้ กลอนบท ประตู บานนี้ อย่างว่าค่ะ
... อากาศเมืองกรุงหนาวเย็นจัง ... เมืองเหนือคงเช่นเคย
... สบายดี มีความสุข กับการสอน ในทุกโมงยาม นะคะ
สวัสดีค่ะครูพี่ปรับอากาศ๑ครู ป.1
...
เขียนไว้ ส่งใครคนนั้น ให้หายไปจากสารบบ
ใครที่ไม่สามารถเอ่ยชื่อได้ ชายคนนั้นล่ะพี่ อิ อิ
... ที่เราอยากให้เค้ามา เข้ากรง ตามกฏหมาย
หากแต่ ถ้าเขาไม่ยินดีกลับมาตุภูมิ ก็ขอให้
ไปเลย ไปลับ ไม่ต้องกลับมาแล้วนะ และ
ก็อยู่เงียบๆ หรือลืมไปเลยยิ่งดี ลาโลกไปเลยนะ
ปล. สงสัยว่า กลอนนี้สื่อได้ไม่ค่อยตรงเท่าไหร่ หุ หุ
...
มีความสุขกับเด็กน้อย กลอยใจ นะคะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Poo
อ่านเฉพาะบันทึกตอนแรก ต๊กกะใจ...ใครหนอทำให้คุณ Poo ต้องถึงกับ "บอกลา"
55555.... โธ่เอ๋ย นายนักโทษชายคนนั้นเอง คนเราทำสิ่งใด ก็คล้ายการหว่านปลูกพืชนั้นไว้ ย่อมได้รับ "ผล" ซึ่งเขาหว่านปลูกไว้แน่นอน
มีความสุขวันกลางสัปดาห์นะคะ
(^___^)
ดีค่ะ วีเจสาวหวานVij
... กลอนนี้ เหมาะกับคน อกหัก ใช่ไหม ... ใช่เลยจ้า
คนเดียวดาย ชายคนนั้นที่กำลังจะถูกลงทัณฑ์ รอวันนั้น หุ หุ
ส่วนพวกเราๆ ผู้รักน้องฟ้ากะนายเมฆ มิมีวันอกหัก รักคุดเด็ดขาดค่ะ
มีความสุขนะคะ ...
อิ่มอร่อยมื้อเที่ยง และมีความสุขกับการงานวันนี้นะคะ
ช่วงนี้อาจห่างหาย แต่ยังระลึกถึงเสมอ ขอบคุณพี่หญิง
ค่ะ
แต่งกลอนไ้ละเมียดละไมมากเลยค่ะ..สัมผัสสุดยอดเลย..พี่มิสามารถเท่าหนูเลยจริงๆ..เยี่ยมจ้า..
..ทุกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา..ล้วนเป็นแบบฝึกให้เราเรียนรู้และแข็งแกร่งขึ้นจ้ะ..
..^^เป็นกำลังใจให้น้องรักเสมอจ้า..^^
สวัสดีวันทำงานค่ะ
แวะมาทักทายด้วยความระลึกถึง
งานคงยุ่ง ๆ
ยุ่งอย่างไร.....อย่าลืมกัน "มุมสงบ" ไว้เพื่อผ่อนพักด้วยนะคะ
ทานข้าวหรือยังคะ....
(^___^)
สวัสดีค่ะค่ะครูพี่นางฟ้า คุณครูแอ๊ว
... สบายดีนะคะ คิดถึงรอยยิ้มพี่คราใด หัวใจก็แช่มชื่น และรื่นรมย์ ...
..ทุกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา..ล้วนเป็นแบบฝึกให้เราเรียนรู้และแข็งแกร่งขึ้นจ้ะ..
..^^ สำหรับ กำลังใจ ขอบคุณพี่สาวมากมายค่ะ ..^^
คิดถึงพี่ปูนะครับ
สวัสดีค่ะพี่หญิงจ๋า
ช่วง ๑๐ วันที่ผ่านมา วันเวลาช่างเงียบเหงา
ได้แต่เฝ้ามองฟ้า มองเมฆ และมองดาว
ฝากส่งคำกระซิบเบาๆ ไปถึงเธอ พี่สาวคนนี้ที่น่ารัก
คุณปูน่าจะเกิดทัน หนังสือไปยาลใหญ่ นะครับ
อ่านแล้วคิดถึง บทความเรื่อง ไม่เหงาเอาเท่าไร
บทกวีนี้ เศร้าจังเลยครับ
สวัสดีค่ะน้องครูโย่ง
สบายดีนะคะ เป็นไงบ้างค่ะ ใกล้ปีใหม่อีกแล้ว
ซ้อมดนตรี เตรียมคอนเสิร์ตหรือยัง คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอ.หมอเต็มนาย เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี
พอจำชื่อเรื่องได้ค่ะ ไม่เหงาเอาเท่าไหร่ มีเล่มสนพ.ศิษย์สะดือ นะคะท่านอ.
ชอบอ่านหนังสือแนวๆ นี้ค่ะ เมื่อสมัยเรียน หากแต่จำเนื้อหาไม่ค่อยได้แล้ว ...
เลิกเหงา เอาเท่าไหร่ ... ไม่อยากเลิกเหงา เพราะเรื่องเก่านั่นแสนหวาน ค่ะ อิ อิ
...
ส่วนกลอน เหมือนฝัน นี้ ก็เขียนแบบ สวมความรู้สึกคนอื่นนะค่ะ
ชื่นชมท่านอ. มากมาย ที่ยังจำเนื้อหา เลิกเหงา เอาเท่าไหร่ นั้นได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะท่านรองหนุ่มเล็กsmall man
ใครๆ อ่านบทนี้ เป็นต้องเศร้าค่ะ เพราะว่าเจ้าของ ที่ปูสวมบทบาทให้นี่
เค้ากำลังอยู่ในห้วงเวลาที่เศร้า รอนแรม ไร้ที่พัก กลับมาตุภูมิไม่ได้ไงคะ อิ อิ
... ได้แต่สวดภาวนาให้ เค้าไปดี ไปแล้ว ไปลับ อย่ากลับมาทำร้ายเราๆ อีกเลย
เราจะได้ถือเป็นบทเรียนหนึ่ง ที่เจ็บแล้วต้องจำ เพื่อมิให้ใครมาทำอย่างนี้อีก
แล้วเราก็ลบเค้า ให้ลืมเลือนไปจากความทรงจำ บ้านเราจะได้สุขสงบซะที
...
แค่นี้ยังน้อยกับเกือบ ๑๐ ปีที่เราเจอวิกฤติ ... เรื่องนี้เป็นวาระแห่งชาติ เชียวนะคะ หุ หุ
คิดถึงเพลงโปรด ท่านรอง ... ทะเลใจ ... ขอบคุณค่ะ
มาชม
วาว ๆ ...
มาอ่านกลอนตอนค่ำคืนตื่นตามอง
เอ๊ะใครนองน้ำตาท่วมอาบแก้มหนา
เรื่องผ่านแล้วผ่านเลยตามเวลา
แผ่เมตตาลาภาพฝันนั้นเถิดคุณ...
ขอบคุณค่ะท่านอ.หล่อใหญ่
โดยส่วนตัวได้เพียงภาวนาค่ะ
...
ถ้านายนักโทษชายคนนี้เค้า สร้างปัญหาให้เราคนเดียว คงไม่เจ็บมากมายนัก
หากแต่นี่สิ่งที่เค้ากระทำ กระทบต่อแผ่นดิน ประชาชน สั่นสะเทือนไปทุกวงการเลยค่ะ
... ยังหวัง ยังรอ ขอความฝันเป็นจริง ... ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ poo
ทำไมเศร้าจังเลยคะ
ขอโทษด้วยค่ะคุณชาดา
... สงสัยต้องเปลี่ยน ชื่อเรื่อง ให้ตรงๆ ขึ้นหน่อย ... เศร้าแทนใครคนนั้น ที่ไม่สามารถเอ่ยชื่อได้นะคะ ... อิ อิ บุคคลผู้ที่ทั่วโลก จับตามอง ว่าบั้นปลายชีวิตเค้าจะเป็นอย่างไร
... ส่วนเราประชากรไทย และพลเมืองโลก ก็ยังคงต้องทำหน้าที่ต่อไปด้วย จุดยืน และเจตนารมย์ เหมือนเคย ... มิผันแปร ...
ตกลงว่า ทางเวียงพิงค์ ณ ราตรีนี้ จะได้มีโอกาส ชม และอธิษฐาน ฝนดาวตกไหมคะ ถ้าหาก ... เป็นจริง ขออธิษฐานข้ามเล ไปยังดงดอย ... เรื่องนี้ สาธุ สักที ค่ะ
สวัสดีครับ คุณ Poo
☺ นาน ๆ จะมีโอกาสมาทักทาย ครับ
• นักโทษชายคนนั้นยังฝันใฝ่
คงจะไม่ยอมรับกับกรรมเก่า
เก็บโกรธแค้นนานวันยากบรรเทา
ความโง่เขลาคือเหตุ..น่าเวทนา
☺ นำกลอนมาร่วมแจม ๑ บท ครับผม
- สวัสดีค่ะ คุณปู
- ตามมาขอบคุณที่ไปเยี่ยมค่ะ
ได้เห็นฝนดาวตกไหมคะ ? ทางนี้ก็มืดมิดฟ้าไม่เปิดเลยค่ะ - แวะมาอ่านบทกลอนเขียนได้ลื่นไหล เข้าถึงอารมณ์ดี
- ขอบพระคุณค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะธรรมทิพย์
เมื่อคืนเข้านอนแต่หัวค่ำ ด้วยยังมีความหวังจะได้เห็น แต่กินแห้วค่ะ ฟ้าบ่เปิด
.... ฝนดาวตก ครานี้ จึงเป็นเพียง เหมือนฝัน เท่านั้นฤา ... อีกแล้วค่ะ
มีความสุขกับการงาน วันกลางสัปดาห์นี้นะคะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
- น้องซิลเวียแวะมาอ่านกลอนแล้วรู้สึกเศร้าๆจังค่ะ
- ประกอบกับเพิ่งอ่านกลอนอำลาของอาจารย์ก้ามกุ้งมาค่ะ..จังหวะเศร้ามาพร้อมกันเลยช่วงนี้
- น้องซิลเวียมีบทกลอนมามอบให้อาจารย์ค่ะ
แม้นวันวุ่น…สุนทรีย์ยังมีอยู่
โลกรับรู้ผู้คนที่หม่นเศร้า
คนรายรอบปลอบโยนโอนอ่อนเอา
ทุกข์บรรเทาเป่าปัดกำจัดไป
สิ่งรอบด้านผ่านตาล้วนน่าอยู่
คลายหดหู่สู้จนให้ทนไหว
มีความงามยามมองจดจ้องไป
ทั้งใกล้ไกลให้สุขแทบทุกทาง
ลมพัดไกวไหวโยกไม้โบกพัด
จากสงัดถัดมาคือฟ้าสาง
ให้ลมพลิ้วปลิวปลอบความบอบบาง
สุขคอยสร้างต่างแต่…ให้แลชม
แค่ตัวอักษร กลอนกานท์ นะคะน้องซิลเวีย
บอกตามตรงคือคนเล่าไม่ได้เศร้าสร้อยเลย
จริงๆ ค่ะเพราะ เอาใจไปสวมเรื่องราวเท่านั้น
...
ขอบคุณค่ะ สำหรับบทกลอนอันเพราะพริ้ง
...
สุนทรีย์ ในธรรมชาติ ปราศจากการปรุงแต่ง
ช่วยเสริมแรง แฝงพลังอันหลากหลาย
สานต่อฝัน แรงบันดาล กำลังใจ
เพื่อมุ่งไป ยังจุดหมาย ปลายทางนั้น
...
มีความสุขนะคะ ... ขอบคุณกล้วยไม้ขาว ภาพชัดงามมากค่ะ
☺ แวะมาทักทายอีกครั้ง...หลังจากฝากกลอนไว้ ๑ บท..ในคคห.30 ...แหะ ๆ
.............................................................................
ขออภัยเลยค่ะท่านอาจารย์สิงห์หนุ่ม เพิ่งเห็นคห. ๓๐
แหม ท่านสิคะ กลอนสำหรับนาย นช. ท่านนี้ พลาดท่านอ.ไปได้ไง
ขอบคุณบทกลอน ท่านอาจารย์สิงหนุ่ม ค่ะ
โทษชายคนนั้นยังฝันใฝ่
คงจะไม่ยอมรับกับกรรมเก่า
เก็บโกรธแค้นนานวันยากบรรเทา
ความโง่เขลาคือเหตุ..น่าเวทนา
....
ขอให้เขา ไปดี ไปแล้ว ไปลับ หากไม่ยอมกลับมารับโทษ
เราไม่เก็บโกรธแค้น หากแค่เจ็บแล้วจำ ไปแสนนานเท่านั้น
เพราะต่อไปจะลบลืมเรื่องไม่ดี ไม่อยากให้ซ้ำรอย บรรเทา
ทำอะไรกับเราไว้ ... ขอให้เจอยากเข็ญกว่าทับทวีคูณ
...
เรื่องอื่นยอมได้ หากแต่มีเรื่องนี้เรื่องเดียว ที่ ความฝันอันสูงสุด หุ หุ
ยังหวัง ยังรอ แค่ขอให้บ้านเมือง กลับมาสงบ และเข้มแข็งเหมือนเดิม
...
ลมหนาวมาแล้ว ... อากาศเปลี่ยนแปลง ท่านอาจารย์รักษาสุขภาพนะคะ
