เพราะรักเธอมาก...จึงไม่แม้จะโกรธหรือโทษเธอ
ฉันกับเธอ เรารักและผูกพันกันมานานมาก เราต่างผ่านอะไร ๆ มาด้วยกัน เธอรักและมีน้ำใจกับฉันยิ่งนัก...เมื่อครั้งที่พ่อกับแม่ต้องย้ายไปอยู่สงขลา ฉันก็มีเธอนั่นแหละที่คอยอยู่ดูแลเอาใจใส่อย่างใกล้ชิดและดีทีเดียวล่ะ วันนั้น วันที่ฉันต้องย้ายเข้ามาอยู่บ้านพัก เธอก็ตามมาดูแลฉันอีก...ครั้นเมื่อฉันต้องเดินทางมาเล่าเรียนไกลถึงที่นี่ ฉันก็ฝากฝังให้เธอช่วยดูแลต้นไม้ใบหญ้าอันเป็นสุดที่รักของฉัน...ทั้งต้นข่อยที่แม่ให้ไว้สองต้น ปลูกไว้ในกระถางใบใหญ่ ต้นเฟื่องฟ้าใบเล็กที่ออกดอกสีแดงตลอดปีหนึ่งต้น ส่วนต้นมิ๊กกี้เมาส์ของคุณครูเพื่อนบ้านให้ไว้สองต้น ในวันขึ้นบ้านใหม่(บ้านพัก) และต้นโมก คุณพี่นักการเข็ญมาให้หนึ่งต้น ต้นนี้รักมากเป็นพิเศษ เพราะคุณพี่นักการแต่งมาซะสวย...ถึงจะมีใบหลอมแหลม แต่ลำต้นก็ใหญ่มากทีเดียว ฉันรักมากจึงวางโชว์ไว้ใกล้ประตูรั่วหน้าบ้าน อีกทั้งต้นหมากแดงสามต้น ต้นปลง ต้นอินทผาลัม ต้นสิบสองปันนา รวมอย่างละต้น ซึ่งได้มาจากวิทยาลัยเกษตรฯ สงขลา...
หลังจากที่ฉันมาเล่าเรียนได้สองปี...เธอก็แต่งงานกับครูสาวสวยในจังหวัดยะลา...และแล้วเธอก็ห่างหายจากการดูแลต้นไม้ของฉัน ปกติทุก ๆ สองวันเธอจะเข้ามารดน้ำต้นไม้ให้ กลายเป็นอาทิตย์ละครั้งหรืออาจเดือนละครั้ง...แต่เธอก็พยายามโทรมาบอกฉันเสมอ..."โอ๋...ตอนนี้ ต้นโมกมันเริ่มเหี่ยวแล้วนะ"...เดือนหนึ่งมันจะเหี่ยวตายไปทีละต้นสองต้น...อย่างน่าเสียดาย...และครั้งสุดท้ายเมื่อเร็ว ๆ นี้เอง...เธอก็โทรมาบอกฉันอีกว่า..."โอ๋...ต้นไม้ตายหมดแล้ว"....ฉันปลงได้ตั้งนานแล้วล่ะ เพราะรู้ว่ากว่าฉันจะกลับไปต้นไม้ก็คงตายหมดแน่นอน...แม้ต้นไม้จะตายหมดแล้ว...แต่ฉันก็ไม่โกรธเธอหรอก...เพราะฉันยังรักเธอมาก...มากกว่าต้นไม้ของฉัน..."ฮ้าย!! เสียดาย"
เมื่อปีที่แล้ว...ฉันซื้อกล้องถ่ายรูปใหม่เอี่ยมอ่องอรทัย...Cannan รุ่นไหนจำไม่ได้แล้วราคาก็พอใช้ได้อยู่หรอก...ซื้อเสร็จฉันก็ยิ้มกรุ้มกริ่มด้วยความภาคภูมิใจ เพราะความสวยต้องตาต้องใจของมันนั่นแหละ...กลับบ้านฉันก็พาไปด้วย ไปไหนไปกันว่างั้นเถอะ...วันนั้นฉันกลับจากยะลา...พอถึงห้องพักที่กรุงเทพฯ ฉันก็หยิบ Notebook ขึ้นมา แล้วก็ล้วงมือควานหากล้องถ่ายรูปในกระเป๋า Notebook...เอะ!! อยู่ไหน อยู่ไหน...ใจเริ่มเต้นเร็วผิดปกติ...บางครั้งเหมือนจะแว๊ปหาย แว๊ปหาย...จากคลำ ๆ ล้วง ๆ ก็รีบเอาจริงเอาจังกับการค้นหา...ดวงตาเบิกกว้าง มือก็ค้น ๆๆๆๆ ไม่มีไม่เจอกล้องถ่ายภาพหายไปไหน...อุปกรณ์อยู่ครบ ที่ชาร์ตก็ยังอยู่ แล้วตัวกล้องหายไปไหน...ฉันรีบโทรศัพท์ไปหาเธอคนนั้นที่ยะลาทันที...ช่วยไปดูกล้องถ่ายรูปบนโต๊ะให้หน่อย รีบ ๆ หน่อยนะ เพราะในกระเป๋าไม่มี...เธอโทรมาหาฉันอีกครั้ง ถามว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ฉันรีบบรรยายสรรพคุณ..."กล้องเล็กมาก ปลอกสีดำ ตัวกล้องสีบรอนเงิน"...น่าจะตั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน...แล้วเธอตอบมาว่า "โอ๋กล้องอยู่บนโต๊ะ...ปลอกสีดำใช่ไหม...ถอดปลอกแล้วตัวกล้องข้างใจสีบรอนเงินใช่ไหม...มีสายคล้องด้วยใช่ไหม"...ฉันดีใจ "ใช่ ใช่" เธอพูดต่ออีกว่า "เดี๋ยวเก็บไว้ให้ในตู้นะ"...ฉันโล่งอกคิดว่าหายเสียแล้ว "น้องกล้องจ๋า ยังไม่ทันหายเห่อเลย จะรีบหายไปไหนกัน..."
หลังจากนั้นสองเดือน ฉันกลับไปยะลา...ด้วยความตื่นเต้นดีใจที่จะได้เจอกล้องถายรูป...พอไปถึงก็รีบเปิดตู้ที่เธอบอกว่าเก็บกล้องสุดที่รักไว้...ฉันรีบรื้อ รื้อ รื้อ รีบค้น ค้น ค้น...ค้นเท่าไรก็ไม่เจอ...อยู่ไหน!! กล้องอยู่ไหน!! เหงื่อเริ่มไหลทั่วหน้า เสื้อเริ่มเปียกหลังเริ่มร้อนผ่าว ๆ...ความกระวนกระวายเริ่มเข้ามาแทนที่...มือไม้เริ่มสั่นหน่อย ๆ พลางปาดเหงื่อที่ใบหน้า...ใจก็เต้นตุ๊บตั๊บ ๆ...ฉันรีบกดโทรศัพท์ไปหาเธอทันที...และทันทีที่รับสาย..."ไม่เจอ...เอาไว้ที่ไหน..."..."ในตู้นั่นแหละ...เดี๋ยวเจษเข้าไป"...อะฮ่า!! เธอจะมาหาให้ฉัน...พอมาถึงก็บอกฉันว่า "นี่ไง...เจษเก็บไว้ให้อย่างดีเลย...อะไรหาแค่นี้ก็ไม่เจอ"...โถพ่อคู้ณณณ!! เซอร์ไพรส์น่าดูเล้ยยย!!...ฉันอยากจะมุดแผ่นดินหนี้ให้รู้แล้วรู้รอด...ณ ตอนนั้น ฉันขำไม่ออกเอาเสียเลย...เธอมาเล่นมุขนี้กับฉัน...ฉันโกรธจนไม่อยากพูดอะไรอีกเลย...ความรู้สึกสุดจะบรรยาย...พี่ชายฉัน!! เธอไม่รู้จักว่า "Handy Drive" กับกล้องถ่ายรูปน่ะมันไม่เหมือนกัน...ไม่รู้จักเหรอว่านี่นะมัน "Handy Drive"..."ก็เห็นบอกว่าปลอกสีดำ...เปิดออกมาแล้วข้างในเป็นสีขาว...มีสายคล้องด้วย...เจษก็คิดว่าเป็นกล้องถ่ายรูปรุ่นใหม่ เห็นบอกว่าเล็กนิดเดียว"....โอ้ววว!! พระเจ้าช่วยกล้วยทอด...เออน่ะ "ฉันเองแหละที่ผิด..."...ไม่ทราบว่าจะโทษการสื่อสารที่ไม่ชัดเจน...หรือว่าจะโทษเทคโนโลยีที่ทันสมัยในยุคไฮเทค...ทันสมัยจนมนุษย์วิ่งตามแทบไม่ทัน...แต่พี่ชายฉันกลับวิ่งไว คาดการณ์ไปไกล...ล้ำหน้าเกินกว่ายุคเทคโนโลยีสมัยใหม่เสียอีก...ผสมผสานกับการสื่อสารที่ผ่านเครื่องมือสื่อสาร ที่ใช้เพียงจินตนาการ สุดท้ายก็จบลงด้วยความคลาดเคลื่อนระหว่างผู้สื่อสารกับผู้รับสาร..."อะภิ โถ พิถัง กะลามัง ชำรุด ตุ๊ด สีลม คลอง ถมแตก"...นี่แหละการสื่อสารที่ไม่ได้คุณภาพ...นี่ล่ะเทคโนโลยีที่ทันสมัย และนี่ล่ะพี่ชายฉันที่มักเป็นเช่นนี้ประจำตั้งแต่เล็กจนโต...แล้วฉันจะโกรธเธอได้อย่างไรล่ะ...
หมายเหตุ: ภาพจาก Internet
ความเห็น (50)
อะอะอะ เป็นธรรมดา คิดว่าคนอื่นรู้เหมือนที่เราคิด จากกล้องจึงพัฒนาให้เล็กมาเป็นHandy Drive เพราะเป็นเช่นนี้ มันถึงเป็นเช่นนี้(อิทัปปัจจยตา
- สวัสดีค่ะ น้อง Vij
- แวะมาอ่านเรื่องราวความรักดี ๆ ระหว่างน้องพี่ค่ะ
- สรุปแล้วกล้องหายจริง ๆ หรือคะ ? เสียดายแทนค่ะ...
"เสียของ...อย่าเสียใจ ของหายหาได้ใหม่ แต่ใจหาย...จะไม่เหลืออะไร" อิ อิ
กล้องหายซื้อใหม่ได้...สักร้อยอัน
แต่พี่ชายสุดที่รัก...หาไม่ได้อีกแม้สักคน..ในแผ่นดิน
.jpg)
พาหนุ่มบุคลิกอบอุ่นในฝันของพี่มาฝากค่ะ
สวัสดีค่ะบัง...
เพราะเป็นเช่นนี้ มันถึงเป็นเช่นนี้>>อิทัปปัจจยตา... มันเป็นเช่นนั้นเอง ฮ้าย!!
ขอบพระคุณมากค่ะบัง...มีความสุขกับการทำงานนะคะ
สวัสดียามเช้าค่ะน้องโอ๋ (รู้แล้วล่ะน้องคนสวย)
พี่น้องคู่นี้น่ารักจัง
..."อะภิ โถ พิถัง กะลามัง ชำรุด ตุ๊ด สีลม คลอง ถมแตก"...
- ชอบคำอุทานนี้จริง จริง
- น่าตีนัก
สวัสดียามเช้าค่ะพี่สาวธรรมทิพย์... "เสียของ...อย่าเสียใจ ของหายหาได้ใหม่ แต่ใจหาย...จะไม่เหลืออะไร" อิ อิ...ชอบค่ะชอบ ค้มคม ทุกครั้งที่มาเยี่ยม...ใจยังไม่หายค่ะ...ยังคอยตรวจหัวใจอยู่ตลอดค่ะ...ยังอยู่ปกติสุขดีค่ะ...อิ อิ อิ มีความสุขกับการทำงานนะคะพี่สาวคนดี
สวัสดีค่ะพี่ครู ป.1 ว๊าวๆๆๆๆ...คำคม คำคม ซะไม่มีฮ่ะ..."กล้องหายซื้อใหม่ได้...สักร้อยอัน แต่พี่ชายสุดที่รัก...หาไม่ได้อีกแม้สักคน..ในแผ่นดิน"...พาชายในดวงใจมาด้วยเหรอ...แม้แค่ฝันก็เหะน่ะ...มีรักยิ้มพิมพ์ใจ ไอ้หยาาาา มีความสุขนะคะ...
เพราะอะไรนะ...
สวัสดีตอนเช้าค่ะ
เพราะรัก....จึงยอม...อิ อิ
สวัสดียามเช้าค่ะพี่ครูอี๊ด...เช้านี้ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ...ขอบพระคุณมากค่ะสำหรับการแวะทักทาย
- เฮอออออออออ...............
- ลุ้นละเหนื่อยเลยยยยยยย............
- กลัวพี่ชายโดนนักจิตวิทยากระโดดกัดหู..^^
- ...กล้องละ ๆ หาเจอยัง.....ยังไม่เฉลยอีก...
-
ว้า..ปล่อยให้ลุ้นอยู่ได้...แต่ก็ดีเนาะ..ได้ "Handy Drive" มาแทน ฮิฮิ
สวัสดีค่ะพี่อ้อยเล็กคนสวย...
เพราะรัก...จึงยอม...คุณชาดามาเฉลยให้แล้ววว อิอิ ไม่ต้องคิดอีก...เพลงไพเราะค่ะ...เพลงโฆษณาใช่ป๊ะ....
ขอบพระคุณมากจ๊ะที่รัก...
สวัสดีค่ะุคุณชาดา
ชอบใจมาเฉลยให้ทันเวลา...อิ อิ เพราะรักจึงยอม...ยอมฉันยอมเจ็บปวด...
มีความสุขกับการทำงานนะคะ
เข้ามาชมบันทึกที่มีคุณค่าทาง "ใจ" มากๆเลยครับ
สวัสดีค่ะ...
ฮ่าๆๆๆๆ ชอบใจและดีใจยิ่งท่านพี่เกษตรฯ มาเยี่ยมตอนเช้า ๆ พาใครมาให้อิจฉาเล่นด้วย...เฉลย...หายไปตั้งปู้นนนน...ไม่แน่ใจว่าหายที่ห้องพัก...หรือที่ไหน...มันมีเหตุแต่ไม่อยากโทษใครเล้ยยยย...ส่วน Handy Drive นะไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ...เพราะมันเสีย...และตั้งเอาไว้บนโต๊ะ...จะทิ้งก็เสียดาย เก็บไว้ดูต่างหน้า...อันแรกของชีวิต...สุดท้่ายของหายหมด...ว่าจะไปดูหมอเขมรให้เสกควายเข้าท้องคนขโมย...อิ อิ อิ (พูดเล่น...โหดไปไหม)
------
ขอบพระคุณจ้าาาา "พ่อแม่นกเขาคู่รัก"...กอดกันทุกวันไม่ร้อนบ้างหรือนั่นน่ะ...ห่าง ๆ กันบ้างก็ได้นะจ๊ะ...แบบว่าอิจฉานะ 5555...ดอกไม้ให้คู่รักค่ะ
ขอบพระคุณท่านรองฯ ค่ะ...Vij ชอบบันทึกเรื่องครอบครัวของท่านเรื่องการฟังมากค่ะ...ฟังกันให้มากขึ้น ลดความขัดแย้งในครอบครัวลงได้ค่ะ...ขอบพระคุณมากค่ะ...
- ...สวัสดีครับ...อาจารย์ Vij...
- ...เรื่องเล่าเช้านี้...ถ่ายทอดดีมีสาระอีกแล้ว...
- ...ถ้าอย่างนี้ เรียกว่า "ก้าวเกินเทคโนโลยี" แล้วล่ะครับ อาจารย์ครับ
- ...จะพูดว่าก้าวตามไม่ทันก็คงจะไม่ใช่แล้วล่ะครับ...
เพราะรัก แล้วรักเลย ... จึงไม่เคยโกรธหรือโทษเธอ
เห็นด้วยค่ะ สำหรับคนที่เรารัก แคร์แล้ว อภัยได้เสมอ
.. เทคโนโลยีก้าวหน้าไปไกล พัฒนาใจให้เท่าทัน ...
ขอบคุณเรื่องน่ารักๆ ค่ะ
ขอบพระคุณมากค่ะท่าน ผอ. ที่แวะเวียนมาเยี่ยม...ดูแลสุขภาพนะคะ มีความสุขกับการทำงานค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ poo..."เทคโนโลยีก้าวหน้าไปไกล พัฒนาใจให้เท่าทัน..." อิ อิ อิ ขอบพระคุณมากค่ะ...จะมั่นพัฒนาใจด้วยสติที่เป็นธรรม...รู้เท่าทันอารมณ์แห่งตน จะได้ไม่เป็นภัยแก่ตนเองและผู้อื่นค่ะ อิ อิ
พักกลางวันมาเยี่ยมนะค่ะ ทานข้าวรึยังเอ่ย ดิฉันทานแล้วอิ่มมากๆ
สวัสดีค่ะ คุณ vij ทุกอย่างเกิดได้ย่อมดับได้ เกิดดับๆอยู่ตลอดค่ะ เราต้องเตรียมตัวเตรียมใจรับไว้ให้ดี อย่างคุณ vij ปรับตัวได้ดีมากจึงไม่โกรธ ไม่ทุกข์ ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ อย่าได้แคร์ค่ะ
พาน้องๆ "ครูอาสาน้อย"มาเยี่ยมอ่านเรื่องราวดีๆของ การรู้รัก รู้อภัยค่ะ
สรุปว่าหายใช่ไม๊ค่ะคุณหนูvij โธ่ ยังไม่หายเห่อเลย ...โธ่..บอกได้คำเดียวว่า โธ่
สวัสดีครับอาจารย์
ตกลงไม่เจอแล้วใช่ไหมครับกล้องหนะ
แต่ก็ยังดีใช่ไหมครับ ที่ Handy Drive ไม่หาย...
ความรักถ้าวิ่งตามยิ่งหนีเราออกไปไกล ถ้าหยุดเพื่อพิจารณาและตั้งสติจะรู้ว่า ความรักอยู่ทุกหนทุกแห่งในทุกดวงใจ อยู่ที่ว่าเราจะมองว่าความรักนั้นเป็นอย่างไรมากกว่า ไม่เคยโกรธใครเลย เพราะไม่เคยรักใครเลยดิฉันจึงเป็นโสดจนทุกวันนี้ไงฮ่าๆๆ การเป็นโสดนั้นมีคุณค่าจริงๆนะค่ะคุณ vij เช่น ทุกข์น้อยลง และ อยากทำอะไรได้ตามใจ อิสระ มีเวลากับพ่อแม่ และตนเองมากขึ้น รวมทั้งมีเวลาคิดกิจกรรมให้กับเด็กๆมากขึ้น ตกลงเข้าสมาคมคนโสดแห่งประเทศไทยไปแล้วจ้า.......
วันนี้สุพรรณบุรีอากาศร้อน ไม่มีฝนตก ทางโน้นอากาศเป็นอย่างไรบ้างค่ะ อ่านบันทึกคุณvij ทีไรได้ข้อคิดดีๆ ไว้ในความทรงจำทุกครั้งเลย คิดถึงคนไกลจังระยะทางไม่อาจกั้นมิตรภาพจริงๆค่ะ น่ารักอย่างนี้ไม่รักได้ไง..รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ..Bye...Bye....
เฮ่อ ลุ้นหายไปเป็นเดือนกลับมาที่แท้แฮนดี้ไดร์ สงสารคนเก็บไว้ให้เนาะ ช่างทันสมัยเหลือเกิน แล้วตอบลักษณะก็ตรงกันเผงเลย ไม่เป็นไรคะ ซื้อใหม่ก็ได้คะ ถือว่าฟาดเคราะห์เนาะ เล่าดีมากเลยเห็นภาพคะ พร้อมตอบว่า โธ่ไม่น่าเลยคะ
ขอบคุณนะคะ ที่ไปเยี่ยมพี่สุในบล็อคธรรมะคะ
หนึ่งกำลังใจให้ผู้เสียหายคะ
สวัสดีค่ะ คุณ Nina...
"พักกลางวันมาเยี่ยมนะค่ะ ทานข้าวรึยังเอ่ย ดิฉันทานแล้วอิ่มมากๆ" อิ่มมากระวังนะคะ...อิ่มแล้วค่ะอิ่มใจที่คุณ Nina แวะเวียนมาทักทายปล่อย ๆ ขอบพระคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ...tukky
ชอบน้องหมีดิ้นจังเลยค่ะ...น่ารักดี รู้สึกว่ามันจะไม่เหนื่อยเลย ดูทีไร นั่งยิ้มท่าเต้นคุณหมีทุกที ขอบพระคุณค่ะที่แวะเยี่ยมเยียน...มีความสุขกับชีวิตนะคะ
พี่ชายน่ารักจังนะคะอิอิ เล่าเรื่องได้สนุก และตื่นเต้นมาก คนอ่านลุ้นตลอดเวลา
สวัสดีค่ะพี่นงนาท
ครูอาสาน้อย...น่ารักทุกคนเลยค่ะ...เยาวชนน้ำดีของสังคม...ขอบพระุคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ...
"การเป็นโสดนั้นมีคุณค่าจริงๆนะค่ะ คุณ vij เช่น ทุกข์น้อยลง และ อยากทำอะไรได้ตามใจ อิสระ มีเวลากับพ่อแม่ และตนเองมากขึ้น รวมทั้งมีเวลาคิดกิจกรรมให้กับเด็กๆมากขึ้น"
ร้องเพลงให้ฟังค่ะ..."...เป็นโสด นี้มันแหละดี ไม่ต้องมามี คนที่ขัดใจ ไม่ต้อง ทนเหงาเฝ้าเรือน ทั้งปีทั้งเดือน มีเพื่อนมากมาย แต่ตอนนี้ ยังไม่อยากรักใคร..."...เข้ากับความเห็น อิ อิ สมาคมคนโสดแห่งประเทศไทยจ้าาา...กรุงเทพฯ อาการร้อน ๆ ค่ะวันนี้ ตอนเย็นฟ้าร้องครึ๊ม ๆ ฝนตกโปรยปรายนิดหน่อยค่ะ...พักผ่อนนอนหลับนะคะ พรุ้งนี้จะได้มีพลังในการสู้ต่อค่ะ
สวัสดีค่ะ...
หายค่ะป้า...หายจ๋อยไปเลย...โทษตัวเองค่ะไม่เก็บรักษาสิ่งของให้ดี...เป็นคนขี้หลงขี้ลืมค่ะ...ไม่ทราบหายที่ไหน...ฮ้าย!! (คนแก่แล้วก็เงียะ)
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ...
อิ อิ อิ กล้องหายไปแล้วค่ะ...ส่วน Handy Drive ไม่หายหรอกค่ะ...เพราะตั้งทิ้งไว้บนโต๊ะ เนื่องจากมันใช้การไม่ได้แล้วววว
ขอบพระคุณมากจ้าาาา
ขอบพระคุณพี่สุมากค่ะ...คิดถึงจังค่ะ อิ อิ
ขอบพระคุณมากค่ะ คุณมนัสนันท์...มีความสุขกับชีวิตนะคะ
สวัสดีครับ คุณ Vij
กล้องหายซื้อใหม่ได้ แต่ใจหายเมื่อไหร่จะเจอหนอ..........
สวัสดีค่ะ...
อย่าทำใจหล่นหายไว้ที่ไหนอย่างไร้ค่า...นำพาใจเดินตามสติทุกอย่างก้าว...รับรองไม่หายไปไหนค่ะ...
ขอบพระคุณมากค่ะ...รักษาสุขภาพกายใจนะคะ
สวัสดีตอนเช้าครับ...สงสัยใช่มั้ย มางัยเเต่เช้า...เมื่อคืนไม่ได้นอนครับ....มัวเเต่หลับอยู่ เอาละเอาปลาท่องโก๋กะน้ำผลไม้ส่งเเต่เช้าครับ
ว้าว!! เอามาตั้งแต่เช้า Vij เพิ่งได้กิน อิ อิ อิ แต่อิ่มค่ะ น่ารักจัง ท่าน อ.กู้เกียรติ ขอบพระคุณมากค่ะ...ดอกไม้ค่ะ...
มาชมภาพงามๆ อีกรอบ และนำมาฝากค่ะ ... คนคอเดียวกัน
มาฝากค่ะ wedding plan for our love, where? ขอบคุณค่ะ
เขียนเรื่องทำให้ติดตามอย่างใจหายใจคว่ำมากเลยครับ
แต่ตอนสุดท้ายใจคว่ำ
อิอิ แต่อันที่จริงต้องขอบคุณ คุณพี่ชายนะครับ
เพราะเขาทำให่ท่านอาจารย์มีความสุขอยู่ได้อีกตั้งสองเดือน เหอๆ
นอนดึก สุขภาพไม่ดีนะครับ พักผ่อนดีที่สุด......เย้
สวัสดีค่ะคุณพี่ปู...เข้าไปอ่านและทิ้งรอยไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ...เอ!! ใจจริงก็อยากแ่ต่งบนยอดดอยเหมือนกันค่ะ...เพราะมีแค่เราสองคน อิ อิ อิ...มีฟ้า มีนก เมฆหมอก สายลม แสงแดด และเงาจันทร์ยามค่ำคืนเป็นสักขีพยานรัก...ก๊าำำกกกกก เวอร์ไปนั่น
ขอบพระคุณมากค่ะที่นำภาพวิวาห์พาฝันมานำเสนอ...แต่งเมื่อไรจะบอกกล่าวเล่าความ...แต่ตอนนี้ยังหาเนื้องอกไม่เจอเลยเจ้าค่ะ...อิ อิ
สวัสดีค่ะคุณหมอสาโรจน์...คุณหมอท่าทางเป็นคนอารมณ์ดี และมีอารมณ์ขันด้วยค่ะ...นั่นนะสิค่ะ คงต้องขอบคุณพี่ชายที่ทำให้สบายใจอยู่ตั้งสองเดือน...อิ อิ อิ ขอบพระคุณมากค่ะคุณหมอ
ขอบพระคุณท่านอาจารย์กู้เกียรติค่ะ...พักผ่อนดีที่สุดจริง ๆ ด้วยค่ะ....คร๊อกฟี้ๆๆ...แมวน่ารักจังค่ะ หลับสบาย
อ่านไปลุ้นไปนึกว่าจะได้พบกัน
แต่สุดท้ายก็จากกันด้วยความสุขใจ
สิ่งหนึ่งหายไปแล้วใยต้องนำความทุกข์ใจมาเก็บไว้เนาะอาจารย์..
มีความสุขกับสิ่งที่มีดีกว่าทุกข์กับสิ่งที่หายไป..นี่แหละดีเยี่ยม..
นมัสการค่ะ...หลวงพี่
"มีความสุขกับสิ่งที่มีดีกว่าทุกข์กับสิ่งที่หายไป"...ขอบพระคุณมากค่ะ
- ทุกข์ สุข อยู่ที่ใจนะครับ คุณVij
- ไม่ว่า จะโสดหรือมีคู่ ถ้าใจสุขทุกอย่างก็ไม่มีปัญหา
- ชีวิตครู ท. เคยผ่าน ทั้งโสด และมีคู่ ก็มีความสุขเช่นกัน (ไม่แปลก)
สวัสดีค่ะคุณ ท.ณเมืองกาฬ Vij เขียนถึงพี่ชายค่ะ...อิ อิ อิ เรื่องกล้องถ่ายรูปหายอ่ะนะ...แฟนไม่ได้หายค่ะ เพราะยังไม่มี 55555...ทุกข์หรือสุขอยู่ที่ใจจริง ๆ ค่ะ...ขอบพระคุณมากค่ะ