การดูแลทางด้านมิติจิตใจ


ใจนั้นสำคัญ ถ้าคุณคิดว่าป่วย จะทำอะไรไม่ได้ เราต้องให้กำลังใจตัวเอง

Pai 


กิจกรรมประชุมของภูมิภาคกลาง

สาวๆ ชาว SHA มาเชียร์ SHA ค่ะ

โครงการ Sha ระดับภูมิภาค ภาคกลาง ซึ่งเป็นภาระกิจ การชง sha ภูมิภาคสุดท้ายที่เราจะดำเนินกิจกรรมในช่วงระยะแรกเริ่มโครงการ วันที่ 25 26 มิถุนายน 2552 เราจัดที่รร.หลุยส์แทเวิร์น ถนน วิภาวดี รังสิต มีรพ.ในภาคกลาง ได้แก่ เพชรบุรี กาญจนบุรี สุพรรณบุรี ราชบุรี ฉะเชิงเทรา และกทม. มาร่วมกิจกรรมจำนวน 12 รพ.

ครั้งนี้เป็นวาระพิเศษ ท่านผอ.สถาบันฯ นพ.อนุวัฒน์ ศุภชุติกุล ได้มาประกาศ การออกเป็นองค์การมหาชนเป็นครั้งแรก เราเปลี่ยนจาก “พรพ.” มาเป็น “สรพ.“ สถาบันรับรองคุณภาพสถานบริการ (องค์การมหาชน) ดูเท่ห์ไหมคะ อิอิ

ท่านผอ. กล่าวต้อนรับและวัตถุประสงค์

แม่ต้อย ในชุดสีฟ้าสดใส มั่กๆ ค่ะ

นพ.ชาตรี เจริญศิริ คณะกรรมการ กำกับทิศ มาให้กำลังใจด้วยค่ะ

ท่านผอ.ได้มาสรุปแนวคิดให้ชัดเจนขึ้นอีกในเรื่อง SHA เป็นสามด้านค่ะ

1) ความฝัน (Dream) ได้แก่ Spiritual , Sustainable

2) เนื้อหาการพัฒนา (Content) ได้แก่ Humanized, HA , HPH

3) วิธีการ (Method)  ได้แก่ Appreciative , Accreditation

อ.เรวดี ก็มานะคะ (ขโมยรูปมาจากพี่กุ้งค่ะ อิอิ )

มีที่ปรึกษา มาร่วมเรียนรู้ด้วยค่ะ  นพ.มนตรี อ.วิภา ค่ะ

อ.ทัศนีย์ เจ้าแม่ HPH การสร้างเสริมสุขภาพ ค่ะ

วิทยากรคู่เก๋าของเรา... พี่กุ้ง สุธีรา พี่หมอเขียวค่ะ

แม่ต้อยกับ นพ.วราวุธ ค่ะ

ครั้งนี้พอลล่าขอเล่าเรื่องของการให้การดูแลทางด้านมิติจิตใจค่ะ ซึ่งเป็นตัว S Spirituality ค่ะ

การที่เราจะให้บริการทางด้านมิติจิตใจได้ดี ผู้ให้บริการต้องเติมเต็ม มีความพร้อมที่จะให้ มีสติ สมาธิ เข้าใจความเจ็บป่วย  มีความปราณีตมากขึ้น เราจะสามารถมองและเข้าถึงความทุกข์ของคนไข้ได้ หากเราไม่ป่วยเองเราคงไม่อาจรับรู้ว่า ความเจ็บป่วยนั้นเป็นอย่างไร แต่หากคนที่เจ็บป่วยสามารถมาบอกเล่าและดูแลผู้ที่ป่วยเหมือนตัวเอง โดยใช้ประสบการณ์ที่เคยสัมผัสมาด้วยตัวเอง มาบอกเล่าแก่เพื่อน มาดูแลและให้กำลังใจเพื่อนผู้ป่วยด้วยกัน ย่อมทำให้เพื่อนเกิดกำลังใจที่ดี พร้อมที่จะสู้และอยู่กับโรคร้ายได้ ค่ะ

อาจะเป็นเพราะบุญพาวาสนาส่งก็อาจจะเป็นได้ค่ะ วันนี้เราได้รับสิ่งที่ดีๆ จากคนไข้ที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย คนที่แพทย์บอกว่ารักษาไม่ได้แล้ว...ให้เกียริตมาบอกเล่า ประสบการณ์ของตนเองในการเยียวยาตนเองจนหายและยังมีจิตใจที่ยิ่งใหญ่ อาสาช่วยดูแลจิตใจผู้ป่วยมะเร็งด้วยกันค่ะ ครั้งแรกที่พบกันไม่คิดเลยว่าเธอเป็นมะเร็งเลยค่ะ หน้าตาสดใส สวยงามมากค่ะ

ทีมวิทยากร ด้านจิตวิญญาณ ของเราค่ะ

พี่นงลักษณ์ กล่าวเริ่มการพูดคุย ว่า“เพราะเขาเห็นว่าเราป่วยเขาเลยไม่ค่อยพาไปไหน”

อะไรคือสิ่งที่ผู้ป่วยต้องการจากแพทย์ที่สุดคะ แม่ต้อยยิงคำถามแรก ....”สิ่งที่ผู้ป่วยต้องการจากแพทย์  ต้องการความอบอุ่น ความเมตตาต่อผู้ป่วย เราเป็นโรคร้าย รู้สึกว่าบรรยากาศจะเครียด ไม่อยากให้หมอทำหน้าเครียด ตอนแรกฉันไปหาคุณหมอ คุณหมอก็ดี บอกว่าโรคนี้รักษาได้  แต่เราเข้าใจว่าแค่รักษาได้ ไม่ใช่รักษาหาย คุณหมอพูดถูก เราเลยรู้สึกว่าไม่เครียดเพราะดูไม่ร้ายแรง หน้าคุณหมอยิ้ม ที่ประทับใจมากเวลาไปหาหมอคือ เวลาจะลุกนั่ง เพียงคุณหมอพยุงเบาๆ แตะเบาๆ เรารู้สึกอบอุ่นมาก คิดว่าท่านเข้าใจว่าเราป่วย เราอ่อนแอ

ยอมรับในความเจ็บป่วยได้อย่างไรคะ :::  เริ่มป่วยตั้งแต่ปี 2547 เป็นมะเร็งรังไข่ ตอนนั้นเป็นระยะที่สอง แต่ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนระยะสุดท้าย เวลาไปหาหมอแต่ละครั้งต้องมีพี่ชายและสามีไปด้วยทุกครั้ง เวลาที่หมอบอกผลเลือดเร็จต้องหิ้วปีกออกจากห้องทุกครั้ง ร้องไห้ตลอดเวลา บอกตัวเองทุกครั้งเป็นประจำว่าเราต้องตาย เราต้องตาย พี่ชายเห็นว่าถ้าปล่อยไว้คงไม่ตายด้วยโรคมะเร็งแน่ๆ จึงพามาพบกับ อ.พญ.สุมาลี นิมมานนิตย์ (ปัจจุบันท่านเสียชีวิตแล้วด้วยโรคมะเร็งตั้งแต่ 2550) ที่รพ.ศิริราช ฉันได้จิตดวงใหม่ แรกๆ ร้องไห้ตลอด บอกไม่ได้ว่าเป็นอะไร ต่อมารู้สึกว่าใจเราดีขึ้น ระลึกถึงท่านอยู่เสมอ ท่านให้จิตใจดวงใหม่ ให้กำลังใจ ฉันได้ทดแทนคุณทานโดยการช่วยเหลือผู้ป่วยมะเร็งคนอื่น ๆ แล้วมาเล่าให้อาจารย์ฟัง อาจารย์ปลาบปลื้มมาก  เรานำสิ่งที่ได้เรียนรู้จากอาจารย์มาใช้กับตนเองและกับผู้อื่น

ช่วงระยะแพร่กระจาย ต้องฉีดเคมีบำบัด 6 เข็ม ตอนครบดีใจมากเลี้ยงฉลองใหญ่เลย แต่แพทย์แถมให้เป็น 12 เข็ม นำวิชาที่ได้เรียนจากอาจารย์ มาใช้เสมือนยาแก้แพ้จากการให้ยาเคมี เดิมก่อนหน้านี้...เพียงแค่เช็ดบริเวณที่จะแทงเข็มด้วยสำลีแอลกอฮอล์ก็จะร้องไห้แล้ว ร้องไห้ตั้งแต่ต้น...จนจบ ตาบวมกลับบ้านทุกที คิดว่าจิตเรารับรู้ เราเอาใจไว้ที่แขน เราจะรู้สึกเจ็บ แต่หากเราก็เอาใจไว้ที่หน้าท้อง ยุบหนอ พองหนอ เราไม่สนใจว่าเขาฉีดยาอะไร  ไม่สนใจคำพูดที่พยาบาลบอกว่าจะร้อน จะคลื่นไส้ อาเจียนอย่างที่พยาบาลบอกล่วงหน้า

ระยะหลังๆเราเปลี่ยนไป จากที่ต้องมีสามีและพี่ชายมาด้วย เราสามารถมารพ.คนเดียวได้ แถมคนที่บ้านยังโทรมาฝากซื้อกับข้าวที่ตลาดศิริราชกลับบ้านด้วย

สรุปว่า ใจนั้นสำคัญ ถ้าคุณคิดว่าป่วย จะทำอะไรไม่ได้ เราต้องให้กำลังใจตัวเอง

เมื่อฉันไปพบแพทย์ บอกว่าเป็นระยะสุดท้าย กระจายไปที่ตับซึ่งน่าจะเป็นระยะสุดท้าย เรารู้สึกว่าเรารับได้ ไม่เซ เอ้า!!! สุดท้ายก็สุดท้าย จะไปเก็บของ ต่อมาเราให้ยา 26 เข็ม แต่ก้อนไม่ตอบสนองต่อยา ก้อนไม่เล็กลง ผลเลือด  tumor marker สูงตลอดเวลา แพทย์บอกว่าสามเดือนให้มาตรวจใหม่ แล้วมาตกลงกันอีกครั้งว่าจะเอาอย่างไร เราเข้าใจว่าแพทย์บอกว่า รักษาไม่ได้แล้ว เราเข้าใจ เราต้องรักษาไม่ได้  จึงเตรียมตัวเอง สิ่งที่มีค่า  เช่นหนังสือที่แพงๆ เราต้องเก็บรักษาไว้ให้ดีที่สุด เราเก็บเสื้อผ้า ข้าวของให้เรียบร้อย

อยู่ต่อมา 3 เดือนยังไม่มีอาการ.... ผ่านไป เรายังอยู่ 6 เดือนก็ยังอยู่ บอกตัวเองว่าเราจะรอทำไม เราน่าจะทำประโยชน์ให้สังคม จึงสมัครเป็นอาสาสมัครที่ศิริราช  สามารถดูแลผู้ป่วยด้วยกันได้ดี เข้าถึงใจเขาได้มาก เพราะเราป่วยเหมือนกันคุยกันรู้เรื่อง แค่แตะมือเบาๆ ให้กำลังใจ เราให้กำลังใจคุณลุงคนหนึ่ง บอกว่าเราฉีดยามา 26 เข็มแล้ว ลุงหันมาสบตา... ลุงรู้สึกว่าเราเจอเพื่อนตายแล้ว คุยกันมากขึ้น สดชื่นมากขึ้นเรื่อยๆ วันนี้ลุงสามารถเดินไปห้องน้ำได้เองแล้ว เราแบ่งปันอาหารแก่กัน ทำกับข้าวไปเผื่อคุณลุงด้วยเมื่อมารพ. เกิดความผูกพัน ด้านกายเขาเจอหมอที่ดีที่สุดแล้ว แต่ใจเราต้องรักษาเยียวยาเขา

จากที่ระยะสุดท้าย หมอรักษาไม่ได้ เราต้องรักษาตัวเอง เท่าที่รักษาได้  ยาสำคัญที่ใช้คือกำลังใจ และธรรมโอสถ

หกเดือนผ่านไป ไม่ตาย ได้ไปตรวจ computer ตับ พบว่าก้อนไม่โตขึ้น และอยู่กับที่ ตัวเองคิดว่ากำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ สิ่งที่เราทำเพื่อคนอื่น ช่วยคนอื่นทำให้เราเกิดความสุข ร่างกายจะหลั่งสารความสุข ซึ่งมะเร็งไม่ชอบ จะเป็นคนรับปรึกษาให้ตลอดเวลา ให้กำลังใจเขาบอกว่าเราก็ป่วยเหมือนกัน สำหรับคนที่มีลูกป่วย เราก็บอกว่าเราก็มีลูกเหมือนกัน

มีครั้งหนึ่ง คุณแม่ที่มีลูกป่วยเป็นมะเร็งโทรมาปรึกษาประมาณสี่ห้าทุ่ม  บอกว่า ลูกนอนป่วยอยู่ที่รพ.คนเดียว ลูกส่งข้อความมาว่า ”ลูกพอแล้ว ลูกไม่รับการรักษาแล้ว ยินดีที่จะจากไป" เราจะตอบลูกอย่างไรดี ????  เราแนะนำให้คุณแม่ตอบลูกไปว่า "ทุกครั้วที่แม่มาเยี่ยมลูก เห็นลูกมีกำลังใจ แม่ไม่เหนื่อยเลย ขอให้เราเป็นกำลังใจให้กันและกันต่อไปเรื่อยๆ นะลูก...."

สุดยอดไหมคะ คนไข้ของเรา.... แล้วเราล่ะคะ รีรออะไรอยู่

 

อิอิ

คำสำคัญ (Tags): #sha
หมายเลขบันทึก: 272647เขียนเมื่อ 1 กรกฎาคม 2009 22:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:59 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (31)

พอลล่าจ๋าพี่กุ้งมาเเล้ว วันนี้ทำรูปเสร็จเเล้วนะ ไปโหลดได้เลย ยังไม่ได้ AAR รออ่านวันต่อไปเเล้วกัน เร็วมากน้องสาว สรุปได้ดีทีเดียว เชียวเเหละ ( ยืมมะเดี่ยวมาใช้)

ดีค่ะ...อาจารย์พอลล่า

เรื่องดีมากๆๆๆ ตอนนี้ซึมซับอย่างซาบซึ้งสุดสุด

ชื่มชมแขกผู้มีเกียรติท่านี้จริงๆค่ะ

แล้วรูปสุดท้ายนี่คือ?????????????????

แฮะแฮะ.........ท่านี้โดนค่ะจารย์

น้องพอลล่า คนสวยสู้งาน แบบนี้คนไข้มีกำลังใจ หายป่วยกันหมดซิ

สวัสดีค่ะ พี่กุงจ๋า P. สุธีรา

มาถึงก็ออนไลน์เลย อิอิ... พบกนเป็นประจำทางบล๊อก นะคะ

ขอบคุณสำหรับรูปค่ะ

มีความสุข  สดใสเสมอๆนะคะ

แวะมาทักทาย

มาเชียร์ชาว SHA ก่อนนะ อิจฉาที่อบรมพอลล่า ที่สิงห์บุรีไฟไหม้ระหว่างอบรม แป่ววววว

สวัสดีค่ะ น้องพรหล้า...คนเก่ง

พี่มีประสบการณ์เจอคุณหมอด้วยแหล่ะ

แต่เจอคุณหมอขู่....ประสบกาณ์ไม่ดีเลย

แต่เสียเวลามาโรงพยาบาลแล้ว....ก็ต้องตรวจ...จะกลับไปได้อย่างไร

แต่ร้อยทั้งร้อยเนอะ...ผู้หญิงเมื่อมาตัดสินใจมาตรวจสุขภาพตัวเองแล้ว

ก็ต้องตรวจแหล่ะ....เลือกไม่ได้เสียด้วย....

ไม่ประทับใจมากๆ .... ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องขู่คนไข้...

  • ดีจังครับ..
  • ถ้าเราโปรแกรมว่าเราแย่..เราก็จะแย่..
  • เพียงแค่เปลี่ยนหน่วยความจำใหม่..ว่าเราเป็นสุข..เราก็จะสุข..

ตามมาเก็บเกี่ยวและส่งเสริมคนทำดีครับ

สวัสดีค่ะคุณพอลล่า

มาอ่านและชมภาพกิจกรรมดี ๆ ค่ะ

ดีจังได้เห็นภาพแม่ต้อยด้วย 

มีความสุขกับกิจกรรมดี ๆ นะคะ

(^___^)

สวัสดีค่ะ ชาว รพ.พะโต๊ะ P sha-รพ.พะโต๊ะ

อิอิ อย่าลืมมาเล่าอีกนะคะ

ขอบคุณค่ะ ท่านี้ไม่มีลิขสิทธิ์ค่ะ อิอิ

แวะมาเยี่ยมคะ....^^

มาเชียงใหม่เมื่อไหร่คะพี่สาว...คิดถึง^^

สวัสดีค่ะ พี่ครูสายธาร P. @..สายธาร..@

ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะคะ

สุขกาย สุขใจค่ะ

คิดถึงเสมอนะคะ

โอ้โห....ป๋า ขา P ป๋า ขจิต

อบรมจนไฟไหม้เลยหรือคะ คริคริ

พูดจนไฟแลบ อิอิ

สวัสดีค่ะ อาจารย์

แวะมาเยี่ยมค่ะ

สวัสดีค่ะ พี่แตง P แตงไทย

ใจเย็นๆ ค่ะ อิอิ

เขาคงงานยุ่งนะคะ

พี่แตงสบายดีนะคะ

สวัสดีคะมีความสุขนะคะสาวชงชา

คิดถึงคะ ไม่ว่างมาคุยด้วยเลยคะ เหนื่ยเกินไป พี่ไก่หลับก่อนทุกทีคะ

สวัสดีค่ะ คุณพี่ P. เกษตร(อยู่)จังหวัด

เห็นด้วยค่ะ

แค่เปลี่ยนความคิด ชีวิตก็เปลี่ยน อิอิ

ขอโทษที่ไม่ได้มาทักทายนานเลยนะคะ

ยุ่ง ๆ ค่ะ 

หลังประเมินสมศ.  ญาติก็ไม่สบายอีก

วันนี้พอมีเวลาก็เลยมาลุย...สร้างบล็อกค่ะ

ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ

 

—•ï¡÷¡ï• น้ำพริกอ่อง •ï¡÷¡ï•—

สวัสดีค่ะ คุณ P เสียงเล็กๆ

ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจกันนะคะ

เห็นด้วยอย่างยิ่ง...ครับ...คนเรานี่สำคัญที่ใจจริงๆ

มาติดตามบันทึกดีๆ ค่ะ...ขอบคุณนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณ P. คนไม่มีราก

แม่ต้อยสวยไหมคะ อิอิ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ

สวัสดีค่ะ สาวก้อย P. ♡*.:。 KiTTyJuMP゚・♡゚゚・

อีกสองเดือนคงได้ไปค่ะ อิอิ

คิดถึงค่ะ

สวัสดีค่ะ P. วงน้ำ SHA ที่ท่าบ่อ

ขอบคุณนะคะ ที่มาเยี่ยม

มาบ่อยๆ นะคะ

สวัสดีค่ะวันนี้พี่แดงเวรดึก

แวะมาทักทายน้องสาว...สบายดีนะคะ

เด็กที่ตึกพี่จากไป เดือนเดียว สี่ ราย ....

ใจมันเศร้าๆ...นะพอลล่า...

ดูแลเขามาก็หวังจะหาย...

 

สวัสดีค่ะ พี่สาว P แดง

ขอบคุณค่ะ ที่มาทักทาย

ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ

สวัสดี  เจ้า  น้องพอลล่า

    แอ็คท่า  ได้น่ารัก  ขอยืมไปให้น้องพอ  ทำมั่ง  เน้อเจ้า

           สบายดี เน้อเจ้า

สวัสดีเจ้า สามสาว P. ครูใหม่ บ้านน้ำจุน

ขอบคุณนักเจ้า

สบายดีเจ้า

อิอิ เจ้า

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท