คนบางคนใช้ความอ่อนแอเป็นอาวุธ ชักใยทุกคน ... (ค้นหาตัวเอง)
"...ฉันเห็นคนบางคน สนุกกับการเล่นเกมชีวิต
บ้างทำตัวเปราะบาง ราวแก้วเจียระไน
พร้อมที่จะแตกหัก ถ้าใครกระทบแม้เพียงสักนิดเดียว
ในความจริงที่เขาไม่ต้องการรับรู้
บ้างทำตัวเป็นเด็ก ที่คนอื่นจะต้องถนอมและให้อภัย
ในความผิดที่เขาควรรับผิดชอบเอง
บ้างทำตัวเป็นเหยื่อของสังคม สิ่งแวดล้อม
เพื่อให้ทุกคนสงสารเห็นใจ
แล้วให้ในสิ่งที่เขาต้องการ
บ้างฆ่าตัวตาย
เพื่อเป็นเครื่องมือต่อรอง
ในสิ่งที่เขาไม่กล้าเผชิญกับมัน
เขาเหล่านั้น "แกร่ง" ยิ่งนัก ทำไมนะหรือ
ก็เพราะเขาสามารถใช้ความอ่อนแอของเขา
ชักใยให้ทุกคน ตกอยู่ใต้อำนาจของเขาได้นั่นเอง..."
หนังสือ "ค้นหาตัวเอง" ของ "อาจารย์นวลศิริ เปาโรหิตย์"
ยังสอนให้ฉันได้คิดต่อไป
ฉันคิดถึงบุคคลท่านหนึ่งที่ฉันรู้จักไม่ต่ำกว่าสิบปี
ถึงแม้ ณ ปัจจุบัน ฟ้าก็จัดสรรให้ฉันได้ทำงานร่วมกับเขา
เขาใช้ความอ่อนแอของตัวเองเป็นอาวุธ
เพื่อให้ใคร ๆ คิดว่า เขาน่าสงสารเหลือเกิน
ทำอะไรก็ไม่เป็น ต้องรอคอยความช่วยเหลือจากคนรอบข้างทุกคน
หากเมื่อวันใดที่ใครมาว่าเขาทำผิดพลาด
เขาจะรีบโยนความผิดนั้นให้คนที่เขามาช่วยเหลือเขาในทันใด
จนเดี๋ยวนี้ใคร ๆ ก็ต่างเดินออกจากชีวิตของเขาอย่างไม่ต้องคิดมาก
ไม่มีใครอยากคุยกับเขา อยู่ใกล้เขา เพราะกลัวเขาจะใช้ความอ่อนแอ
มาเป็นอาวุธทิ่มแทงคนที่เข้าใกล้เขาอีก
นับสิบปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยละอายใจในสิ่งที่เขาเป็น
เขายังไม่รู้จักตัวเอง ไม่รู้เท่าทันตนเอง
อยากได้อะไรเหมือนเด็กอยากได้ของเล่น
ไม่พอใจก็ลงไปดิ้นกับพื้น ... ฉันอุปมา
เขามีอาชีพเป็นครูสอนหนังสือเด็กโต
ที่เพื่อนร่วมงานทั้งคณะเริ่มรู้ซึ้งถึงกมลสัน ....
บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตรู้จักตัวเอง
แต่ในขณะที่บางคนใช้เวลาไม่นาน
ฉันได้แต่อโหสิกรรม ไม่จองเวรต่อกัน
เพราะฉันเชื่อในบาปกรรมที่ใครทำ คนนั้นย่อมได้รับ
ส่วนฉันเลือกที่จะ "ปล่อยวาง"
เมื่อ "ปล่อยวาง" ก็เบาใจ
ไม่มีอะไรที่มีน้ำหนักอีกต่อไป
เชียงใหม่
๒๐ พฤษภาคม ๒๕๕๒
ความเห็น (18)
สัวสดีครับ
ขอบคุณครับ สำหรับข้อความที่ให้ข้อคิดกับชีวิต
สวัสดีค่ะอาจารย์
รู้สึกบันทึกต่อเนื่องนะค่ะ ไม่รู้นะว่าเจอะไรเข้าไป แต่ก็อยากได้พี่ชายตัวกลมอารมณ์ดีกลับมาค่ะ
เอาเป็นว่าหนูล่อด้วยกาแฟหอมๆ สักแก้วแล้วกันนะ ^__^
สวัสดี ครับ อาจารย์
ผมมาเสริฟ์ กาแฟ อีกถ้วยครับ
มีสายลมพัดผ่านด้วย
เพราะบันทึกนี้....ต้องมีแรงลมเยอะ ๆ
จะได้ ปลิวไป ไกล ๆ
โดยไม่ต้องบอกต่อ
แค่ได้เห็น ....และหยิบขึ้นมาอ่าน แล้ว ตาจะได้สว่าง....
(หรือเปล่า? ... )
แต่ผมเชื่อมั่น ในการค้นหาตัวเอง นะครับ
คนบางคน....ใช้เวลาในการค้นหาตัวเอง นานมาก สุดท้ายก็เจอ ครับ
คนบางคน...กลับไม่ต้องใช้เวลาในการค้นหาตัวเอง...เพราะมีอยู่ในตัวแล้ว
สุดท้าย...ผมก็ยังมั่นใจ เพราะกาลเวลา สามารถเยียวยาได้ครับ
ขอบพระคุณ บันทึก ดี ดี
(ผมอาจจะเขียน....และสื่อผิดไปจากเจตน์จำนงค์ ของบันทึก ฉบับนี้บ้าง...อาจารย์อ่านแล้ว...ถ้าไม่ตรง concept โปรดให้อภัย ด้วยนะครับ)
ขอบพระคุณครับ ท่าน ผศ. เพชรากร หาญพานิชย์ ;)
ชอบ...ชอบ...มากค่ะ โดยเฉพาะข้อคิดที่ได้จากการมองคนรอบข้าง
แล้วก็ปล่อยวางซะ...มันหนัก สรุปได้ดีมากๆเลยค่ะ
วันนี้เมากาแฟหรือยังคะอาจารย์ อิๆๆๆ
ขอบคุณครับ เจ้าหนูจำไม น้อง สี่ซี่ ;)
ชอบความคิดเห็นของคุณ แสงแห่งความดี เช่นกันครับ ผมรู้สึกถึงความเย็นใจเมื่อได้อ่าน
ขอบคุณมาก ๆ ครับ :)
ขอบคุณครับ คุณครู อรวรรณ ;)
ผมเมาหัวการประชุมมาน่ะครับ ... เลยเขียนตามความรู้สึก บวกกับ บทความดี ๆ สักบท
แกล้มความรู้สึกจากใจ
;)
เมื่อปล่อยวาง ต้องปลงกับบางเรื่องที่แก้ไขไม่ได้ค่ะ
ทำใจให้สงบ แล้วจะดีขึ้นค่ะ
ขอบคุณครับ คุณ berger0123 ;)
- สวัสดีค่ะอาจารย์
- เลือกที่จะปล่อยวาง และให้อภัย
- ทำได้ยากยิ่ง และต้องใช้เวลา แต่ก็พยายามที่จะหัดทำบ่อยๆค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
อิ อิ อ.เสือเรามีอาการแบบนี้อีกแล้ว ... J let him be ไปพลางๆ นะคะ
ยังหาเพลง ปล่อยวาง ไม่เจอเลยค่ะ เคยฟังนานแล้ว
ไพเราะและมีความหมายดี และเข้ากันกับ สองบันทึกนี้เลยค่ะ
....
มนุษย์ปุถุชนไงครับ คุณ poo ;)
ขอบคุณครับ
พักสายตา ......
พักความคิดบ้างก็ดีนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ ทุกที่ ทุกหน่วยงานมีให้เห็นค่ะ แต่อาจารย์คะถ้าเราลองปล่อยให้เค้าอ่อนแอสุดๆๆๆๆๆๆไม่ต้องเข้าไปช่วยเหลือ วางแฉยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอย่าสนใจเค้า ให้ความอ่อนแอนั้นกลับไปทำร้ายตัวเค้าเองดูบ้าง จะเป็นอย่างไรคะ คิดเล่นๆน่ะค่ะ "อย่าให้ความอ่อนแอของคนอื่น มาบั่นทอนความเข้มแข็งของตัวเองซิคะอาจารย์"
ขอบคุณ คุณ ครูเอ ที่เป็นกำลังใจให้ครับ ;)
ขอบคุณนะครับ คุณครู ทรายชล ;) ... รับปฏิบัติครับ :)