ผู้เขียนเฝ้าอยู่ห้องผ่าตัดกระดูกออกจะบ่อยไป คงหนีไม่พ้นการต้องเผชิญกับเสื้อตะกั่ว ที่เราๆเรียกกันว่า เสื้อFlu ที่ใส่กันรังสีจากการฉายเพื่อดูตำแหน่งกระดูกและแนวเครื่องมือ
สมัยก่อนมีกันไม่กี่ตัว รุ่นเก่าจะติดกันคล้ายชุดแซ้ก...หนักน่าดู เวลาทำงานขณะฉายรังสีระหว่างการผ่าตัดต้องใส่กันตลอด แบกทีละปวดหลัง
เดี๋ยวนี้ผ่าตัดกระดูกมีหลายห้อง ความจำเป็นต้องใช้มีมากขึ้น จึงได้รุ่นใหม่มา มีแบบที่เป็นแฟชั่น...แยกเป็นชิ้นๆ ลวดลายทันสมัย เวลาใครใส่เราก็กรี๊ดกราดตามประสาสาวๆที่อดหยอกล้อหนุ่มๆไม่ได้
ดูเอาละกัน...แบกไปทำงานไป...ทรหดไม่ใช่เล่น เรายังแหย่กันว่าทำงานหนัก แบกหามขนาดนี้ ทำไม่เราไม่ได้หยุดวันแรงงาน(วะ)
เวลาคว้าไม่ทันก็มักจะไปหลบหลังแพทย์ผ่าตัดหนุ่มๆ(หล่อๆ) โดยอ้างว่ากลัวเป็นหมัน ทั้งๆที่หลายคนในทีมทำหมันกันหมดแล้ว
รูปแบบที่ใช้ใส่แยกคนละชิ้น เป็นเสื้อ เป็นกระโปรง และแบบปลอกคอ ทำให้แต่ละคนมีโอกาสไม่ได้มาเป็นชุด
...ที่ถูกควรใส่เต็มยศ...
ฉันมัก(แกล้ง)วิ่งแย่งเสื้อตะกั่วน้องไม่ทัน จริงๆเป็นข้ออ้างของฉันมากกว่า...ที่แท้มันหนัก ราวสัก 5 กิโลกรัมได้มั้ง ฉันแบกไม่ไหว... เคยแบกมานานจนตอนนี้กระดูก(ที่เริ่มผุ)บริเวณเอวปวดไปหมดแล้ว ให้หนุ่มสาวเค้าแบกละกัน
บางคราวเวลากด Flu เพื่อ X-ray ก็ส่งเสียงร้องกันโอดโอย...นัยว่าสเปอร์มตาย...ไข่ฝ่อ...
หลังๆมามีคนทันมุขที่เราเล่นกัน เสียงร้องโอดโอยก็จะเบาลงๆ...
จริงๆแล้วคนโดนน่ะเริ่มชรา...ทั้งสเปอร์มและไข่คงฝ่อไปหมดจนไม่มีเสียงร้องแล้วน่ะแหละ...
แต่วันนั้นออกจะตลกละ ฉันละขำ...นัยว่าชุดตะกั่วคงไม่พอใช้เท่าจำนวนคนที่มากมายในทีม
ใครคว้าส่วนไหนได้ หรือไปหยิบทีหลัง เหลืออะไรก็ใส่ ทำให้ได้กันไม่ครบชุด
ฉันต้องสร้างบรรยากาศให้ผ่อนคลาย
“ใครใช้ส่วนไหนเยอะก็ใส่เฉพาะส่วนนั้นละกัน” ฉันว่า
มีคุณหมอหนุ่มคนหนึ่ง รีบคว้ามา...ได้ใส่แต่ท่อนล่าง ชัดเจนว่าเธอใช้(เสื้อตะกั่ว)แต่ท่อนล่าง
"นี่แปลว่า หมอ...ห่วงเฉพาะท่อนล่าง” พวกเราแซว
น้องพยาบาลสาวคนนึงได้แต่เสื้อมาก็เลยถูกล้อเช่นกัน
....เราเฮฮาหยอกล้อกันตามประสา....
สุดท้ายน้องๆบอกว่า
“พี่ติ๋วไม่ต้องใส่ก็ได้เพราะไม่ได้ใช้งานแล้ว”
หนอยแน่ะ!....มาดูถูกเรา
ฉันแก้ตัวว่า
"เฮ้ย...พี่แย่งเค้าไม่ทันเฉยๆ" จริงๆฉันไม่อยากใส่เพราะมันหนักละมากกว่า
ไอ้ที่จะใช้งานหรือไม่ได้ใช้งาน...ก็ขอเก็บเป็นความลับละกัน อิอิ
(ความรู้เรื่องเสื้อตะกั่วค่ะ
ขอขอบคุณ : ทีมผ่าตัดที่อนุญาตให้นำภาพถ่ายเสนอเพื่อเรียนรู้ร่วมกัน และขอขอบคุณ website ที่ให้ความรู้เพิ่มเติมนะคะ)
เรียน ท่านพี่ติ๋ว
ขอให้ชีวิตฉ่ำเย็นเหมือนสายน้ำ นะครับ...
เรียน ท่านอ.JJค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องแผ่นดิน
สวัสดีค่ะ ป้าแดง
พี่ติ๋ว ไม่เคย ได้ยิน คำพังเพย ปะกิต บอกว่า "You are what you eat" หุยเลยเอามาแปลง ให้เห็นภาพ ชัดเจนว่า ...กินนม ได้นม กินไข่ ได้ไข่ อิอิ... ดังนั้น...กลัวตรงไหน ฝ่อก็ ปิดตรงนั้น น่ะแหละ ถูกแล้ว.... แวะมาเยี่ยม...หายไปนานเหมือนกัลล์ ค่ะ...
สวัสดีค่ะ คุณหุย หุย ...(Jidapa)
หัวข้อน่าติดตามค่ะ เพราะกลัวเป็นหมันค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณคุณน้อยหน่า
แหะ...แหะ...พี่ติ๋วครับ
ผมเองตอนเรียนฟิสิกส์ ก็ชอบฟิสิกส์นิวเคลียร์มั่กๆ ร่ำๆ จะเรียนด้านนั้นไปแล้ว
แต่พอมีคนบอกว่า นักฟิสิกส์นิวเคลียร์มักจะเป็นหมัน เพราะต้องยุ่งกับสารกัมมันตรังสีแยะ....ก็เลยเปลี่ยนใจ....ปลอดภัยไว้ก่อน ถึงตอนนี้ลูก 2 แล้วครับ สบายใจได้ ไม่เสียของ (อิอิ)
อ.ชิวคะ...
ตอนนี้มีลูกสองแล้วนี่...สบายใจแล้ว...ก็ยุ่งได้แล้วซี...อิอิ