...
มีครูพี่ กัลยาณมิตร คนหนึ่ง มอบให้ .... J
ความอบอุ่น..แผ่ซ่านมาทีละน้อย..ทีละน้อย..
แล้วค่อยๆ..เพิ่มความลึกซึ้ง..
จนกระทั่ง..มาถึงวันหนึ่ง..
หัวใจ..ดวงหนึ่ง..ก็ได้เปลี่ยนไป..
..เปลี่ยนจาก..กร้าวแข็ง..เป็นนุ่มอ่อน..
ลดความแรงร้อน..จนเย็นได้.
ลบรอยแห้งผาก..ไปจากใจ..
และเริ่มอ่อนไหว..กับดอกไม้บาน..
..รู้จักฟังเพลงเศร้าแล้วร้องไห้..
ได้เห็นผีเสื้อตายแล้วสงสาร...
สุขใจ..จะนั่งมองฟ้า..เป็นเวลานานๆ..
หรือเดินท่องลำธาร..ได้ไกล..ไกล
..ได้มีความรู้สึก..รักโลก..
จนยอมรับได้..ทั้งโชคดีและร้าย...
รู้จักหวาดกลัว..ความตาย..
และเห็นความหมาย..ของคืนวัน..
..ขอบคุณ..ค วา ม รั ก..
ที่นำชักเธอมา..สู่ฉัน..
ขอบคุณทุก..กลางคืน..และกลางวัน..
เ ธ อ..คื อ..ข อ ง ข วั ญ..จ า ก..ก า ล เ ว ลา...
..”
ขอบคุณนะคะ Jขอบคุณสำหรับ มิตรภาพ
ขอบคุณครู นางฟ้าผู้แสนดีของเด็กน้อย ครูพี่แอ๊ว J
http://gotoknow.org/blog/pree-d2/256380