ลงพื้นที่ อำเภอแม่แตง


บันทึกนี้เป็นบันทึกที่เขียนออกมาเพื่อบอกเล่าในเรื่องการลงพื้นที่เก็บข้อมูลในพื้นที่ บ้านหนองผึ้ง ตำบลอินทขิล อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ โดยเป็นการถอดประสบการณ์ร่วมกันระหว่างคนทำงานกับนักศึกษา ปริญญาโทและปริญญาตรี ของมหาวิทยาลัยพายัพและมหาวิทยาลัยเชียงใหม่

         บันทึกนี้เป็นบันทึกที่เขียนออกมาเพื่อบอกเล่าในเรื่องการลงพื้นที่เก็บข้อมูลในพื้นที่ บ้านหนองผึ้ง ตำบลอินทขิล อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ โดยเป็นการถอดประสบการณ์ร่วมกันระหว่างคนทำงานกับนักศึกษา ปริญญาโทและปริญญาตรี ของมหาวิทยาลัยพายัพและมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 

วันที่ 5 เมษายน 52 เป็นวันแรกของการเริ่มต้นในการที่จะทำความรู้จักกันระหว่างคนทำงานครั้งนี้ และเป็นการอบรมให้ความรู้ ในเรื่องของการลงพื้นที่เพื่อที่จะเข้าเก็บข้อมูล ในส่วนตัวครั้งนี้ก็เป็นการไปช่วยเหลือ ชมรมหวรถไฟ ชมรมที่ตั้งขี้นเพื่อเข้าไปช่วยเหลือสังคม ในด้านกฎหมาย และมีวัตถุประสงค์ในการช่วยเหลือคนมีปัญหาด้านกฎหมายสิทธิสถานะบุคคล

    หลังจากที่ได้เริ่มอบรมไปนั้นมองดูแววตาน้องๆทุกคนแล้ว ก็คิดหนัก เพราะแต่ละคนยังไม่เคยได้เรียนวิชากฎหมายที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลย แต่น้องๆทุกคนก็มีความมุ่งมั่นในการที่จะแสวงหาความรู้เข้าใส่ตัวเอง ก็นับถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมาก (อิจฉาว่าสมัยเราเรียนไม่มีอย่างนี้บ้าง) พอถึงเวลาที่เป็นการทดสอบให้น้องๆทุกคนได้แบ่งกลุ่มเข้าไปสอบถามตัวเคส(สมมุติ)เพื่อกรอกข้อมูลลงในแบบสอบถาม ซึ่งตัวผมเองนั้นก็เป็นหนึ่งในเคสสมมุตินั้น ประจำการอยู่ที่ห้อง 1 ซึ่งเป็นห้องของคนตกหล่นทางทะเบียนราษฎร(Undocument Data) ซึ่งการเข้าสอบถามของน้องๆ นั้นก็มีการสอบถามถึงประวัติและข้อมูลโดยที่ตัวผมเองก็หลอกน้องไปหลายประเด็น แต่ทั้งนี้เองการแบ่งกลุ่มลักษณะนี้ก็ยังมีการที่น้องบางคนที่ไม่สนใจในการสอบปากคำเคสมัวแต่คุยกันในเรื่องอื่นๆซึ่งทำให้คำถามที่ยิงถามมานั้นไม่หลากหลาย (ก็ดีหลอกง่ายหน่อย) (แต่ก็มีน้องที่เป็นนักศึกษาฝึกงานของมูลนิธิพัฒนาชุมชนและเขตภูเขาที่เขาสามารถจับได้ว่าตัวเราหลอกเขาไปเต็มๆ แหมก็น้องคนนี้เขาลงพื้นที่กับผมบ่อยมาก ถ้าจับไม่ได้เนี่ยก็แสดงว่าผมสอบตกเลย)

        หลังจากที่ได้สัมภาษณ์เคสเสร็จก็ถึงเวลานำเสนอซึ่งน้องแต่ละคนก็สามารถนำเสนอได้ดี แต่ก็มีปัญหาที่ติดขัดนั่นก็คือน้องแต่ละคนยังคงยึดมั่นกับแบบสอบถามมากจนเกินไป จนบางทีลืมสอบประวัติในส่วนที่สำคัญไปบ้าง และบางคนพอสอบแล้วไม่ได้ข้อมูลก็จะจบอยู่ตรงนั้นไม่ยอมสอบข้อเท็จจริงให้ลึกมากกว่านี้  แต่ปัญหานี้ก็ได้มีการเตือนให้ทราบโดยทั่วกันว่าในส่วนนี้ควรจะทำอย่างไรบ้างเพื่อที่จะได้ข้อมูลและข้อเท็จจริงกลับมาให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้

       แล้วก่อนเลิกได้มีการชี้แจงถึงพื้นที่ที่เราจะต้องลงไปเก็บข้อมูลกัน ตัวผมซึ่งคลุกคลีกับงานด้านนี้ก็พยายามที่จะบอกถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในการเก็บข้อมูล ซึ่งก็เข้าใจว่าการเตรียมงานนั้นได้มีการเตรียมงานไปแล้ว บางส่วนจึงไม่อาจที่จะแก้ไขได้

           ที่สุดแล้วโดยส่วนตัวหลังจากจบการอบรมก่อนลงพื้นที่นั้น เกิดความไม่สบายใจเป็นอย่างมากในการลงพื้นที่ โดยหลากหลายสาเหตุรวมไปถึง การที่ผมได้รับนักศึกษาฝึกงานจาก มอส.ซึ่งการลงพื้นที่ครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกของเขาด้วย (แล้วการเก็บข้อมูลละเขาจะสามารถทำได้ดีแค่ไหนหรือว่าเราจะต้องมานั่งแก้ไขบ้างไหม)

หมายเลขบันทึก: 255879เขียนเมื่อ 17 เมษายน 2009 09:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม 2012 12:18 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

กำลังจะพาเจ้าหัวรถไฟไปกินหมูกะทะ ไปด้วยกันซิ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท