เส้นทางสู่วิถีพอเพียง ที่ปาย (2)

การเดินทางบนถนนที่คดเคี้ยว มองไปที่เบาะหน้ารถกระบะ มีคนสำคัญสองท่านนั่งอยู่คือแม่ต้อยและคนขับรถ (บทบาทในขณะนี้ค่ะ)อ.หมอสุพัฒน์ แห่งรพ.ปาย เป็นพลขับ....อิอิ

อ.สุพัฒน์ มารับที่ห้องประชุมรพ.ศรีสังวาลย์ค่ะ ถ่าย(รูป)ก่อนออกเดินทางค่ะ

ธรรมชาติงดงามจริงๆค่ะ

ภาพบรรยากาศ สองข้างทางค่ะ ที่นี่มีแค่สามโค้งเองค่ะ

โค้งซ้าย โค้งขวา และโค้งอันตราย อิอิ

ส่วนเบาะหลังมีพอลล่า และน้องประชาสัมพันธ์ น้องชมพู่ค่ะ ... ทุกชีวิตในรถกระบะอีซูซุ รอด ปลอดภัย ไม่มีภาวะแทรกซ้อนใดๆเกิดขึ้น แม้กระทั่งแม่ต้อยที่กลัวว่าจะเวียนศีรษะ ยังบอกว่าสบายมาก..เพราะฝีมือคนขับระดับนายแพทย์นั่นเอง อิอิ ชื่นชมค่ะ แต่ขอกระซิบว่าใช้เวลามากกว่าปกติถึงสองเท่านะคะ แป่วววว ....ไม่เป็นไร เอาปลอดภัยไว้ก่อนนะคะ ขอบคุณคุณหมอมากค่ะ

ก่อนวันเดินทางคุณหมอสุพัฒน์ได้ส่งกำหนดการคร่าวๆ ที่เราจะแวะชื่นชมความงามระหว่างทางที่จะไปปายให้ดูก่อนค่ะทางบล็อกค่ะ เราจะขับไปแวะไป ไม่รีบร้อนค่ะ

แล้วเราแวะที่ถ้ำปลา(มุง)เป็นแห่งแรกค่ะ ปลามุงเยอะมากเลยค่ะ โดยเฉพาะตรงปากถ้ำเยอะเป็นพิเศษเลยค่ะ โยนอาหารไปเท่าไหร่ก็เกลี้ยงเลยค่ะ ธรรมชาติสองข้างทางก็สวยงาม สงบ เราซื้ออาหารปลาสามถุงห้าสิบบาทค่ะ อาหารปลาที่นี่แปลกจังเลย มีผัก ผลไม้ แต่ไม่ทราบว่าเป็นผัก ผลไม้อะไรค่ะ ก็เขาหั่นมาแล้ว อือื แล้วก็มีจี้กุ่ง อันนี้เป็นที่ชื่นชอบของปลาเขาค่ะ โยนลงไปละก็ฮุบกันใหญ่เลยค่ะ

ธรรมชาติ สวยงามมากค่ะ อ.สุพัฒน์บอกว่า ถ้าเป็นช่วง high

คนจะกางเต้นนอนเต็มไปหมดเลยคะ โชคดีเรามาช่วง low

อ่ะ ไหนๆๆรูปปลา... อิอิ

แวะที่ถ้ำปลาไม่นานมากนักเพราะเราต้องเผื่อเวลาไว้เที่ยวที่ปายอีกค่ะไปละ อิอิ

ขอเลยไปที่นี่ก่อนค่ะ “ไร่อุ๊ยตาคำปาย” เป็นเป้าหมายของทีมเราในการจะมารับประทานอาหารเย็นหลังจากเข้าพักเช็คอินที่โรงแรม the quarter ที่ตั้งอยู่ติดกับโรงพยาบาลปายรพ.เป้าหมายของการมาเยี่ยมชมของเรา

ภูมิปัญญาของอ้ายโดษ ค่ะ

king's toilet อิอิ ทะลุปรุโปร่งดีแท้ค่ะ

คุณหมอ พาเรามาดูบรรยากาศในยามเย็นก่อนที่จะมาทานมื้อค่ำ เพราะเกรงว่าจะไม่ได้สัมผัสบรรยากาศของธรรมชาติอย่างแท้จริง คุณพี่สันโดษเจ้าของโฮมเสตย์..เป็นชื่อที่เหมาะสมกับพี่เขามากๆ พี่เขาจัดบรรยากาศการเรียนรู้อย่างสันโดษพอเพียง อุดมด้วยธรรมชาติที่ครบสมบูรณ์ทั้งระบบนิเวศน์วิทยา อ้ายโดษเขาบอกค่ะ อิอิ

และแล้ว...มื้อค่ำก็มาถึง อ.หมอสุพัฒน์ขับรถไปรับพร้อมกับน้องสบายและน้องต้อง นักกายภาพ(หน้าตาดี) เราไปถึงไร่ก็มืดแล้ว พี่เกษ(เจ้าหน้าที่รพ.ปาย)ภรรยาอ้าย โดษออกมารับ..พอลล่ายังสงสัยว่า เอ..เราจะทานกันตรงไหนอย่างไร เพราะไม่เห็นมีโต๊ะอาหารหรือร้านอาหารเลย มิหนำซ้ำยังจะหอบโน๊ตบุคมาเพื่อจะรายงานสดมื้อเย็นอีกค่ะ เราเดินตามทาง เข้าไปในสวน ไม่มีไฟมีแต่แสงตะเกียงสองข้างทาง โอ้ววววว ตื่นเต้นจัง.. เดินไปตามทางเรื่อยๆ คุยกับน้องสบายรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง น้องสบายชอบเป่าตะเกียงสองข้างทาง แต่ไม่ดับสักดวง อิอิ สงสัยจะแรงน้อย!!

เมื่อมาถึงบริเวณทานอาหาร พระเจ้าช่วย อะไรกันเนี่ย เราจะนั่งกลางทุ่งเลย...โอ้โห...มองไปที่กลางทุ่งกว้างๆ ล้อมรอบด้วยต้นไม้ เขาเรียกว่า"ลาน" ใช่ค่ะ ลาน มีวงดนตรี สะล้อซอซึง กีตาร์ บรรเลงอยู่อย่างแผ่วเบาเพราะไม่มีไมค์โครโฟน เครื่องขยายเสียงเหมือนอย่างที่เราคุ้นเคย พอลล่ารีบเข้าไปนั่งทันที เห็นแม่ต้อยกำลังจะหัดสีซอ ตีกลอง สำหรับพอลล่าจองร้องดีกว่า อิอิ ...สาวเจียงใหม่สักเพลง นะคะ แล้วก็มีเพลงมี่สอง สาม สี่ ตามมาค่ะ ไม่บอกให้หยุดก็จะไม่หยุดร้อง อิอิ

สักพักหนึ่งก็มีเสียงบอกให้ไปตักอาหารได้แล้ว บุฟเฟ่ห์ด้วยนะคะ หิวแล้ว..รีบไปตักดีกว่า โอ้ววววว จานไม่มี ถ้วยไม่มี มีแต่กระบอกไม้ไผ่ผ่าครึ่งทำเป็นจาน แก้วน้ำก็เป็นกระบอกไม้ไผ่ ช้อนก็ทำจากไม้ไผ่ ทานกับข้าวเหนียวห่อใบตองตึง รายการอาหารของเราก็มีแกงแค ยำจิ้นไก่ ยำยอดมะขามอ่อน และหมูย่างเสียบไม้ ขอบอกว่าไม้ใหญ่มหึมานะคะ(แต่เหนียวไปนิดส์นึง) ตอนแรกพอลล่าถามเขาว่า"หนู"หรือ"หมู" คะ เขาบอกว่า "หมู" เฮ่อ...ค่อยยังชั่วค่ะ อิอิ สำหรับน้ำที่ทานในวันนี้เป็นน้ำใบบัวบกค่ะ ..เลือกไม่ได้แล้ว เพราะไม่มีน้ำปล่าว...ลองทานดูค่ะ ก็อร่อยดีไม่ขมไม่เหม็นเขียวเลยค่ะ

หน้าตาของอาหารมื้อค่ำของเราค่ะ

เราก็ตักอาหารไปทานที่ลานแห่งความสุขค่ะ เพื่อนๆ ของเรามีเจ้าหน้าที่ รพ.ปาย ทีมพรพ.ทีมประเมิน 5 ส.และอาคันตุกะ เป็นแขกของอ้านสันโดษ ชาวต่างชาติ มาจากเกาหลีและยุโรป มั้งคะ แบบว่าพอลล่าไม่ได้คุยกับชาวต่างชาติค่ะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่น้องชมพู่ดีกว่า...อิอิ

แม่ต้อยย่างหมู ค่ะ

น้องชมพู่ กับคุณเดวิด อาจารย์สอนภาษาที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงค่ะ

เราทานข้าวไป ร้องเพลงไป ฟังเพลงไป แม่ต้อยคุยกับท่านผอ.รพ.ปาย นพ.สราวุธ น้องชมพู่ สนทนาภาษาประกิต พอลล่าร้องเพลง... มีความสุขมากๆค่ะ มองไปทางไหนก็มีแต่ธรรมชาติ ฟ้าใส ดวงจันทร์สวยงามมากๆ อากาศสดชื่นบริสุทธิ์ ทุกๆคนมีแต่รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ไม่โดนยุงกัดเลยค่ะ อ้ายโดษบอกว่าที่นี่ระบบนิเวศน์ครบวงจรครับเลยไม่มียุง ที่นี่เรามีซุปเปอร์มาเก็ตด้วย ตอนแรกพอลล่าก็งงๆ ไหนหรือคะ นี่ไงล่ะอ้ายโดษชี้มือไป จะกินอะไรล่ะ มีหมดเลย อาหารมื้อเย็นที่กินก็มาจากในสวนนี่แหละ ผัก ผลไม้ มีทุกอย่างเลย ขึ้นอยู่กับว่าทำเป็นรึป่าว... เห็นแบบนี้ สายไฟเราก็มีนะ เดินลงใต้ดินหมดเลย มี wireless อีกด้วย ...ป๊าดดดดดดดดด สุดยอดอีกแล้ว..

พี่คะ มองอะไรคะ ไม่เคยเห็นคนสีซอ หรือคะพี่ อิอิ

อ้าย!! รับสมัครพนักงานไหมคะ พอลล่าถาม...รับครับ...คุณสมบัติที่ระบุไว้ในใบสมัครงาน ข้อแรก! ต้องตำข้าวเป็น ข้อสอง!ต้องฝัดข้าวเป็น แค่นี้เอง.....พอลล่าผ่านไหมอ่ะ อิอิ ขอบคุณอ้าย... พอลล่าคงต้องฝึกก่อนค่ะ รับไว้ก่อนแล้วมา train ได้ไหมคะ ไม่เอาเงินเดือนก็ได้ค่ะ เราสนทนาระหว่างทางเดินกลับมาที่รถค่ะ

ประสบกาณ์ที่ประทับใจที่สุดในชีวิต.สุดยอดจริงๆค่ะ ชอบมากๆ จนอยากเล่าให้ใครๆ ฟัง ก็โทรหาคนบางคนกลับบอกว่า...ผมชินแล้วครับบรรยากาศแบบนี้ แป่วววว

สำหรับบันทึกนี้... ความสุข....ความทรงจำ ที่ประทับใจที่ปายค่ะ ยังมีอีกมากมายนะคะ โปรดติดตามค่ะ

มีความสุขวันสงกรานต์นะคะ

เขียนใน GotoKnow โดย ♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥
ใน .♥♥ ·° เรื่องเล่าของพอลล่า·° .♥♥

คำสำคัญ (Tags): #ปาย#อ้ายโดษ#ไร่อุ๊ยคำตา

หมายเลขบันทึก: 254920เขียนเมื่อ 10 เมษายน 2009 18:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:35 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (37)

แดง

เขียนเมื่อ 10 เมษายน 2009 19:39 น. ()

ขอบคุณเรื่องเล่าดีๆ

บรรยากาศสบายๆ

แวดล้อมด้วยความอบอุ่นของคนรอบข้าง

รีบไปขึ้นเวร จะแวะมาอ่านิกรอบนะคะ

♥.`๏'-พร ทั้ง หล้า`๏'- ♥