- กลับมาจากสัมมนาแล้วค่ะ
- คิดถึงเสมอเช่นกัน
- ขอบคุณค่ะน้องอ๋อย
ดิฉันเป็นคนชอบถ่ายรูป เป็นนิสัย วันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา 12.00-14.00 น. ฉันเข้าประชุมที่ห้องปะชุม AE เพื่อเตรียมพร้อมโครงการอบรมหลักสูตรการพยาบาลผู้บาดเจ็บขั้นสูง
การประชุมเริ่มบ่ายหลังทุกคนรับประทานอาหารเสร็จ ระหว่างประชุมช่วงนั้นไม่มีใครถ่ายภาพ ฉันหยิบกล้องออกจากกระเป๋าเป้คู่กายมาถือไว้ น้องกิ๊กเห็นฉันเตรียมถ่ายรูป น้องกิ๊กก็เลยเอากล้องตัวเองมาถ่ายให้
ฉันรีบหลบกล้องไว้ข้างกายฉัน วางไว้ที่เก้าอี้ตัวที่ฉันนั่ง เวลาผ่านไปจนประชุมเสร็จสิ้น ฉันลุกจากเก้าอี้ หยิบกระเป๋าเป้และสมุดบันทึกประชุมเดินออกจากห้องประชุมไปโดยไม่คิดถึงกล้องที่ฉันวางเอาไว้เลยแม้สักน้อย
ฉันไปทำงานต่ออีกที่หนึ่งจนค่ำ และเลยไปเยี่ยมวิจิตรา NU9 เพื่อนฉันที่ผ่าตัดเอาก้อนที่คอออก ฉันกลับมาที่ทำงานก่อนให้น้องมารับกลับบ้าน ประมาณสองทุ่ม
ฉันเหนื่อย ไม่มีงานอะไรค้างที่กล้องจึงไม่ได้ดูกระเป๋า ฉันดูละครบริษัทบำบัดแค้น ก็เผลอเครียดกับละคร นำมาบอกเพื่อน G2K และก็หลับไป
ฉันตื่นแต่เช้าเตรียมตัวไปนิเทศงาน ER EMS มีนัดแปดโมงรถออกจากโรงพยาบาลขอนแก่น
ฉันเตรียมกระเป๋าเป้ สำรวจของที่จะเอาไปด้วยเหมือนทุกครั้ง ฉันไม่เห็นกล้อง ฉันตกใจ รีบหากล้องจากกระเป๋าใบอื่น ๆ ที่ฉันขนไปทำงานด้วยทุกวัน แต่ไม่มีเลยสักใบ ฉันรีบทบทวนว่าฉันทำอะไรบ้างเมื่อวานนี้ ฉันรู้สึกหวั่นวิตกว่ากล้องจะหาย
เช้ารีบกลับไปที่ทำงาน ไปดูที่ห้องประชุม ไม่เห็นอะไรเลย ฉันเขียนบอกคนที่มาใช้ห้องไว้ที่บอร์ด ส่วนใหญ่ผู้ใช้ประจำเป็น นศพ ฉันฝากน้องที่ทำงานถามจากคนที่เกี่ยวข้องกับการจัดประชุมและทำความสะอาดห้องประชุม และบอกเพื่อนตามที่ห้องทำงานช่วงบ่ายและห้องเพื่อนที่ฉันไปเยี่ยม แล้วจึงไปรอขึ้นรถออกไปนิเทศงานทั้งวัน
เย็นฉันกลับมาตาม ติดตามเรื่องจากทุกคนที่ฝากเรื่องไว้ ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย ไม่เห็นเงากล้องของฉัน
ฉันโทษตัวเอง เป็นได้ไง ฉันเผลอเลอลืมได้ไง
กล้องฉัน ๆๆๆๆๆๆๆ คงหายแน่แล้ว
เฮ้อ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮือ ๆๆๆๆๆๆๆ ต้องทำใจ และขอภาวนาให้ได้กล้องกลับคืน โอมเพี้ยง
ฉันได้แต่หวัง คนที่ใช้ห้องประชุมต่อจากฉัน จะเห็นกล้องฉันและเก็บนำมาคืนฉัน ได้แต่หวัง
ฉันขอเอารูปมาจากน้องเป็ดมาประกอบบันทึกนี้ด้วย
ฉันคิดถึงกล้องของฉันจังเลย
กล้องจ๋า คิดถึงกล้องจัง กลับมาเร็ว ๆ จะรอ นะจ๊ะ
กัญญา
สวัสดีค่ะ
* กล้องเดินทางไปเที่ยวคงเหนื่อยและพักผ่อนอยู่...เดี๋ยวคงกลับค่ะ
* มืดแล้วกินลาบเห็ดฟรีๆ ก่อนนะคะ (ได้รับเห็ดเป็นของฝาก )
* กินแล้วพักผ่อนให้สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
สมพรปากนะคะอาจารย์
* กล้องเดินทางไปเที่ยวคงเหนื่อยและพักผ่อนอยู่...เดี๋ยวคงกลับค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับลาบเห็ด
วันนี้ที่ รพ.บ้านฝางเลี้ยงอาหารอิสาน มีหมกเห็ดฟางด้วย อร่อยมากค่ะ
แวะมาอีกทีมาโอมเพี้ยงเพี้ยง..โอมเพี้ยง..ขอให้พี่ไก่ได้กล้องกลับมาไวไวนะคะ..
สวัสดีครับ
ขอให้ไ้ด้คืนๆๆๆ
สวัสดีคะพี่ไก่
Sorry ด้วยค่ะ
ขอให้มีความสุขมากๆๆๆๆจ๊ะ
สุขสันต์ ในวัน แห่งความรัก
ได้ประจักษ์ ใจจริง ทุกสิ่งสรรพ์
ขอไก่ยล..คนศรัทธา ค่าอนันต์
มิตรสัมพันธ์ สังคม...ชื่นชมเทอญ
ทำใจเผื่อไว้แล้วค่ะ
ขอขอบคุณทุกท่านมาก ๆ นะคะ
พี่ไก่คะ ขาดกล้องเหมือนขาดหน้าต่างของหัวใจค่ะ อิอิ
ขอให้กล้องเดินทางกลับมาหาพี่ไก่โดยเร็วไวนะคะ ช่วงนี้แย่งกันใช้กล้องใหม่ น้องเป็ดก็กลับไปใช้กล้องเดิม ไม่ถนัดเลยค่ะ ถ่ายภาพออกมาไม่สวยเลย เฮ้อ ขอถอนใจด้วยคนค่ะ
ขอให้กล้องกลับมาในวันแห่งความรักนะคะ
ถามทุกคนแล้วยัง น่าจะตรวจสอบทุกคนที่เข้าประชุมด้วยนะคะ
ขอบคุณน้องเป็ดมากค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่แขก
มีสองความจำที่ลางเลือนค่ะ
อีกส่วนหนึ่งที่คิดว่าอาจเป็นไปได้ จำได้ลาง ๆ กับส่วนหนึ่งของความคิด
อาจลืมไว้ที่โซฟา ตอนเยี่ยมวิจิตรา จำไม่ได้ว่าหยิบกล้องออกมาหรือเปล่า
เหตุการณ์
ไก่กับเล็กไปถึงหอผู้ป่วย 6จ ห้อง 2 เยี่ยมวิจิตรา เธอพึ่งกลับมาจากห้องผ่าตัด นอนพักอยู่ที่เตียงผู้ป่วย ไม่มีใครเฝ้าเธอ พวกเราไปเจอวิจิตรากำลังจะลุกขึ้นอาเจียนพอดี จึงได้ช่วยเหลือข้างเตียงและเรียกพยาบาลมาดู ทราบว่าหลังผ่าตัดปวดแผลที่คอมาก พยาบาลพึ่งให้ยาแก้ปวด Pethidine ไป หลังพยาบาลรายงานแพทย์ พยาบาลก็นำยาแก้อาเจียนมาฉีดเข้าเส้นให้ และก็วิจิตราหลับแล้ว
พวกเราไก่กับเล็กก็อยู่ดูแลวิจิตราต่อเพราะแฟนเขาจะมาหลังสองทุ่ม นั่งคุยกันที่โซฟา วางแผนเรื่องไปเที่ยวกับเพื่อนๆ NU9 เดือนมีนาคม นั่งอยู่เกือบชั่วโมง
ความรู้สึกตอนนั้น อยากถ่ายรูปวิจิตราป่วย Admit เพื่อแจ้งเพื่อน ๆ NU9 ทราบ แต่เห็นเพื่อนเครียดและวิตกกังวลกับโรคที่เป็นอยู่ ได้แต่คิด ไม่กล้าทำ ไม่มั่นใจตัวเอง ว่าหยิบกล้องออกมาด้วยหรือเปล่า
แต่ก็ถามเล็กที่ไปด้วยกันแล้ว บอกว่าไม่เห็นไก่ถือกล้องอะไร เห็นแต่สะพายเป้ค่ะ
ไก่สับสน หลงลืม จำอะไรที่ชัดเจนไม่ได้เลย ได้แต่คาดคะเนตามกิจกรรมในขณะนั้นค่ะ
หวั่นเหมือนกันค่ะ ว่าอาจไม่ได้คืนแล้ว
ขอบคุณพี่แขกอีกครั้งค่ะ
ขอบคุณค่ะ น้องสายธาร
Happy Valentine's Day
มาเป็นแรงใจให้ได้กล้อง...หน้าต่างของหัวใจ คือนไวๆ
เพี๊ยง....ขอให้ได้คืนทีเถอะ
แต่วันนี้มีความสุขมากๆก่อนนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณ มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
สวัสดีค่ะ
ขอชีวิตงดงามตามที่ฝัน
ขอทุกวันเป็นวันอันสดใส
ขอทุกก้าวคือก้าวที่มั่นใจ
ขอวันใหม่ก้าวไกลไปกว่าเดิม
ขอให้ได้กล้องคืนมานะคะ
สวัสดีค่ะ คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
ขอบคุณค่ะคุณครู
สวัสดีครับ
ฟังเพลงดีกว่า
สวัสดีค่ะ อ.ธ.วั ช ชั ย
เพลงนี้ชอบร้องกัน ร้องทีไร ลืมตอน ทุกที วนจบก่อนเรื่อยเลยค่ะ
MV นี้ ย้อนยุค ดูดีจริงๆค่ะ
ขบคุณค่ะ
ที่ผ่านมา นอนไม่เคยฝัน ช่วงนี้ฝันเห็นกล้องทุกคืนเลยค่ะ
วันนี้ ไปทำงาน ไม่มีวี่แววของกล้องที่หายไปเลย ทุกอย่างเงียบ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คงไม่มีใครใจดีเอามาคืนมังคะ
เฮ้อสูญหายไปแล้วจริงๆ หรือ กล้องจ๋า
..oo..
ขอไว้อาลัยให้กับกล้องเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ
กล้อง SONY สีดำ รุ่นคำสั่งใช้การสัมผัสหน้าจอพร้อมแบตเตอรรี่ SONY แท้ 1 ก้อน กับ memory 2GB ราคา 13,990 บาท ซื้อที่บิ๊กซี ขอนแก่น เมื่อเดือนมีนาคม 2551 พึ่งจ่ายงวดครบเมื่อเดือนธันวาคม 2551 เองค่ะ และที่สำคัญข้อมูลรูปภาพที่ถ่ายกิจกรรมค้างเอาไว้ในเดือนกุมภาพันธ์ ก็มลายหายไปด้วยค่ะ
นี่ไงค่ะ กล้องรุ่นนี้ สีนี้เลย ค่ะ
ขอให้ได้กลับคืนค่ะ
ขอให้ขโมยเปลี่ยนใจทีเถ๊อะ...
ขอบคุณพี่ไก่...กัญญา สำหรับคำแนะนำใน healthy นะคะ
สวัสดีค่ะ น้อง Armuay_chew
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ หากมีเวลาจะแวะไปอ่านให้อีกนะคะ
เสียใจด้วยนะค่ะพี่ไก่ แต่อ๋อยมาคิดดูแล้วคงไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก เจ้าของตัวจริง (ปางก่อน) มาทวงคืน ถือว่าทำบุญนะค่ะพี่ไก่ พี่ไก่เป็นคนใจดีคนหนึ่งขอให้บุญที่พี่ไก่ทำส่งผลให้พี่ไก่มีความสุข สมหวังตลอดปี 52 สาธุ......รักคิดถึงเสมอ
ขอบคุณค่ะน้องอ๋อย นิตยา จรัสแสง
พี่ว่ามีคนใจดีแบบนี้ก็ไม่ดีหรอก เพราะจะทำให้มีโจรผู้ร้ายเพิ่มขึ้นนะซิ น้องอ๋อย ไม่ดีกับสังคมหรอก อยากให้คนมีความซื่อสัตย์มากกว่า
ยินดีรับพร ยังไงก็ขอบคุณน้องอ๋อยนะคะ
ยังงัยก็รักคิดถึงพี่ไก่เสมอ