๓๖.ความผิดพลาดที่นำไปสู่ความสำเร็จ
ครูผู้หญิงคนหนึ่งกับภาระหน้าที่การงานที่หนักอึ้ง เป็นถึงหัวหน้างานประกันคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่ประจำอำเภอ สอนชีววิทยาระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 4 ห้อง วิชาวิทยาศาสตร์ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 3 ห้อง และวิชาพันธุกรรมและการอยู่รอด ชั้นมัธยมศึกษาปีที่2 จำนวน 2 ห้อง ครูที่ปรึกษานักเรียนห้องที่แก่นและดื้อมากๆในสายตาครูคนอื่น ม.6/4 อืม..จะว่าไปครูแป๋มก็เห็นด้วยนะ...
หลายคราต้องไปรับทราบตกลงปัญหาที่ห้องปกครอง ด้วยเรื่องความไม่ถูกตากันของเด็กวัยรุ่น ที่ปรึกษาชุมนุมส่งเสริมทักษะทางวิทยาศาสตร์ อีก 45 คน และสอนลูกเสือเนตรนารีม.3 ทั้ง 10 ห้อง แต่รับผิดชอบกองที่ 2 ค่ะ เลิกเรียนหากเป็นครูเวรก็รีบเร่งไปยืนที่ประตูโรงเรียน เพื่อดูแลเด็กกลับบ้าน ตกเย็น ติวซ่อมเสริมนักเรียนประมาณ 20 คน พอ18.00 น. กลับมาห้องพักครูอยู่ตรวจงานเด็กจนหมดทุกเล่ม เป็นการสร้างวินัยให้พวกเขา อย่างน้อยทำให้เด็กรู้ว่าการทำงานเสร็จในกำหนดเวลาที่ครูให้ก็จะได้รางวัลไปแบบนี้แหละค่ะ ซึ่งเด็กห้องหนึ่งก็ประมาณ 48-52 คน อย่างน้อยใน 1 วันต้องสอน 4 ห้อง โอยมีบางคราวที่ครูแป๋มตาลาย ลืมทานอาหารเย็นตรวจงานจนกระทั่ง 22-23 น. (จริงๆค่ะ บางวันมากกว่านั้น) กลับบ้านพักครูก็แทบหมดแรง อาบน้ำยังยืนหลับได้นะเออ ยอมรับว่าเหนื่อยมากมีเพียงจิตใจที่ยังสู้ แต่ร่างกายไม่ค่อยเป็นใจเลย
นานวันเข้าเกิดผลเสียตามมา แป๋มพลาดค่ะ..ทำงานพลาด แถมเป็นเรื่องที่เรียนอยู่เสียด้วย เป็นครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ รู้สึกรับตัวเองไม่ได้ ความเป็นที่คาดหวังของใครต่อใคร เพื่อนร่วมชั้นเรียนที่มองเราแปลกๆ คิดไปเองว่าเรานี้สมควรที่จะเรียนต่อไปไหม ร้องไห้เสียใจสุดๆ กลับไปหาครอบครัวค่ะ หลังจากลูกสาวแสนดื้อร้องไห้จนพอ พ่อปลอบลูกสาวแล้วบอกครูแป๋มว่า.........
"ความผิดพลาดเกิดขึ้น 1 ครั้ง เท่ากับเราเข้าไปใกล้ความสำเร็จอีก 1 ขั้นนะลูกพ่อ"
.........เงียบ..........นึกถึงความหมายในสิ่งที่พ่อพยายามจะบอกเรา.....คิดค่ะ......คิด.....แล้วก็....คิดๆๆๆๆๆๆๆๆ
วันนี้กระจ่างค่ะ กับคำสอนของพ่อแป๋ม และกับห้วงเวลาปัจจุบัน จะทำการสิ่งใดแป๋มจะตรึกตรองมากๆค่ะ ทุกอย่างจะเป็นไปอย่างรอบคอบเสมอ แล้วการที่แป๋มนำบทเรียนที่ผ่านไปแล้วมาเล่าสู่กันฟัง หาได้ประจานตัวเอง เพียงแต่ยอมรับความเป็นจริงว่าไม่มีใครหรอกนะที่ไม่เคยผิดพลาด แป๋มจึงกล้าที่จะนำมาเล่าโดยไม่มากลัวเสียฟอร์มอยู่ คุณละคะมีเรื่องผิดพลาดของตัวเองมาแชร์ประสบการณ์กันไหมเอ่ย ??
ความเห็น (26)
สวัสดีค่ะ คุณบุญธรรม
ยินดีที่รู้จักนะคะ ครอบครัวเป็นที่พึ่งของเราได้เสมอ ขอบคุณที่แวะมานะคะ
สวัสดีค่ะ
- พี่มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
- ความสำเร็จ..มองเห็นอยู่ไม่ไกลนะคะ
- สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
การทำงานหนัก ประดุจ การขึ้นภูเขา สูงชัน แต่ ไม่ได้เป็นแบบนี้ตลอดไปหรอก เพราะ .....สักวันหนึ่ง เรา จะอยู่สูง และมองเห็นทัศนียภาพที่สวยงาม ....ที่ไม่มีใครอื่นเห็น....นอกจากเรา กับ คนที่เหมือนเรา
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
ใช่ครับ ผมผิดพลาดหลายครั้ง และพยายามจดจำเอาไว้เป็นบทเรียน
ความผิดพลาด เป็นบทเรียนที่มีคุณค่ามากเลยนะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้จากใจจริงครับ
.
ขอแสดงความเห็นใจเมื่อได้อ่าน
ที่การงานที่รับอยู่ให้สู้ไหว
กำลังใจขอฝากจากจริงใจ
ให้คุณได้สู้ต่ออย่าท้อเลย
· สวัสดีวันตรุษจีนค่ะ
· ปลายฟ้า นำความสุขมาฝาก
· พร้อมกับขนมวันตรุษจีน..แสนอร่อยค่ะ
· เฮง เฮง......นะคะ
· มีความสุข สุขภาพแข็งแรงค่ะ
http://gotoknow.org/blog/childendream/236805?page=1
แวะไปอ่านนิทานกล่อมฝัน "ตำนานวันตรุษจีน" ด้วยกันนะคะ
สวัสดีกับทุกๆท่านนะคะ เด็กดื้อของพ่อ เพื่อนบ้า (งาน) ของเพื่อนๆ พี่สาวนักสู้ของ 2 นายทหารหนุ่มไทย...และครูสาวแสนสวยของเด็กๆ นามครูแป๋มขอรายงานตัวเจ้าค่ะ ขออภัยที่มาช้านะคะ เหตุผลดังเนื้อเรื่องนั่นแหละค่ะ น่าสงสารไหมคะ....บ่นจนคางยาวไปหมดแล้วค่ะ...
กราบขอบพระคุณทุกๆท่านดังนี้ค่ะ
1. คุณครูอ้อย ตัวแบบความขยันขันแข็งไอเดียกิ๊บเก๋ แถมสวยด้วยค่ะ
2. คุณครูคิม ตัวแบบความเด็ดเดี่ยวของจิตใจที่แข็งแกร่ง
3. ท่านรองวิชชา ผู้เคยเมตตาให้กำลังใจครูแป๋มกับเด็กห้องท้าย
4. ท่านผอ.ประจักษ์ ยอดคุณตาผู้มากประสบการณ์เรื่องราวมันส์ๆ
5. ท่านสุวัฒน์ แฟนประจำมาพร้อมกับบทกลอนและเสียงเพลง....
6. คุณครูปลายฟ้า น้องสาวที่น่ารักกับชีวิตครูชนบทที่น่าสนใจ
กำลังใจจากทุกท่าน ล้วนมีค่าเหลือคณานับ ขอให้ทุกท่านเจริญๆ และร่วมกันเป็นกำลังใจกับอีกหลายชีวิตที่กำลังตื่นอยู่ในขณะนี้กันนะคะ ขอบคุณค่ะกับดอกไม่ การ์ด และขนม ทุกสิ่งที่ดีดีขอให้ดีๆๆๆๆๆๆ
มารับทราบภาระที่หนักอึ้งของครูแป๋มที่โรงเรียนเก่า
ปัจจุบันเมื่อมาอยู่โรงเรียนใหม่ ก็คงหนักไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันนะครับ
มาให้กำลังใจครับ
- ขอบคุณค่ะ ในกำลังใจที่แป๋มต้องการที่สุด
ความผิดพลาดในอดีตเป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่าของชีวิต
แต่เกิดขึ้นน้อยนิดมากเมื่อเทียบกับความดีที่ครูแป๋มทำและรับผิดชอบซึ่งประสบผลสัมฤทธิ์มากมายเหลือเกิน
...กัลยาณมิตรพร้อมให้กำลังใจเสมอ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลอนไพเราะๆที่ส่งจากคนไกลมาให้กำลังใจ เห็นอยู่ทุกครา
- สวัสดีค่ะ คุณ ปรเมศร์ ธำรงค์รัตน์
- แป๋มพยายามให้ชีวิตผิดพลาดน้อยที่สุด
- หากแต่ความผิดพลาดที่เกิดเป็นความสุดวิสัย
- หาใช่เป็นความพลั้งเผลอหรือตั้งใจที่จะให้มันเกิด
- ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่ให้กำลังใจเสมอมาค่ะ
รอยทางที่ผ่านคือสิ่งจารึกให้เราจดจำ
แม้จะไม่กลับมาในทางนั้นอีก...
รอยนั้นที่สะสมคือรอยทางนำเราไปสู่ความสำเร็จ
มีครูแป๋มเป็นคนเก่งอยู่ในใจเสมอคะ
- แป๋มรู้สึกเขินและละอายอยู่ในทีที่คุณหญิงได้ชื่นชมเพียงนี้
- เพราะการแก้ปัญหาโดยการสร้างสถานการณ์ปัญหา
- ทำเอาแป๋มแทบแย่ในสัปดาห์ที่ผ่านมาค่ะ..นี่ยังเลือดซิบๆอยู่
- บางทีชีวิตต้องเราก็ต้องตัดสินใจเสี่ยงดวงได้ใจเด็กมาคืนแล้ว
- ตอนนี้แป๋มเองเปรียบได้กับการรักษาแผลไม่ให้อักเสบ
- ทาฮีรูดอยด์ไม่ให้เกิดรอยแผลเป็น แต่กำลังใจมีเพียบค่ะ
- แค่นี้คงไม่ถึงตายหรอกค่ะ แต่จะใคร่ครวญให้มากกว่าเดิม
- ก่อนตัดสินใจใช้วิธีนี้ มันเสี่ยงและเสี่ยงจริงๆค่ะ..
ไม่มีใครไม่เคยผิดพลาดมาก่อน น้องกล้าหาญมากครับที่นำมาเล่าให้ผู้อื่นฟังโดยไม่อาย แต่กลับต้องการให้เป็นบทเรียนต่อผู้อื่น ชื่นชมน้ำใจนะครับ
สวัสดีค่ะ พี่ไก่
- ขอบคุณค่ะที่เข้าใจน้อง และคอยให้กำลังใจน้องตลอดมาค่ะ
สวัสดียามเช้า
- กับการนำเรื่องราวที่เกิดกับตัวเองมาฝากทุกท่านค่ะ
- เพราะสังเกตว่าผู้คนรอบตัวมักจะเครียดจากการที่ไม่ยอมรับ
- ในการกระทำทั้งของผุ้อื่นและของตัวเอง จนทำให้เครียดกันไป
- ทั้งตัวเองและคนใกล้ๆ ดังนั้นครูแป๋มขอนำเคสตัวอย่าง
- จากเหตุการณ์จริงมาบอกเล่าให้ฟังนะคะ ยอมรับ ปรับปรุง
- อย่าให้เกิดขึ้นอีก อย่างระมัดระวัง นั่นคือต้องรอบคอบค่ะ
- ลองอ่านดูนะคะ แล้วเป็นอย่างไรก็วิจารณ์กันได้ค่ะ
กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังมีความรู้สึกว่าครูแป๋มทำงานหนักมากมาตลอดเวลา
ทั้งที่โนนสูงและที่สุรธรรมO หญิงแกร่งแบบนี้ยังมีให้เห็นก็ที่นี่แหละครับ :)
สวัสดีค่ะ คุณสันติ
- นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นค่ะ
- แป๋มเองอยากจะเป็นคนธรรมดา
- ที่ใครก็ตามที่รู้วิถีชีวิตของแป๋ม
- แล้วไม่ต้องร้อง "โอ้โฮ"...???
- มองให้เป็นวิถีที่คนปกติเขาทำกัน
- คงจะดีกว่านะคะ คุณสันติ
- ขอบคุณค่ะ.
ชีวิตที่ปกติของคุณครูแป๋มคือชีวิตที่พิเศษของครูอื่น
คุณครูแป๋มทุ่มเททำงานเพื่อเด็กนักเรียนจริงๆ
บางครั้งเสี่ยงต่อสิ่งที่ไม่คาดคิดที่มองไม่เห็นที่จะเกิดขึ้นดังกรณีข้างต้น
แต่ด้วยปรารถนาดีของครูแป๋มเองจะช่วยปกป้องคุ้มกันให้ครูแป๋มโดยอัตโนมัติ
คนทำดีย่อมตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้
ใช่ ใช่ ..
ครูผมก็สอน
ความผิดพลาด/ล้มเหลว เป็นมารดาแห่งความสำเร็จ
สวัสดีค่ะ คุณธีรเดช รัตนากร
- ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร อยู่ที่ไหน แป๋มจะไม่ขอถาม
- หากแต่สิ่งที่คุณอาจจะเห็นหรือคาดเดานั้น เป็นเรื่องจริง
- ที่ตัวเองไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ....แป๋มจึงพูดได้เต็มปากว่า...
- ขอให้นักเรียนมุ่งทำความดี..ความดีจะปกป้องเรา..
- (แต่ก่อนหน้านั้นก็พบกับความสะบักสบอมพอควรค่ะ)
- ขอบคุณที่มาร่วมยืนยันการทำความดีนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ความผิดพลาดกับความสำเร็จเป็นของคู่กันของมนุษย์มาตั้งแต่มีสิ่งมีชีวิตเกิดขึ้นในโลก
มนุษย์เรียนรู้จากความผิดพลาดนั้นๆเพื่อมิให้ผิดพลาดในครั้งต่อไป
ครูแป๋มก็เหมือนมนุษย์งานในประวัติศาสตร์ที่ผ่านการเรียนรู้จากประสบการณ์
จากประสบการณ์การทำงานที่หนักยิ่งที่รับผิดชอบของครูแป๋มที่ผ่านมา
ทำให้ครูแป๋มแกร่งขึ้นในวันนี้
ปัญหาใหม่ๆเกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์เสมอ
แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรกับครูแป๋มคนนี้ได้
ความดีของครูแป๋มทำให้อุปสรรคต่างๆยอมพ่ายแพ้ครูแป๋ม
ครูแป๋มผ่านอุปสรรคมาได้เสมอ
เพราะครูแป๋มขยัน อุทิศตนเพื่องานการศึกษา ครูแป๋มทำงานหนักมาโดยตลอด
เรื่องเล่าข้างต้นเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ครูแป๋มให้กับสังคมไทย
ศรัทธาครูแป๋มมากคะ
***********************************
คงจำรัศมีคนนี้ได้นะคะ
http://gotoknow.org/blog/rassami/247918
- ขอบคุณค่ะ คุณหนานเกียรติ
- ที่ได้มาช่วยยืนยันผลแห่งการทำความดีค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณรัศมี
- ขอบคุณสำหรับการแปลความจากการกระทำของแป๋มออกมาเป็นตัวอักษรให้เข้าใจกันง่ายขึ้น
- สมแล้วกับความสามารถในหน้าที่การงานของคุณ..แป๋มก็ศรัทธาคุณไม่น้อยไปกว่ากันค่ะ
- ขอขอบคุณอีกครั้งกับการแวะมา พร้อมกับลิงค์ที่ให้ไว้ค่ะ