จิตอาสาgotoknow 6 ธันวาคม 2551

· เช้าวันที่ ๖ ธันวาคม ๒๕๕๑ ตื่นเช้า มองออกไปนอกห้องนอน ในสวนสบายของคุณหมอสุพัฒน์ พบกับหมอกยามเช้า จนมองไม่เห็นวิวบางส่วน

· เมื่อทำภารกิจกันเรียบร้อยแล้ว เราออกไปตลาดเมืองปายอีกครั้ง

· เช้านี้ คนลดจำนวนลงจากเมืองตอนกลางคืนบ้าง อาหารเช้ามื้อนี้ เป็นข้าวเหนียวไก่ทอด

· เรารวมกันที่บ้านหมอรอนเพื่อไปช่วยกันทำฝายชะลอน้ำ

· เมื่อเดินเข้าป่าไปยังห้วยน้ำซอม แรกๆ นึกไม่ออกเลยว่าฝายชะลอน้ำเค้าทำกันอย่างไร เคยเห็นแต่ในทีวี ที่เค้าช่วยกันยกก้อนหินมาวางในน้ำ

ภาพก่อนลงมือทำฝาย

· แต่เมื่อมีผู้นำไม้ใผ่ที่มีหมอรอนคงให้ชาวบ้านช่วยกันตัดเตรียมไว้แล้วหลายมัด มาสาธิตและบอกวิธีทำ โดยเอาไม้ใผ่ตอกลงเป็นแนว กั้นลำน้ำ ขัดด้วยไม้ขวางหนึ่งลำ ไม้ไผ่ที่ตอกลงทำเป็นสองแนว และนำดินมาอุดช่องตรงกลาง ตามด้วยก้อนหินวางด้านบนสุด เป็นอันเสร็จ 1 ฝาย

· เราก็ช่วยกันคนละไม้ คนละมือ งานนี้ได้แรงจากน้องๆนักศึกษาจากวิทยาลัยนานาชาตเพื่อการศึกษาความยั่งยืน มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒที่เป็นหนุ่มร่างกายบึกบึน ชายหนุ่มที่เดินทางมา นักเรียนจากโรงเรียนราชประชานุเคราะ 22 รวมทั้งชาวบ้าน มาช่วยกัน

คุณเจี๊ยบช่วยขุดดินค่ะ
เอาดินมาเติมตรงกลาง แล้วย่ำๆๆๆ งานนี้เค้าต้องการน้ำหนักตัว เราไปช่วยได้เล็กน้อยค่ะ
สุดท้าย ต้องไปเก็บก้อนหินมาเติมข้างบน
มีทีมสันทนาการนำโดยหมอจ๋าย ค่ะ

· ในที่สุดก็ได้ฝายมา 4 ฝาย สวยงามเหมือนน้ำตกน้อยๆ ที่ช่วยให้มีแอ่งน้ำระหว่างธารน้ำ

· หลายคนบอกว่าอยากมาดูผลงานในปีหน้า

· เสร็จจากทำฝาย เข้าไปบ้านคุณเอกเพื่อขนข้าวของบริจาค

· หมอสุพัฒน์ ผู้ที่จะต้องไปเตรียมหน่วยเคลื่อนที่ต้องเดินทางไปก่อน ไม่ได้แวะในพิธีมอบของบริจาคที่หมู่บ้านเมืองแปง หมอจึงมาถามว่าพยาบาลมีกี่คน เราบอกว่ามี สามคน แต่เราไม่ใช่พยาบาล รวมเป็นสี่คน หมอให้เดินทางไปพร้อมหมอ รวมคนขับรถเป็นหกคน

· ระยะทางประมาณ หกสิบกว่ากิโลเมตรรึไง ไม่ได้สังเกต แต่เป็นทางปูนคดเคี้ยวไปถึงอนามัยบ้านเมืองแปง เราแวะกันเพื่อทำธุรกิจส่วนตัว พอให้ได้ยืดแข้งขา แล้วเดินทางต่อไปยังโรงเรียนแกงหอม อย่างทุลักทุเล ด้วยเส้นทางที่เป็นดินแดง บางช่วงดินเปียกชื้น พร้อมที่จะทำให้ล้อรถติดหล่ม นึกไม่ออกเหมือนกันว่า ถ้าต้องลงเข็นรถ จะสนุกแค่ไหน

· หมอสุพัฒน์เล่าว่าจะต้องออกหน่วยทุกเดือน และถ้าเป็นหน้าฝน ต้องเอามาพันล้อรถเพื่อไม่ให้ลื่น

· แต่หมอสุพัฒน์ก็เล่าให้ฟังว่าถ้ารถติดหล่ม ต้องเดินไปไกลเพื่อตามชาวบ้านมาช่วยเข็น แต่เค้าจะเต็มใจแทบจะยกคนมาทั้งหมู่บ้านมาช่วยเข็น

· เจ้าหน้าที่อนามัย ที่ช่วยขับรถให้เล่าให้ฟังถึงทางบางช่วงที่อีกด้านเป็นเหวลึก มีเภสัชกรบางคนไม่กล้าหันไปมอง ต้องหลังหันหลังให้ทางด้านที่เป็นเหว

นี่ก่อนเข้าบ้านแกงหอม เหลืออีก 15 กิโล เดินทางประมาณครึ่งชั่วโมง จึงจอดชมวิวค่ะ

· สำหรับโรงเรียนบ้านแกงหอม คำว่าแกงหอมนั้น หมอเมืองแปลให้ฟังว่า แกงแปลว่า มะขาม หอม แปลว่า หวาน

· เมื่อรถเริ่มเคลื่อนเข้าหมู่บ้านหมอเรียกชาวบ้านมาบอกให้ไปประชาสัมพันธ์ว่ามีหน่วยเคลื่อนที่
ภาพหน้าโรงเรียนบ้านแกงหอมค่ะ

· เราไปถึง เย็นย่ำแล้ว มีเด็กน้อยชาวเขา หลายคนแต่งตัวสวย แต่งหน้าตา พร้อมแสดงลงมาต้อนรับ

เด็กๆสนใจกล้องของคุณเกศ ที่มีภาพพวกเค้าอยู่

· หมอพานางพยาบาลและเราไปจัดข้าวของ เปลี่ยนสถานที่จากห้องเรียนของเด็กๆเตรียมสถานที่ให้เป็นหน่วยเคลื่อนที่

คุณแก้วสอนวิธีบันทึกชื่อ สกุล เลขที่บัตร และซักประวัติผู้ป่วยเบื้องต้น โดย ซักประวัติเป็นตัวอย่างราย สองราย มีบางรายพูดภาษาไทยไม่ได้ จะมีชาวบ้านที่มาที่พูดภาษาไทยได้ ช่วยเป็นล่าม

ถือเป็นประสบการณ์ใหม่สุดๆ ก่อนส่งให้คุณหมอวินิจฉัย หรือถ้าเป็นผู้ใหญ่ก็ส่งให้คุณแก้ววัดความดัน

· คุณแม่พาเด็กน้อยมารับการรักษา ส่วนมากจะเป็นหวัด

· เมื่อผู้ป่วยหมด หมอสุพัฒน์ ชวนให้คุณแก้วและเราเดินไปตรวจผู้ป่วยถึงในหมู่บ้าน ช่วงนี้ คุณทิมและคุณเกศ กำลังหง่วนกับการจัดยาให้ผู้ป่วย

· นี่แหละ ยอดคุณหมอดิลิเวอรี่

· เมื่อเข้าไปในหมู่บ้าน พบผู้ป่วยและได้เข้าไปถึงในบ้าน

มีผ้าครามตากอยู่ข้างบ้าน คุณแก้วชอบ จึงบอกให้ถ่ายภาพไว้ เสียดายไม่ค่อยชัดค่ะ

บ้านแรก พื้นเป็นดิน มีสองห้อง คือ ห้องครัว กว้างพอสมควร อีกห้อง เป็นห้องมีโต๊ะกินข้าว อีกด้านหนึ่งของห้องเป็นเหมือนตะแคร่ แต่กว้างกว่า คงใช้เอนกประสงค์ ทั้งนั่งและนอน ตรงกลางเป็นกองไฟ ไว้ผิงกันหนาว คงเป็นเพราะเหตุที่ต้องมีกองไฟกระมัง จึงต้องมีพื้นดินเปลือยเปล่า

· เดินไปอีกหน่อย พบผู้หญิงและเด็กกำลังโม่ข้าวโพด ถามเค้าบอกว่าเอาไปเลี้ยงหมู คุณแก้วได้ทดลองโม่ดูด้วย ไม่ได้ถามว่าหนักไหม

· นอกจากนี้ยังได้พบผู้ป่วยชายคอพอกแต่ไม่ยอมไปผ่าตัดหนึ่งราย

· หลังจากนั้นก็กลับไปตรวจในห้องในโรงเรียนอีก จนมืดค่ำ จึงไปร่วมกิจกรรมการแสดงของเด็กๆชาวเขา ดูเด็กๆชาวเราแต่งตัวสวยมารอการแสดงอยู่ตั้งแต่เย็น นุ่งกระโปรง ท่าทางคงจะหนาว แต่เค้าก็ดูเต็มอกเต็มใจที่จะมาแสดงการต้อนรับ น่ารักมาก