กว่าจะถึงโรงพยาบาล........กับคนไข้จิตเวช

   ในการทำงานที่สถานีอนามัย หนีไม่พ้น ต้องเข้าไปมีส่วนร่วมเมื่อเกิดเหตุการณ์ต่างๆ สำคัญๆในหมู่บ้าน โดยเฉพาะ เรื่องที่เดือดร้อน และสร้างความวุ่นวาย

 เมื่อวันอาทิตย์ ผู้เขียนได้รับโทรศัพท์จาก อสม.คนหนึ่งแจ้งว่า มีคนป่วยทางจิต อาละวาด วันหยุดจะทำอย่างไรดี กลัวนำส่งโรงพยาบาล หมอก็อาจไม่รับ ผู้เขียนจึงให้เขาสังเกตอาการ และพยายามควบคุมไว้ก่อน เพราะรับรองไม่ได้เหมือนกันว่า ไปถึงโรงพยาบาล แล้วเขาจะรับไว้หรือไม่

 พอวันจันทร์ ผู้เขียนก็ต้องรีบเข้าไปในหมู่บ้าน เพราะเขาอาละวาดหนัก ถึงกับทำร้ายลูกเมีย เอาลูกขึ้นคอ แล้วยืนกลางถนน หวังจะให้รถชน มีก้อนหินก้อนใหญ่ ติดตัวเสมอ บางครั้งก็เป็นไม้อันเท่าข้อมือ

  คนไข้เป็นที่รู้จักกันดี ถ้าไม่มีอาการจะขยัน สะอาด พูดจาดี เขาเคยถูกทำร้ายจนสลบ เมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว ต่อมาก็เลอะเลือนบ้าง ได้รับการรักษา ทางจิตเวช กินยามาตลอด ไม่มีอาการมา 7 ปีแล้ว

  แต่พื้นฐานเขาเป็นคนคิดมาก คิดๆๆๆๆอยากจะร่ำรวย บางครั้งก็ว่าตนเองเป็นพระพุทธเจ้า ฯลฯ สาระพัดที่จะเป็นไป ต่อมาคนไข้ไม่ยอมกินยา มาหลายเดือน เกิดระแวงว่า หมอจะฆ่า จึงสั่งยามาให้กิน

 ภรรยา ก็แอบเอายาคลุกข้าวให้กิน ได้กินบ้าง ไม่ได้กินบ้าง ไปโรงพยาบาลก็ไม่ยอม ผู้เขียนเห็นญาติ ต่างก็ให้ความสนใจดี แต่ที่สุด น้าติ๊ดก็ควบคุมอาการไม่ได้ แถมบางวัน เดินไปหยิบเหล้าร้านค้ามาดื่มเข้าไปอีก คราวนี้ ทั้งบ้า ทั้งเมา จนอาการเป็นอย่างที่เล่าให้ฟัง

 ภาพที่ไปเห็นนั้น เขากำลังเดินถอดเสื้ออยู่กลางถนน เดินแบบนับก้าว ที่ละก้าวช้าๆ ไม่สนใจรถที่วิ่งผ่านไปมา หรือแดดที่ร้อนจ้า น้าติดอยู่นอกเหนือความเป็นจริงไปเสียแล้ว

  จึงวางแผนกันโดย ติดต่อโรงพยาบาลเพื่อให้ข้อมูลก่อนนำไป ขอรถจาก อบต.เพื่อนำส่ง ขอกำลังตำรวจ พร้อมญาติ เพื่อช่วยกันจับตัวไปส่งโรงพยาบาล ทุกอย่างพร้อมเพรียงแล้ว

         การเจรจาก็เริ่มขึ้น โดยผู้เขียนเอง พร้อมกองเชียร์ที่อยู่รอบๆ ไม่นึกว่า การพูดกับคนไข้จิตเวชนี้ จะเป็นความยากลำบากสุดประมาณ ใจต้องเย็น ใช้คำพูดเพราะๆ ชี้แจง และที่สำคัญต้องระวังตัวเองตลอดเวลา เป็นความตึงเครียดที่กำลังจะเกิดขึ้นของทุกๆคน งานนี้ ต้องไม่มีใครเจ็บ

 ส่วนผลการเจรจานั้น ต้องขอเล่าต่อบันทึกหน้า เรื่องมันยาว และตื่นเต้นๆๆมากๆ

[ครูโย่ง]

จองงงงงงงงงงง

[ครูโย่ง]

• น่าตื่นเต้นมาก ๆ ครับ
• คนไข้โรคจิต น่ากลัวครับ
• แต่ต้องมีจิตแพทย์ที่ดี ที่จะเกลี้ยกล่อมให้เขายอมสงบ
• รออ่านตอ่ครับ

[@..สายธาร..@]

แวะมาอ่านและทักทายค่ะ

มีความสุขในการทำงาน  นะคะ

[นันทา]

สวัสดีค่ะพี่รุ่ง ปัญหานี้พี่รุ่งสามารถดำเนินการได้ค่ะ

[โย่โย่งโก๊ะ แซ่เฮ~natadeeเหมือนพี่สาว]

สวัสดีครับป้าบุญรุ่ง

แวะมาเยี่ยม และเป็นกำลังใจในการทำงานของป้าครับ

ป้าสบายดีไหมครับ รออ่านตอนต่อไปอยู่ครับ

[เกษตรยะลา]

ยาวจริงๆๆ

ต้องรอ อีกแล้ว

คนไม่บาย(ที่ไม่ใช่คนไข้)

[อ้อยควั้น_ชายแดนใต้]

• หวัดดีค่ะพี่
• ตามพี่ยาวมา อิอิ
• สบายดีนะค่ะ
• สู้ ๆ ต่อไปนะค่ะพี่สาว
• ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ

[เพ็ญศรี(นก)]

• 

[ทนัน ภิวงศ์งาม]

ศึกหนักนะรุ่งเจ้า       บังอร
ตัวม่อนขอกราบวอน  เทพไท้
บันดาลรุ่งมีพร          พจน์สื่อ ดีนา
นำสู่โรงบาลได้         ง่ายแท้แดหมาย

[คนแอบอ่าน]

ถือว่า

เป็นสีสันในชีวิตของการทำงาน

แล้วกันนะคะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะครูโย่ง หัวหน้า~ natadee

ก่อนอื่นต้องขออภัย ที่ตอบโพสทุกๆท่านช้ามากๆ

เนื่องจากไปอยู่ในสถานที่ๆไม่สามารถใช้อินเตอรเน็ตได้

คิดถึงทุกท่าน และสบายดีค่ะ

คุณครูโย่งคะ เรื่องราวของน้าติ๊ด มีผลกระทบหลายฝ่าย

จะได้นำมาเสนอเพื่อเป็นประสบการณ์ค่ะ

ในส่วนตัวเอง ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยว

ในฐานะหมออนามัย ที่ต้องดูแลสุขภาพประชาชน

แต่บางครั้งปัจจัยต่างๆ ก็ไม่ได้ทำให้ทำงานสำเร็จเสมอไป

จะได่เล่ากันต่อไปค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณสายธาร..@

ขอบคุณช่อดอกไม้ สวยมากค่ะ

การทำงานที่ผ่านพ้นไปแล้ว

มักมีความสุขแฝงให้เราได้ชื่นใจเสมอ

แต่กว่าจะถึงจุดนั้น...งอดทนเป็นสิ่งสำคัญที่สุดค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณสุนันทา

ถ้ารู้ว่ามีกำลังใจคอยให้กันเสมอ

อย่างนี้ ไม่กลัวอะไรเลยค่ะ

ใช่ค่ะงานนี้ สำเร็จลงแล้ว

แต่ไม่ใช่ง่ายๆ

ลองตามอ่านอีกหน่อยนะคะ

ขออภัยที่ให้รอหลายวัน

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะโย่โย่งโก๊ะ แซ่เฮ~natadeeเหมือนพี่สาว

ให้รอนานไปหน่อย

สงสัยจะลืมป้าแล้วมัง

ป้าสบายดี ครอบครัวหนูก็ขอให้สบายดีนะคะ

จะรีบเล่าเรื่องตอนต่อไปให้ทราบกันจ้ะ

ขอบใจมาก

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะเกษตรยะลา

เป็นการใช้คำที่ผิดเนาะ

คนไข้ เรามักจะนึกถึงคนตัวร้อนๆ ต้องกินยากัน

แต่คนไม่สบายนั้น มีหลายสาเหตุ

คนนี้ ก็คงเป็นคนไม่บาย นั่นแหละค่ะ

ไม่ได้แกล้งนะ ที่รอนาน

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณ อ้อยควั้น

ไม่เจอกันนานมากๆๆๆๆๆ

ขอบคุณที่แวะมาหา

จะรักษาสุขภาพให้อยู่จนถึงวันได้เจอกันค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุ๊เพ็ญศรี(นก)

ขอบคุณค่ะ

ป่านนี้กาแฟคุณนกคงเย็นชืดหมดแล้ว

ขออีกสักแก้วนะคะ

จะได้มีแรงเล่าเรื่องให้ฟังค่ะ

[ตันติราพันธ์]

กราบสวัสดีค่ะอาจารย์ทนัน ภิวงศ์งาม

หนูขอบคุณบทประพันธ์ของอาจารย์มากค่ะ

แต่คราวนี้ งานหนัก

ใช้เวลา สองวันกว่าจะถึงโรงพยาบาล

น่าสงสารทั้งน้าติ๊ด ทั้งญาติค่ะ

[คุณครูอ้อ]

อ่านไปลุ้นไปค่ะ :) อยากรู้ตอนสุดท้าย

อ่านแล้วนึกถึงอนาคตตัวเองเลยค่ะ เวลาฝึกสอนต้องไปเจอเด็กพิเศษซึ่งอาจจะพูดไม่ค่อยรู้เรื่องแบบนี้ น่ากลัวจะต้องใช้ความอดทนอย่างมหาศาลเลย

สู้ๆนะคะ จาตามมาอ่านตอนต่อไป ^^

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณคนแอบอ่าน

ใช่ค่ะ

เป็นสีสันที่เกิดขึ้นในการทำงาน

แต่อาจเป็นรอยด่างพร้อยในชีวิตของคนบางคนค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณคุณครูอ้อ

การได้สัมผัสกับชีวิตกลุ่มคนพิเศษนี้

เป็นการได้ฝึกฝนจิตใจเราเองเป็นสำคัญ

ความอดทนนั้น ต้องใช้มากกว่าคนปกติหรือเปล่า

อันนี้ต้องเจอเอง

อาจน้อยกว่าก็ได้

เพราะความน่าสงสารค่ะ