จิตดี...ประจำวัน
กิจกรรมนี้เริ่มจากความคิดของครูอ๊อด ครูประจำชั้นของพวกเรา
ณ วันแรกที่เริ่มฝึกอบรมฯ ครูก็บอกว่า เอาหล่ะครูมีกิจกรรมให้ทุกๆ คน ทำกัน กิจกรรมนี้เราเรียกว่า
"ความดีสำหรับวันนี้ของฉัน"
และให้เขียนทุกวันเลยนะว่า ทำดีอะไรบ้าง ให้เขียนมาส่งอย่างน้อยวันละ 10 ข้อ
ฮือ....เรียกเสียงอื้ออึงขึ้นมาทันที
เอาหล่ะวา...แล้วความดีของฉันจะมีไหมเนี่ย
แล้วที่ว่าความดีประจำวันและให้เขียนทุกวันด้วย ฉันจะมีไหมเนี่ย
แต่ก็เสาะแสวงหามาจนได้ เพราะดันตีความหมายของความดีว่า “ทำดี” ก็เลยต้องหมั่นเสาะแสวงหาวิธีทำดี ซึ่งจะทำดีกับคนอื่นได้ก็ต่อเมื่อออกจากห้องพักเพื่อไปอบรมครูโยคะ เพราะนอกจากนั้นก็สิงสถิตอยู่แต่ในห้องพัก เพราะรับงานวิจัยมาทำ อีกอย่างก็ต้องอ่านเอกสารโยคะที่ให้ผู้เข้าร่วมอบรมทุกคนต้องอ่านเพื่อสรุปย่อและส่งด้วยนะ ระยะเวลาที่อ่านเพียง 2 เดือนแล้วเอกสารก็เป็นตั้งๆๆๆๆ .... แง...แง...แง... อ่านไม่ทันค่ะ เพราะเยอะมาก ถ้าไม่เชื่อลองสมัครเข้าอบรมครูโยคะกับสถาบันโยคะวิชาการซิคะ แล้วคุณจะรู้ค่ะ แต่เอกสารทั้งหมดก็จำเป็นสำหรับครูโยคะนะคะ
ตลอดระยะเวลา 1.5 เดือนที่ทุกคนพยายามเสาะแสวงหาความดี เพื่อจะได้มีข้อเขียนส่งครู
เห็นถึงความสนุกสนาน ความกระตือรือร้นของเพื่อนๆ ครู และที่สำคัญคือตัวเองด้วยค่ะ
เห็นว่า ความดีที่เรากำลังกระทำนั้น มันเป็นความดีจริงหรือ หรือเป็นเพียง "การกระทำที่ดี" เพื่อจะได้มีข้อเขียนส่งครู
เอาหล่ะซิ...พอมันเริ่ม...กึ๊ก...ก็เริ่มชะงัก
ชักสงสัยการกระทำของตัวเองเสียแล้วหล่ะซิ
ข้อเขียนความดีก็เริ่มน้อยลง จากที่เขียน "ความดีประจำวัน" ได้เป็นหน้าๆ ก็เริ่มเหลือเพียงเป็นข้อๆ
จาก 10 ข้อ ก็เหลือ 5 ข้อ ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันที่เราทำอยู่แล้ว
และบางทีก็ใช้วิธี Copy และ Paste จากหน้ากระดาษหนึ่งหน้าที่เขียนได้ 1 วัน ก็เป็นหน้าหนึ่ง 3 วัน และจัดบีบ Paragraph ให้ลงพอดีหน้าเสียด้วย
และก็เริ่มแสดงความคิดเห็นกับเพื่อนๆ ครูว่า การกระทำที่เราทำอยู่นี้มันใช่ความดีหรือ
เพราะความดีในความเข้าใจของตัวเองนั้น มันต้องเป็น
"การคิดดีทำดีที่มาจากภายใน โดยไม่มีอะไรเป็นเงื่อนไขของการทำดี"
และวันสิ้นสุดของการส่งการบ้านความดีประจำวันก็มาถึง
พร้อมกับการเฉลยของครูอ๊อด
ครูก็พูดเนิบๆ สไตล์เย็นๆ ของครู อธิบายว่า
ได้สังเกตการเคลื่อนไหวของจิตตัวเองหรือไม่ ความดีที่พวกเราทำนั้นเป็นอย่างไร บางคนอาจจะอึดอัด สงสัยกับสิ่งที่ทำ บางคนก็เริ่มกระทำดีในสิ่งที่ไม่เคยคิดกระทำเลย บางคนก็คิดละเอียดมากขึ้นกับการกระทำนั้นๆ แต่ก็จำเป็นต้องทำเพราะต้องมีการบ้านข้อเขียนความดีส่งครู....เฮ
และครูก็เริ่มให้พวกเราจับกลุ่มกัน 4-5 คน นำความดีที่ประทับใจที่สุด ในช่วงที่ทำกิจกรรม "ความดีประจำวัน" เล่าให้เพื่อนๆ ในกลุ่มฟัง
ความดีของตัวเองก็คือ ข้อเขียน "ฟังพ่อบ้าง....เมื่อเราฟัง....ท่านก็ฟัง"(แนบมาให้อ่านค่ะ) (คลิ๊กที่นี่)
แต่ระยะเวลาน้อย เพื่อนในกลุ่มสามารถเล่าเรื่องของตัวเองได้เพียง 3 คน รวมตัวเองด้วย อีก 2 คนยังไม่ได้เล่า เสียดายมาก เพราะอยากรู้เรื่องความดีของแต่ละคนที่ประทับใจในช่วงเวลาที่ทำกิจกรรม
เมื่อจบกิจกรรม
ตัวเองได้ส่ง e-mail ให้กับกลุ่มเพื่อนๆ แลกเปลี่ยนเรื่อง "ความดีที่เราประทับใจ" ให้เพื่อนๆ ทุกคนได้รับทราบ โดยใช้หัวข้อว่า "จิตดี...ประจำวัน" ก็มีคนส่งมาแลกเปลี่ยนนะคะ คือ ครูแอน (พัชรินทร์ ฉัตรเกล้า) ดังบทความต่อไปนี้
Dear p'tang,
Last Sunday in early morning, it was my first time to teach mom how to do yoga.
I felt very happy to spend specail time with her especailly caring her health and mind, she tried to do very well in simple asana postures. For pranayama, i will be teaching her after lunch today. Naturally, my mom she is very alert and hasty, i will try to change her be yoga. That's my attention now ka.
แล้วคุณหล่ะคะ
จิตดี...ประจำวัน ของตัวคุณเองมีอะไรบ้าง
เคยสังเกตจิตของตัวเองบ้างหรือเปล่า
ความเห็น (15)
เจริญพร โยมณ จันทร์
จิตที่ฝึกดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้
เจริญพร
อารมณ์แปรปรวนตามสภาพแวดล้อม เพราะจิตอ่อนมากๆ...สำหรับการสำรวจจิตมองเข้าไปภายในก็จะพบ...ภาพบันทึกเรื่องย้อนหลัง..จินตนาการที่ฟุ้งเฟ้อ....แต่มีสติ...ย้อนกลับมาทบทวนความรู้สึกปัจจุบันว่ากำลังทำอะไร..คิดอะไร...ปัจจุบันกำลังทำอะไร...ก็ดีคงต้องฝึกเจริญสติอีกมากๆตามเวลาโอกาสยิ่งอายุมากยิ่งหาเวลายากจริง...มันช่างกลืนกินเวลาอย่างรวดเร็วมากครับ
กราบนมัสการค่ะ พระคุณท่าน
กราบขอบพระคุณมากค่ะ ที่ท่านพระอาจารย์เข้ามาให้กำลังใจ
จะพยายามฝึกฝนตัวเองต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ
และคิดว่างานนี้คืองานสุดท้ายของช่วงชีวิตที่ยังคงเหลืออยู่ค่ะ
ด้วยความเคารพค่ะ
ใช่แล้วค่ะคุณวุฒิศักดิ์ ศรีเสมาเมือง
เพราะตัวเองยังจิตใจอ่อนแออยู่มากเลยค่ะ
คงต้องฝึกฝนอีกยาวไกล
แต่ตั้งใจ วางใจ ตัวเองให้อยู่กับตรงนี้แล้วค่ะ
พยายามฝึกฝนให้อยู่กับปัจจุบันให้ได้ แต่มันยากเต็มทนค่ะ
มันอยู่ที่เราแล้วหล่ะค่ะว่า จะเสาะแสวงหาวิธีไหนในการเจริญสติ
มีวิธีง่ายๆ สำหรับคนที่หาเวลาให้กับตัวเองยากเต็มทน คือ
เราสามารถนำการเคลื่อนไหวในชีวิตประจำวันนั่นแหล่ะค่ะ มาเจริญสติได้ค่ะ
ถ้าคุณสังเกตดีๆ อริยะบทพื้นฐานของเรานั่นแหล่ะค่ะ นำมาฝึกฝนได้
ลองฝึกฝนดูนะคะ
แล้วคุณจะรู้ว่าทุกเวลาทุกสถานที่เราสามารถเจริญสติได้
เป็นกำลังใจให้่ค่ะ
คงต้องสังเกตตัวเองบ้างแล้วละค่ะ
ขอบพระคุณมากค่ะ pa_daeng
ที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น
ขอเข้าข้างตัวเองว่า ป้ามาให้กำลังนะคะ...แฮ่
- มาให้กำลังใจครับ และจะนำการคิดดี จิตดี ไปฝึกใช้ในชีวิตประจำวันต่อไปครับ
- ขอให้คุณ ณ จันทร์ มีสุขภาพแข็งแรง และจิตใจเข้มแข็งนะครับ
ขอบคุณ คุณ liverbird มากค่ะ
เป็นกำลังใจให้เช่นกัน...ครับผม
สวัสดี...ท่าน..คุณ...น้อง ณ จันทร์ที่นับถือ..เริ่มแล้ว..ขับรถก็ใช้กำหนดลมหายใจ...ถอนลมให้ออกเข้าเป็นจังหวะ...บางครั้งได้ยินเสียงเต้นหัวใจ..โครมๆพอเผลอแอะ..เกือบเสยท้ายรถขข้างหน้า...เลยกำลังพยายามก่อนเข้านอนกราบพระสวดมนต์...ก่อนกินข้าว ระหว่างกินข้าว...ข้าวหนอ กินหนอ อร่อยหนอเลยนำหนักขึ้นเอาๆ...81 กก.จะพยายามครับขอบคุณ
โหคุณพี่ วุฒิศักดิ์ ศรีเสมาเมือง อย่างงั้นมันก็เกินพอดี เดี๋ยวฟ้องท่านอาจารย์พระปลัด..นะ..จ๊ะ ... จะบอกให้....แฮ่ .....
ชอบคำนี้ของพี่แตงจังค่ะ...
"การคิดดีทำดีที่มาจากภายใน โดยไม่มีอะไรเป็นเงื่อนไขของการทำดี"
หนิงเห็นด้วยม๊ากๆ ค่ะ
คนเราจะทำดีหรือไม่มีนั้น ไม่ได้มาจากที่ใดเลย จิตใจเราทั้งนั้น
แวะมาอ่านบล๊อกของพี่แตงได้หลายบล๊อกแล้ว...
ได้สาระดีๆ กลับไปเยอะเลยค่ะ...
รักพี่แตงที่สู๊ด...
คงต้องเฝ้าถามตัวเองและพยายามที่จะฝึกจิตดี..คิดดีนะคะ
จิตดี..คิดดีทำให้เรามีความสุขนะคะ
ขอบคุณหนิงมากจ๊ะ
นี่คงเข้าอ่านเกือบทุกบันทึกแล้วหล่ะซิ
ดีใจจัง...ที่สามารถเป็นระฆังให้กับน้องบ้าง...
แม้จะเป็นเพียงช่วงระยะที่ระฆังนั้นยังคงสภาพส่งสัญญาณได้
แต่ระฆังนี้ก็ดังก้องในใจตลอดเวลานะคะ
มันจะไม่ดังเพียงแค่เวลาตีเท่านั้น
เพราะระฆังนี้มันอยู่ในใจเสมอ...แฮะๆ
สวัสดีค่ะ 
คุณ add
ขอบคุณมากค่ะที่แวะเข้ามาอ่าน
บางทีเราจะคิดดีได้ ก็ผ่านช่วงระยะเวลาที่เลวร้ายที่ทำร้ายใจตัวเองสุดๆ และกล่าวร้าย คิดร้าย คนรอบข้างและต้นตอปัญหาอย่างสุดฤทธิ์
แต่สุดท้ายก็ได้คำตอบว่า คนที่ถูกทำร้ายคือตัวเราเอง ไม่ใช่คนที่เรากำลังคิดกล่าวร้าย เพราะฉะนั้น คิดดีเอาไว้ให้ใจเราสบายใจดีกว่า...
วันนี้ได้ดูไทยมุง...ชอบคำพูดของคุณวิกรม ค่ะ ที่ว่า
"เหตุที่คนไทยไม่เครียดเพราะว่า คนไทยมักคิดว่า "ช่างมัน", "ช่างเขาเถอะ", "นั่นเป็นเพราะเวรกรรมของเราเอง" คือยอมรับชะตากรรมของตัวเอง...จำได้ไม่หมดทุกคำพูดนะคะ ... แต่ชอบแง่คิด มุมมองของคุณวิกรมค่ะ
ยาวอีกแล้วค่ะ ... คุณ add
สวัสดีปีใหม่ 2552 ค่ะ
รักษาสุขภาพกายและใจ รวมทั้งสุขภาพของครอบครัว ให้เข้มแข็งและแข็งแรงตลอดปีนะคะ