ค่าวฮ่ำกำเมือง..กวีศรีล้านนา.. ต๋ามประสาข้างถนน..ต๋อน .."เป๋นดีเอ็นดูน้ำแม่ปิง"

ช่วงที่กลับไปเยี่ยมบ้าน มีโอกาสได้ขี่มอเตอร์ไซค์เรียบถนนข้างแม่น้ำปิง มองเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเป็นความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง กับแม่น้ำปิงในวัยเด็กของผู้เขียน....

มีป้ายหาเสียงเก่าๆ ของผู้สมัครนายกเทศมนตรีท่านหนึ่ง ปักเอียงกระเท่เร่ อยู่ในพงหญ้า " ข้าพเจ้า ขอสืบสานตำนานล้านนา และฟื้นฟูชีวิตให้แม่น้ำปิง " ไม่ทราบว่าท่านผู้นั้นได้เป็นนายกเทศมนตรีสมใจนึกรึเปล่า....เหลือแต่สัญญาใจที่ทิ้งไว้ให้..

หวังที่จะให้หน่วยงานรัฐฯมาช่วยคงจะไม่ได้แล้วหละพี่น้องครับ พวกเราคงต้องช่วยกันควบคู่ไปด้วย ถึงแม้ไม่ได้รักษา แต่ก็ขอว่า..อย่าทำลายก็พอ......

สงสารแม่น้ำปิง

แม่น้ำปิงใส ไหลเลื้อยลัดเลาะ ฮิมฮ่อมหาดเกาะ สุขขีหมีหมั้น

แต่ก่อนเมินมา กิ๋นใจ๊เต้าอั้น บ่าเดี่ยวเทียวเขือก ขว้างทิ้ง

ของเน่าเก่านี้ี้ ปล่อยไหลไถกลิ้ง หื้อแม่ปิงล่อง นำปา

สายน้ำเขินตื้น หมดเสี้ยงปู๋ปล๋า ข้าฯไปหันมา หัวใจ๋หมองคล้ำ

บ่ถ้องถ้าไผ ไหนมากู่ก้ำ หมู่เฮาจ่วยทำ น่ำแก้

สองมือสองตี๋น บ่ดียอมแป๊ ฮ่วมแฮงฮึดสู้ คืนฮอย

ปี้น้องหมู่มัก น้ำใจ๋ไหลย้อย บ่แห้งจอยวอย คนบ้านเฮานี้

วิถีจีวิต มีมาเก่ากี้ จุ่งกึ๊ดนำแนว ผ่อสร้าง

จ๊าดเจื้อจาวเฮา บ่ได้เหือดห้าง คนดียังค้าง เฮือนจาน

จิตใต้สำนึก สืบเถิงลูกหลาน คงบ่เมินนาน น้ำปิงใสได้

ฮ่วมอนุรักษ์ อุ้มจูก๊ำไว้ ปี้น้องไกลไกล้......เจินจวน.....

แม่น้ำปิงไหลเลื้อยลัดเลาะเกิดหมู่แก่งเกาะสวยงาม เห็นแล้วมีความสุข(สุขขี-หมีหมั้น คำว่าหมีหมั้นไม่มีความหมายเพียงแค่เป็นคำต่อท้ายให้ไพเราะสวยงาม เหมือนคำว่า "หมายหมั้นปั้นมือ") ซึ่งนานมาแล้วชาวบ้านได้อาศัยแม่น้ำปิงในการอุปโภค-บริโภค เพียงแค่นั้น แต่เดี๋ยวนี้ผู้คนพากัน เลียนแบบ(เขือก) ต่อเติมก่อสร้างถาวรวัตถุ ยื่นลงไปรุกล้ำเขตแนวแม่น้ำ และพากันทิ้งขยะลงในแม่น้ำด้วยความมักง่าย ทำให้น้ำตื้นเขิน-เน่าเสีย กุ้งหอยปูปลา หนีหาย หมดเกลี้ยง(หมดเสี้ยง) สุดท้ายแล้วจึงอยากไคร่ขอเชิญชวน(เจินจวน) พี่น้องผองเพื่อนไม่เฉพาะชาิติเชื้อ(จ๊าดเจื้อ)ชาวล้านนาเท่านั้น แต่ชวนทุกท่านทุกคน มาร่วมคิด(ฮ่วมกึ๊ด)ร่วมแรง(ฮ่วมแฮง) ร่วมอนุรักษ์แม่น้ำปิงด้วยกันสืบต่อไป....

* ด้วยความที่ไม่ได้เรียนรู้ถึง สัมผัสนอก-ใน เสียงสูง-เสียงต่ำ ของค่าวคำเมืองที่ถูกต้อง แต่อาศัยครูพักลักจำมาเรื่อย ผู้เขียนยินดีน้อมรับคำติชมของผู้รู้ครูบาอาจารย์ทุกท่านที่จะแนะนำ *

ขอบคุณครับ

รพี กวีข้างถนน

เขียนใน GotoKnow โดย รพี กวีข้างถนน
ใน กวีข้างถนน

คำสำคัญ (Tags): #สงสารแม่น้ำปิง#ไม่รักษา..ก็อย่าทำลาย#คำประพันธ์

หมายเลขบันทึก: 215915เขียนเมื่อ 12 ตุลาคม 2008 03:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 19:34 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (14)

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 12 ตุลาคม 2008 11:10 น. ()

ชอบน้ำปิง
นำไหลช้าๆๆ
ตอนไปกำแพงเพชร นั่งดูนานมากๆ

แอมแปร์~natadee

เขียนเมื่อ 12 ตุลาคม 2008 11:24 น. ()

+ สวัสดีค่ะ...ท่านรพี...

+ อ่านแล้วทำให้นึกถึงเพลง "ล่องแม่ปิง" ของคุณสุนทรีย์ จังเลยค่ะ...

+ ระลึกถึงเสมอค่ะ.....

รพี กวีข้างถนน

เขียนเมื่อ 12 ตุลาคม 2008 14:09 น. ()

สรีสวัสดีครับ อ.ขจิต

แม่น้ำปิงเป็นหนึ่งในแม่น้ำอีกหลายร้อยสายในเมืองไทยที่มีหลากหลายวิถีริมแม่น้ำเกิดขึ้น เพราะไหลผ่านหลายหมู่บ้าน หลายตำบล หลายอำเภอ หลายจังหวัด ถ้าเราช่วยกันคนละไม้ละมือ แค่ไม่ทิ้งขยะลงแม่น้ำ ก็จะทำให้แม่น้ำปิงยังคงเป็นที่พึ่งพาทั้งทางกายและทางใจ ของคนไทยสืบต่อไปครับ

ด้วยความคิดถึงครับ

รพี