ขอเพียงแค่เล่า(๓) : ...เริ่มพบปะสังสรรค์...
หลังจากเผชิญวิกฤติของชีวิตนักเรียน(โข่ง)...ของพวกเรา(บางคน)...
ไม่เคยต้องอ่าน(มากมายอย่างนี้)...ก็ต้องมาอ่าน....
ไม่เคยต้องคิดต้องเขียน(มากมายอย่างนี้)...ก็ต้องมาทำ....
ไม่เคยต้องนั่ง(หลังขดหลังแข็ง)...เรียนทั้งวัน...ก็ต้องอดทน....
....ทำเพื่อเพิ่มศักยภาพของวิสัญญีพยาบาลไทย ในการพัฒนาการดูแลผู้ป่วยที่ดีขึ้น....
....เพิ่งผ่านการทดสอบวิชาที่เรียนมาสองวันติดๆกัน... เย็นวันนี้อาจารย์ก็เลยถือโอกาสเลี้ยงอาหารเย็น(ปลอบใจ)พวกเรา เป็นการกระชับมิตรภาพ พวกเราสนุกสนาน เบิกบานใจกันไปอย่างถ้วนหน้า...สำหรับ...เลือดสีอิฐ คณะพยาบาลศาสตร์ มข. รุ่นนี้...ขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ....
มีคำถามว่า...วิสัญญีพยาบาลสู้มั้ย....
มีคำตอบจากทุกคนพร้อมกันว่า...สู้....(ดูภาพแต่ละท่าน...ประกันได้ค่ะ....)
เท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับพลังใจ..และกำลังใจที่พวกเรามีให้กัน
ความเห็น (28)
สวัสดีครับคุณกฤษณา
ที่จริงมาเรียนตอนโข่งก็ดีน่ะ แต่พาประสบการณืมาด้วย เพราะประสบการณ์ที่สั่งสมจนตกผลึก นำมาเรียนรู้ร่วมกับวิชาการได้ แบบ บูบูกันน่ะครับ
สวัสดีค่ะ คุณ บังหีม
- นอนดึกเหมือนกันนะคะ...
- เห็นด้วยค่ะกับการมาเรียนตอนโข่ง...เพราะได้กลับมาเป็นนักศึกษาอีกครั้ง...รู้สึกเอ๊าะๆยังไงก็ไม่รู้...อิ อิ....
- ระหว่างเรียนได้มีการนำประสบการณ์มาแลกเปลี่ยนกันอย่างที่คุณ บังหีม กล่าวไว้จริงๆค่ะ...แต่มีวิชาสถิตินี่แหละ...ที่นักเรียนโข่ง...นั่งกันเงียบๆ.....นัยว่าเกรงวิชาจะหลุดร่วงค่ะ...
- ขอบพระคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมชาววิสัญญีพยาบาล
เข้าเวรดึกเปล ห้องฉุกเฉินครับ (ผู้ช่วยเหลือคนไข้รายงานตัวหัวหน้าสำเร็จครับ ยังไม่หลับเลย)
ขอให้ไม่มีคนไข้ฉุกเฉินต้องดูแลนะคะ...ราตรีสวัสดิ์(ก่อนละ)ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณติ๋วที่คิดถึง
- ทำไมตัวเล็กดีจัง เพื่อนๆบังจนมิดแล้ว
- สำหรับครูอ้อย บังเพื่อนๆมิดเลยค่ะ
- มีอยู่วันหนึ่ง เพื่อนที่นั่งหลังครูอ้อยบ่นว่า.....เจ้าอ้อย นั่งบังแอร์หมดเลย
- พอวิทยากร เผลอ ครูอ้อยหันไปว่า.....แอร์เครื่องเบ้อเร่อ..อ้อยตัวใหญ่กว่า แอร์ ก็เข้าประตู ไม่ได้สิ..อิอิ
สักครู่ ก็ได้ยินเพื่อนพูดว่า...ใกล้จะเข้าไม่ได้แล้วล่ะ..อิอิ
สวัสดีครับ
แวะมาให้กำลังใจครับ
ตอนเขียน ตอนอ่าน ถึงจะเมื่อย แต่ก็เกิดประโยชน์
อดได้ ทนได้ ดีได้
ยิ่งได้ร้องเพลงด้วยแล้ว ช่วยเพิ่มขวัญและกำลังใจนะครับ
สวัสดีค่ะ มาให้กำลังใจวิสัญญีพยาบาลค่ะ เพื่อผู้ป่วยสู้ๆๆๆ ขอบคุณมากๆค่ะ
เมื่อเช้าวันเสาร์ เห็นทีมงานไปออกกำลังกายที่สระ plastic ครับ
มาขอสู้ด้วยคนค่ะ
มาให้กำลังใจด้วยคนค่ะ..
เห็นภาพอาจารย์แม่สุจิตรา(ลิ้ม)ยิ้ม..แล้วดีใจค่ะ..คิดถึง
- ...ในนามของ "วิสัญญีพยาบาลผู้เข้าอบรมเพื่อเตรียมตัวเป็นAPN" ขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจค่ะ...
- พวกเราจะพยายามเรียนรู้อย่างเต็มความสามารถเพื่อเพิ่มศักยภาพในตัวเอง นำมาซึ่งการพัฒนางานบริการวิสัญญีที่พวกเรารับผิดชอบ ช่วยเหลือดูแลผู้ป่วยร่วมกับวิสัญญีแพทย์และแพทย์ผ่าตัด เพื่อการเตรียมพร้อมในการเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงในอนาคตค่ะ
- ขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อยที่คิดถึงเช่นกันค่ะ
- ตัวติ๋วเล็กจังค่ะ...แต่ไม่เล็กดีจังหรอกค่ะ....อยากตัวโตๆอย่างครูอ้อยบ้าง ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี..ยิ่งหลังๆมารู้สึกตัวยิ่งเล็กลงๆ...สงสัยกระดูกทรุดมั้งคะ...อิ อิ .....
- ...เรื่องแอร์น่ะ...วันหลังครูอ้อยบอกให้อาจารย์จัดซื้อแบบแยกส่วนซีคะ...จะได้สลิม...อิ...อิ...
- ขอบคุณครูอ้อยมากๆค่ะที่แวะมาเยี่ยมเสมอ
เรียน อ.ผศ. เพชรากร หาญพานิชย์
- ทุกคนที่มาด้วยมีเป้าหมายที่ตรงกันคือ จะพยายามเรียนรู้เพิ่มเติมให้ได้ค่ะ...งานนี้ออกจะท้าทายผู้สูงอายุ...
- ...อย่างที่อาจารย์กล่าวไว้ค่ะ...อดได้...ทนได้...(ก็)ดีได้...เห็นด้วยอย่างมากๆค่ะ และขอนำไว้เป็นข้อเตือนตนมิให้ท้อถอยยามเหนื่อยล้า..
- ขอบคุณอาจารย์ค่ะ
ขอบพระคุณ อ.นายประจักษ์~natadee ที่แวะมาให้กำลังใจอยู่อย่างสมำเสมอตลอดมาค่ะ...อาจารย์สบายดีนะคะ
ถึงจะเป็นนักเรียนโข่ง แต่ดูสนุกสนาน พาลทำให้ดูเยาว์วัยกัน นะคะ;P
สวัสดีค่ะ คุณpaula ที่ปรึกษา~natadee
- นับเป็นโอกาสที่ดี ที่เราชาววิสัญญีพยาบาลได้มารวมกันทุกศุกร์ เสาร์ อาทิตย์...แม้ช่วงเวลาสั้นๆค่ะ....
- ...เรียนรอบนี้ได้นำเรื่องคุณภาพของวิสัญญีมาพูดคุยกันบ้างนิดหน่อยตามโอกาสด้วยค่ะ...ถือโอกาสแลกเปลี่ยนความคิดกันไปด้วยเลย และเชื่อว่าพอพวกเราปรับตัวกับการเรียนได้เราคงนำเรื่องคุณภาพงานบริการวิสัญญีมาพูดคุยกันมากขึ้นละค่ะ
- ขอบคุณสำหรับแรงเชียร์ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณภูสุภา
- สบายดีนะคะ....
- ทั้งชั้นเรียนมี 40 คน อายุของผู้เข้าอบรมมีความต่างกันมากค่ะ...เด็กสุดคือ 29 ปี อาวุโสสุดก็ 56 ปีค่ะ...อายุที่เกิน 50 ปีมีถึง 5 คน...ส่วนใหญ่จะอายุในช่วง 40 ปีกว่า(เกือบหมดชั้น) ...อายุ 30 ปีกว่า มีนิดหน่อย
- นักเรียนโข่ง...อาจจะต่างกับน้องเรื่องการรับรู้ค่ะ...แต่ไม่ต่างเรื่องความบันเทิง...อิ อิ...
- ขอบคุณค่ะ
เรียน ท่านอาจารย์JJค่ะ
- อาจารย์สบายดีนะคะ
- หลายท่านมาพักตั้งแต่วันพฤหัสค่ะ เพื่อจะได้มาเข้าเรียนให้ทัน 8โมงเช้า...ได้ออกกำลังกายในบรรยากาศดีๆของ มข.นับเป็นโชคดีของผู้เข้าอบรมค่ะ
- ขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ
สวัสดีค่ะ pa_daeng
- สบายดีนะคะ
- รอบนี้ทำไมป้าแดงไม่มาเรียนด้วยกันคะ..สนุกออก....
- หากมีโอกาสมาเรียนให้ได้นะคะ
สวัสดีค่ะ คุณ คุณลดา
- ท่านอ.สุจิตราน่ารักมากๆค่ะ...ให้ความเป็นกันเอง เห็นอกเห็นใจผู้เข้าอบรมและคอยพูดจาให้กำลังใจอยู่เสมอเลย ทำให้พวกเรามีกำลังใจและกำลังฮึด....สู้ๆๆ...ค่ะ
- โชคดีของพวกเราที่ได้เป็นลูกศิษย์อาจารย์ค่ะ
- ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้พวกเราค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
...ขอบอก ( เป็นอะไรที่ติดปากค่ะ คือ ก่อนจะพูดอะไรก็ต้องขอบอกไว้ก่อน ) เป็นการอบรมที่ประทับใจมากเลย เริ่มตั้งแต่การเดินทางประมาณ 500 กิโลเมตรเลย ( บุณฑริก - อุบล ฯ 100 กิโลเมตร อุบลฯ - ขอนแก่น ประมาณ 400 กิโลเมตร )สรุปแล้วหนูขับรถไปกลับสัปดาห์ละประมาณ 1000 กิโลเมตร แต่สู้ตายค่ะ ( หนูมีพี่ ๆ ร่วมทางมาด้วยอีก 3 คนค่ะ คือพี่นก( สวย ) กะพี่จิต จาก สปส.และพี่เอ็กซ์จากศรีสะเกษ ก็เลยเป็นการเดินทางที่สนุกค่ะ ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันมา แป๊บเดียวก็ถึงขอนแก่นแล้ว แต่ขากลับหนูถึงบุณฑริกประมาณเที่ยงคืนจ้า )
...ขอเป็นกำลังใจให้ทุก ๆ คนในการอบรมเพื่อมุ่งสู่ APN นะค่ะ สู้ สู้ สู้ ค่ะ "คนเราไม่ต้องเก่งไปทุกอย่าง แต่จงสนุกกับงานทุกชิ้นที่ได้ทำ"
สวัสดีค่ะ น้องนก
- เห็นน้องๆ พี่ๆมากันไกลๆแล้วทึ่งมากๆค่ะ...ต้องบอกว่า..ได้ใจจริงๆ...
- เป็นผู้หญิง..ขับรถไปกลับเป็น 1000กิโลเมตรนี่ไม่ใช่ย่อยเลย...แต่พี่ติ๋วสังเกตว่าพวกเราทุกคนมักจะสนุกและเต็มที่กับงานทุกงานที่ทำเสมอ...มันอยู่ในสายเลือดวิสัญญีพยาบาลแล้วมั้ง...นิ....
- พี่ก็ดีใจมากๆค่ะที่ได้มาร่วมเรียนรู้และสนุกกับพี่ๆน้องๆชาวสาธารณสุข และเชื่อว่าพวกเราคงเกาะกลุ่มกันเหนียวแน่นเพื่อดำเนินกิจกรรมสู่เป้าหมายใหญ่ร่วมกัน
- ...สู้ สู้ สู้...ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
...วันนี้ทำงานมาได้ครึ่งวันหนูคิดถึงแต่เรื่องปรากฎการณ์ในหน่วยงาน ก็เลยทำให้เกิดปรากฎการณ์ความเครียดจกาการที่คิดเรื่องปรากฎการณ์ที่จะนำไปพัฒนาไม่ได้ หนูตั้งชื่อแล้วว่า " ปรากฎการณ์ของปรากฎการณ์ "
...เมื่อคืนนี้หนูถึงบ้านประมาณเที่ยงคืนเหมือนเดิม ( นี่ก็เป็นปรากฎการณ์อย่างหนึ่งที่เป็นมาประมาณ 4 สัปดาห์แล้วจ้า )
...พอดีหัวหน้าตามแล้วค่ะ ( ปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นตลอดเมื่อหัวหน้าอยู่โรงพยาบาลและหนูไม่ได้ไปไหน )ขอตัวก่อนนะค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องนก....
- ฮาๆๆๆ....พี่ติ๋วตั้งชื่อให้ว่าเป็น "ปรากฏการณ์ประหลาด"...เกิดจากการสังเกตเห็นว่า..."เกิดทุกทีที่หัวหน้าเรียกหาตัวหนู"...จำนวนครั้งที่เกิด(ความถี่) วันละสามครั้งหลังอาหาร จากการทบทวนวรรณกรรมของน้อง(นก)พบว่า...จะสร้างวีรกรรมทุกครั้งหลังจากกลับจากการอบรม เมื่อหาข้อมูลจากทฤษฎีมาสนับสนุนพบว่า มีการศึกษาเรื่องความเครียดจากความกลัวของนักศึกษา(แก่)ส่งงานไม่ทัน ทำให้สติแตก...สติหลุด...หัวหน้าที่ตามประจำ.ควรงดการตามในวันจันทร์...เพราะเธอจะหลับใน.. ..
- ...แต่เมื่อเธอเรียนจบ...เธอจะใช้ความรู้ที่ได้มาเต็มที่...โดยใช้คืนให้องค์กร 10 เท่าของเวลาที่แอบหลับ...อิ อิ
- ...ขอให้วันนี้คิด...ปรากฎการณ์ส่งอาจารย์ได้นะจ๊ะ...อิ อิ
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
อีกไม่ถึงสองสัปดาห์ก็จะจบแล้ว ( หรือเปล่านะ ) คงคิดถึงพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ และบรรยากาศการอบรมที่มีงานส่งอาจารย์ไม่น้อยกว่า 5 ฉบับ / สัปดาห์ เบลอ ๆ เหมือนกันค่ะ แต่วันนี้โล่งแล้วเพราะเคลียร์งานส่งอาจารย์หมดแล้ว ( ถ้าพรุ่งนี้อาจารย์ไม่สั่งงานเพิ่ม ) หลังจากใช้เวลาอ่านหนังสือ สอบ ทำงานส่งมาเกือบสองเดือน ทำให้หนูได้แนวคิดหลายอย่าง คือ
1. ต่างคนต่างมุมมอง ในประเด็นเดียวกันคนเราจะมองเห็นแตกต่างกัน การแปลความไม่เหมือนกัน แต่ไม่ได้หมายความว่ามีคนผิดคนถูก คนเราควรมีอิสระทางความคิด แต่ต้องอยู่ภายใต้พื้นฐานแนวคิดที่เป็นจริง
2. ไม่มีใครไร้ค่า คนที่โง่ที่สุดในบางเรื่อง อาจจะฉลาดในบางเรื่อง และคนที่ฉลาดที่สุดก็ยังโง่ในบางเรื่อง
...ฝากไว้นิดหนึ่งนะค่ะ จะคิดการใด จะคิดการให้ใหญ่ๆ เข้าไว้แต่เติมความสุขสนุกสนานลงไปด้วย ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องนก
- ดีใจที่น้องนกส่งงานหมดแล้ว...นี่พี่ติ๋วยังไม่เสร็จเลย ต้องส่งพรุ่งนี้อีกงานแล้วเตรียมเสนอ โครงร่างการนำงานวิจัยมาใช้ในการปฏิบัติงานค่ะ...
- ...คนเราควรมีความต่าง เพราะเราจะได้มีกันและกันเพื่อเติมเต็มส่วนที่ขาดของกันและกันค่ะ....
- ...ถ้าเราเข้าใจกัน มันคือความลงตัวที่สมบูรณ์และให้ความสุขกับเราได้เสมอ...
- ...ขอเพียงเราเข้าใจกัน...เท่านั้นพอ
- ขอบคุณสำหรับประโยคทิ้งท้ายที่ให้ข้อคิดและมุมมองที่น่าสนใจมากๆค่ะ
- หวังว่าจบกลับไปแล้วพวกเราคงได้แวะเวียนมาพบปะกันอยู่เสมอๆ...เพื่อไฟ...ที่ไม่มีวันมอด...นะคะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับคุณกฤษณา
จริงอย่างว่า วิชาสถิติ ชีวสถิติ โดนเข้าแล้ววันนี้ ที่มรภ สงขลา จาก ค่ามีน มาถึงบ้านก็ยังมึน 55555