๕.ถ้าแม้นเลือกได้

ถ้าเลือกได้จะเลือกเป็นครูสอนนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1

คุณครูบางท่านอยากจะสอนนักเรียน ป.1 บางท่านไม่อยาก (ไม่กล้า) สอน ป.1 เพราะคงเป็นการยากที่สอนคนที่ยังไม่รู้อะไรมาก่อน แม้ว่าจะผ่านชั้นอนุบาลมาแล้วก็ตาม แต่หลายโรงเรียนในบ้านนอก ยังหลงเหลือผู้ไม่ผ่านอนุบาลมาก็มี ในความเป็นจริงได้พบว่าคุณครูบางท่านรักที่จะสอน ป.1 ตั้งแต่บรรจุจนเกษียณอายุราชการ และบางท่านมีความจำเป็นต้องสอนเพราะย้ายโรงเรียน คนที่มาใหม่จะถูกสอนแทนชั้น ป.1 แต่คุณครูส้มท่านนี้เป็นครูประจำชั้น ป.1 เนื่องจากนโยบายของโรงเรียนมีว่าครูช่วงชั้นที่ 1 ต้องสอนเด็กของตัวเองตั้งแต่ป.1 ป.2 และจนจบช่วงชั้นคือ ป.3 แล้วจึงไปเริ่ม ป.1 ใหม่

พักกลางวันคุณครูส้มจะมีเรื่องที่ชวนหัวเราะได้ทุกวัน ตามประสาครูบ้านนอก (คณะที่จะกล่าวถึงรวมทั้งครูคิมผู้เขียนด้วย) ที่มีวิสัยทัศน์แบบคับแคบ โลกทัศน์ก็ไม่กว้างไกล เพราะเราเป็นครูบ้านนอก (ของพวกเรานี่เอง เกิดบ้านนอก โตที่บ้านนอก อยู่บ้านนอกและเป็นครูสอนอยู่โรงเรียนบ้านนอก วิถีชีวิตก็แบบฉบับบ้านนอกอีกต่างหาก ) หูตาไม่กว้างขวาง ไม่มีเงินทอง ไม่มีโอกาสจะไปพัฒนาตัวเองมากมาย ต้องจำนนด้วยบริบทส่วนตัวและศักยภาพอันน้อยนิด จึงได้แต่คุยเรื่องราวแบบบ้านนอกโดยเฉพาะเรื่องของเด็ก ๆ ที่ตัวเองสอน นึกทีไรก็ขำทุกที น่าอิจฉาครูส้มที่มีเรื่องชวนหัวได้หลายเรื่อง จึงขอเล่าต่อแบบคนบ้านนอกไร้การแอบแฝงซ่อนเร้น

"หญิงทะเล" ครูส้มเล่าเรื่องประกอบภาพให้นักเรียนฟังเกี่ยวกับชายทะเลต่าง ๆ ในประเทศไทย ตามธรรมชาติของเด็ก ป.1 จะถามเก่ง พูดเก่งอยู่แล้ว ต่างแย่งกันถามโน่นถามนี่ตลอดเรื่องคนละ 2- 3 คำถาม และเด็กหญิงกอไก่ก็ถามขึ้นว่า "คุณครูขาแล้วหญิงทะเลอยู่ที่ไหนคะ"

"กินได้ไหม" ในการเรียนการสอนทุกครั้งครูส้มก็อธิบายให้นักเรียนฟัง กว่าจะเข้าใจก็คงหลายเที่ยวเพราะเป็นเด็ก ป.1 คราวนี้ใช้คะแนนเป็นการจูงใจ บอกกับนักเรียนว่า ใครคัดลายมือสวยจะได้คะแนนมาก เด็กชายขอไข่ก็ถามอีกแล้วว่า "คุณครูครับคะแนนกินได้ไหม" เด็กชาย คอควายถามว่า "คุณครูครับเอาคะแนนไปทำอะไร"

"คุณแม่ขอ" การเรียนรู้สาระวิทยาศาสตร์เรื่อง การเกิดฝน คุณครูส้มให้นักเรียนช่วยกันคิดว่าฝนเกิดขึ้นได้อย่างไร นักเรียนช่วยกันแสดงความคิดไปต่าง ๆ นานา เช่นฝนเกิดขึ้นได้เพราะฝนมันอยากตก (ถ้านักเรียนโตก็ต้องเข้าใจว่านักเรียนมีเจตนาก่อกวน) ฝนตกเพราะมันสงสารพื้นดิน ฝนตกเพราะพ่อแม่ปลูกต้นไม้ แต่คำตอบของเด็กหญิงงองูบอกว่า "คุณครูขาหนูทราบแล้วค่ะว่าว่าฝนตกเพราะแม่หนูขอฝนค่ะ หนูเห็นแม่นั่งขอฝนอยู่ที่ข้างโอ่ง"

"คุณครูไม่เห็นบอก" คุณครูส้มมีความจำเป็นต้องสอนทุกกลุ่มสาระ ยกเว้นภาษาอังกฤษและพลศึกษาเท่านั้น นักเรียนระดับชั้นป.1 จะโปรดปรานการวาดภาพระบายสีมากที่สุด ให้นักเรียนวาดภาพดอกไม้ที่นักเรียนชอบ ระบายสีสวยงามและเขียนบรรยายตามชอบใจ เด็กชายอออ่าง วาดด้วยความไม่ตั้งใจและระบายสีเลอะเทอะ เพราะธรรมชาติของเด็กชายไม่สอดคล้องกับกับดอกไม้ ทำให้ครูส้มบ่นขึ้นมาเบา ๆ ว่า "วาดไม่เป็นสับปะรดเลย" เด็กชายอออ่างก็ถามด้วยความสงสัยว่า "คุณครูไม่เห็นบอกว่าให้วาดสับปะรดนี่ครับ"

"ฝาหม้อ" เด็กชายจอจานย้ายมาใหม่ในชั้น ป.1 ภาคเรียนที่ 2 หน้าตาดี แต่งกายสะอาด เพราะมาจากโรงเรียนในเมือง และมีบ้านอยู่หน้าโรงเรียน ใกล้กับร้านอาหาร ครูส้มได้เขียนในกระดาษว่า "ข้าวผัด 1 กล่อง" ให้เด็กชายจอจานไปให้แม่ค้า แต่บังเอิญเด็กชายจอจานอ่านข้อความเอง ..กลับมาพร้อมฝาหม้อ 2 ฝา มาถามครูส้มว่าต้องการฝาหม้อเบอร์อะไร ครูส้มขอทบทวนกระดาษแผ่นนั้น และให้เด็กชายจอจานอ่านให้ฟัง เด็กชายจอจานอ่านว่า "ฝาหม้อ 1 ฝา" สาเหตุที่ย้ายโรงเรียนเพราะเป็นเด็กเรียนช้าตกซ้ำชั้น ป.1 มาแล้ว อ่านหนังสือไม่ออก

"สัมผัสพิเศษ" หลังพักรับประทานอาหารกลางวัน เด็กหญืงมอม้า ได้ร้องไห้สะอึกสะอื้นมาหาครูส้ม หลังจากไต่ถามกันอยู่นานจึงได้รู้สาเหตุว่านักเรียนชอบเรียกพ่อ ล้อแม่กัน เป็นเรื่องใหญ่ของเด็กโรงเรียนนี้แทบทุกชั้น ครูส้มปลอบใจและถามว่า "เพื่อนด่าว่าอย่างไร" เด็กหญิงมอม้าตอบว่า "หนูไม่ทราบค่ะ" ครูส้มยิ่งงงจึงถามต่ออีก "หนูทราบได้อย่างไรว่าเพื่อนด่าพ่อ แม่" เด็กหญิงมอม้าตอบครูส้มว่า "หนูรู้ได้จากในใจค่ะ" (สัมผัสพิเศษ)

"เพลงเป็นเหตุ" เหตุเกิด ณ ชั่วโมงดนตรีนาฏศิลป์ ครูส้มสอนให้ร้องเพลง วิหคเหิรลม และทำท่าประกอบเพลงไปด้วย ทุกคนกำลังสนุกสนานและมีความสุข แต่เด็กหญิงพอพานทำทางจะร้องไห้ และไม่ยอมร้อง รำเหมือนเพื่อน ๆ เพราะไม่พอใจที่เข้าใจว่าเพื่อน ๆ กำลังล้อชื่อแม่อีกแล้ว เพราะเนื้อเพลงตอนหนึ่ง..."แม้นเป็นนกได้ดั่งใจจินตนา ฉันคงเริงร่าลอยลม" เนื่องจากแม่ของเด็กหญืงพอพานชื่อ......นางจินตนา

"ใครมีรถเมล์มากที่สุด" ธรรมชาติของเด็ก ๆ ชอบมากกับคำถาม "อะไรเอ่ย" เวลานั้นเป็นเช้าของวันจันทร์ เด็ก ๆ ต่างก็มีความกระตือรือล้นเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันแรกของสัปดาห์ แต่ละคนจะมีกิจกรรมในวันหยุดเมื่อมาพบกันก็จะพูด คุย เล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง เด็กชายสอเสือ ได้ตั้งคำถามเพื่อน ๆ ว่าใครมีรถเมล์มากที่สุด..ไม่มีใครตอบถูก ทำให้เพื่อน ๆ พ่ายแพ้ต่อเกมนี้ เด็กชายสอเสือจึงไปถามครูส้มอีกแล้ว "คุณครูครับใครมีรถเมล์มากที่สุด" และครูส้มก็พ่ายแพ้ในเกมอีกเช่นกัน ในที่สุดเด็กชายสอเสือจึงเฉลยว่า "เขาทรายครับ มีรถเมล์มากที่สุด" หมายถึงเขาทราย กาแล็คซี่นักมวยมีชื่อเสียงของไทย ครูส้มสงสัยได้ถามต่อว่า "รู้ได้อย่างไรว่าเขาทรายมีรถเมล์มากที่สุด" คำตอบของเด็กชายสอเสือก็คือ "ผมไปพิษณุโลกกับคุณแม่ครับ เห็นป้ายรถเมล์ติดชื่อเขาทรายตั้งหลายคันครับ" (เขาทรายที่เด็กชายสอเสือเห็นคือชื่อสถานที่แห่งหนึ่ง อันเป็นปลายทางสิ้นสุดของรถเมล์คันนั้น)

"ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด" เด็กชั้น ป.1 ที่กำลังอ่านหนังสือได้ เขาจะมีความภาคภูมิใจ เห็นอะไร ๆ ก็อยากอ่าน บางทีจะได้ยินเสียงสะกดไปด้วยดัง ๆ เพราะยังไม่มีทักษะการอ่านในใจ เย็นวันหนึ่งก่อนโรงเรียนเลิกเด็กชายชอช้างได้กระหืดกระหอบมาบอกคุณครูส้มว่า "คุณครูครับผมไม่อยากเรียนสูง เพราะกลัวมีความรู้มาก มันไม่ดี" ครูส้มชวนคุยและถามจนได้ความว่า เด้กชายชอช้างได้ไปอ่านข้อความคติเตือนใจที่ห้องสมุดว่า "ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด" ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาครูบรรณารักษ์ได้จัดการโล๊ะข้อความนั้นทิ้งไปไม่เหลือร่องรอย

"อาจารย์ใหญ่...ต้องตัวใหญ่" ความสด ใส ซื่อไม่มีใครเกินนักเรียนตัวน้อย ๆ ยิ่งอยู่บ้านนอกหรือห่างไกลความเจริญ เด็กยิ่งมีความไร้เดียงสาอย่างบริสุทธิ์ ครูส้มได้ให้เด็กชายรอเรือ นำเอกสารไปให้อาจารย์ใหญ่ เพื่อต้องการสร้างความมั่นใจและการกล้าแสดงออก นอกจากนั้นได้รู้จักคุณครูในโรงเรียนด้วย พร้อมกับแนะนำว่าอาจารย์ใหญ่อยู่ที่ห้องใด เมื่อเด็กชายรอเรือนำเอกสารไปถึงห้องอาจารย์ใหญ่ บังเอิญมีคุณครูโรงเรียนอื่นมาเยี่ยม และนั่งสนทนากับอาจารย์ใหญ่ เด็กชายรอเรือได้ส่งเอกสารให้พร้อมกับบอกว่า เอามาให้อาจารย์ใหญ่และอาจารย์ใหญ่ก็จะรับไว้ แต่เด็กชายรอเรือยืนยันว่าเอามาให้คุณครูคนนั้น คนที่ตัวใหญ่คนนั้นไง ครูส้มบอกให้เอามาให้อาจารย์ใหญ่ ไม่ใช่ในคุณครูคนนี้

ถ้าครูคิมเลือกได้..จะขอเลือกเป็นครูปอหนึ่งค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย คิม นพวรรณ
ใน คิม นพวรรณ

คำสำคัญ (Tags): #การพัฒนาการเรียนรู้ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ จิตสาธารณะ

หมายเลขบันทึก: 209824เขียนเมื่อ 18 กันยายน 2008 22:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 02:12 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (19)

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 18 กันยายน 2008 22:44 น. ()

ขำๆๆๆ
ทุกอันเลยครับ
โดยเฉพาะเขาทราย
ฮ่าๆๆ
หญิงทะเล กินได้ไหมคะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2008 05:49 น. ()

เรียนอาจารย์คะ

อยากเป็นครูปอหนึ่ง จริง ๆ ค่ะ

เกิดชาติไหน ๆ ก็ขอให้ได้เป็นครูอีก และจะขอเป็นครูปอหนึ่ง

ชาตินี้จึงตั้งใจดูแลลูกศิษย์ลูกรักให้ดี ชาติหน้าจะได้เกิดเป็นครูอีก

small man

เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2008 06:10 น. ()

สวัสดีครับ

เป็นสาระที่ใสซื่อตามประสาเด็กๆ ครับ

การแสดงออกพวกนี้ เป็นการแสดงออกที่ดีครับ

ที่น่าเสียดาย คือ มักจะถูกสกัดกั้นครับ

ขอบคุณครับ

@..สายธาร..@

เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2008 06:50 น. ()

แวะมาทักทายค่ะ

ขอบคุณนะคะ ที่ไปเยี่ยมบ่อยๆ

มาอ่านสาระเกี่ยวกับคุณครูค่ะ

รักวิชาชีพครูค่ะ:)

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2008 06:56 น. ()

ครูคิมเล่าเรื่อง สนุกและน่ารักมากครับ

ครูโชคดีแล้วครับที่เกิดมาทำงานที่มีคุณค่าให้กับสังคม ภารกิจนี้ยิ่งใหญ่และงดงามครับ

บัวปริ่มน้ำ

เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2008 07:00 น. ()

ครูคิม (ครูปอหนึ่ง) อิอิ..
ชอบ "ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด" ฮ่าๆๆ (ขำๆๆ)ดี
บัวปริ่มน้ำ เริ่มกลัว ๆ เหมือนกัน เพราะชอบหาความรู้ไปเรื่อย เอ...ความรู้จะท่วมเราไหมเนี่ย...อิอิ
ฝากนิทานเรื่องนี้ ไปเล่าให้เด็ก ๆ ฟังบ้าง
เผื่อเด็ก ๆ จะคลายเครียดค่ะ
http://gotoknow.org/blog/resaerch/180543

บัวปริ่มน้ำ

เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2008 07:03 น. ()

ครูคิมคะ
ได้เป็น ครูปอหนึ่ง ...
สักวัน คงเติบโต..เป็น ผอ..ออ..โรงเรียน นะคะ
ฝากเรื่องนี้ มาแจม ว่าที่ ผอ..ออ..ด้วยนะ อิอิ
http://gotoknow.org/blog/resaerch/180498

นายประจักษ์ ปานอินทร์

เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2008 07:10 น. ()

อรุณสวัสดิ์ครับคุณครูคนเก่ง
ขอชื่นชมคุณครูคิมจริงๆ
คุณครูเขียนบันทึกได้ดีมาก
ได้ครบทุกรสชาด
อ่านง่าย เข้าใจง่าย ได้สาระ
ขออนุญาตเป็นแฟน....อิอิ
แฟนบล็อกนะครับ.....555

ครูแอน

เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2008 07:50 น. ()

มาอารมณ์ดีก่อนไปทำบุญวันนี้..พี่ครูคิมสอนวิชาอะไรค่ะ..ชั้นไหน..ออ..วันนี้เมืองแปงจะตั้งต้นผ้าป่า..ทอดถวายสร้างศาลาครองรอยพระพุทธบาทที่เคยถูกไฟไหม้ไป

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2008 18:04 น. ()

คุณ small man

ขอบคุณค่ะที่ให้เกียรติมาเยี่ยม ทุกวันที่ไปโรงเรียน เด็กตัวน้อย ๆ จะวิ่งเข้ามาหามาช่วยถือของ พูดจาไพเราะ น่าฟัง บางเวลาก็ไปขอกอดบ้างหอมแก้มบ้าง มีความสุขค่ะ

http://www.krukimpbmind.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=538701047&Ntype=1