เรื่องสั้นของหนู
เมื่อตอนอยู่ ม.5 หนูเคยเขียนเรื่องสั้นไว้ 3 เรื่อง วันนี้หนูเอามาให้ดูก่อน 1 เรื่อง ลองดูหน่อยว่าหนูพอมีแววจะเป็นนักเขียนไหมคะ....
ยางลบกับดินสอใครดีกว่ากัน
พัชราพร สุขเผือก
** เพชรงาม **
เช้าวันใหม่ของวันที่อากาศแจ่มใส แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องเข้ามาในห้องนอนห้องหนึ่ง ภายในห้องมีโต๊ะเขียนหนังสืออยู่ริมหน้าต่าง ซึ่งเป็นที่ๆ นางสาวยางลบสีขาวกับนายดินสอสีดำอาศัยอยู่ ในบรรดายางลบและดินสอทั้งหมดต่างเป็นที่รู้กันว่านางสาวยางลบสีขาวและนายดินสอสีดำนั้นเป็นเพื่อนสนิทกันมานานแสนนาน เพราะนางสาวยางลบสีขาวจะคอยลบคำผิดๆ ที่นายดินสอสีดำได้เขียนไว้เสมอ ส่วนนายดินสอสีดำก็ขยันเขียนผิดและเขียนผิดได้ในทุกๆ ที่ทุกๆ เวลา ด้วยเหตุนี้เองที่นางสาวยางลบสีขาวก็จะคอยลบคำผิดๆ ของนายดินสอสีดำอยู่ตลอดเวลาเช่นกัน ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันมานานนับสิบๆ ปีจนกระทั่งวันนี้นางสาวยางลบสีขาวได้เอ่ยกับนายดินสอสีดำว่า
“ นายดินสอสีดำวันนี้ฉันต้องพูดในสิ่งที่ฉันอยากจะพูดกับนาย ฉันทนนายไม่ไหวแล้ว ” นางสาวยางลบสีขาวเอ่ยออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจ
“ ทำไมล่ะ ทำไมเธอต้องพูดกับฉันแบบนี้ด้วย ” นายดินสอสีดำถามด้วยความอยากรู้
“ ก็นายนั่นแหละ ที่ทำให้ตัวฉันสกปรก ฉันต้องคอยลบในสิ่งที่นายเขียนผิด ฉันเหนื่อย เหนื่อยมาก มากจนอยากพักผ่อน ” นายสาวยางลบสีขาวโวยออกมา
“ เราก็ทำตามหน้าที่ของเรา เราไม่ผิด เธอนั่นแหละเป็นฝ่ายที่ผิด เธอมีหน้าที่ลบคำที่เราเขียนผิด เธอก็ควรทำตามหน้าที่ของเธอสิ มาโทษเราฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกนะ ” นายดินสอสีดำโวยออกมาบ้าง
“ ก็ได้ ในเมื่อนายยังไม่สำนึกผิดเราก็ไม่มีอะไรที่ต้องพูดกันอีก ” เมื่อพูดจบนางสาวยางลบสีขาวก็เดินออกไป แต่ก็ยังได้ยินเสียงของนายดินสอสีดำตะโกนออกมาว่า
“ แล้วเธอจะเสียใจ ที่ไม่มีฉันอยู่ด้วย ยางลบสีขาว ”
หลังจากนั้นเหล่าบรรดายางลบและดินสอก็ไม่มีใครเคยเห็นนางสาวยางลบสีขาวกับนายดินสอสีดำอยู่ด้วยกันอีกเลย จนเหล่าบรรดายางลบและดินสอคิดวางแผนเพื่อที่จะให้นางสาวยางลบสีขาวกับนายดินสอสีดำคืนดีกันด้วยการจัดเวทีโต้วาทีในหัวข้อเรื่อง ยางลบกับดินสอใครดีกว่ากัน
นางสาวยางลบสีขาวเมื่อรู้ข่าวที่แจ้งมาก็รีบเดินไปสมัครลงแข่งขันการโต้วาทีในขณะเดียวกันนั้นได้เดินชนกับนายดินสอสีดำด้วยเช่นกัน
“ ขอโทษค่ะ/ครับ พอดีฉัน/ผม รีบไป ” นางสาวยางลบสีขาวเอ่ยขึ้นแต่ยัง
ไม่ได้เงยหน้ามองอีกฝ่าย พอดีกับที่นายดินสอสีดำเอ่ยขึ้นเหมือนกัน ด้วยเสียงที่คุ้นเคยทั้งสองจึงเงยหน้าขึ้นมอง
“นี่..นาย จะรีบไปไหนกันชนฉันจนเปื้อนหมดแล้วเนี่ย ” นางสาวยางลบ
สีขาวเอ่ยขึ้น
“ แล้วเธอล่ะยางลบสีขาว จะรีบไปไหนไม่ทราบ ” นายดินสอสีดำเอ่ยขึ้น
บ้าง แถมยังทำหน้าทะเล้นอีก
“ มันก็เรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยว ฉันไม่อยากจะเสวนากับนายเท่าไห
หรอกนะ เดี๋ยวไปไม่ทันกำหนด ” พอพูดจบนางสาวยางลบสีขาวก็รีบเดินออกไปโดยทิ้งให้นายดินสอสีดำอยู่คนเดียว
ณ ห้องรับใบสมัคร นางสาวยางลบสีขาวได้นำใบสมัครมายื่นให้กับกรรมการและไม่นานนักก็มีนายดินสอสีดำตามมายื่นใบสมัครอีกคนหนึ่ง
“ นี่นายมาทำไมเนี่ย ”
“ เราก็มาสมัครโต้วาทีล่ะสิ แล้วเธอล่ะ ”
“ ฉันก็มาสมัครเหมือนกัน และฉันก็ต้องได้เข้ารอบด้วย ” นางสาว
ยางลบสีขาวพูดออกมาอย่างมั่นใจ
“ ผลประกาศออกมาแล้วนะครับว่ามีผู้ลงสมัครเพียงแค่สองคน ดังนั้น
ผมขอแสดงความยินดีด้วยครับ ” เสียงของผู้ประกาศดังขึ้น
“ ว่าไงนะ/ฮะ ตกลงมีเราแค่สองคนหรือคะ/หรือครับ ” ทั้งสองอุทาน
ออกมาพร้อมกัน
“ แต่น้องสองคนจะต้องเข้าค่ายอยู่ด้วยกันเพื่อศึกษาพฤติกรรมของฝ่าย
ตรงข้ามด้วยนะ ”
“ ค่ะ/ครับ ”
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป หลังจากที่ทั้งสองได้กลับมาอยู่ร่วมกันอีกครั้งหนึ่ง นางสาวยางลบสีขาวก็ได้คิดทบทวนว่าตนเองก็เป็นฝ่ายผิดที่ไปว่านายดินสอสีดำก่อนจึงรู้สึกผิดและอยากขอโทษนายดินสอสีดำ ทางด้านของนายดินสอสีดำก็เช่นกันเมื่อได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกับนางสาวยางลบสีขาวอีกครั้งก็รู้สึกผิดและอยากขอโทษนางสาวยางลบสีขาว
ณ เวทีโต้วาที
“ ขอเชิญผู้แข่งขันทั้งสองขึ้นบนเวทีได้แล้วครับ ” สิ้นเสียงโฆษกนางสาวยางลบสีขาวและนายดินสอสีดำก็ขึ้นนั่งประจำโต๊ะของแต่ละฝ่ายและบรรยากาศของการโต้วาทีก็เริ่มขึ้นจนถึงประโยคที่นางสาวยางลบสีขาวเอ่ยขึ้นว่า
“ ดิฉันคิดว่า ไม่ว่าเราจะเกิดเป็นยางลบหรือดินสอก็ไม่สำคัญค่ะ ขอเพียงแค่เราได้ทำหน้าที่ของตัวเราเองให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ” เมื่อนางสาวยางลบสีขาวพูดจบนายดินสอสีดำก็พูดขึ้นก่อนที่ทั้งคู่จะต้องเดินออกมาจับมือกันแล้วพูดสรุปร่วมกันสุดท้าย
“ ผมก็คิดว่า โลกนี้สร้างเราขึ้นมาเพื่อที่จะให้เราได้ทำประโยชน์และเราก็ควรทำหน้าที่ๆ ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุดครับ ” แล้วนางสาวยางลบสีขาวกับนายดินสอสีดำก็เดินออกมายืนอยู่หน้าเวทีจับมือกันนางสาวยางลบสีขาวจึงพูดขึ้นว่า
“ ยางลบคงไม่มีประโยชน์ถ้าไม่ได้ใช้งานและอยู่ร่วมกันกับดินสอก็
เหมือนกับรองเท้าที่ไม่มีคนใส่” เมื่อนางสาวยางลบสีขาวพูดจบ นายดินสอสีดำก็พูดขึ้นบ้าง
“ ดินสอจะยังคงโดดเด่นและคงความถูกต้องอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มียางลบก็
เปรียบได้ว่าความผิดพลาดเป็นครูของความถูกต้อง ”
เสียงตบมือดังขึ้นเมื่อผลประกาศออกมาแล้วว่าไม่มีใครแพ้ นางสาวยางลบสีขาวได้เอ่ยขอโทษนายดินสอสีดำที่แต่เอาใจตนเองไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น และนายดินสอสีดำก็เอ่ยขอโทษนางสาวยางลบสีขาวที่ตนเองก็เอาแต่เขียนผิดโดยไม่ได้แก้ไขจนทำให้นางสาวยางลบสีขาวต้องเหนื่อยลบในสิ่งที่ตนได้เขียนคำผิดๆ ไว้
“ นี่ นายดินสอสีดำ ฉันอยากเป็นเหมือนรองเท้าที่มีคนใส่ นายไม่ว่าอะไรฉันใช่ไหม ”
“ อืม ”
ความเห็น (25)
สวัสดีค่ะ
อ่านแล้วก็สนุกดีจังเลยคะ หนูมีจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ที่ดีคะ
พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ ค่อยๆ เรียนรู้เกี่ยวกับการเขียนและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับพี่ๆ ใน GotoKnow.org บ่อยๆ นะคะ
ขอชื่นชมเป็นกำลังใจ ให้โชคดีมีความสุข จะมาเยี่ยมบ่อยๆครับ
อ่านแล้วรู้สึกดีมาก อิอิๆๆ อยากให้เขียนอีก เขียนเรื่องความรู้สึกในการเรียน เขียนเรื่องเพื่อน เรื่องครอบครัวก็ได้ ดีใจๆๆที่ได้อ่าน อิอิๆๆ
- ปรบมือให้รางวัล นักเขียนน้อย
- "พัชราพร"มาเขียนบ่อยๆนะคะ
สวัสดีเจ้าค่ะ น้องรัก
เป็นไงบ้าง พี่แวะมาหาอ่ะ เครียดมากๆเลยไอ้น้อง สู้ๆนะ อังกฤษอ่ะ ตั้งใจนะ ปูพื้นฐานไว้เด้อ พี่จะตายอยู่แล้ว 555++ เขียนได้หนุกดี ชอบๆๆ เขียนบ่อยๆนะ ว่างๆ แวะไปหาพี่ที่บล๊อคพี่บ้างนะจ๊ะ รักษาสุขภาพด้วยนะ
เป็นกำลังใจให้---> พี่จิ ^_^
มาชื่นชม ยินดี กับนักเขียนน้อยครับ
รพี
มีประสบการณ์ ผลงานที่น่าสนใจและมีประโยชน์ก็นำมาเล่าได้...คำใดไม่มั่นใจให้เปิดพจนานุกรม..เราจะได้ฝึกภาษาให้ดีขึ้น..เรื่อยๆ...เวลาว่างมาใช้คอมพิวเตอร์ ที่ห้องครูพรรณา.หรือห้องครูพิสูจน์ได้เลย..ใช้ในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อการเรียนรู้..มีคุณค่าต่อสังคมครูจะอนุญาตตลอด...ผอ.ประจักษ์ให้คอมพิวเตอร์มาบริการนักเรียนอีกเครื่องขอขอบพระคุณไว้ ณ ที่นี้
ขอบคุณค่ะ
พี่มะปรางเปรี้ยว ที่ให้กำลังใจหนู หนูจะพยายามต่อไปและนำผลงานมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้บ่อยๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ
คุณพ่อผอ.ประจักษ์ ที่ให้กำลังใจหนู ขอให้คุณพ่อมีความสุขเช่นกันค่ะ หนูจะพยายามต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อาจารย์ขจิต ฝอยทอง ที่เข้ามาเยี่ยมชมผลงานของหนูและหนูก็จะพยายามต่อไปและจะเขียนเรื่องสั้นมาให้อ่านอีกนะคะ
แหล่มๆๆๆๆ
เขียนต่อไป
จะมาอ่านจ๊ะ
แหล่มเลย
ขอบคุณค่ะ
คุณลำดวนที่มาเยี่ยมชมผลงานของหนู หนูจะเขียนมาให้อ่านอีกนะคะ
ขอบคุณค่ะ
คุณ Natapol ที่มาเยี่ยมชมผลงานของหนู หนูจะพยายามเขียนต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ
โก๊ะจิจัง แซ่เฮ ที่มาเยี่ยมชมผลงานของน้องเปิ้ลนะคะ หนูจะพยายามเขียนต่อไปค่ะ
ขอบคุณค่ะ
คุณรพี ที่มาเยี่ยมชมผลงานของหนู หนูจะพยายามต่อไปและนำผลงานมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้บ่อยๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อาจารย์พิสูจน์ ที่มาเยี่ยมชมผลงานของหนูนะคะ และหนูจะนำความรู้ที่ได้จากอาจารย์มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้นะคะ
ขอบคุณค่ะ
ครูโย่ง ที่มาเยียมชมผลงานของหนู หนูจะพยายามเขียนเรื่องสั้นให้ดีและนำมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้นะคะ
สวัสดีค่ะ
* เข้ามาเยี่ยม
* มีความมั่นใจขึ้นมากแล้วนะ...
* หมั่นอ่านบันทึกของคนอื่นมาก ๆ ...เพื่อเรียนรู้และแลกเปลี่ยน
* เป็นกำลังใจให้จ้า
ขอบพระคุณมากค่ะ คุณครูพรรณา
หนูเริ่มมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นแล้วค่ะ หนูจะหมั่นเข้าไปอ่านบันทึกของคนอื่นให้มากๆนะคะ และหนูก็จะเป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ
น่ารักอ่ะ
ชื่อไรหรอ
ขอจีบหน่อยดิ
อิอิๆๆ
สู้ๆ นะ ไว้พี่จะเข้ามาอ่าน
อิอิๆ
พี่ล้อเล่นนะ
แซวๆ อ่ะ
กำกำ
พี่จะเข้ามาอ่าน เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ
ดีจ้า มาอีกคนแล้วเ็ด็กบางลี่วิทยา
น่ารักและเก่งเหมือนน้องจิเลย
สนุกค่ะ ยังงัยก็เขียนอีกนะคะ
แล้วพี่จะมาอ่านอีก เอาใจช่วย สู้ๆ
่พี่เองก็เขียนไม่เก่งหรอกค่ะ
อาศัยอ่านของเพื่อนมากกว่า อิอิ ^__^
ขอบคุณค่ะ พี่ตั้ม
ว่างๆก็แวะมาหาน้องบ่อยๆนะจ๊ะ
ขอบคุณค่ะ พี่เก๋น้อย
หนูเปิ้ลก็ยังเป็นมือหัดใหม่เหมือนกันค่ะ
ว่างๆหนูเปิ้ลก็อ่านหนังสือบ่อยๆ(แต่ไม่ใช่หนังสือเรียน)
หวังว่าจะได้พบทางบล็อกอีกนะคะ #*__^#