ความรักที่หล่นหาย
วันนี้เป็นวันแรกที่ได้หยุดงานในช่วงวันธรรมดา
หลังจากที่ทำงานติดต่อกันมาหลายวัน
วันนี้ได้พา "แม่" ไปทานข้าว เดินซื้อของ
ตบท้ายด้วยการพาแม่ไปจิบกาแฟหอมกรุ่น ร้านที่แม่ชอบ
เราสองคนนั่งคุยกันอยู่นาน เหมือนว่าไม่ได้เจอกันมานานมาก
ทั้งๆที่บ้านอยู่ติดกัน เห็นหน้ากันก่อนไปทำงานเกือบทุกวัน
กลับมาคิดว่า เรากำลังลืมอะไรในชีวิตไปรึเปล่าหนอ
ในชีวิตประจำวันที่แสนวุ่นวาย
ทำให้เราลืมที่จะกอดแม่
ลืมกอมแก้มแม่
ลืมแม้กระทั่งการอยู่ใกล้ๆให้แม่ได้เรียกใช้ ได้ชื่นใจ
เรานี่แย่จริงๆ
สัญญากับตัวเองว่า จะดูแลแม่ให้มากกว่านี้
เพราะที่สุดแห่งความรัก
ก็คือความรักที่ประเสริฐ บริสุทธิ์จากแม่นี่เอง
ความเห็น (13)
- โชคดีจังค่ะที่ยังมีแม่ให้..กอดและหอมแก้ม
- บางคนไม่มีโอกาสนั้นแล้ว...แม้จะอยากทำเช่นนั้น
- ดีใจด้วยค่ะ...^_^
สวัสดีค่ะ
- แวะเข้ามาทักทายค่ะ
- ทำไมเราต้องอายที่จะต้องทำดีกับคนที่เราด้วยนะ หรือเป็นเพราะเราคิดว่าเราโต เราจึงไม่กล้าทำเหมือนเด็ก วันนี้เรากอดคุณแม่ คุณพ่อ หรือคนที่เรารักหรือยัง ก่อนที่เราจะไม่มีโอกาส
เป็นลูกสาวที่น่ารักมากค่ะ
น่ารักจังค่ะ..
"การกอด"..เพิ่มพลังชีวิตได้จริงๆ..
ขอบคุณค่ะ..^^
อ่านแล้วคิดถึงแม่ เพราะว่าอยู่ไกลกัน แต่เมื่อมีโอกาสก็จะกอดและหอมแก้มทุกครั้งที่ได้ไปกราบท่าน
เป็นเรื่องที่น่ายินดีกับทุกครอบครัวที่ได้อยู่ครบ พร้อมหน้ากัน การแสดงความรักต่อกันไม่ใช่สิ่งน่าอาย
สำหรับบางคน วันหนึ่งที่เราอยากจะทำก็สายเกินไปเสียแล้ว อย่ารอจนถึงวันนั้นเลยคะ
สวัสดีครับคุณAnGelNURSE
ท่านเป็นพระในบ้านของเราครับ...ดูแลท่านให้ดี ๆ ส่วนผมไม่มีโอกาสแล้วครับ
ขอบคุณครับ
ตอนเด็กๆ แม่ไปส่งผมที่โรงเรียน
แล้วหอมแก้มผมทุกครั้ง...ผมอายเพื่อนมาก....ไม่อยากให้แม่หอมแก้ม
แต่...เดี๋ยวนี้ผมกลับโหยหาสิ่งนั้น......ที่สุดครับ
รพี
หวัดดีคะ...แวะมาทักทายค้า...น่ารักมากมากเลยคะ นางฟ้า
+ สวัสดีค่ะ..เคยเข้าไปเยี่ยมใน"ลูกรัก"ค่ะ
+ แม่ยังอยู่...
" บ้านฉันนั่นหนาเป็นบ้านนอก..
ดิฉันขอบอกไม่กอดหรือหอมกัน
แต่สำหรับหัวใจของแม่+ลูกนั้น
หอมและกอดรัดพันทุกวันไป"
สวัสดีค่ะ คุณ AnGelNURSE
- ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่ส่งไปให้
- ซาบซึ้งใจค่ะ
- ระลึกถึง...และจะมาเยี่ยมอีกนะคะ
- (^_^)
ขออภัยที่เป็นคนแปลกหน้าเข้ามานะคะ แค่คลิกผ่านมาเจอข้อความดี ๆ เลยขออนุญาตแอบอ่านไว้ ณ ที่นี้เลยนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ