พาลูกเที่ยว (๑)...ความทรงจำ ณ ศรีราชา...
มาศรีราชาคราใด อดไม่ได้ที่ต้องแวะมาถิ่นเก่าอีกแห่งหนึ่ง....ซึ่งเป็นช่วงวัยสาวที่น่าระลึกถึงและจดจำ
“แวะมั้ยเนี่ย.....” ป๊าถาม เมื่อรถจวนถึงหน้า รพ.สมเด็จ ณ ศรีราชา
“แวะจ้ะแวะๆ....
“เด็กๆ... สนามซ้ายมือเนี่ย ตอนนั้น ตอนที่ป๊าจีบแม่แล้วซื้อทุเรียนมานั่งกิน...จนขี้แตก” .... ฉันบอกลูกๆ แต่ลูกๆไม่ขำ
“แม่เล่าไม่รู้กี่รอบแล้ว มาทีไรก็เล่าทุกที....” ลูกบอกว่าฟังแม่เล่าจนจำได้
“อ๋อเหรอ...ฮาๆๆ.....”
“นี่ตึกนี้แหละ ตึกเก่าที่แม่ทำงานแล้วป๊าพบแม่”
แล้วเด็กๆก็เลี้ยวลงไปเดินเล่นบริเวณบ้านพักติดทะเลของโรงพยาบาล ที่ให้เช่าพักได้ ส่วนป๊าเดินเล่นสักพักแล้วหันมาบอกแม่ว่า
“พาป๊าไปเข้าห้องน้ำหน่อย...ป๊าปวดท้อง” ฮาๆๆ.......
เราทิ้งเด็กๆไว้ริมทะเล แล้วขึ้นไปตึกที่ทำงานเก่าของแม่ ภาพอดีตลอยมาจากความทรงจำ
“นี่....ตรงนี้ๆไงที่ป๊ามาคอยพบแม่ ตอนแม่เข้าเวร เดี๋ยวนี้ทำเป็นห้องให้การรักษาพยาบาลไปแล้ว”
“อืมม....ผมจีบเค้าตรงนี้แหละครับ” ป๊าบอกพยาบาลที่อยู่ประจำตึก
“เคาเตอร์นี้ แต่ก่อนไม่มีกระจก เป็นห้องโล่ง ป๊าเดินมาหาแม่แล้วชวนพูดคุย แม่ชอบฟังเพลง ป๊าก็ชอบ ป๊าเลยคุยเรื่องเพลงเป็นส่วนใหญ่”
“นี่ไง ห้องพักผู้ป่วยพิเศษที่ภรรยาเพื่อนป๊ามาป่วย ป๊ามาเยี่ยม แล้วเพื่อนป๊าบอกว่าพยาบาลคนนี้น่ารัก....ป๊าเลยออกมาดู.....แล้วชวนคุย”
“ห้องพักเบอร์อะไรนะป๊า....”
“ไม่รู้จำไม่ได้....แถวๆนั้นแหละ”
“ป๊าถามแม่ว่าพรุ่งนี้มาทำงานมั้ยครับ เวรอะไร แม่บอกว่าเวรบ่าย ป๊าเลยมาหาตอนบ่ายโมง...ไม่เจอแม่....”
“เพื่อนพักเที่ยงกลับไปหอพัก เจอแม่ เพื่อนบอกแม่ว่ามีผู้ชายคนนึงมาถามหา....หล้อออ...หล่อ......” เพื่อนลากเสียงยาว
“ใครวะ?......มึคิดในใจเพราะลืมไปแล้ว”
“ตอนบ่ายสามแม่ขึ้นเวรบ่าย ป๊ามาหาแม่ ป๊าบอกว่า เห็นแม่บอกว่าขึ้นเวรบ่ายนึกว่าบ่ายโมง เลยมาตั้งแต่บ่ายโมง....จริงๆแล้วเวรบ่ายขึ้นเวรสามโมงครึ่งค่ะ....แม่บอกป๊า....”
“ป๊ายิ้มเขินๆ....แล้วควักดอกจำปีในกระเป๋าเสื้อออกมาให้แม่ ป๊าบอกว่าเอามาจากบ้าน เอามาฝากแม่ แต่มันเหี่ยวไปหน่อยเพราะเก็บมาตั้งแต่ตอนสาย...ตั้งใจจะเอามาให้ตอนบ่าย....”
“แม่มีอนุทินรักกับป๊ามากมาย...เก็บๆไว้เยอะ... รวมทั้งกลีบดอกจำปีที่ป๊าให้ไว้ด้วย”
....และมากกว่าความรักแบบหนุ่มสาวที่เกิด เป็นความรักในสถาบัน..กาชาดไทย...องค์กรกุศล องค์กรที่เป็นผู้ให้ และรับจากการบริจาคของผู้ใจบุญ
ศรีราชาสอนให้ฉันเรียนรู้ชีวิตมากมาย มากกว่าประสบการณ์ชีวิตการทำงานของพยาบาลจบใหม่
พี่หัวหน้าเก่าของฉัน "พี่เล็กบุญศิริ มัคสุวรรณ" ผู้เป็นแบบอย่างของพยาบาลที่ดี ใจดี อารมณ์(ขัน)ดี... ที่ฉันพยายามดำเนินตาม... ผู้เป็นพี่ที่มากกว่าหัวหน้างาน.... พบครั้งสุดท้ายเมื่อสองปีก่อน ตอนนั้นพี่เล็กเป็นหัวหน้าพยาบาล ตอนนี้ท่านเกษียณอายุราชการแล้ว...
.....มาคราวนี้ไม่พบ คราวหน้าต้องแวะไปพบพี่ให้ได้ค่ะ....
ความเห็น (36)
สวัสดีค่ะ
อยู่ใกล้ๆศรีราชามากเลย บางพระคะ คราวหน้าคงมีโอกาส ได้พบกันนะคะ
อ่านเรื่องราวแล้ว เหมือนนิยายรักเลยค่ะ
ที่ รพ.สมเด็จ ณ ศรีราชา ยังเป็นที่ถ่ายทำ ภาพยนต์อีกหลายเรืองค่ะ
เสัยดาย ที่ไม่ได้พบค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณตันติราพันธ์
- เก็บภาพอดีตไว้เป็นปุ๋ยให้ชีวิตค่ะ จะได้ไม่เหี่ยวเฉา
- ไม่ได้กำหนดวันมาที่ชัดเจนน่ะค่ะ นึกอยากมาก็มากัน ....เลยไม่ได้พบเพื่อนๆสักเท่าไหร่ หยุดหลายวันเพื่อนๆกลับบ้านก็มี
- ...โอกาสหน้าคงได้พบกันนะคะ...
มาอ่านเรื่องสาวๆหนุ่มๆจีบกัน มีความสุข อิอิ
- อ่านแล้ว สบายใจ แต่ยังไม่ถึงจุดก๊ากส์ อย่างเคยเป็น
- ตลกเล่นบทซึ้งๆๆ
สวัสดีครับ....
มีความสุขที่ได้อ่านบันทึกนี้
ดูราวกับว่า ลูก ๆ กำลังย้อนรอยตำนานรักของคุณพ่อกับคุณแม่อย่างเป็นสุข
.....
จริงดังว่าแหละครับ, ในโลกนี้มีพื้นที่อันมากมาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ทุกสถานที่นั้น ๆ จะตราตรึงอยู่ในใจของคนเราเสมอไป
....
มีความสุขมาก ๆ นะครับ
สวัสดีคะมาอ่านตำนานรักคะ...มีความสุขมาก_มาก นะคะ...^_^
ตอนนี้พี่ก็ไปศรีราชาบ่อย แต่ยังไม่ได้เข้าไปดูใน รพ นี้ เขาบอกว่ามีที่พักให้เช่าด้วยใช่ไหมคะ
สวัสดีค่ะ ท่านพี่อัยการชาวเกาะ
- วัยขนาดนี้ไม่มีอะไรจะสุขเท่ากับย้อนรอยอดีตค่ะ...เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายทอดขณะเที่ยว ไม่งั้นพี่จะได้เห็นมดขึ้นเลยแหละ....ไม่ใช่หวานนะคะ...เน่าค่ะ...อิ..อิ....
กราบ สวัสดีค่ะพ่อ ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
- ตลกก็มีหัวใจนะเจ้าคะ...
- เดี๋ยว....ติ๋วต้องนึกเรื่องรักตลกๆก่อน...มีมั้ยน้อ?
ยิ้ม ยิ้ม
มีความสุขทุกครั้งค่ะ
มากกว่า "คิดถึง"
สวัสดีค่ะ น้องแผ่นดิน
- น้องสบายดีนะคะ
- เวลาเราย้อนรอยอดีต มันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกค่ะ..ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมคุณปู่ คุณย่าถึงชอบเล่าเรื่องต่างๆมากมายในอดีตให้ลูกหลานฟัง....
- ....นั่นเพราะเวลาที่เปลี่ยนไป นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงของสถานที่ หากผ่านไปเป็นสิบๆปีเราก็จะรู้สึกว่า สังขารเราเปลี่ยนไปมาก ต้นไม้ก็โตขึ้น ตึกต่างๆทรุดโทรมลง และบรรยากาศเดิมๆบางส่วนก็หายไป มันท้าทายความรู้สึก ความทรงจำที่เราเคยมีค่ะ...
- นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้พี่กลับมาเขียนบันทึกไว้...เพราะเมื่อเวลาเปลี่ยนไป...มากกว่านี้....เราอาจจะไม่สามารถฟื้นอะไรๆได้อย่างที่ควร... ขอบคุณGotoKnow และอนุทินค่ะ
- อ้อ...ลืมโม้...เด็กๆวัยรุ่นชอบเชียร์ให้ป๊ากับแม่โรแมนติคค่ะ แต่คนเล็กมักจะงอน อิ...อิ...
- น้องแผ่นดินมีความสุขมากๆนะคะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พี่ติ๋ว บันทึกรักนี่เอง อ่านตั้งแต่ต้นจนจบม้วนหน้าลังกาหลังไปสามรอบ หวานหยดอ่ะ ยกเว้นตอนขี้แตกนะ 555 เมื่อไหร่จะเจอหวานเจี๊ยบแบบพี่มั่งอ่ะ สงสัยต้องไปนั่งรอแถวโรงพยาบาล หุๆ น่ารักจังเลยบันทึกนี้ โรแมนติกมาก เอาอีกๆ
สวัสดีจ้ะ น้าอึ่งน้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ
- สบายดีอ๊ะป่าว...
- วันก่อนได้ใส่เสื้อสีขาวที่น้องอึ่งให้มาด้วยแหละ....
- คิดถึงเสมอเช่นกันค่ะ
สวัสดีจ้ะ น้องรัก Little Jazz \(^o^)/
- เดี๋ยวๆ....อย่าเพิ่งไปไหน มีอีกฉากรักหวานเจี๊ยบให้น้ำลายหก... เดี๋ยวไปเขียนต่อก่อน รับรองคราวนี้ เอาที่นอนมาต่อให้กลิ้งสิบตลบเล้ยยย......
- ...น้องน่ะเป็นคนโรแมนติคนะ ดูภายนอกคล้ายจะดุๆ แต่จริงๆแล้วใจดี น่ารัก ใครมองภายนอกผิวเผินอาจจะไม่เห็น...ในแผ้วผ่องเนื้อนพคุณ...จ้า....(อิ..อิ....)
สวัสดีค่ะ คุณภีรภา อัคระจาคะ
- ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย
- ขอให้คุณมีความสุขมากๆเช่นกันค่ะ
บล็อกนี้ ขนาดของตัวหนังสือและมีสีสันทำให้ อ่านง่าย ข้อความกระทัดรัดได้สาระชัดเจน มีภาพประกอบซึ้งได้ออกแบบจัดเรียงได้ดี อย่างพอเหมาะ ภาพชัดเจน สอดรับกับเนื้อหาสาระ สมควรได้รับรางวัล
สวัสดีค่ะ พี่แก้ว
- เดิมนั้นเขามีที่พักให้เช่าเป็นรายวันจริงๆค่ะ...เป็นบ้านหลังๆที่ติ๋วถ่ายภาพมาให้ดูนั่นแหละค่ะ แต่ละหลังมีขนาดต่างๆกันค่ะ มีทั้งหลังเล็ก หลังใหญ่ มีเตียง มีที่นอน เตาปรุงอาหาร บางคนมาพักก็ไปตลาด นำอาหารสดมาประกอบเองค่ะ บ้านหลังใหญ่หน่อยก็จะมีศาลายื่นเข้าไปในทะเลเลยค่ะ
- ตอนติ๋วแต่งงาน เช่าให้ญาติๆมาพักกัน น้องๆบ่นว่านอนไม่หลับเพราะเสียงคลื่นซัดฝั่งทั้งคืนค่ะ
- พอดีตอนถ่ายภาพน้ำทะเลลงพอดี เลยไม่ได้เห็นน้ำ ถ้าช่วงน้ำขึ้นก็จะได้ยินเสียงน้ำทะเลซัดฝั่งค่ะ แต่ก่อนนั้นถ้าเป็นเจ้าหน้าที่ของ รพ.จองได้ราคาพิเศษนะคะ ตอนนี้กติกาเปลี่ยนไปบ้างมั้ยก็ไม่ทราบค่ะ
- แล้วจะหาข้อมูลมาเพิ่มเติมค่ะ
- ขอบคุณพี่แก้วค่ะ
สวัสดีค่ะ อ.ประจักษ์นายประจักษ์
- ขอบพระคุณอาจารย์ที่เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ทำให้มีเรี่ยวแรงบันทึกต่อได้อีกค่ะ
หุๆๆ ชมกันเองงี้เลยเหรอพี่ เกินจริงไปหน่อยม้าง แต่น้องไม่ดำนะ (ยกเว้นตอนนี้เพราะไปตากแดดมาหน้าแดง อีกไม่นานก็คงดำและลอก) นึกถึงท่อนต้นของกลอนที่พี่บอกอ่ะ มันมาจากกลอนของศรีปราชญ์ที่ตอบโต้กับพระแสนเมือง เจ้าเมืองเชียงใหม่ เอามาฝากให้อ่านก่อน เดี๋ยวน้องจะรออ่านตอนต่อไปว่าหวานหยดขนาดไหน
เจ้าเมือง: ศรีเอยพระเจ้ฮื่อ ปางใด
ศรีปราชญ์: ฮื่อเมื่อเสด็จไป ป่าแก้ว
เจ้าเมือง: รังสีบ่สดใส สักหยาด
ศรีปราชญ์: ดำแต่นอกในแผ้ว ผ่องเนื้อนพคุณ
ขอบคุณน้องเล็ก...สร้างบรรยากาศให้ได้อารมณ์รักโรแมนติคดีจัง..อิ..อิ...เขินจ้า...
พี่ติ๋วมีไรมาฝากอ่ะ ขอบคุณ เขียนเพื่อพี่โดยเฉพาะนะ : )
อ่านแล้ว ซึ้งตามค่ะ
น้องเล็ก
- พี่ติ๋วไปฟังมาแล้วจ้ะ ขอบคุณมากๆเลยสำหรับมิตรภาพและไมตรีที่พี่ได้รับจากน้องเสมอมา
- ...แทนคำขอบคุณจากครอบครัวสำเร็จค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
อบอุ่นจังเลยค่ะ นอกจากจะได้พาลูกเที่ยวแล้วยังได้ระลึกความหลังกะป๊าอีก ... อบอุ่นและโรแมนติค...
อ.แป๋วขา
ต้องชวน "ป๊า" มารำลึกความหลังบ้างค่ะ
ป๊าของ อ.แป๊ว ก็สุด ๆ ๆ จะน่ารัก มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ.แป๋ว ขา
- พี่ติ๋วขอบคุณค่ะ...
- ...บางครั้งมันก็อบอุ่นจนร้อนก็มีค่ะ...อิ..อิ...
น้องอึ่งจ๋า
- พี่ติ๋วว่าอาจารย์แป๋วโรแมนติคทุกวันค่ะ...ไม่ต้องสร้างบรรยากาศเลย...เรื่องหมูๆ...
- ไหนๆ..น้องอึ่ง ชวน อ.แป๋วกะ"ป๊า"ของอาจารย์แป๋วมารำลึกถึงความหลังที่ไหน...พี่อยู่ใกล้ จะถ่ายภาพให้...อิ...อิ...
คุณติ๋วค่ะ
โรแมนติคอย่างสุดซึ้ง น่ารักคะ อ่านแล้วมีความสุขจัง
คิดถึงนะค่ะ
โอ้โห..พี่ติ๋ว..
นิยายรักหวานซึ้ง โรแมนติกสุดๆ อิอิ
เอาอีกๆๆๆ ^ ^
น่ารักจริงๆ
ฮือๆๆซาบซึ้ง ขี้มูกไหล ขอเช็คขี้มูกก่อน อยากอ่านอีก แบบนี้สงสัยต้องไปโรงพยาบาลบ่อยๆๆ แต่พยาบาลน่ากลัวนี่นา เอ้าวะ ไปดูคุณหมอหรือ ผู้ช่วยพยาบาลก็ได้เนอะพี่เนอะ แต่เอ เจ้าหน้าที่เตียงก็น่าสนใจนะเอง หุ่นล่ำบึก ชอบๆๆๆ ฮ่าๆๆๆสับสนๆๆๆ
สวัสดีค่ะ
ตามมาจากบันทึกซูซาน อ่านแล้วโรแมนติกน่ารักขำๆเรื่องราว.. อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยค่ะ
อ.หมู แซ่เฮ เพื่อนรัก500
กมลวัลย์ น้องรองตระกูลเรน
ขจิต ฝอยทอง พ่อกามนิตหนุ่มติดเทอร์โบ
a l i n l u x a n a =) เพื่อนรักฮูลาฮูล่าของซูซาน
- ทุกๆท่านมีรักและชอบรักโรแมนติคกันทั้งนั้นเลย....ดีใจค่ะที่มีเพื่อนชอบคล้ายกัน...
- ผู้หญิงเราใครๆก็ชอบนะคะ แม้จะโรแมนติคปีละหน... แต่พวกผู้ชายไม่ค่อยจะทำไอ้ที่เราชอบ ส่วนใหญ่บอกว่าน้ำเน่า หารู้ไม่ว่าไอ้ที่เน่าๆเนี่ย พวกผู้หญิงชอบ และมักเก็บไว้เป็นยาชูกำลัง.....อิ..อิ...
- เดี๋ยวพี่ติ๋วจะเล่าฉากสองให้ฟัง ฉากนี้รับรอง ....ซูซานกระอักเลือดแน่... ฮาๆๆๆๆ.....
- สวีทมากค่ะ อ่านแล้วซึ้ง ดีนะคะ ที่รักกันมากนานแล้วได้แต่งงาน อยู่กินกันอย่างมีความสุข
- รู้สึกอิน ไปด้วยที่ยังมีสถานที่ ที่เป็นอนุสรณ์แห่งความรักและพี่ยังสามารถแวะไปได้ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าน่ารักจริงๆ ค่ะ
- รูปสถานที่ที่พี่ถ่ายมาก็แสนจะโรแมนติค และคลาสิคที่สุดเลยค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ Nan & Ball Chongbunwatana
- ขอโทษนะคะที่เข้ามาตอบช้ามากค่ะ....
- รักโรแมนติคของคุณพี่ก็เห็นได้ไม่แพ้กันเลยค่ะ เห็นตามไปดูแลกัน แม้ไกลแสนไกล ก็ชื่นใจแล้วค่ะ
- ...ขอให้มีความสุขร่วมกันเนิ่นนานนะคะ...
- ขอบคุณมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ ครูปู
- พี่ติ๋วขอบคุณมากๆค่ะสำหรับของฝาก ดอกสวยมากๆนะคะ วันนี้ได้ไปทำบุญหรือเปล่าคะ..พี่ติ๋วไม่ได้ไปค่ะ แต่ไปทำงานที่ที่ทำงาน...คงได้บุญบ้างละ
- พี่ติ๋วเพิ่งเห็น mail ที่เรียกร้องให้เล่าเรื่องตลก..ของคุณครูปูคนนี้ใช่ไหมคะ...ถ้าใช่ก็ต้องขอโทษด้วยค่ะที่ตอบช้า และขอบคุณค่ะที่ติดตามผลงานพี่อยู่เสมอ
- ขอบคุณอีกครั้งค่ะ