บันทึกความทรงจำ...ตอน..นินทา paleeyon
สมัยที่ผมยังเรียนอยู่วิทยาลัยเทคนิคแห่งหนึ่ง...................................................................................
ด้วยความที่ยังอยู่ในวัยคนอง จึงโดนสารวัตรนักเรียนจับส่งวิทยาลัย ข้อหา โชว์ศิลปะแม่ไม้มวยไทยผิดที่ผิดเวลา.....วันต่อมาทางวิทยาลัยก็ออกหมายเรียก(แหะๆ พูดซะน่ากลัว) เรียกผู้ปกครองมาพบ โดย "ฝากจดหมายให้เด็กเอาไปส่งให้ผู้ปกครอง" (เข้าทางล่ะ) พวกเรา"หกประหลาดแห่งกังนั้ม" ก็มาปรึกษาหาทางออกกัน และสรุปว่างานนี้ต้องจ้าง "มือปืนรับจ้าง" มาจัดการกับอาจารย์ฝ่ายปกครอง เพราะไม่งั้นโดนไม้เรียวคุณแม่แน่ๆ ระหว่างลงขันหามือปืนรับจ้างอยู่นั้นพระเอกของเรื่อง(paleeyon)ก็ขี่ม้าขาวมาเพื่อรับผมกลับบ้าน
ผมประหยัดเิงินไปอีกห้าสิบบาท(ไม่ต้องร่วมลงขันกระทำความผิด) แต่มาคิดดูแล้วไม่รู้ว่าจะคุ้มหรือเปล่าเพราะเจ็ดวัน(อันตราย) ที่รอพาผู้ปกครองไปพบอาจารย์ฝ่ายปกครองนั้น ผมต้องมากลายเป็น เด็กเสริฟบ้าง คนล้างจานบ้าง คนจ่ายตลาดบ้าง แถมเวลาตีแบดมินตั้นด้วยกัน ลูกแบดตกที่ฝั่งตัวเองแท้ๆ ยังชี้ให้เราไปเก็บให้อีก ต้องทนตกอยู่ในภาวะจำยอม (อายุเจ็ดสิบเมื่อไหร่จะแกล้งคืนซะให้เข็ด)
เวลาระทึกขวัญก็มาถึง เพื่อนๆทั้งห้าคนมีมือปืนส่วนตัวมาทุกคน ท่าทางแต่ละคนดูหวาดผวา ลุกลี้ลุกรน มีแต่ผมคนเดียวเท่านั้นที่นิ่งดุจจอมยุทธ ด้วยความมั่นอกมั่นใจในพี่ paleeyon นั่งยืดอก(ไม่พกถุง) และแล้วห้าคนที่พามือปืนรับจ้างมาเป็นผู้ปกครองก็ผ่านฉลุย แต่ผม...............................
อาจารย์ฝ่ายปกครอง : คุณเปลี่ยน คุณรู้มั้ยว่าเด็กในปกครองของคุณ ไปทะเลาะกับ
นักศึกษาต่างสถาบัน
paleeyon : ทราบครับอาจารย์ และที่บ้านมันก็ร้าย ยิ่งกว่านี้อีกครับ
รพี : (นั่งลิ้นแข็งเหมือนยาชาหมอฟันยังไม่หมดฤทธิ์.. ) มึน..งง..หวิวๆ....
จำหน้าตัวเองแทบไม่ได้
อาจารย์ฝ่ายปกครอง : ผมคลุกคลีกับเด็กพวกนี้มาเยอะรู้ทันลวดลายของเด็กหมด
paleeyon : อาจารย์รู้ทันเด็กจริงๆ แล้วทำไมยังฝากจดหมายเชิญผู้ปกครองให้เด็ก
ถือไปเองล่ะครับ ทำไมไม่โทรศัพท์,หรือส่งไปรษณีย์ ไปให้ ดูเด็กสี่ห้า
คนตะกี้นี้สิครับ ครับจ้าง สามล้อถีบ มาเป็นผู้ปกครองทั้งก้วน
รพี : (นั่งสั่นจน ก้นแทบหลุดจากเก้าอี้) งานช้างสุรินทร์อายเลย..ว.้.อ.
อาจารย์ฝ่ายปกครอง : จริงเหรอครับ ต้องขอขอบคุณจริงๆครับ ถ้าไม่ได้คุณนี่....(ยออีก
สารพัด..เกือบชั่วโมง ผมนั่งเสื้อเปียกเหมือนโดนฝนห่าใหญ่ ซัดเต็มๆ)
paleeyon : ( นั่งหน้าบาน )
0------------------------------------0
ที่วิทยาลัย
หลังจากนั้นเป็นต้นมา จดหมายทุกฉบับที่โรงเรียนส่งถึงผู้ปกครอง จะมีรายชื่อผู้รับจดหมายและมีผู้ปกครองโทรมายืนยันทุกครั้ง ทำให้ผู้ปกครองได้รับทราบความประพฤติของลูกหลานขณะเรียนหนังสือได้อย่างถูกต้องชัดเจน เพื่อนำไปปรับปรุง และสั่งสอนลูกหลานควบคู่ไปกับทางโรงเรียนอีกทางหนึ่ง
ที่บ้าน
paleeyon : ถูกคุณแม่ต่อว่าเรื่องช่วยน้องปกปิดความผิด กระทงเดียว
รพี : กระทงที่หนึ่ง ชกต่อยทะเลาะวิวาท
กระทงที่สอง ขโมยผ้าเช็ดหน้าของ paleeyon ที่แฟนคนแรกซื้อให้
(ย้ำนะครับ แฟนคนแรกของ paleeyon)
ผมถึงบางอ้อ ณ บัดนาว ว่าทำไม พี่ paleeyon กลับลำซะผมอึ้งกิมกี่ไปหลายวัน ...(ก็แค่ยืมไปโพก
หัวดู คาราบาว ครั้งเดียวเอง ............)
"สองพี่น้อง...รักใคร่...กลมเกลียว
แม้หาใช่...พ่อแม่เดียว...กันทั้งคู่
พี่ปกป้อง...พี่ช่วยเหลือ...พี่อุ้มชู
น้องเป็นผู้...เป็นคนได้...ไม่ลืมคุณ"
รพี กวีข้างถนน
ความเห็น (11)
น่าสงสารพี่น้องคู่นี้เนอะ สมัยเด้กๆๆไม่มีใครยุ่งกับผมเลยครับ เพราะเป็นนักมวย อิอิๆๆๆ เอามาอ่านอีก นึกว่าน้องใคร เซ็งเลย น้องพี่ paleeyon นี่เอง
สวัสดีครับ
- มาอ่านครับ เรื่องสนุกดี แต่ถ้าเจอเหตุการณ์อย่างนี้กับตัวคงไม่สนุกแน่ ๆ
- ขอบคุณครับ
สวัสดีครับอาจารย์
ไม่ทราบว่าสมัยนี้้ยังมีฝากจดหมายไปกับเด็กอีกรึเปล่าไม่ทราบนะครับ
รพี
สวัสดีครับครูสุ
ยินดีได้รู้จักครับ ว่างๆก็มาอ่านมาติชมชี้แนะด้วยนะครับ
รพี
สุขสันต์ วันเกิด เลิศมงคล
กวีข้างถนน ล้นหรรษา
ขอรพี มีสุข ทุกเวลา
วันที่หนึ่งพฤษภา ชีวาสราญ
สุขสันต์วันเกิด ย้อนหลังครับ
จากครูพิสูจน์
คุณครูพิสูจน์ครับ
ผมเป็นคนชอบบึนทึก ส่วนใหญ่จะบันทึก ความรู้สึกในบางช่วงของชีวิตทั้งเรื่องดีและไม่ดี จะบันทึกหัวข้อไว้ เช่นตอนไปเที่ยวที่ประเทศลาวเมื่อหลายปีก่อน ผมได้บันทึกหัวข้อไว้ และจะเขียน เป็นบันทึกความทรงจำในโอกาสต่อไปครับ ส่วนเรื่อง นินทา paleeyon นี้ ผมเห็นว่าถ้าโรงเรียนยังฝากจดหมายกับเด็กเพื่อส่งให้ผู้ปกครองอยู่เหมือนเดิมละก็ อนาคตเด็กจะเป็นอย่างไร คงได้แต่ภาวนาช่วยกันละครับ
และวันนี้ ผมมีความยินดีอย่างยิ่งครับที่คุณครูมาอวยพรวันเกิดให้ ผมคงมีโอกาสได้เป็นลูกศิษย์ ของคุณครูนะครับ
ขอแสดงความนับถือ
รพี กวีข้างถนน
สวัสดีครับลุงครูบา
ดีใจที่มาเยือนครับ ผมเคยเข้าไปเยี่ยมชม ฝีมือการถ่ายภาพและสำนวนโวหาร ของลุงครูบา แล้ว
ขอชื่นชมจากหัวใจครับ ถ้าหากมีอะไรสั่งสอนชี้แนะเพิ่มเติมก็จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ
คงจะมีโอกาสได้ต้อนรับลุงครูบาอีกในโอกาสต่อไปนะครับ
เคารพอย่างสูง
รพี
ตอนนี้ไม่มีจดหมายแล้วครับ ที่มหาวิทยาลัยเชิญออกอย่างเดียว อิอิๆๆ
สวัสดีครับคุณรพี กวีข้างถนน
ขอบคุณมากครับ ที่เข้าไปทักทาย
เสียดายวันนั้นต่างคนต่างรีบ ไม่ได้ทักทายโอภาปราศรัยกัน
วันหลังค่อยหาเวลาไปนั่งคุยกันชายหาดที่ภูเก็ตใหม่นะครับ
ติดตามดูจากบันทึก ก็รู้แล้วว่าเป็นคนชอบบันทึกจริงๆ เพียงไม่ถึงสัปดาห์ ได้ตั้ง 12 บันทึก มาแรงจริงๆ...ขอบอก
น่าจะเปลี่ยนรูปประวัติใหม่นครับ คูนนนนนนนแม่ ..ขอร้อง อิอิ
ต้องได้เจอกันอีกแน่นอนครับพี่ ผมจำรอยยิ้มของพี่ได้ตลอดเวลาครับ
"พี่มีความจริงใจ ในรอยยิ้ม" ครับ
ตอนนี้ชาวนายิ้มแป้นผมเลยอยากให้ผู้ช่วยของชาวนายิ้มบ้างครับพี่เดี๋ยวอาทิตย์หน้าจะลงตัวจริงเสียงจริงครับ
คิดถึงครับ
รพี