ความเสียใจที่สุดในชีวิต....ของกวีข้างถนน

เป็นเรื่องในชีวิตจริง...ของผม...ที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับใครอีก

เป็นเรื่องจริงในชีวิต..ของผม..ที่ไม่อยากเกิดให้ขึ้นกับใครอีก.....................................................

 

 

ร้อยมาลัย ตั้งใจ จะกราบยาย

ครั้งสุดท้าย ก่อนเรือนกาย ยายจะสูญ

สัญญาว่า จะทำดี ทดแทนคุณ

ยายสิ้นบุญ ก่อนเห็นหลาน เป็นคนดี

    ยายอุ้มชู เลี้ยงดู และฟูมฟัก

    มอบความรัก ความสุข ทุกข์หลีกหนีี

    แต่ไม่ทัน เห็นลูกหลาน เป็นคนดี

    ยายก็มี อันต้องพราก ลาจากไป

พวงมาลัย พวงน้อยน้อย ร้อยด้วยจิต

ชั่วชีวิต ไม่คิดทำ นำมาให้

แล้วตอนนี้ ยายของหลาน อยู่ที่ใด

พวงมาลัย ยายได้รับ ไหมครับ.......ยาย

                         รพี

 

[นุช]

ขอบคุณนะคะที่เตือนสติ จะรีบปฎิบัติต่อคุณแม่ให้ดีที่สุดค่ะ

(ไม่เคยทราบว่ามี เวบ นี้ เผอิญมาส่งเมล ที่บ้านเพื่อนคลิ๊กดูเลยชอบค่ะ ช่วยแนะนำวิธีสมัครด้วยนะคะ)

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

นุช

[รพี กวีข้างถนน]

ขอบคุณครับคุณนุช

ดีใจครับที่เข้าใจในความหมายของ กวีข้างถนน ตอนนี้คงสมัครสมาชิกได้แล้วนะครับ

                               ยินดีต้อนรับครับ

                                         รพี

[บางทราย]

ขอบคุณที่เตือนสติกัน หลายๆคนก็ทุ่มเทเวลาให้กับเรื่องนอกบ้าน เรื่องในบ้าน ในครอบครัวไม่ค่อยมีเวลา แบ่งมาบ้างนะเวลาน่ะ เขาคอยอยู่ อิอิ

[รพี กวีข้างถนน]

ขอบคุณครับคุณบางทรายที่แวะมาเยี่ยม

ขอให้ถึงเป้าหมายเร็วๆนะครับ(อย่าลืมเอาสากขึ้นไปด้วยนะครับ เดี๋ยวต้องเข็นครกลงมารับสากอีก จะแย่นะครับ)

รพี

[ก้าวแรกที่คลาน ด้วยสายใยรัก..]

สวัสดีค่ะ

วันนี้คุณ รพี ทำดีแล้ว ท่าน คงดีใจมากแล้วค่ะ

ขอให้มีความสุขใน ในทุกๆลมหายใจนะค่ะ

[รพี กวีข้างถนน]

ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ

ตอนนี้ผมเป็นคนดีของแม่ผมแล้วครับ และแม่ก็ดีใจมากที่ได้เห็นลูกเป็นคนดี

รพี

[ดร.สุพักตร์ พิบูลย์]

• สมัยผมเป็นเด็ก ในช่วงที่ทุเรียนกำลังชุก จะไปนอนเฝ้าทุเรียนที่บ้านยาย(ผมเรียก "แม่เฒ่า" ครับ) เป็นทุเรียนบ้าน/ทุเรียนป่า นะครับ มันจะหล่นเองเมื่อสุก ต้นสูงมาก ไม่เหมือนทุเรียนปัจจุบัน  ความยอดเยี่ยมของยาย คือ "ทันที่ที่ได้ยินเสียงลูกทุเรียนหล่น ยายจะระบุได้ชัดเจนว่า "ต้นไหน หล่นทางทิศใด"   หลาน ๆ ทุกคน จะวิ่งไปช่วยกันค้นหาครับ ใช้ไฟฉายส่อง(ตอนกลางคืนนะครับ)
• ฟังคุณรพีพูดถึงยายแล้ว ผมเลยคิดถึงยาย  "ยายไม่เคยได้เห้นความสำเร็จของผมเช่นกันครับ"

[ก้าวแรกที่คลาน ด้วยสายใยรัก..]

กลับมาอ่าน อีกรอบ ประทับใจค่ะ

*--*

[รพี กวีข้างถนน]

สวัสดีครับ ดร.สุพักตร์

ยินดีครับที่ท่านมาเยี่ยมเยือน เป็นเรื่องจากชีวิตจริงของผมที่อยากให้เป็นอุทาหรณ์ครับ

ขอบคุณครับ

รพี

[รพี กวีข้างถนน]

ยินดีครับคุณ ก้าวแรกที่คลาน

ดีใจที่คุณชอบครับ

ขอบคุณครับ

รพี