แป้งเริ่มเรียนว่ายน้ำอีกรอบ
แป้งเริ่มเรียนว่ายน้ำอีกรอบ
แป้งว่ายน้ำเป็นแล้ว
นั่นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อปีก่อน ตอนนั้นเราคะยั้นคะยอเธออยู่นาน ว่าให้ไปเรียนว่ายน้ำ (พ่อกับแม่เที่ยวบ่อย ลูกว่ายน้ำเป็นจะได้เบาใจ) ซึ่งเธอก็ปฏิเสธซะทุกครั้ง ท้ายที่สุดก็ใช้กลยุทธ์พาไปดูเขาเรียนกันที่สระน้ำเลย พี่สุซึ่งเป็นอาจารย์หมอเด็ก (ที่ปรึกษาเรื่องสุขภาพลูกตั้งแต่แป้งเกิด) แนะนำให้พาไปดูครูนะสอนเด็กว่ายน้ำ แต่เตือนเราไว้ก่อนว่า ครูนะเสียงดัง ดูเหมือนดุ เด็กบางคนจะกลัว แต่แทบไม่น่าเชื่อว่าเธอบอกว่าจะเรียนกับครูนะ
แป้งสามารถพัฒนาทักษะการว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็ว ท่าฟรีสไตล์ของแป้งมือสวย แต่เธอไม่สามารถเงยหน้าได้สักที แค่พอทำท่าให้เห็นว่าตะแคงหน้าได้ก็แค่นั้น แต่ไม่สามารถอ้าปากได้หรอก แต่ไม่เป็นไรเพราะเธออึด สามารถว่ายจนถึงขอบสระได้ก็แล้วกัน
มาถึงท่ากบก็สนุก เพราะเธอทำมือทำตีนได้ แต่ไม่สามารถเงยหน้าได้ จนครูนะจนปัญญา ให้เล่นท่าลูกหมาก็ทำไม่ได้ จนในที่สุด เมื่อครั้งที่เราไปเที่ยวปากช่องกันทั้งครอบครัวนั้น ในช่วงขากลับที่ต้องมานอนค้างที่คอนโดฯน้องสาวในกรุงเทพฯ ผมจึงสอนลูกด้วยวิธีของผมเอง แป้งสามารถเงยหน้าในท่ากบได้ และนับจากนั้นมา แป้งก็ว่ายท่ากบได้อย่างสวยงาม และสามารถว่ายตามแนวยาวของสระน้ำได้
ระหว่างที่แป้งเรียนอยู่นั้น จ้ายังตัวเล็ก เดินก็ยังไม่เป็น เราก็จับใส่รถเข็นเดินเล่นในหมู่บ้านวังหงส์ และบ้านพี่สุบ้าง เดินรอบหมู่บ้านบ้าง หมดมุขก็พามาปล่อยริมสระบ้าง มีอยู่ครั้งหนึ่ง เราพ่อแม่คุยกันเพลิน เจ้าจ้าคลานไปชิดขอบสระน้ำซะแล้ว เกือบไป
ลูกสาวหยุดเรียนว่ายน้ำไปก็เพราะว่าพ่อมันต้องระเห็จเรียนต่อที่สิงคโปร์ กลับมาแล้วก็เลยคุยกันว่าจะไปเริ่มเรียนใหม่ แต่ติดที่ว่าผมก็ยุ่งเสียเหลือเกิน ต้องเดินทางบ่อยมาก มามีฤกษ์ดีจริงๆก็ช่วงนี้นี่เอง แต่แป้งไม่ยอมเรียน เธอบอกว่าไม่อยากเงยหน้าท่าฟรีสไตล์ แต่เมื่อรู้ว่าน้องหนุนเพื่อนซี้เริ่มเรียน บัวก็เรียน คราวนี้จึงยอมจนได้ เพียงแต่หนุนและบัวเรียนตอนเช้า แป้งเรียนตอนเย็น ฮ่า ฮ่า มีเหตุผลที่น่าเห็นใจ หนึ่งนั้น พ่อกับแม่จะไปทำงานไม่ทัน อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ แป้งตื่นไม่ไหวครับผม
เย็นวันพฤหัสที่ผ่านมาก็เป็นวันแรกที่แป้งเริ่มต้นรื้อฟื้นความทรงจำ ก็เป็นอย่างที่คิดคือ ต้องเริ่มเรียนท่าฟรีฯใหม่ แต่นั่นก็เพียงการทบทวน เพราะเพียง 10 กว่านาที เธอก็ทำได้ดี มาเมื่อวานซึ่งเป็นวันเสาร์ วันนี้สิสนุกกว่าวันแรก เพราะว่าหลังจากที่คร่ำเคร่งกัน ในขอบที่ตื้น ครูนะให้มาผ่อนคลายกันที่กลางสระลึก เด็กๆต้องว่ายมาทำท่าลูกหมาในกลางสระ อันนี้ลูกสาวผมชอบ ช่วงสุดท้ายของการเรียน ครูจับเด็กโยนลงสระทีละคน อันนี้ฮาใหญ่ เพราะแป้งเป็นคนแรกที่ถูกอุ้มโยน ปรากฏว่าเธอทำท่าเด๋อด๋ากลางอากาศ อารามที่แป้งของผมตัวเบาหวิว (จึงอยู่กลางอากาศนานกว่าใครเพื่อน) การโยนของครูนะทำให้แป้งลอยลงมาเกือบถึงกลางสระ แล้วว่ายเข้าฝั่ง จ้าหัวเราะร่วน มาโยนเด็กคนต่อไป ครูนะคงลืมตัว เพราะแป้งตัวเบา มาคนนี้เลยใช้แรงเท่าแป้งกระมัง ครูเกือบหัวทิ่ม เพราะน้ำหนักของน้องเจเจ มากกว่าแป้งราว 2 เท่า ครูทุ่มห่างจากสระราวเมตรเดียว คนอื่นๆก็เหมือนกัน เล่นเอาครูเกือบอ๊วก
ว่าด้วยเรื่องขนาดนั้น แป้งเธอระหงส์ (แก้ไข 12/05/51) ที่สุด เอวบางร่างน้อย น้ำหนักติดอยู่ในกลุ่มเดียวกับเด็กขาดสารอาหาร นั่นคือนิยามของแป้ง (และจ้า) ลูกคนอื่นๆเขาดูบึบบับ บางคนมีความสุขมากที่ได้มาว่ายน้ำ เพราะเมื่อว่ายแล้วหิว ก็วิ่งขึ้นมาซดบะหมี่กึงสำเร็จรูปกันซวบๆ แล้วกระโดดน้ำต่อ
แต่นั่นแหละ มีลูกผอมยังดีกว่ามีลูกอ้วนนะครับ อันนี้ยืนยัน
ความเห็น (12)
มารับจ้างสอนว่ายน้ำ อิอิๆๆ เคยเป็นคุณครูสอนว่ายน้ำครับ แต่ถ้าที่ มอ บอกว่าลูกใครขาดสารอาหารมากที่สุด สงสัยเขาแนะนำให้ไปดูลูกคุณหมอแหงๆๆ
ดูถ้าคนสาธารณสุขจะเหมือนๆ กัน ลูกพี่สาวตอนเล็กก็ประเภทน้ำหนักติดขอบล่างเหมือนกัน ฮิฮิ
เรื่องลูกขาดสารอาหารนั้น ไม่ต้องบอกใครๆเขาก็รู้กันทั่วครับท่านขจิต
ไม่รู้จะภูมิใจหรืออายดี เอาเป็นว่าหลังๆนี้ เฉยๆครับ
บางทีก็รู้สึกขัน ที่พ่อแม่หลายๆคู่บ่นออดแอด ว่าลูกไม่กิน ลูกไม่กิน หันมาดูลูกทีหนึ่ง ตัวยังกะหมู แบบว่า มาตรฐานคนเรานี่ต่างกันจริงๆนะครับ
อาจารย์จารุวัจน์ครับ
ธรรมชาติสอนผมว่าไม่มีใครเกิดมาเพื่ออดตายครับ ดังนั้น เมื่อคิดได้ ก็เลยเฉยๆ
จะมีข้อยกเว้นบ้างก็คนที่เป็นโรคจิตชนิดหนึ่ง ชื่อว่า anorexia nervosa ครับ พวกนี้ ยอมอดจนตาย เพราะคิดว่าตัวเองอ้วนตลอดเวลา เหลือแต่ก้างแล้ว ก็ยังมองว่าอ้วน
สวัสดีครับอาจารย์
มาเยี่ยมครับ
อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับลูกๆ นั้นยิ่มได้เสมอๆเลยนะครับ
บันทึกอาจารย์แบบนี้ผมตามตลอดนะครับ
วันก่อนมีน้องสงขลาปี 1 จะขึ้นปี 2 มา4 คนครับ
อ่านหนังสือพิมพ์ว่าที่สงขลาคะแนนสอบเฉลี่ยดีที่สุด..เป็นเรื่องที่น่ายินดีมากเลยนะครับ....
ผมจบมช. แต่ก็รู้สึกปลื้มแทนเหมือนกันครับ
เพราะมีอาจารย์ที่ผมรู้จัก 2 คนคือท่าน อ.สกล และท่านอาจารย์นี่ละครับ
อาจารย์ไปร่วมงานเฮฮาศาสตร์ด้วยหรือเปล่าครับ
ผมเคยไปครั้งที่แล้วนะครับ..
เป็นอะไรที่ดีมากๆครับ(สำหรับผม)
อาจารย์แวะไปสักคืนก็ได้นะครับ
สวัสดีครับ....^_^
สวัสดีครับคุณหมอสุพัฒน์
ผมไม่ได้ไปงานสมาคมชาวเฮฮาศาสตร์ครับ เพราะว่า 3 วันนี้อยู่บางกอก กลับบ้านไปต้องเตรียมสอบวิทยานิพนธ์นักศึกษาต่างชาติ และเตรียมพาครอบครัวขึ้นกรุงเทพอีกรอบตอนต้นเดือนพฤษภาคม เดือนหน้าเที่ยวกระบี่
แบบว่า เที่ยวเยอะจริงๆ บ้านหลังนี้
ดังนั้น อยู่โรงพยาบาล ทำงานเพื่อชาวประชาบ้างครับ
ฝากดูแลลูกศิษย์ด้วยนะครับ หากเขาทำอะไรเด๋อๆด๋าๆ ขอให้มองเป็นเรื่องน่าเอ็นดู (เตะบ้างไม่ว่ากัน) แต่หากเขาประพฤติไม่งาน แจ้งกลับได้เลย ผมเป็นหนึ่งในกลุ่มครูไหวครับ อาจารย์ฝ่ายปกครองฝ่ายบุ๋นครับ
เพื่อนเก่า
เหอะๆ เขียนไว้ เยอะแยะดี ชอบ มีที่โพสรูปป่ะจะได้มาแจมมั่ง
ภุงชค์
ดีดี เข้ามาเลยกุ้ง
สวัสดีค่ะหมอแป๊ะหมอจิ๋ม นี่พี่ดี้นะคะพรุ่งนี้ตอนน้องแป้งไปเรียนเปียโนเสร็จพี่จะขออนุญาตรับแป้งมาที่บ้านเพื่อมาเจอกับน้องหนุนและมาเล่นกันที่บ้านได้ไหมค่ะเพราะวันก่อนแป้งโทรมาคุยกับน้องหนุนและรู้สึกว่า ทั้งสองคนอยากเจอและเล่นด้วยกันมากค่ะถ้าสะดวกและอนุญาติพี่ก็จะได้รับน้องแป้งมาประมาณบ่าย3นะคะ เพราะแป้งบอกน้องหนุนว่าอยากให้ไปซื้อหนังสือตอนบ่ายค่ะ จะได้เจอกัน
ตามสบายครับพี่ดี้
จริงๆก็จะถามอยู่พอดี เพราะว่าคุณแป้งเธอรายงานผมตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
**ว่าด้วยเรื่องขนาดนั้น แป้งเธอระหงส์ที่สุด **
น่าอิจฉานะคะ หุ่นดี มีประโยชน์ต่อการเรียนว่ายน้ำ เรียนสนุก ว่ายสบาย
ขออนุญาตนิดเดียวค่ะ
ระหง ไม่ต้องมี "ส์" ค่ะ
จากรุ่นพี่(เอ..รุ่นน้า ดีกว่า)
ขอบคุณครับพี่จริยา
แก้ไขเรียบร้อยแล้ว