คุณหมอครับ พระเจ้าสร้างให้เรามารักกัน เป็นคู่กัน พระเจ้าย่อมให้ไตที่ใช้กันได้ซิครับ”
กิจวัตรประจำวันหลายปีก่อนที่ผ่านมาของผมและครอบครัวคือ การขับรถไปหาซื้อยาที่ร้านเจ้าประจำให้คุณแม่ เช่นเดียวกัน ที่โรงพยาบาลขอนแก่นรามก็เช่นกัน เมื่อโทรบอกว่าเอารถมารับคุณยายยุกหน่อย เดี๋ยวก็มา คุณยายยุกเป็นที่รู้จักของนางพยาบาลและคุณหมอกันทั้งหมดเพราะเป็นคนไข้มานานนับสิบปี โดยเฉพาะหมอประจำ คือคุณหมอขจิตและคุณหมออรทัย พาชีรัตน์ ทั้งสองท่านเป็นรุ่นน้องที่ มช. โดยเฉพาะคุณหมอขจิต เราพักที่หอพักเดียวกัน จึงสนิทสนมกัน ทั้งสองท่านก็ให้ความกรุณาคุณแม่เป็นอย่างมาก ให้เวลากับคนไข้มากเป็นพิเศษ บางครั้งคุณหมอขจิตถึงกับนั่งให้คุณแม่จับมือเป็นเวลานานทีเดียว ยอมเสียเวลาเพื่อให้คนไข้สบายใจ น้ำใจเหลือล้นทีเดียว
เมื่อคุณแม่จากไปเมื่อกลางปีที่ผ่านมา ผมก็ไม่ได้เข้าไปใกล้โรงพยาบาลอีกเลย แล้วผมก็ต้องไปโรงพยาบาลอีกจนได้ เมื่อทราบว่าน้องหน่อย หรือดอกแก้วของเรา เข้าผ่าตัดช่องท้องด้วยพบว่ามีถุงหนองเกิดขึ้น ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ตอนนี้กำลังพักฟื้นตัวอยู่ที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์
บ่ายวันนี้ผมชวนครอบครัวไปเยี่ยมน้องหน่อยกัน ระหว่างทางคนชิดกายผมก็เล่าให้ฟังถึงคู่ชีวิตน้องหน่อยว่า เป็นศิลปิน มีความเป็นตัวของตัวเองสูง มีความคิด และเป็นคนทำงานพัฒนา จำได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเสนอโครงการขอทุนไปทำงานพัฒนาชนบทเล็กๆในหมู่บ้าน
การเสนอทุนครั้งนั้นบังเอิญคนข้างกายผมเป็นหนึ่งในคณะกรรมการพิจารณาเงินทุน บอกผมว่า น้องคนนี้ศิลปินน่าดูเลย เธอเสนอโครงการแล้วก็นั่งบอกคณะกรรมการพิจารณาเงินทุนว่า …“อยากให้ก็ให้ ไม่อยากให้ก็ไม่ต้องให้ ไม่เป็นไร แต่อย่าวิเคราะห์วิจารณ์โครงการที่ผมเสนอมาเลย ผมเบื่อ”…. คนข้างกายผมเล่าให้ฟังว่า..คณะกรรมการตกตลึงพรึงเพลิด ตั้งแต่ทำงานมาอีตานี่เป็นคนเดียวที่พูดเช่นนี้..
เอากะมันซิ ไม่แคร์ ให้ก็เอา ไม่ให้ก็ไม่เป็นไร.. ผมถามต่อว่า แล้วคณะกรรมการว่าไง ...คณะกรรมการคุยกันว่า ....”เมื่อเขากล้าขอแบบนี้เราก็กล้าให้ว่ะ”... นายคนนี้ชื่อก็จ๊าบน่าดู แสดงความมีตัวตนของเขาเต็มเปี่ยมครับ เธอชื่อนาย “จืด”... ชื่อสิงห์ ชื่อเสือ มีเยอะแยะไป ไม่เอา ชื่อจืด.. อิอิ เข้าท่า เข้าท่า
ผมและคู่ชีวิตเดินไปถึงห้องผู้ป่วยของน้องหน่อย เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบนายจืด นั่งหน้าจืดข้างกายน้องหน่อย กำลังวาดรูปกันครับ ...โอยนี่หรือนายจืด ผมเพิ่งเห็นตัวเป็นๆครั้งแรกครับ หลังจากทักทายน้องหน่อยแล้ว นายจืดก็หลีกให้ผมมานั่งเยี่ยมไข้น้องหน่อยอย่างใกล้ชิด ข้างฝามีรูปที่น้องหน่อยวาดเต็มผนังเลย โดยมีนายจืดเป็นครูสอนให้
สุดยอดจริงๆครับจืด นายนี่หากิจกรรมที่มีประโยชน์ให้กับคนไข้ที่ถูกจริงๆ ดีมากๆเลย ผมชอบรูปที่น้องหน่อยวาดมาก เหมือนเรามองดูเด็ก ไม่ว่าเด็กที่ไหนในโลกนี้น่ารักทุกคน รูปที่น้องหน่อยวาดและลงสีก็เช่นกันสวยหมด น่ารักหมด มีความหมาย และการวาดรูปช่วยเรื่องการใช้เวลาของผู้ป่วยให้เกิดประโยชน์สูงสุดจริงๆ...
เรานั่งคุยกันไปก็ถามไถ่ว่าคุณหมอท่านใดเป็นผู้ดูแล น้องหน่อยบอกว่าคุณหมอขจิต ผมซักต่อว่าคุณหมอขจิตที่ชำนาญเรื่องการผ่าตัด ผอมๆ และพูดช้าๆ เสียงทุ้มๆนะ น้องหน่อยบอกว่าใช่.. อ้าวก็เป็นคุณหมอขจิตที่รักษาคุณแม่พี่มาตลอดสิบปี ที่เรารู้จักท่านดีน่ะซี
เราคุยกันถึงอาการไตวายของน้องหน่อยเป็นอย่างไร ทั้งนายจืดและน้องหน่อยผลัดกันเล่าให้ฟัง ตั้งแต่แรกๆที่พบอาการ ก็ไปที่โรงพยาบาลหาญอาสา รักษากับคุณหมอทองอวบอาจารย์ศัลยแพทย์ และเป็นนายกสมาคมศัลยแพทย์แห่งประเทศไทย ท่านเคยเป็นประธานศัลยแพทย์แห่งโลกด้วย คุณหมอขจิตก็เป็นศิษย์เอก
ของคุณหมอทองอวบ บัดนี้คุณหมอเกษียรราชการไปแล้วแต่ยังถูกเชิญมาเป็นอาจารย์พิเศษอยู่ ก็เป็นคุณหมอคนเดียวกันกับที่รักษาคุณแม่มาตลอดนั่นเองจึงรู้ดีว่าน้องหน่อยได้อยู่ภายใต้การดูแลของหมอชั้นเลิศของอีสานแล้ว...
ตอนมาแรกๆคุณหมอบอกว่าต้องเปลี่ยนไตให้น้องหน่อย ทุกคนตกใจ และรู้กันดีว่าจำเป็นต้องเข้าคิวคอยไตจากผู้บริจาค และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะถึงวันนั้น... อาการน้องหน่อยก็ดูไม่ดีเลย... น้องหน่อยเล่าต่อว่า จืดเขาไปคุยกับคุณหมอทองอวบว่าเขาขอบริจาคไตข้างหนึ่งให้น้องหน่อยเอง รอไม่ได้แล้ว.. !!! คุณหมอขจิตยังกล่าวว่า จืดคุณนี่เป็นสุดยอดคนจริงๆ นับถือ นับถือ ที่มีความตั้งใจบริจาคไตให้กับคนที่เรารักที่สุด หากเป็นหมอเองยังคิดหนักเลยนะนี่...
แต่แล้วก็ไม่สามารถทำได้ตามที่จืดแสดงเจตนา เพราะมิใช่ว่าใครจะบริจาคให้กันได้ ต้องตรวจสอบว่าเข้ากันได้หรือไม่ หากเข้ากันไม่ได้ ก็ไม่มีประโยชน์ ร่างกายคนป่วยจะปฏิเสธ “คุณหมอครับ พระเจ้าสร้างให้เรามารักกัน เป็นคู่กัน พระเจ้าย่อมให้ไตที่ใช้กันได้ซิครับ”..
จืดพยายามหาเหตุผลและแสดงเจตนารมณ์แน่วแน่ แต่ในที่สุดหลังการตรวจสอบทางการแพทย์แล้ว ใช้ไม่ได้ครับ...
การเยี่ยมไข้น้องหน่อยครั้งนี้ ผมเป็นปลื้มกับคู่รักคู่นี้จริงๆ หน่อย..กะ..จืด น้ำใจของจืด แม้ว่าหน้าตาของเขาจะล๊าวลาว แต่จิตใจของ จืด เรา ศรัทธาจริงๆ
(ขออภัยที่ไม่มีรูปจืด ขอให้หน่อยเป็นคนแนะนำเองครับ)
ผมพอทราบความรัก และความเอื้ออาทรของพี่ทั้งสองอยู่เสมอ
ขอให้พี่หน่อยหายเร็วๆครับ ขอให้พี่จืดมีความสุขมากๆด้วยครับ
-----
ไม่กี่วันผมได้รับการ์ด สคส. ลงชื่อ พี่จืด + พี่หน่อย ผมขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ครับผม
พอดีน้องกฤษณาเข้ามายืนยันอาการป่วยของน้องหน่อยพวกเราก็บาใจได้นะครับ ว่าเพื่อนพ้องเราปลอดภัย และจะหายดีวันดีคืนครับน้องเอก