เหงา..ไม่เข้าใจ
เช้าวันใหม่ .....06.00 น.
ผมพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนที่นอนในห้องแห่งความเงียบเหงาที่สุดแสนจะคุ้นเคย ผมตื่นเช้าแบบนี้เป็นประจำ แต่แตกต่างกันตรงที่ช่วงนี้ร่างกายผมย่ำแย่เพราะมีโรครุมเร้า ด้วยการที่ใช้งานร่างกายจนเกินขีดความสามารถเป็นเวลานานรวมทั้งไม่เคยที่จะให้ความสำคัญกับการดูแลสุขภาพร่างกาย ......
ผมเหลียวมองดูรอบ ๆ ตัว ทุก ๆ อย่างในห้องยังอยู่ในที่ของมัน หนังสือบันทึกของผมยังวางอยู่ข้างตัว บรรยากาศในห้องที่แสนจะคุ้นเคยของผมอบอวลไปด้วยกลิ่นไอของความเหงา .......ผมดึงตัวเองให้ลุกจากที่นอนของคนเหงา พาตัวเองเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายเผื่อว่าจะได้สดชื่นขึ้นบ้าง หลังจากที่ผมนอนหลับ ๆ ตื่น ๆ มาหลายคืนติดต่อกันแล้ว
07.15 น.
พอแต่งตัว จัดผมเผ้าเสร็จ ผมก็ออกจากบ้านพักเพื่อที่จะเดินไปที่ทำงานซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก และเกือบทุกวันในทุก ๆ เช้า ผมจะไปเดินเที่ยวที่ตลาดตอนเช้าเพื่อซื้อน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ เวลาที่ผมไปถึงตลาดจะมีเสียงเรียกที่คุ้นเคยกันดีจากแม่ค้าหลาย ๆ คนชักชวนให้ซื้อของไม่ว่าจะเป็นผักสด อาหารแห้ง ดอกไม้ พวงมาลัย ขนมหวานต่าง ๆ ซึ่งทุก ๆ ครับผมก็ได้แต่ส่งยิ้มทักทาย แต่ถ้าวันไหนที่ผมซื้ออะไรสักอย่างที่ว่านี้ล่ะก็ ผมต้องได้ของแถมกลับมาเพียบแน่นอนครับ นี่คือน้ำใจของชาวตลาดที่มีให้กับผม
อันที่จริงจะว่าไปแล้ว สาเหตุที่ผมไปตลาดในเกือบทุกเช้านี้ก็เพื่อที่จะสลัดทิ้งความเหงาที่มันติดแน่นอยู่กับตัวผมเอง ผมได้ไปเจอพ่อค้าแม่ค้าที่น่ารัก เจอคนที่ไปจับจ่ายซื้อของคุ้นเคย เจอคนขับสามล้อคุ้นหน้าคุ้นตา ทักทายกับพ่อค้าขายปาท่องโก๋ แซวคุณยายขายปลา เจอความมีชีวิตชีวาของตลาดในตอนเช้าซึ่งผมเชื่อว่าสิ่งนั้นจะทำให้ผมสลัดทิ้งความเหงาได้ไม่มากก็น้อย และสิ่งนั้นก็ช่วยผมได้ในทุก ๆ ครั้งที่ผมไปตลาด
08.30 น.
ที่ทำงานผมเริ่มเปิดให้บริการในเวลานี้เป็นหลัก แต่บางวันก็เปิดเร็วขึ้นเนื่องจากว่าลูกค้ามารอใช้บริการเยอะเป็นพิเศษ ผมนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม สายตามองดูเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะแต่ในสมองก็ล่องลอยไปถึงใครคนหนึ่งซึ่งผมคิดถึงเธอ..เสมอ ผมดึงความคิดตัวเองกลับมาให้อยู่กับที่เพื่อที่จะได้ทำงานที่คั่งค้างอยู่ให้เสร็จและจะได้ทำงานอย่างอื่นต่อไปซึ่งเป็นงานที่มีมาอย่างต่อเนื่องเหมือนกับว่าไม่มีวันจบ แต่บางช่วงเวลาผมก็เผลอคิดถึงเธอคนนั้นด้วยความเคยชิน
12.15 น.
ผมทำงานซะเพลินจนลืมเวลา แล้วจู่จู่ เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น แต่ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ เป็นพี่ที่ทำงานอยู่ด้วยกันโทรมาเร่งให้ผมออกไปทานข้าวกับแกซึ่งตอนนี้บรรดาสมาชิกได้จอดรถรอผมอยู่ด้านหน้าสำนักงานและหิวข้าวจนท้องร้องรอแล้ว ... ผมเก็บเอกสารแยกหมวดหมู่ไว้คร่าว ๆ แล้วเดินออกไปขึ้นรถ แต่ในหัวของผมก็พลันล่องลอยไปถึงเธอ " ไม่รู้ตอนนี้เธอทานข้าวรึยังนะ " ผมรำพึงเงียบ ๆ คนเดียว
17.30 น.
ผมเงยหน้ามองดูนาฬิกาในที่ทำงานแล้วยกนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเองขึ้นดูเพื่อให้แน่ใจพลางนึกว่าทำไมเวลาเดินเร็วจัง ผมบ่นน้อยใจกับตัวเองและที่สำคัญผมมีงานที่ต้องรับผิดชอบอื่นอยู่นอกเหนือจากงานประจำ ผมจัดของที่โต๊ะทำงานให้เข้าที่เข้าทางและดูสะอาดเรียบร้อย กดโทรศัพท์ไปหาคุณแม่ของผมที่อยู่กันคนละจังหวัดด้วยความคิดถึง พูดคุยกับพักนึงแล้วก็วางสาย ผมพาตัวเองออกจากที่ทำงานมายืนอยู่หน้าบ้าน ผมยืนมองบ้านหลังนี้ด้วยความเหงา เหงา เหงา และ เหงา
20.35 น.
ผมจัดการกับตัวเองเสร็จแล้ว ก็พาตัวเองเข้ามานั่งอยู่ใจกลางห้องแห่งความเหงาซึ่งจริง ๆ แล้วผมก็น่าจะชินกันมัน " ชินกับความเหงา " แต่สุดท้ายผมก็คิดว่าผมได้พ่ายแพ้ต่อความเหงาโดยที่ผมไม่ต้องต่อสู้หรือดิ้นรนอย่างใดเลย ผมยอมแพ้โดยสิโรราบ ยอมแพ้ต่อความเหงาอย่างไม่มีทางที่จะขัดขืนได้
22.40 น.
ผมออกมานั่งที่หน้าบ้านพร้อมกับสมุดบันทึกคู่ใจ เงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า อืมมม ฟ้าคืนนี้ช่างดูงดงามเหมือนทุก ๆ คืน นี่สินะ นี่คงจะเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้หัวใจของผมเองชุ่มชื้นขึ้นโดยไม่มีความเหงามาทำให้เสียบรรยากาศ " ดวงดาวดวงนั้น " ของผมจะเป็นอย่างไรบ้างนะ .... ผมจดบางสิ่งบางอย่างลงในสมุดบันทึกของผมเหมือนเช่นทุก ๆ วัน
24.05 น.
ผมเข้านอนพร้อมกับความเหงาที่รอคอยผมอยู่ในห้องแห่งความเหงานี้ ผมเอนตัวลงบนที่นอนแห่งความเหงา ผ้าห่มแห่งความเหงาถูกใช้งาน ความคิดถึงของผมถูกส่งออกไปให้กับดาวดาวดวงนั้น และ เธอคงรู้สึกเหมือนกับผม
" นิทราสวัสดิ์นะ ความเหงา พรุ่งนี้เจอกันใหม่ "
06.00 น. วันใหม่
........................
ความเห็น (13)
สวัสดีค่ะ คุณสายลม
เหงาแบบนี้ จัดเป็นเหงาเทียมค่ะ เพียงคุณโทรหา เขาก็หายเหงาแล้วค่ะ
เหงาจริงๆ นะ ทำให้ต้องค้นหา นิยามของคำว่าเหงากันใหม่ เช่น ไม่มีการตอบสนอง จากปลายทาง นิ่ง เงียบ สัมผัสถึงความโดดเดียว ความคิดของตัวเอง โดยได้ยินทุกสรรพสิ่งรู้ถึงการเคลื่อนไหวของร่างกาย ไม่มีใคร สนใจชีวิตของเรา... จะอยู่...... จะกิน... หรือ ....ร้องไห้ ไม่มีใครรับรู้และเข้าใจ อยู่กับตัวเอง
..แต่เราสามารถเดินออกจาก..ความเหงา...ได้นะค่ะ ถ้าหาทางออก....ให้ตัวเองเจอะ...
ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีครับ
-
1. ครูเอ - อิอิ โห ขอบพระคุณครับที่ช่วยมาวินิจฉัยอาการของผม
- โรคเหงาเทียม อิอิ
- ผมว่ายาคงหาไม่ยากจริงปะครับ อิอิ
- พ่อครับ
- อิอิ ผมว่าความเหงากับผมเป็นเพื่อนสนิทกันซะแล้วแหละครับพ่อ
- อันที่จริงผมได้สิ่งดีดีจากความเหงาเนี่ยเยอะเลยครับ
- เอาไว้จะเขียนเล่าในบันทึกหน้าต่อ ๆ ไปดีกว่าครับ
- อิอิ
เหงาเข้าใจ
บางช่วงของบางคนจะผ่านความรู้สึกแบบนั้นความรู้สึกที่ไม่รู้จะไปหาใคร ไม่รู้จะโทรทำไมรู้สึกว่ามีงานแต่งานก็ไม่มี รู้สักว่าอยากไป แต่ไปก็ไม่ได้ เชื่อเถอะค่ะแล้วเราจะรู้ว่ามันผ่านไปได้โดยไม่ต้องทำอะไรกับความเหงา
วันเวลาจะพามันผ่านไปถ้ามีใครสักคนอยากโทรหาๆหาเค้าเถอะ ถ้าไม่อยาก.....ลองให้รางวัลตัวเองทำในสิ่งที่ไม่คิดจะทำไหมอ่านหนังสือที่ไม่คิดจะหยิบอ่าน
เดินเที่ยวซื้อของ ออกกำลังกายในที่ท่ีไม่เคยไปแล้วอยากไป แต่ขอบอกจากคนที่เคยเหงาถ้าต้องตัดสินใจในสิ่งที่ผูกพันกับอนาคตอยากพึงคิดตอนนี้เพราะตอนนี้เราไม่มีเหตุผล สู้สู้...ค่ะแล้วมันจะผ่านไป
- แหม...แค่นี้ทำเป็นเหงาไปได้น้องรัก
- หางานทำให้เพลิดเพลินสิคะ รอเวลาวันที่สายลมจะพัดผ่านไปถึงดวงดาวนะจ๊ะ
"สายลมพัดผ่านไปถึงดวงดาว" ทำเอาใจแว่งเพราะโดนกินไปกว่าครึ่ง
ง่อมเหงาในอก
ทุกข์หม่นในใจ๋
เหลียวไปตางใด
ง่อมเหงาตางหั้น
(ขอต่อ) ...แม้ดาวบนฟ้า
เมฆหมอกมากั้น
ดาวดวงนั้นเฮย....ตี้ฮัก
มาซ้ำเติมความเหงาของน้องชาย ด้วยค่าวฮ่ำล้านนา ^-^
สวัสดีค่ะ คุณสายลม
เหงาๆ แบบมีความสุข เคยไหมค่ะ อิอิ ใครสนใจเดี๋ยวบอกให้
ความเหงาเป็นอย่างไรน้า.....ไม่เคยเหงาอ่ะ...อิอิ
รีบๆไปขอสาวเหอะ บอกพ่อครูบาเป็นเถ้าแก่เดี๋ยวก็หายเหงา เอิ้กๆ
อ้วนกลม MK 45-A
นึกว่าคนอย่างพี่เราจะเหงาไม่เป็น น่าสงสารจังเลย แต่ยังงัยช่วงนี้อากาศเปลี่ยนก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เป็นห่วงจัง แต่เอ๋ !!!คนที่คิดถึงอยู่ตอนนี้ใช่คนเดียวกันกับที่สวยรู้จักรึเปล่าเนี๊ยะ ??
- นึกว่าเหงาไม่เป็น
- ฮ่าๆๆๆ
- ตอนนี้หายเหงาแล้ว
- เพราะกำลังสนุกกับการทำงาน
- อิอิอิอิ