แลกเปลี่ยนเรียนรู้คุณอำนวย : 23. ไม่คิดและไม่ทำแบบแยกส่วน
แม้ว่าในการเรียนรู้-การจัดการความรู้ หลานท่านอาจจะไม่ได้สนใจที่จะเรียกบุคคลที่ได้ทำหน้าที่ต่างๆ ว่าคุณ...ทั้งหลาย เพราะโดยแท้จริงแล้ว ในการจัดการความรู้นั้นจะต้องเป็นไปตามธรรมชาติ คนๆ หนึ่งอาจทำได้หลายๆ บทบาทหน้าที่ หรือหน้าที่เดียวอาจจะร่วมมือกันปฏิบัติหลายๆ คน เพื่อความสำเร็จของงาน-กิจกรรมในการเรียนรู้ แต่อย่างไรก็ตาม เพื่อให้ง่ายต่อการสื่อความเข้าใจ ผมก็จะยังขอใช้คำว่า "คุณอำนวย" ซึ่งในความหมายก็คือ "นักจัดการความรู้ที่ทำด้วยใจที่สั่งมา" ก็แล้วกัน เห็นด้วย-ไม่เห็นด้วยกับชื่อก็คงไม่เป็นไร ต้องขออภัยด้วย
ในการนำการจัดการความรู้มาเป็นเครื่องมือในการพัฒนาตนเอง พัฒนาองค์กรนั้น หลายที่หลายแห่ง หลายองค์กร หลายหน่วยงาน ก็คงมีรูปแบบที่แตกต่างกันไม่ไม่มีตายตัว ผมเคยเขียนเป็ยบทความไว้ตั้งแต่เดือนธันวาคม 2548 ชื่อว่า กว่าจะมาเป็นการจัดการความรู้ ในตอนที่เขียนนั้นก็เริ่มจะเห็นหรือพบสัญญาณบางอย่างว่า
- เรายังมองการจัดการความรู้แบบไม่เป็นธรรมชาติ
- มองเห็นการจัดการความรู้เป็นโครงการ
- มีเจ้าของ
- ทำเฉพาะคณะทำงาน
- ฯลฯ
นอกจากที่ได้เขียนไว้แล้ว สิ่งที่ได้พบเห็น และได้เรียนรู้จากประสบการณ์ตรงพบต่อมาอีกว่า ที่ว่าจัดการความรู้นั้น คนในองค์กรยังไม่หลุดจากประเด็นต่างๆ ที่ได้เขียนไว้ในบทความเหล่านั้น ที่สำคัญที่อยากจะนำมาแลกเปลี่ยนประสบการกับนักจัดการความรู้ หรือคุณอำนวยทั้งหลายในบันทึกนี้ต่อก็คือ ในการนำการจัดการความรู้มาใช้เป็นเครื่องมือที่จะพัฒนาองค์กรนั้น เราต้องไม่คิดและทำแบบแยกส่วน เพราะจะส่งผลให้เป็น KM ที่ไม่เป็นธรรมชาติ คือไม่เนียนไปกับงานนั่นเอง
เพราะการจัดการความรู้ หากจะให้เนียนหรือเป็นธรรมชาติไม่แยกส่วนนั้น น่าจะเป็นดังนี้
- ต้องสามารถปรับใช้ในทุกเรื่อง ทุกกิจกรรม
- ทำได้ในทุกเวลา ทุกสถานที่ ตามแต่โอกาสและความเหมาะสม
- ทุกคนสามารถเรียนรู้และร่วมมือกันได้ ทำได้แม้ว่าจะไม่ใช่คณะทำงาน km (ไม่ยึดติดว่าเป็นบทบาทของคนถือแฟ้มเท่านั้น)
- ในองค์กรนั้น ทุกส่วน ทุกระดับต้องร่วมมือกัน และลงมือปฏิบัติ จึงจะเกิดพลังและเป็นองค์กรอมตะ
- KM สั่งให้คนอื่นทำ...แต่คนสั่งไม่เข้าใจและไม่ทำด้วยนั้นยากที่จะสำเร็จ
- ไม่แยกส่วนคือต้องทำด้วยใจ ไม่ใช่ว่านำเครื่องมือของKMชิ้นหนึ่งมาใช้แล้วก็จะถือว่าได้จัดการความรู้แล้ว แต่หากไม่ได้ทำด้วยความเข้าใจ ทำเพราะเห็นไม่ได้เห็นว่ามีความจำเป็นว่าต้องทำ หรือว่าทำเพราะจะให้ผ่านตัวชี้วัด(ของ กพร.) เหล่านี้น่าจะเป็น KM เทียมๆ
- ต้องไม่ทำตามกระแส แต่ต้องทำด้วยการความเห็นความสำคัญ ทำเพื่อที่จะพัฒนาตนเอง พัฒนางาน และพัฒนาองค์กร
- ทุกคนต้องคิดใหม่...ว่าผลของความสำเร็จที่เกิดขึ้น เป็นผลงานขององค์กร เป็นของทุกๆ คน ไม่ใช่เป็นของคนที่ไปรายงานผล หรือคนรับถือแฟ้ม หรือเป็นของคณะทำงานเท่านั้น
- งานกับการเรียนรู้นั้นเป็นเรื่องเดียวกัน
- เราต้องลงมือจัดการความรู้ด้วย อย่างน้อยก็จัดการความรู้ให้ตนเองเป็น จึงจะมองภาพที่อยู่ภายนอกตัวเราได้แจ่มชัด
- ไม่ยึดติดรูปแบบหรือผลสำเร็จของอดีตที่ผ่านมาเท่านั้น แต่การปฏิบัติและเรียนรู้จากปัจจุบัน เพื่อปรับตัวไปสู่อนาคตนั้นมีความสำคัญมากกว่า
- ขอความกรุณาช่วยเพิ่มเติมด้วยครับ...............
วีรยุทธ สมป่าสัก 25 ธันวาคม 2550
ความเห็น (15)
KM สั่งให้คนอื่นทำ...แต่คนสั่งไม่เข้าใจและไม่ทำด้วยนั้นยากที่จะสำเร็จ
...
ประเด็นนี้น่าสนใจมากครับ โดยเฉพาะในระดับบริหารดูจะสะดุดอยู่กับกระบวนการเหล่านี้อยู่มากเหมือนกัน
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีครับ สิงห์ป่าสัก
- ตามที่เขียนมาถูกต้องชัดเจน
- cko ผมว่ากรมคิดได้ยังยัง KM 3 โครงการ
- มันไม่ยั่งยืน KM ต้องทุกเรื่อง ทุกคน
- แต่ทำคนเดียวไม่สำเร็จ...แน่ ปัญหา
- ขอบคุณมากครับที่นำมาแบ่งปัน
สวัสดีค่ะคุณสิงห์ป่าสัก
- ห่างหายจากพักสายตาเถอะนะคนดี ไปหลายวัน
- กลับมาคราวนี้ เขียนตัวตน KM ได้แบบถึงใส้ถึงพุง ขอบค่ะ
- สะดุดประโยคนี้ค่ะ
- "งานกับการเรียนรู้นั้นเป็นเรื่องเดียวกัน"
- ขอต่อยอด งานไม่ได้มีเป้าหมายเพียง ตำแหน่ง หน้าที่ หรือ เงินเดือนที่สูงขึ้น แต่งานยังสร้างโอกาสให้เราได้เรียนรู้ (โชคดีที่ได้ทำงาน และได้เรียนรู้จากงาน)
- แม้ว่างานจะสำเร็จหรือเจออุปสรรค เราก็เรียนรู้จากผลนั้นได้เสมอ สนับสนุนค่ะ งานกับการเรียนรู้นั้นเป็นเรื่องเดียวกัน
- สวัสดีครับพี่สิงห์ป่าสัก
- เรื่องสายตา คงจะดีขึ้นแล้วนะครับ
- มีเมนูอาหารเพื่อสายตามาฝากครับ
1 ผัดผักบุ้ง
2 ปลาทูทอด
ผมมั่นใจว่าจะทำให้สายตาดีขึ้นเพราะไม่เคยเห็นเต่ากับแมวใส่แว่นเลย หุ หุ
- เห็นด้วยครับในประเด็นการคิดแบบแยกส่วน เพราะเราถูกสอนให้คิดแบบแยกส่วน (วิทยาศาสตร์แบบเก่า) มาโดยตลอด ทำให้การเปลี่ยนมุมคิดทำได้ค่อนข้างยาก...แต่ก็สามารถทำได้หากว่าเราตั้งใจจะทำ
- ผมเองคิดว่าจุดเริ่มต้นที่สำคัญ น่าจะอยู่ที่การเปลี่ยนวิธีคิด (ของทุกคนที่เกี่ยวข้อง) เพราะถ้าไม่เปลี่ยน เดี๋ยวก็จะเหมือนเดิม ขึ้นต้นเป็นลำไม้ไผ่ เหลาลงไป.....เฮ้อ...
- ที่ผมได้แจ้งกับพี่ไว้ว่า ผมเปิดบันทึกใหม่ ไว้เล่าเรื่องจากการทำงานที่สถาบันฯ ผมใส่ link มาให้แล้วครับ รบกวนพี่นำเข้าชุมชนฯ ด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ
- http://gotoknow.org/blog/witsarut2
1. น่าคิดนะ...3-4 ปี ของการจัดการความรู้ที่เกิดขึ้น คงต้องมาประเมินตนเองแล้วละ แต่คงไม่ต้องประเมินคนอื่นมั้ง...
2. วิศรุต ให้ข้อคิดที่ดีนะ...
3. การจัดการความรู้ ที่เป็นอยู่และพบเห็นนั้น มีทั้งคนที่ทำ KM และคนที่ใช้ KM.
- สวัสดีครับ อ.แผ่นดิน
- หากเป็นในระบบยิ่งจำเป็นมากครับ เพราะเขาผู้ติดงานไว้กับผู้....อำนาจ
- ดังนั้น หากไม่เข้าใจก็จะเห็นแต่ของเทียมๆ หรือภาพลวงตาเต็มไปหมด
- สวัสดีครับพ่อครูบาฯ
- นี่เฉพาะที่ผมได้รู้ได้เห็นนะครับ อาจจะมีอีกมากดังที่หลายๆ ท่านได้มาช่วยเพิ่มเติม
- ขอบพระคุณมากครับ
- สวัสดีครับพี่ไมตรี
- อิอิ...เห็นด้วยครับ
- พวกเราก็คงจะต้องขยายวงกันไปเรื่อยๆ ไม่หยุดอยู่แค่นั้น
- ขอบคุณครับ
- สวัสดีครับครูอ๊อด
- ขอบคุณมากครับที่แวะมา ลปรร.
- ตามไปอ่านบันทึกของครูอ๊อด เห็นไปเมืองคอนมาแล้ว คงสนุกมากนะครับ
- ผมเชื่อว่า "KM ยิ่งทำยิ่งเข้าใจ ยิ่งทำยิ่งมองเห็น(ได้เรียนรู้)" ครูอ็อตเห็นด้วยไหมครับ
- สวัสดีครับน้องวิศรุต
- ขอบคุณมากครับสำหรับเมนู...ผักบุ้งกำลังหว่านอยู่ 1 แปลงครับ
- ถูกต้องแล้วครับ เริ่มที่ตัวเรา เริ่มที่การปรับเปลี่ยนวิธีคิด ทางพระเขาว่า "มีความคิดเห็นที่ถูกต้อง" หรือ สัมมาทิฐิ คือมรรคองค์ที่ 1 อิอิ...จำเขามาอีกที
- ลิงค์บันทึกใหม่เรียบร้อยแล้วนะครับ
- สวัสดีครับคุณศิริวรรณ
- อิอิ....คนทำKM-คนใช้KM
- ขอบคุณครับ
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่สิงห์ ป่าสัก
ได้ความรู้กับ KM ที่บอก บางทีถ้าไม่ยึดติดกับรูปแบบบางคนก็ไม่ชัดเจน แต่พอยึดติดกับรูปแบบก็ตัดกับดักแบบดิ้นไม่หลุดจริงๆ ปีที่ผ่านมาสุขภาพไม่ค่อยดีเลยไม่ค่อยได้เข้าเวทีพื้นที่สักเท่าไร แต่ปีนี้คิดว่าจะมีเรื่องราวมาเล่าขานแลกเปลี่ยนมากขึ้น คอยให้กำลังใจมือใหม่ด้วยนะคะ
- สวัสดีปีใหม่ครับทีมคลื่นลูกใหม่ 1
- การทำงานที่เป็นธรรมชาติโดยนำกระบวนการจัดการความรู้ไปเสริมหนุนนั้น มีสิ่งที่พวกเราต้อง ลปรร.ซึ่งกันและกันเพื่อพัฒนาอีกมากมายนะครับ
- ดีใจที่เห็นคลื่นลูกใหม่หลายๆ ท่านได้ก้าวเข้าสู่วงของการ ลปรร.แห่งนี้ เป็นความหวังหนึ่งขององค์กรเราที่ยังพอมีหวังอยู่
- ต่อไปพวกเราคงจะสามารถต่อท่อถึงกันแบบ ใจถึงใจ และไร้ขีดจำกัดเหมือนกับชุมชนเฮฮาศาสตร์ที่ต่างก็ทำงานอย่างมีความสุข
- เป็นหนึ่งตัวอย่างของชุมชนเสมือนที่มีโอกาสที่จะพัฒนาไปสู่ชุมชนจริงๆ และทำงานร่วมกันเพื่อสังคมได้อย่างแท้จริงที่ไยดติดอยู่กับกรอบใดๆ
- ขอขอบคุณมากครับที่แวะมา ลปรร. และจะคอยติดตามอ่าน เรียนรู้ และให้กำลังใจพวกเราอยู่ตลอดไปนะครับ