คืนที่ระทึก กับ วีรกรรมหอยโข่ง

นี่ถ้าคืนวานไม่มีเจ้าตัวเขื่องนี้ คงน่ากลัวกว่านี้เยอะ : ขอบใจมาก ลูกรัก 4 ขา

ถ้าได้อ่านบันทึก “ใจหาย” ใน Hoikhong story อาจนึกภาพได้ต่อเนื่อง เพราะเหตุการณ์นี้มันเกิดในคืนเดียวกัน เมื่อคืนหาเจ้าหอยโข่งเจอตอน สองทุ่มกว่า ยายกาแฟกับลูกชายนายหอยโข่ง เราก็เข้าบ้านกันค่ะ

เสียงเพลงจากงาน sport night ยังสนั่นหวั่นไหว แต่เราก็อยู่กันเงียบ ๆ เพลงจากงานยังตามมาหลอน โทษฐานที่ห่างกันไม่ถึง 100 เมตร ทำให้เสียงดังมาก รับรู้ได้ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในงาน ปิดหน้าต่าง ไม่ได้ช่วยเล้ย ..เสียงเพลงประเภทคาราโอเกะ ยายกาแฟแต่งตั้งให้เป็น “เครื่องทรมานแบบญี่ปุ่น” คือ สุข ผู้ร้อง คนร้องสนุก แต่คนฟัง เครียด!! แม้ไม่มีแอลกอฮอล์เข้ามาเกี่ยวข้อง เจอแค่นักร้องเสียงประหลาด ก็แย่พอแล้ว มาเจอเจอเสียง ขี้เมาประหลาด แผดเสียงยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ เลยเป็นคืนที่ทรมานดีแท้ ดีที่ยายกาแฟมีอะไรให้ทำเรื่อย ๆ ยังไม่รีบนอน เสียงเพลง เงียบลงเมื่อถึงเวลาเที่ยงคืนกว่า ๆ จากนั้น ก็เป็นบรรดาคอสุรา คุยกันเสียงอ้อแอ้ แต่ไม่ได้มากมายนัก พอรับได้

เวลา ตีสองกว่า จู่ ๆ ยายกาแฟก็สะดุ้งพรวด กับเสียงเห่าของหอยโข่ง ก้องคืนมาในความเงียบ อารามเกรงใจ บ้านใกล้เรือนเคียง ลุกขึ้นไปตะโกนเรียกชื่อหอยโข่ง ซึ่งพอหอยโข่งเห็นยายกาแฟ ก็หยุดเห่านอนมองหน้าเฉย ๆ แต่พอ กลับมาที่ห้องนอน ก็เห่าอีก คราวนี้ต่อเนื่อง นานและ ดังขึ้น ให้เอะใจ ว่ามีอะไร จึงเดินลงไปชั้นล่าง เห็นหอยโข่งเห่าไปที่หน้าต่าง มองตามก็ใจหายวาบ เพราะเห็นเงาคนหลบวูบออกจากหน้าต่างติดเหล็กดัด ซึ่งเปิดไว้และพับชายผ้าม่านหน้าต่างม้วนพับขึ้นด้านบน เจ้าของเงาก็ไม่ให้ซุ่มให้เสียง ไม่ได้แจ้งมูลเหตุแห่งการมาทำลับ ๆ ล่อ ๆ

ใจเต้นโครมคราม รีบไปปิดม่านหน้าต่างลงมา ไม่กล้าแม้แต่จะปิดหน้าต่าง สำรวจประตูทุกบาน ว่าปิดสนิทหรือยัง ก็มาใจหายวาบกับบานด้านซ้ายมือ เพราะยายกาแฟ พึ่งงัด เมื่อเดือนที่แล้ว เนื่องจากลืมกุญแจไว้ในบ้าน (ประจำ) แล้วไม่ได้ติดเหล็กดัดกลับคืน เลยถอยกลับไปตั้งหลักในห้อง โทรหาน้องเจ้าหน้าที่เวร กรรมจริงๆ ไม่มีใครรับสาย หอยโข่งก็เห่า ถี่ ๆ เลยตัดสินใจโทรหาพี่ผู้ชายข้างบ้าน ถัดไปอีก 2 หลัง ละล่ำละลักบอก ว่ามีคนมายืนลับ ๆล่อ ๆ อยู่ข้างหน้าต่าง พี่ชายข้างบ้านก็ดีใจหาย ลุกเปิดประตูออกมาดู ไม่นานนักเราก็ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซด์ ออกไปทางหน้า รพ. ก็คิดว่า ไม่ว่าจะเป็นใคร คงไปแล้ว

อารามโล่งอก ไม่ได้เดินสำรวจให้มันรอบบ้าน ก็ขึ้นบ้านและ ล็อคบ้านทันที ปรากฏว่าทุกอย่างไม่ได้โชคดีปานนั้น พอแยกย้ายกันกลับไปไม่ถึง 10 นาที คราวนี้หอยโข่ง เห่าหนักขึ้น แรงขั้น ดังลั่น คราวนี้น่ากลัวหนักกว่าเดิมเพราะยายกาแฟได้ยินเสียงขยับลูกบิดหมุนกริ๊กเบา ๆ แต่ไม่น่าจะเปิดได้ เพราะล๊อคไว้แล้ว ที่หวั่นใจคือหน้าต่างบานนั้นที่เคยงัดทิ้งไว้ ไม่มีเหล็กดัด จะหมุนโทรศัพท์ไปหาพี่ชายข้างบ้านอีกทีก็ เพราะดูเวลา อีก 5 นาทีจะตีสาม เลยลองโทรหาน้องคนงานอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้ติดและมีคนรับสาย กระซิบบอกน้องไปว่า ให้มาดูให้หน่อย มีคนมาป้วนเปี้ยน ๆ อยู่หน้าบ้าน น้องรับปาก ในระหว่างที่รอ ยังไม้ยินเสียง ดังกริ๊ก ๆ สลับกับเสียงเห่าอย่างไม่ลดละของหอยโข่ง

อีก 5 นาที ต่อมา น้องคนงานก็มายืนเรียกอยู่หน้าบ้าน น้ำเสียงร้อนรนปนตกใจ ยายกาแฟรู้สึกอุ่นใจ เลยรีบลงไปเปิดประตู น้องคนงานบอกว่า ตอนที่เดินเข้ามาเห็นเป็นผู้ชาย สวมเสื้อวอร์มสีแดง ยืนอยู่ที่ประตู พอคนนั้นเห็นน้องคนงานเดินมา คงตกใจ แล้ววิ่งไปที่รถมอเตอร์ไซด์ที่จอดไว้ โคนต้นมะม่วง ห่างออกไปราว 20 เมตร แล้วขับออกไป ก็ยืนคุยกัน ว่าน่าจะเป็นใคร อะไร ยังไง สรุปว่าหาคำตอบไม่ได้ ยายกาแฟ ไม่อยากรู้หรอกว่าเป็นใคร แต่สงสัยว่าจำมาทำอะไรมากกว่า ที่รู้สึกกลัวเพราะว่า ขนาดหอยโข่งเห่าขนาดนั้นยังไม่ถอยเลย ไม่เข้าใจจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นใคร รู้จักหรือไม่ เวลาตีสาม แบบนี้คงไม่ใช่เวลาเหมาะที่จะมาเยี่ยมกันฉันมิตร

ตีสามกว่า ก็แยกย้ายกับน้องคนงาน ขอบอกขอบใจเสร็จ ก็เปิดไฟสว่างโร่ ไปทั้งบ้าน ทั้งหน้าบ้าน หลังบ้าน เข้ามานอน กว่าจะหลับตาลงก็พลิกไปพลิกมาหลายตลบล่ะค่ะ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงเห่า จากหอยโข่งอีกเลย

วันนี้ตื่นมา สายโด่ง กว่าทุกวัน ตื่นเพราะหอยโข่งเริ่มครางคงปวดฉี่แล้ว ยายกาแฟ รีบลงไปเปิดประตูบ้านให้ลูกชาย ขณะที่นั่งมองหอยโข่งฉลองอิสรภาพ ในใจก็ให้นึกขอบคุณลูกชาย 4 ขา นี่ถ้าคืนวานไม่มีเจ้าตัวเขื่องนี้ คงน่ากลัวกว่านี้เยอะ จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเจ้าคนนั้นรู้ว่าหน้าต่างบานหนึ่งเข้ามาได้ ง่าย ๆ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราไม่ได้สำเหนียกอะไรเลย ว่าจะมีใครบุกรุกเข้ามาโดยไม่ทราบเจตนา เสียงหอยโข่งอย่างน้อยก็ปลุกเราขึ้นมารับรู้ ถึงสัญญาณ อันตราย ถึงลูกชายจะไม่เป็นตัวอันตราย และ กระดิกหางให้กับมนุษย์ทุกคนที่เข้าใกล้ แต่ในภาวะ ที่อาจมีภัย กลับกลายเป็น ไว้ใจได้อย่างไม่เน่าเชื่อ

ขอบใจมาก ลูกรัก 4 ขา

Note : วันนี้เห็นลูกชาย 4 ขา ยกขาฉี่เป็นครั้งแรกเลยค่ะ แปลกใจ ระคนดีใจ ลูกชายจะกลายเป็นหนุ่มแล้ว อิอิอิ

เขียนใน GotoKnow โดย coffee mania
ใน โลกใบเล็ก ของหอยโข่ง

คำสำคัญ (Tags): #coffees corner#หอยโข่ง

หมายเลขบันทึก: 147463เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2007 17:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:33 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (27)

suksom

เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2007 17:56 น. ()

หมารักเจ้าของแบบไม่มีเงื่อนไข
ถึงยายกาแฟขายยาบ้า หอยโข่งก็ยังรัก
นี่แหละความผูกพันธ์ ของเจ้า4ขา

ข้างล้อรถป่ะ งิงิงิ

ยุวนุช

เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2007 18:02 น. ()

อ่านแล้วลุ้นระทึก น่ากลัวจริงๆค่ะ การมีน้องหมานั้นช่วยให้อุ่นใจจริงๆ ที่บ้านก็ใช้หลักการเดียวกันค่ะ ให้นอนในทาว์นเฮ้าส์มุงจากอยู่บนตลิ่ง คือกะให้เขาช่วยเห่าเตือนสิ่งผิดปกติที่มาทางน้ำ

งานบันเทิงสติแตก ที่มีการรวมตัวมั่วสุมกินเหล้านั้นนำภัยมาสู่ผู้คนในละแวกที่จัดงาน ตำรวจควรจะมาแสดงตัวให้คนคิดไม่มีไม่กล้าลงมือนะคะ

ขออย่าให้มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีกเลยค่ะ บุญรักษานะคะ

จันทรรัตน์ เจริญสันติ

เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2007 19:40 น. ()

ทุกทีก็ติดตามอ่านอย่างเริงรื่นเงียบๆ ค่ะ

แต่บันทึกนี้ทำให้รู้สึกหลายอย่าง

1 ในโรงพยาบาลไม่ใช่โซนปลอดภัยเสมอไป....ซึ่งจริงๆแล้วเขตโรงพยาบาลมักจะไม่ใช่โซนไม่ปลอดภัยโดยเฉพาะเวลาวิกาล...ด้วยว่ามีคนเข้าออกและมีคนแปลกหน้าตลอดเวลา....แต่คนทั่วไปจะรู้สึกมั่นคงปลอดภัยเพราะเห็นเป็นโรงพยาบาล....ขอแนะนำว่าต้องเพิ่มระบบหรือเสริมความปลอดภัยนะคะ

2 นึกห่วงอันตรายกับหอยโข่ง....เคยมีคนร้ายไม่กลัวเสียงหมาเห่า เพราะว่าเมื่อเข้าบ้านได้จะโยนฟักต้มร้อนๆ ใส่พอหมางับปุ๊บก็จะปากพอง คนร้ายก็จะทำอะไรก็ได้ และวิธีที่คนร้ายที่เคยดูลาดเลาจะชอบใช้คือวางยาหมาก่อน

3 ขอชมยายกาแฟแม่หอยโข่งที่มีสติโทรตามคนมาช่วย....อย่าลืมแจ้งหน่วยรักษาความปลอดภัยและขอทางหน่วยหรือตำรวจติดตั้งตู้ลงเวลาตรวจในบริเวณบ้านพักด้วยนะคะ....

วันก่อนตำรวจที่รู้จักกันเตือนว่า ขโมยคงชุมมากขึ้นในสถานการณ์ข้าวยากหมากแพงนี้....

ขอให้โชคดีปลอดภัยจากอันตรายนะคะ

อาจารย์ โกศล คงสมปราชญ์

เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2007 19:44 น. ()

สวัสดีครับกุ้ง

พระสอนว่า "สัตว์ดีรักเจ้าของ ลูกน้องดีรักนาย ลูกหญิงลูกชายดีรักพ่อแม่" โข่งก็คงทำหน้าที่สัตวดีรักเจ้าของ
แต่เราหละทำหน้าท่ลุกน้องดีรักเจ้านาย
ลูกหญิงลูกชายดีรักพ่อแม่หรือยัง
พี่ชายสบายดีขอบคุณย๊ะ

anita

เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2007 20:25 น. ()

O my goddddd....!!
โข่งเป็นไงบ้างลูก โอ๋ๆๆๆมากอดทีนึง โอ๊ยย...! ขวัญเอ๊ยขวัญมา อ้อ...ลืมตัวน้าจับตัวโข่งไม่ได้
ขอบคุณโข่งมากๆที่ช่วยดูแลคุณแม่นะงับ
น้า...ใจหายพิลึก ไม่ได้เข้ามาหลายวัน เจอแบบนี้ I ตกใจมากเลยนะพี่กุ้ง...........ขอบคุณพระเจ้าที่ U ปลอดภัยนะคะ Take care เป็นห่วงนะคะ
ต้าไม่ค่อยว่างเลย รู้สึกผิดนะเนี่ยไม่ได้แวะมาเยี่ยมพี่หลายวันแล้ว เหตุการณืแบบนี้ ต้าเคยประสบเหมือนกันตอนอยู่หอพักคนเดียว กับเพื่อนกะเทย เจอฝรั่งเมาปีนขึ้นหอพัก น่กลัวมากกกก....ดีที่เพื่อนกะเทยช่วยไว้ ตั้งแต่นั้นมารู้สึกรัก กะเทย มากขึ้น มีความสุขนะพี่กุ้ง
อย่าลืมละ ฝนที่ตกอยู่ทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้ด้วยนะคะ........อ้อ...เอาหูมาใกล้ๆ ต้ากำลัง in love จุๆๆ อย่าเอะไปสิ บอก U เป็นคนแรก เดี๋ยวโกทูโนก็แตกหรอก ไปละ เิขินจังแล้ว

stardust

เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2007 20:37 น. ()

To น้องโข่ง

นายแน่มาก เก่งจริง ๆ ช่วยเป็นหูเป็นตาแทนแม่
ยังงี้ไม่เสียสถาบันโฮ่ง ของเราเลย
พี่ฮัน จะทำเรื่องส่งไปสถาบันโฮ่ง ให้เค้ามอบเหรียญกล้าหาญให้นะ
ฝากบอกแม่ด้วยนะ Take care จ๊ะ

From พี่ฮัน

บัวชูฝัก

เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2007 20:50 น. ()

สวัสดีครับคุณหมอกุ้ง
ถึงเหตุการณ์จะผ่านไปแล้ว แต่ก็อย่าพึ่งวางใจนะครับ
เพราะเราไม่ทราบว่าผู้ชายคนนั้นมีเจตนาอะไร
แต่ที่แน่ๆ เจตนาไม่ดีอย่างแน่นอน
หอยโข่งช่วยได้เยอะเลยนะครับ
อย่าลืมให้รางวัลนะครับ
ขอบคุณครับ

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2007 22:30 น. ()

เยี่ยมจริงๆๆน้องหอยโข่ง
ดีแล้ว
แบบนี้แม่กุ้งรักตายเลย
อิอิอิๆๆ

ธ วั ช ชั ย

เขียนเมื่อ 19 พฤศจิกายน 2007 00:08 น. ()

สวัสดีครับ

ได้กลิ่นเหล้าไหมครับ ถ้าได้กลิ่นเหล้า แปลว่าผู้มาเยือนกินเหล้า อิๆ

ต่อไปคงต้องระวังแล้วล่ะ แล้วหน้าต่างก็จัดการให้เรียบร้อย เอาอะไรไปโรยหน้าบ้าน เวลามีคนเดินจะได้ยินสียง ติดวงจรปิดก็ได้ กล้องเวบแคมราคาไม่แพง ฯลฯ จะได้นอนสบายใจ

naree suwan

เขียนเมื่อ 19 พฤศจิกายน 2007 09:39 น. ()

ตามมาดูผู้บุกรุกคะ
มาเยือนยามวิกาลแบบนี้
เจตนาไม่ดีแน่ๆ
แล้วที่สำคัญหมอกุ้งเป็นบุคคลสาธารณะ
ตกเป็นเป้าสาตาได้ง่ายคะ
เขาคงรู้ความเคลื่อนไหวตลอด...
ที่ๆอันตรายที่สุดคือที่ๆมีคนเข้าออกได้ตลอดเวลาคะ